blog | werkgroep caraïbische letteren

Witte man zoekt zwarte vrouw

door Stephan Sanders

Cola Debrot schreef met Mijn zuster de negerin een novelle die de raciale grensoverschrijding tot kunst verheft. Dat begint al met de ‘negerin’ uit de titel.

Nicolaas (Cola) Debrot wordt door koningin Juliana beëdigd tot gouverneur van de Nederlandse Antillen, 11 september 1962© Anefo / Nationaal Archief

Tot twee keer toe heeft deze kleine, fijne en verschrikkelijke novelle ‘de tand des tijds’ niet doorstaan. Ik bedoel niet de sleet van de ouderdom, maar letterlijk: de bijtgrage tanden waarmee de tijd een werk kan vermalen en verscheuren.

Bij verschijning, in 1935, waren de meeste literaire kritieken weliswaar prijzend, maar het boek werd ook met een zekere bevreemding ontvangen: hoe kon een blanke Europeaan, eentje zelfs met een duidelijke koloniale achtergrond als zoon van een plantagehouder op Bonaire, zo verslingerd raken aan de ‘negercultuur’, dat hij die meer liefhad dan de Europese?

Lees hier verder in De Groene Amsterdammer, nr. 31, 29 juli 2020

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter