blog | werkgroep caraïbische letteren

Wijnaldum

door Sharda Ganga

Ik wil echt gaan naar Georginio Wijnaldum, verzuchtte neefje donderdagmiddag- hij wilde hem echt heel graag de hand schudden en DE beker zien. Dat gaat een beetje moeilijk, zei ik, hij gaat met de beker naar Coronie. Zoals alle negenjarigen was dat antwoord voldoende reden voor een ondervraging: oh, want hij is in Coronie geboren? Ehm nee, in Rotterdam, wist ik nog uit mijn hoofd, trots dat ik tenminste dat wist. Maar als phoewa van een voetbalgek neefje probeer ik tenminste enkele trivia op zak te hebben om een beetje mee te tellen.

Giorgino Wijnaldum (open domein, Wikipedia)

 

(Hij vindt het WK-vrouwenvoetbal spannend, maar wel lastig dat het tegelijk met de Copa America is, hij bedoelt maar: hij mag niet zoveel tv kijken en hoe hou je het dan allemaal een beetje bij?) Of Wijnaldum’s familie dan uit Coronie komt? Zou kunnen, probeerde ik het gesprek te stoppen, maar dat was natuurlijk te simpel gedacht. Ik zette vervolgens al mijn Google-onderzoekservaring in om te achterhalen wat het verband was tussen de voetballer en Coronie- misschien wel via die leuke oma Francina van hem, maar ja, ik heb het verband niet kunnen vinden.

Gelukkig hebben negenjarigen een korte ‘attention span’ dus was hij alweer bij het volgende, gerelateerd onderwerp. Waarom heeft Wijnaldum niet ook de andere spelers meegebracht die een beetje of een beetje veel Suriname in zich hadden- hij kon ze allemaal opnoemen, Van Dijk, Babel en de rest ben ik vergeten. Misschien hadden die andere afspraken, probeerde ik een eind aan het gesprek te breien. Het lukte maar half, bleek de volgende dag, want bij het instappen, waren we terug bij af.

Ik moest toegeven dat ik niet had kunnen ontdekken wat het verband was tussen de voetballer en Coronie, en dus bleef de vraag in de lucht hangen: wat gingen ze nu precies doen in Coronie? Het is misschien gewoon omdat de president daar al zou zijn, en dan dachten ze misschien dat het goed zou zijn dat de president hem daar zou zien enzo, was mijn halfslachtig antwoord. De reactie was een dodelijke ‘Ohhh’, zoals alleen negenjarige neefjes die kunnen uiten, om duidelijk te maken dat ze geen snars geloofden van wat je ze op de mouw probeert te spelden, maar ze hebben geen zin om met oude mensen te discussiëren.

Eenzelfde soort gesprek had ik ook al gevoerd met anderen. Die Wijnaldum wordt misbruikt voor politieke propaganda, was de collectieve mening. Maar ik zeg: dat weten we niet. Misschien is zijn (al dan niet bestaande) Coroniaanse familie wel heel erg van de NDP, misschien is hij een enorm grote fan van zowel de President van Suriname als de NDP-voorzitter. Hoe dan ook, laten we asjeblieft niet voor hem invullen wat hij van het circus denkt, sprak ik vermanend.

Als hij van mening is dat het vermelden van zijn huldiging door de president en de NDP-massameeting onder leiding van de NDP-voorzitter op één en dezelfde poster in dezelfde paarse letters, toch behoorlijk riekt naar paarse inlijving en hij het daar niet mee eens is, dan zal hij dat wel laten weten, neem ik aan. (En toen dit stuk al klaar was kwam het bericht dat op verzoek van Wijnaldum de huldiging is afgelast. Even kijken wat de NDP’ers nu als verwijt zullen slingeren naar de niet NDP’ers. Want zoals gebruikelijk zullen de paarse handen de weg naar de eigen paarse boezems niet kunnen vinden).

gangadwt@gmail.com

[uit de Ware Tijd, 15/06/2019]

on 15.06.2019 at 23:55
Tags: / /

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter