blog | werkgroep caraïbische letteren

Waarom is de gemene juf altijd dik en lelijk?

De Kinderboekenweek is woensdag begonnen. Schrijfster Manon Sikkel (54) pleit voor meer kleur en diversiteit in kinderboeken.

Als kind, in de jaren zeventig, las ik de boeken over Pippi Langkous. In een tijd dat het voor meisjes helemaal niet zo vanzelfsprekend was dat je net zo veel mocht als jongens, was Pippi mijn held. Mijn heldín. Ze was sterk, onafhankelijk, kon boze mannen van zich afschudden, durfde alles te zeggen en had een kist met gouden munten. Hoewel om mij heen vrouwen nog in traditionele rollen zaten, bood Pippi voor mij zicht op de toekomst. Ik was niet als Pippi, maar ik wilde wel zo worden.

In de jaren daarna werden meisjes in kinderboeken stoerder en dapper, gingen moeders werken, verschenen er meesters die van mannen hielden, juffen die van vrouwen hielden en zaten er kinderen van verschillende kleuren en maten in elke kinderboekenklas. Maar de meeste hoofdpersonen bleven heel erg wit.
Lees verder in het Parool, 3 oktober 2019.
Zie ook de website Lees met andermans ogen

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter