Waarom ik écht stopte met mijn column bij Trouw
door Seada Nourhussen
We moeten praten. We hebben een ernstige mail ontvangen. Over jou.” Mijn collega bij OneWorld zei het afgelopen zomer met zo’n ernstige blik dat ik dacht dat ik iets verkeerd had gedaan. “Ik wil eerst weten of je de mail wil lezen en daarna of je actie wil ondernemen.” Maar ik wist niet waar dit over ging en dus ook niet waar ik ja of nee op zou zeggen. “De mail is….racistisch. Het is heftig. Maar je hoeft ‘m niet te lezen. Dan handelen wij het af. We kunnen aangifte doen. Het is helemaal aan jou.”
each species its own vivarium / foto Aart G. Broek
Nadat ze drie keer had gevraagd of ik dit echt wilde zien, kreeg ik een tekst die mij, tragisch genoeg, wel vaker is toegestuurd de afgelopen jaren. Het onderwerp: Seada Nourhussen dood. De afzender: ene Leo Becker. Hij wenste mij een “zeer spoedige en pijnlijke dood” toe en gebruikte daarbij zoveel vuige taal dat ik die niet wil herhalen. Of de redactie dat even aan mij door wilde geven, wilde Leo weten. Er was ook een P.S.: Dat er “nieuwe vernietigingskampen moeten worden gebouwd” om mensen met mijn huidskleur in te vergassen als “finale oplossing”. De aanleiding was niet duidelijk, maar het was rond de tijd dat ik aankondigde dat we stoppen met koloniale taal. Dit stuk werd veel gelezen en besproken in andere, ook extreemrechtse, media.
Lees hier verder op de website One World, december 2018.
RSS
Facebook
Twitter
