blog | werkgroep caraïbische letteren

Verzoening?

door Erik Jurgens


Kathleen Ferrier, Joost Röselaers en Jaap Scholten willen het slavernijverleden verwerken via een Waarheids- en Verzoeningscommissie (Verlicht de koloniale last met waarheid en verzoening, 31/10). Hun motief: dit verleden speelt „in de levens van velen nog een gevoelige rol […] omdat hun voorouders […] menselijkheid ontnomen is”.

Kathleen Ferrier. Foto Michiel van Kempen

Sympathiek, maar er zijn helaas ook andere groepen in de samenleving vanaf, zeg, 1600, onmenselijk behandeld. Akelig maar waar. Denk aan uitbuiting van kinderen, ook in kolenmijnen (kinderarbeid is nog later verboden dan de slavernij). Denk aan de gruwelijke straffen die zijn uitgedeeld voor vaak kleine vergrijpen. Denk aan het lot van landarbeiders in de veengebieden.
De sociale geschiedenis van Europa is, vanuit onze ogen nu, niet bepaald een opwekkend verhaal. Verzoening was in Zuid-Afrika na de apartheid hard nodig: de daders leefden nog. Wat dat grove onrecht van lang geleden betreft: het is uitstekend echt de waarheid boven tafel te halen – en die samen te verwerken. Maar verzoening? De vredeskus vindt plaats tussen voormalige vijanden. Is er dan nu sprake van vijandschap?

Ontleend aan NRC, 4 november 2020.

1 comment to “Verzoening?”

  • In Zuid-Afrika is het sentiment nu dat de Truth and reconciliation commission alleen voor de daders voordelig is geweest; dat er zonder financiele consequenties niks recht getrokken wordt.

    Voor Nederland lijkt me waarheidsvinding (historisch onderzoek en verhalen optekenen) wel degelijk belangrijk voor meer bewustwording over ons koloniaal verleden en de doorwerking ervan in het heden. Dat is een proces wat nog wel wat tijd kost. Een algemeen verzoeningsmoment plannen in de Ridderzaal lijkt me wat voorbarig, een beetje hoogdravend en eigenlijk geen recht doen aan dit proces. En inderdaad, er is geen sprake van vijandschap.

Your response at Herman Fitters

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter