Van schrijven wordt je een erudiet mens
Na vijftig jaar zijn ze nog samen.
Dat is liefde.
(Clark Accord, 2005)
door Quito Nicolaas
Een schrijver gaat naar bed en staat de volgende ochtend op met een scene dat hij wil omgieten in een verhaal. Vaak is het een idee dat qua vorm nogal rudimentair is en de komende maanden aan gewerkt moet worden. Als een beeldende kunstenaar moet de schrijver continu schaven totdat hij de juiste vorm heeft gekregen. Het begint allemaal met de verhaallijnen, de personages die worden opgevoerd, de wendingen in het verhaal etc. etc. Als een gek begint hij te schrijven en ga maar zelf na hoe gemakkelijk of moeilijk het is om een A-4tje vol te schrijven.
Ritme
De schrijver begint een zeker ritme in z’n werk in te bouwen. Hij kiest ervoor om op bepaalde dagen of dagdelen aan zijn verhaal te werken en steekt 2 tot 4 uren in zijn werkzaamheden.Voor hen die daarnaast een baan hebben, betekent dit in de avonduren of in het weekend aan het manuscript werken. Eveneens volgens een vast patroon: op een bepaald tijdstip beginnen en zoveel uren er aan werken. In het geval van de meeste schrijvers die het zonder een werkbeurs moeten doen, betekent dit maanden zonder inkomsten. Althans tijdelijk, daar een schrijver meestal andere wegen heeft ontdekt om zijn inkomen te verwerven.
Schrijfproces
Tijdens het schrijfproces isoleert hij zich van het gezin en van zijn omgeving, alleen om aan het boek in wording te kunnen werken. Dat is niet een week of een maand, het zijn maanden en soms jaren dat men in afwisselende perioden aan hun boek schrijven. Het afzonderen van je omgeving is nodig om je volledig op het verhaal te concentreren, je in te leven in de personages en als het ware in de wereld van het verhaal te belanden. Continu kijk je naar het aantal pagina’s dat je hebt geschreven en verbeeld je dat het een goed verhaal is. Het verhaal is af en stuur je dat op naar de uitgever, in de verwachting dat het verhaal spannend genoeg is, goed gestructureerd en niet veel aan gesleuteld moet worden.
Lijdensweg
Dan pas begint de lijdensweg, als je te horen krijgt dat er veel aan schort en dat je allerlei tools en kunstingrepen moet toepassen. De ene redacteur stuur je naar links, de ander naar rechts of zijn het meelezers? Het verhaal in boekvorm en zoals het in de boekwinkel ligt is nooit dat van de schrijver.Het is meer een bewerking van anderen die meekijken, meelezen of op een dag oordelen dat het anders moet. Vaak gaan ze niet af op datgene wat het publiek leest en beperkt zich tot het etiket van de uitgever: de doelgroep. Ondertussen zit de schrijver met de nodige stress, in afwachting of zijn boek bij het publiek aanslaat. Hij beseft nu dat het puntje van een scherpe pen het felste wapen is. Het is maar afwachten hoe de literatuurpauzen over zijn werk oordelen.
Overweging
Bij de schrijver dringt steeds meer de vraag op: Waarom doet hij dit allemaal, daar het immers om het verhaal gaat? Niet om het geld, bekendheid, een riante woning, tv-optredens, nachtelijke avonturen, het geven van lezingen, signeersessies of reizen naar buitenlandse oorden? Het publiek heeft een romantisch beeld van het bestaan van een schrijver: met een fles wijn naar bed en tegen het middaguur wakker worden met een andere vrouw naast je. Althans voor de heren, maar zou evengoed voor de vrouwelijke schrijvers gelden. Ach nee, het valt reuzen mee. Voor de schrijver telt alleen datgene wat hij communiceert: Door middel van een stukje geschiedenis en een onsje mensenkennis, door een andere bril naar de samenleving kijken. Een schrijver schrijft omdat hij een verhaal met anderen wil delen en niet om rijker van te worden. Dat moet een misvatting zijn. Vaarwel mijn vriend. Waka Bun!
RSS
Facebook
Twitter
