Website over geniale Surinaamse muzikante
Een gloednieuwe site gewijd aan een markante Surinaamse muzikante, gelanceerd op haar sterfdag: Majoie Hajary (1921-2017). ‘Bestaat er zoiets als een eigen klassieke Surinaamse muziek?’, vroeg Wereldomroep-journalist Benny Ooft (1941-1989) in 1972 aan de pianiste en componiste.
Op de terugweg van Paramaribo naar haar woonplaats Parijs deed Hajary even de omroepstad Hilversum aan voor een interview met Ooft – net als zij geboren in Suriname. In Paramaribo had ze zojuist een repetitie bijgewoond van haar oratorium Da Pinawikie, ‘De ‘Lijdensweek’. Die zou in 1974 tijdens Pasen worden uitgevoerd in de grote kerken van Paramaribo. De Surinaamse tekst baseerde ze op de Sranantongo bijbel van haar grootmoeder. Met een lachje antwoordde ze: ‘Ik geloof het wel, maar het is algemeen bekend dat een componist pas gewaardeerd wordt als ie dood is. Ik ben jammer genoeg nog niet dood, dus ik zou het niet kunnen zeggen. Ik geloof er natuurlijk in, anders deed ik het niet.’
Eind jaren 80 begon ze aan haar andere levenswerk: de opera La larme d’or, ‘De gouden traan’, over de slavernij in Suriname. Ze schreef de tekst in het Frans en vertaalde die met hulp van de Surinaamse dichter John Leefmans (1933-2012) in het Surinaams: Na gowtu watr’ai.
‘Een componist wordt pas gewaardeerd als ie dood is.’
Als tiener verruilde het piano-wonderkind Majoie Hajary Paramaribo voor Amsterdam om er aan het conservatorium piano en compositie te studeren. Ze woonde daarna in Venezuela, Gabor, Madagaskar, Congo, Turkije, India, Japan en streek neer in Parijs – Suriname in het hart. ‘Ik componeer alleen maar voor Suriname. Daar is mijn ziel en in die ziel is in mijn muziek.’ Ook al keerde ze nooit terug, in haar composities hóór je Suriname. ‘Er is geen land ter wereld, waar westerse, Afrikaanse en oosterse melodieën samenkomen’, vatte ze de uniciteit van haar geboorteland samen. Ook de muzikale impressies die ze wereldwijd opdeed en haar liefde voor de jazz drukken hun stempel op haar composities. In haar thematiek, de slavernij, was ze haar tijd vooruit.
Erg bekend is haar muziek nog niet. Op 25 augustus 2017, vijf jaar geleden, overleed Majoie Hajary echter in de rotsvaste overtuiging van postume waardering voor haar werk.
Maak via www.majoiehajary.org kennis met deze flamboyante, eigenzinnige componiste en pianiste.
Dr Ellen de Vries is de beheerder van de site over Majoie Hajary en schrijft haar biografie die volgend jaar zal verschijnen bij Waanders Uitgevers in Zwolle. Zij publiceerde eerder boeken over o.m. de Binnenlandse Oorlog in Suriname, over Hans Valk en over kunstenaar en kunstdocente Nola Hatterman. Bij de totstandkoming van de website over Majoie Hajary kreeg zij ondersteuning van de journalisten Chandra van Binnendijk en Robertine Romeny.
RSS
Facebook
Twitter
Zeer mooie muziek. Met het Nationaal Ballet van Suriname heb ik da Pinawikie gedanst, olv de choreograaf Ymme Dahlberg, Da torie foe Judas. Het was een mijn totaal onbekend muziekstuk, maar wat hebben wij er genoeglijk op gedanst. Majoie Hajary leeft op deze wijze voort…!