Voetbal, schoonheid en nationalisme
door Thomas Vaessens
We moeten het vandaag misschien ook even over voetbal hebben. Tot vervelens toe zijn we de afgelopen weken beleerd over de nieuwe Nederlandse voetbalmentaliteit. “Winnen is het belangrijkst”, zegt de bondscoach. En hij oogt er toch een tikje verongelijkt bij: al die kritische noten van voetballiefhebbers die het Nederlands elftal weliswaar degelijk vinden, maar die toch niet echt warm lopen voor het heen en weer getik van de oranje mannen tegen Denemarken, Japan, Kameroen en Slowakije.
Als Bert van Marwijk vanavond de finale haalt, zal het nog moeilijk worden hem tegen te spreken. Maar door voorbij te gaan aan de mogelijkheid dat je supporter bent van een team, niet omdat het in het oranje gekleed gaat, maar omdat het zo attractief voetbalt, reduceert hij het hele WK-circus tot een orgasme van nationalisme.
Nee, dan de Uruguayanen, onze tegenstanders van vanavond. Wie dezer dagen in Montevideo de schrijver en journalist Eduardo Galeano opzoekt, stuit bij zijn woning op een hek met een bordje “Gesloten wegens voetbal”, zo meldt de Volkskrant vanochtend. Dus een voetballiefhebber is hij wel, de auteur van het weergaloze Open Veins of Latin America (Las venas abiertas de América Latina, 1971).
“Ik bedel om goed voetbal, omdat ik nu eenmaal een bedelaar van schoonheid ben. Ik kijk steeds minder naar de kleur van het shirt en steeds meer naar het universele talent van individuele spelers. Door met het juiste oog naar voetbal te kijken, verdwijnt nationalisme langzaam”. Aldus Galeano.
Laten we hopen dat Galeano zondag ook plezier aan de finale beleeft.
[overgenomen van De Amsterdamse lezing, 6 juli 2010]
RSS
Facebook
Twitter
