Weerzien met weleer

door Jennifer Smit

Beeldend kunstenaar Robert van Haren is geen onbekende in het Curaçaose kunstcircuit. Hij is keramist en schilder en exposeerde in het verleden op het eiland en in het buitenland. De laatste twee decennia was er echter naast zijn baan in de bank- en trustsector geen ruimte om tijd te besteden aan de schilderkunst en de keramiek. Daar is nu verandering in gekomen.Na twintig jaar pakte hij zijn opgeslagen schilderijen uit en gaat de confrontatie aan met de werken van weleer. Hierbij wil hij graag het publiek betrekken. In Landhuis Bloemhof is momenteel een expositie met de toepasselijke titel ‘Meeting myself … Again’.

werk van Robert van Haren [1] - foto Agnes van Bergen

Milemia ki dia nos ta uni I en II; Tweeluik van Robert van Haren – foto © Agnes van Bergen / opgenomen met toestemming van fotograaf

De nu tentoongestelde doeken van destijds waren midden jaren negentig te zien op een expositie in het Curaçaosch Museum. Zelf beschrijft hij deze werken als ‘meditatieve momenten’. Verder vertelt hij: ‘Ik ben heel benieuwd of dit de toeschouwer ook raakt. Ik ga met frisse ogen terug in de tijd. Ik wil mijn werk opnieuw leren kennen. Mijn passie voor Curaçao met haar grillige natuur en fauna vormde toen de inspiratie tot deze werkstukken’.

De geëxposeerde schilderijen vormen een mooi geheel en laten zien dat ze na al die jaren niet aan kracht hebben ingeboet. Van Haren transponeert als het ware de imprint van zijn ‘keramische hand’ op het doek. Net zoals bij zijn keramiek wordt de ‘huid’ van het schilderij belangrijk. Zelf verwoordt hij deze stap op een treffende manier: ‘Ik wil keramiek op doek zetten’. Laag op laag verf worden aangebracht. Hij verwerkt in die lagen ook zand, pigmenten, kleisoorten en andere natuurlijke substanties. Hierdoor ontstaat een bijzonder reliëf met een spannende structuur. Op ieder schilderij is dat reliëf weer anders vormgegeven. Soms is het geraffineerd, dan weer ruw als een expressief gebaar.

werk van Robert van Haren [2] - foto Agnes van Bergen

Shelter; schilderij van Robert van Haren – foto © Agnes van Bergen / opgenomen met toestemming van fotograaf

Het tweeluik ‘Milemia ki dia nos ta uni I en II’ (Milemia wanneer zijn wij weer verbonden) is een intrigerend schilderij uit 1998. De titel verwijst naar het toen aankomend millennium. De Curaçaose vlag met de twee gele sterren doemt op uit de grillige structuur van het doek. Het schilderij is als een metafoor van het eiland dat toch ‘zichtbaar’ blijft ondanks alle ‘turbulente’ en grillige ‘bewegingen’ van het doek. Dat de actualiteit van vandaag in dit schilderij gelezen kan worden, behoeft geen verdere uitleg.

Het schilderij ‘Shelter’ is geïnspireerd op een nestje van een troepiaal te midden van sumpiñas (doornen). De ‘huid’ is heel subtiel bewerkt en je moet bijzonder goed kijken om de fascinerende details te ontdekken. De bruine en gouden tinten zijn eveneens subtiel. ‘Grey I’ is heel anders van sfeer. Op de donkerblauwe achtergrond zijn grote grijze reliëfrijke vegen aangebracht die op het doek lijken te dansen. De dynamiek van het geheel is treffend.

Van Harens schilderijen overtuigen na twintig jaar nog steeds.

Meeting myself … Again
Expositie van Robert van Haren|
Landhuis Bloemhof, Curaçao
t/m 25 mei 2019

ontleend aan Antilliaans Dagblad, 8 mei 2019.

werk van Robert van Haren [3] - foto Agnes van Bergen

Weerzien met weleer

Your comment please...

Recente berichten

Reacties

Disclaimer

Evenementen van de werkgroep

Beeldende kunst

Categorieën

——————————–

Archief