blog | werkgroep caraïbische letteren

Vijf generaties Latijns-Amerikaanse vrouwen in Van vrouwen en zout

De debuutroman van Gabriela Garcia werd lovend ontvangen, de vertaalrechten werden binnen een week aan meer dan tien landen verkocht. Voor het Nederlands taalgebied werd Van vrouwen en zout vertaald door Mary Bresser. Lees een sneak preview van de roman en maak kans op het boek in de Hebban winactie.

Gabriela Garcia (1984) is de dochter van migranten uit Mexico en Cuba. Ze schrijft korte verhalen en poëzie die in verschillende bladen en bundels zijn verschenen en waarvoor ze al vele prijzen heeft ontvangen. Daarnaast doceert ze creative writing aan Purdue University. Garcia is opgegroeid in de Verenigde Staten en studeerde sociologie en communicatie, waarna ze ook werkte in de magazine- en muziekindustrie. Ze zet zich naast haar schrijfwerk in voor migranten- en vrouwenrechten.

‘Een portret van verschillende vrouwen die streven, liefhebben, verliezen, verdwalen en gevonden worden.’ – Literary Hub

Haar debuutroman, Van vrouwen en zout, geeft een beklemmend beeld van vijf generaties Latijns-Amerikaanse vrouwen. Een verhaal over de keuzes van moeders en de volharding van vrouwen. Zij kiezen ervoor hun waarheid te vertellen, in weerwil van degenen die hun het zwijgen willen opleggen. Van vrouwen en zout werd onder andere getipt door de Washington PostThe New York Times en Oprah Magazine.

Van vrouwen en zout

Cuba, 1866: María Isabel werkt als enige vrouw in een sigarenfabriek, als de oorlog steeds dichterbij komt.

Cuba, 1959: Dolores’ man trekt de bergen in om de oproep tot revolutie van Fidel Castro te beantwoorden. Om te overleven moet Dolores een daad van geweld plegen, ook al maakt ze daarmee de wereld van haar dochter Carmen kapot.

Miami, 2016: Carmen is geschokt wanneer haar dochter Jeanette aankondigt dat ze naar Cuba wil reizen om haar grootmoeder Dolores te ontmoeten. In Cuba ligt een geheim verborgen dat Jeanette met haar verleden en met al deze onverschrokken vrouwen zal verbinden.

Leesfragment

Ben je geïnteresseerd in deze Cubaanse familiegeschiedenis, waarin vijf generaties vrouwen gedomineerd worden door een geheim? Hieronder vind je alvast de proloog en het eerste hoofdstuk van Van vrouwen en zout. Spreekt het boek je aan? Schrijf je in voor de winactie!

Lees hier de sneak preview

‘Een meeslepende krachttoer over verslaving, ontheemding en de erfenis van trauma.’ – Harper’s Bazaar

Achter het boek

Gabriela Garcia groeide op in een familie vol vrouwen. Haar grootmoeder, moeder en zijzelf hebben alleen zussen, en zowel binnen haar familie als binnen de gemeenschap voedden veel vrouwen hun kinderen alleen op. De keuze die Garcia maakte om Van vrouwen en zout volledig vanuit vrouwelijke perspectieven te schrijven, is dan ook bewust, zo vertelt ze in een interview met NPR.

‘The men sort of exist at the periphery. And a lot of them are violent in various different ways. So I wanted all of it to sort of just center on the women and how they survive in this society.’

De ontberingen en opofferingen van migrantenmoeders is een cliché dat Garcia bewust wilde vermijden in haar debuutroman. ‘It leaves little room for questioning why we laud suffering and sacrifice in the first place, why we expect this of immigrant mothers rather than critiquing the material circumstances that create suffering and the kinds of macro and micro inequities that force sacrifice,’ vertelt ze in een interview met The Rumpus.

Ze benadrukt dan ook dat niet elk migrantenverhaal hetzelfde is. Als de dochter van zowel Cubaanse als Mexicaanse immigranten ziet ze dat zelfs al binnen haar eigen familie. ‘And that influenced the way I thought about the immigrant characters in my novel coming from different realities,’ laat Garcia weten. Zo konden oudere Cubaanse generaties vaak rechtstreeks genaturaliseerd worden in Amerika; ze waren voornamelijk wit en kenden rijkdom en privileges.

‘So, I don’t believe there is such a thing as “the immigrant experience”, because there are such different experiences based on race and class and what drives migration. It was important to me that I reflect a real version of Miami which was truthful about the divisions that exist.’

‘Gabriela Garcia weet de levens van Cubaanse vrouwen te vangen, in een wereld waarin zij weigeren zich over te geven, en dat doet ze met precisie en schoonheid.’ – Auteur Roxane Gay

[Bericht overgenomen van Hebban, 13 oktober 2021. Voor Hebban winactie klik hier.]

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter