Vertel het complete verhaal over slavernij
Hoe zetten we excuses voor het slavernijverleden om in harde munt, vraagt Wim Bossema zich af (O&D, 2 juli) en hij citeert Nancy Jouwe, initiatiefnemer van Sporen van Slavernij Utrecht. Zij stelt dat compensatie voor het leed en de schade wél kan, ‘Sterker: dat is al eens gedaan, lang geleden bij de afschaffing van de slavernij in Suriname.
GEKNOT – foto Aart G. Broek
Alleen waren het niet de slachtoffers die een schadevergoeding kregen, maar de Nederlanders die slavenaandelen hadden.’ Dit klopt ten dele. Alle slaveneigenaren die in Suriname slavenbelangen hadden werden gecompenseerd. Dat waren inderdaad Nederlanders in Nederland en in Suriname maar ook belanghebbenden in en uit Duitsland, Engeland, Italië en Amerika.
Maar er waren ook zwarte en gekleurde eigenaren in Suriname onder wie zelfs mensen die zelf uit de slavenstand voortkwamen. Mensen die soms nog in Afrika waren geboren, in Suriname slaaf waren geweest en daar ten tijde van de slavernij hun manumissie (individuele vrijlating) verwierven en toen zelf slaveneigenaar werden. Als het verhaal verteld moet worden, dan moet het verhaal compleet worden verteld. Het feit is dat het verhaal meer grijstinten kent dan dat het een zwart-witverhaal is.
Okke ten Hove, auteur van het boek Manumissies in Suriname, 1832-1863 en mede-auteur van enkele boeken over de afschaffing van de slavernij in Suriname, Den Haag
RSS
Facebook
Twitter
