Van het verdriet van een atleet naar succesvolle sitcom
door Rihana Jamaludin
In de Surinaamse sportgeschiedenis zijn vele illustere figuren, van Ampie Kamperveen tot aan Anthony Nesty, maar niet allen houden een prettige herinnering aan hun carriere over. De meest onfortuinlijke moet echter wel de atleet Wim Esajas zijn.
Wim Esajas was in 1960 de eerste atleet die door Suriname werd afgevaardigd naar de Olympische Spelen. Hij was in datzelfde jaar Nederlands kampioen geworden op de 800 meter. Een talentvolle atleet, die na een les discuswerpen, meteen in zijn eerste wedstrijd de toenmalige top van Nederland versloeg en winnaar werd bij de afsluitende clubwedstrijden van 1960. Het waren echter niet zijn prestaties die in de herinnering bleven, maar zijn ongeluk.
Siegfried Willem Esajas was 25 jaar toen hij voor Suriname uit kwam op de eerste Olympische Spelen waar het land aan meedeed. Het Surinaams Olympisch Comité (SOC) was juist in 1959 erkend door het Internationaal Olympisch Comité. Misschien kwam het door die onervarenheid, maar het ging fout.
Wim Esajas verscheen op de dag van de wedstrijd in Rome niet aan de start en liep zo de kans om zijn kunnen te tonen mis. Het gerucht ging dat hij zich had verslapen. Een ander gerucht luidde dat de trainer aan de bar zat en vergat Esajas te wekken.
Hoe dan ook, er werd – naast het vloeken dat waarschijnlijk ook gespuid is – hartelijk gelachen om deze mislukte eerste deelname van Suriname.
Esajas kreeg de bijnaam ´De Schone Slaper´. Hoewel hij ontkende zich verslapen te hebben, bleef spot hem achtervolgen. Esajas trok zich verbitterd terug uit de sportwereld en ging in de tuinbouw. Na zijn diploma behaald te hebben aan de tuinbouwhogeschool van Deventer, vestigde hij zich in Suriname als bloemenkweker. Met sport wilde hij niets meer te maken hebben.
Pas op zijn zeventigste verjaardag kreeg hij eerherstel. Het SOC, dat inmiddels 45 jaar bestond, was de archieven gaan sorteren en kwam een verslag tegen van Fred Glans, in 1960 secretaris-generaal van het comité. Glans gaf toe Esajas destijds ten onrechte te hebben meegedeeld dat diens kwalificatiewedstrijd naar de middag was verplaatst.
Esajas lag in het ziekenhuis en was net drie maanden eerder weduwnaar geworden, toen de minister van Onderwijs en Volksontwikkeling, Walter Sandriman, hem het certificaat ´Lifetime Achievement´ uitreikte. Van de voorzitter van het SOC, Gerhard van Dijk, kreeg hij een Olympische plaquette, een envelop met inhoud en een bloemstuk. Het eerherstel deed de veelgeplaagde man goed. Lang heeft hij er niet van kunnen genieten, Esajas overleed twee weken later in het ziekenhuis.
Het verhaal van de atleet die zich versliep is echter blijven hangen, om van tijd tot tijd weer op te duiken. Uiteindelijk inspireerde het de schrijvers van de succesvolle, wereldberoemde TV comedy ´Seinfeld´ tot een aflevering waarin zij een zwarte atleet opvoeren die zich verslaapt. Suriname was echter volgens de schrijvers zo onbekend dat zij er een ander Caraïbisch land van hebben gemaakt namelijk Trinidad (en Tobago).
Hieronder een deel van het script uit de bewuste aflevering, de scène waarin Jerry Seinfeld praat met zijn vriendin Elaine over een zekere marathonloper.
The Hot Tub
transcript by Paulo G.G. Moreira (PGM09@yahoo.com)originally broadcast 19.Oct.95 – 7th seasonwritten by Gregg Kavet & Andy Robin directed by Andy Ackerman
Uit: http://www.seinfeldscripts.com/
Jerry: So did you come up with a little stupid story for the Himalayan walking shoe yet?
Elaine: No. I’m completely blocked! In fact, I’m gonna work on it tonight. Oh. Oh no! Oh, I can’t!I got that marathon runner coming in tonight.
Jerry: What marathon runner?
Elaine: You know, this guy Jean-Paul, Jean-Paul… I met him when I was working at Pendant,editing a book on running…
Jerry: Oh, wait! Jean-Paul, Jean-Paul! Isn’t he the guy who overslept at the Olympics 4 years ago and missed the marathon?!
Elaine: Yeah, that’s him.
Jerry: He’s from uh…Trinidad and Tobago, right?
Elaine: Yeah, he’s Trinidadian and…Tobagan. (laughs)
Jerry: How do you oversleep at the Olympics…?
Elaine: Ah, I know. I know…!
Jerry: I mean, it’s like the biggest event of your life! You’d think you’d have, like, 6 alarmclocks, payin’-off little kids in the village to come banging on your door…
Elaine: Yeah, well, he was pretty devastated. This is his first race in 3 years.
Jerry: Ah…that’s a big responsability on your hands.
Elaine: What responsibility? I don’t have any responsibility.
Jerry: You gotta wake him up!
Elaine: Eh…he’ll get up…
En hoe liep dit verhaal af? Na allerlei verwikkelingen aangaande de andere spelers van de cast, gooit de chaotische figuur Kramer alles onopzettelijk in de war. Op de dag van de wedstrijd:
(Jerry’s apartment)
(Jerry wakes up with the sunlight. Looks at the electric clock, which stopped at 4:02)
Jerry: 4:02? (Checks his wristwatch) Aaa-aaahhh! Eight forty seven Jean-Paul! Wake up! Wake uuuuup!
(gets out of bedroom, in panic) Jean-Paul! The electricity went out! Wake up! Wake up!
We gotta go! It’s 8:47!
Jean-Paul: 8:47!? (jumps out of the sofa)
(both running around, getting ready to go)
Jerry: Come on, just put your clothes on! You’ll get dressed in the car!
Jean-Paul: Idiot! I trusted you!
(Kramer comes in wrapped up in a blanket)
Jerry: Kramer, what happened to the building?! The electricity went out!
Na een hectische rit bereikt men de startplaats van de marathon.
(New York marathon)
(Jerry and Jean-Paul try to get to the starting line through a crowd)
Jerry: Make way! I’ve got-I’ve got a runner here! Get outta the way! Make way! Make way! Make way, it’s a contender!
(an event guard stops them) Guard: Hey, hold it!
Jean-Paul: I’m late, man, I’m in the race!
Guard: Go ahead.
Jean-Paul: Thank you Jerry, you’re a wonderful driver. Fantastic route, man!
Jerry: All right, go, it’s a race! Come on!
En als alles dan toch gelukt lijkt te zijn, slaat het noodlot alsnog toe:
(New York marathon – Jerry, Elaine, Kramer)
(They’re waiting for the runners to run by. Kramer remains “fully” dressed and is carrying a thermos with tea).
Kramer: (to Elaine) You want some hot tea?
Elaine: Oh no, thank you.
Kramer: Oh. There’s some runners. Here they come!
(The first runner to appear is Jean-Paul)
Elaine: There’s Jean-Paul! He’s up front! He’s leading! (jumping) Go Jean-Paul!(starts screaming)
Kramer: Oh yeah! Yeah! Come on! (starts howling)
Jerry: Come on, let’s go Jean-Paul!
Elaine: Go Jean-Paaaaaul!
(We switch over to Jean-Paul. We hear him breathing. We hear his heart beating. Some people offer him drinks. Jean-Paul grabs one, Kramer’s hot tea, and leaves scene. Kramer gets very surprised.
We then hear Jean-Paul screaming in pain, and it’s not hard to guess why. Kramer puts on a “whatta hell” look, Elaine puts on an “ouch” look and Jerry puts on his “it’s a shame” one.)
Ook in fictie zit het de atleet niet mee.
Bronnen: Wikipedia, www.seinfeldscripts.com, www.themazecorporation.net
RSS
Facebook
Twitter
