Tuintje in mijn hart
door Hugo den Boer
Zal NIS vanavond wel vol komen? Niemand in Suriname twijfelt eraan, want de 3.500 plaatsen zijn lang niet genoeg om alle fans te bergen. Maar toch, Damaru lijkt er niet gerust op en heeft afgelopen week nog stevig promotie gemaakt samen met de Nederlandse R&B-formatie Replay voor zijn eerste concert, een verjaardagfeestje in verband met zijn bigi yari: Dino ‘Damaru’ Canterburg is 25 jaar.
“Dit is geen show-tje, maar een waar concert in NIS. Mijn eerste concert waar ik zelf het middelpunt ben. De top van Surinaamse artiesten is aanwezig en ik heb Replay uit Nederland gehaald. Het wordt een leuke avond en ‘hoe later de uren, hoe heter de show’. Het is iets wat ik terug wil doen voor mijn fans. Dat er entree wordt geheven, moet je zien als een bijdrage in de onkosten. Het was niet mogelijk om nog meer buitenlandse artiesten te halen. Zij werken met een jaarkalender, en daar paste dit concert niet meer in.”
Nieuwe CD
Direct na het concert vertrekt Damaru naar Nederland voor de lancering van zijn nieuwe cd Tuintje in mijn hart. Zoals de titel al doet vermoeden staan er een aantal oude nummers op, vier om precies te zijn, maar wel volledig opnieuw opgenomen en geremixed. Tien nummers zijn totaal nieuw. “Ter promotie van de cd kun je vanaf volgende week al gratis een track downloaden van internet. Dit is een lied dat overigens niet op mijn nieuwe cd staat, maar de fans wel moet opwarmen voor de nieuwe cd. Ik heb meerdere liedjes opgenomen, waaruit er veertien geselecteerd zijn voor de cd. De extra track viel daar net buiten.”
Over liefde
“Ik wil de wereld bereiken met mijn muziek, mensen ermee blij maken. Mijn liedjes gaan over liefde; dat is mijn boodschap. Liefde is de basis voor de komende vrede. Ik ben christen, maar dat betekent nog niet dat ik gospel ga zingen. Mensen van de kerk zeggen dat God mij nodig heeft. Maar ik heb juist God nodig, hij heeft mij geschapen. Als ik gospel zou zingen, vind ik mezelf fake. Ik ben een mens en weet dat ik niet volmaakt ben. In gospels zou ik gaan zingen over dingen die ik later niet na zou komen. Wel probeer ik iets van mijn geloof in mijn liedjes te leggen.”
Begin van het succes
“Ik ben begonnen door mijn liedje Mi Rowsu bij de radiostations aan te bieden. Ik had nooit gedacht dat het een hit zou worden. Ik was allang blij als ze het liedje zouden draaien. Bij de release van mijn nieuwe cd kan ik natuurlijk zo niet meer werken. De cd die ik breng, wordt gewoon stevig neergezet. Ik schrijf mijn liedjes zelf. Als ik een idee heb, wat ik op dat moment voel, een tekst, een deuntje, dan duik ik snel de studio in. Eerst heb ik de tekst, daarmee heb je al 75 procent van de hit; 25 procent is de muziek. Ik houd bij het muziekschrijven ook rekening met mijn fans. Tegenwoordig moet je urbanmuziek hebben, daar bereik je de massa mee. Ik probeer mijn eigen stijl en die van Urban te mixen.”
De wereld binnen bereik
“Nu heb ik een platencontract met hiphoplabel Top Notch. Daarmee heb ik de Europese markt bereikt, dus niet alleen Nederland. Maar ik zou ook willen doorbreken in Amerika.” Damaru denkt niet dat zijn liedjes in Nederlandse en Surinaamse taal een probleem hoeven te zijn. “Om door te breken, moet je geluk hebben. De liedjes moeten gewoon lekker in het gehoor liggen. Mijn tijd in Nederland vorig jaar was geweldig. Ik heb leuk samengewerkt met Jan Smit. In eerste instantie dacht men dat onze verschillende muziekstijlen een probleem zouden zijn, maar het tegendeel was waar. We hebben ook bewezen dat muziek door etniciteiten heen gaat. In Nederland heb ik ook voor groot publiek gestaan. Parkpop was een enorme ervaring: 150.000 mensen voor mij. Ik zong Mi Rowsu en geloof het of niet, iedereen zong het lied mee, terwijl het net uit was.”
Muziek in Suriname
“De muziekbranche in Suriname wordt nog ondergewaardeerd. Het is een echt goed exportproduct. Ik zou graag met mensen van de regering willen praten over de wijze waarop deze branche ondersteund kan worden. Men ziet er nu nog geen winst in. Ik weet dat beginnende artiesten in Nederland gesubsidieerd worden om cd’s te maken.
Als er een goed platenlabel in Suriname zou zijn dat financieel gepowerd wordt, kunnen we de wereld veroveren. Damaru zou zich wel willen opwerpen als Poku-ambassadeur van Suriname. “Ik wil de muziekbusiness binnen Suriname stimuleren.” De daad bij het woord voegend, heeft hij inmiddels zijn eigen platenlabel Damusic opgericht en heeft drie artiesten Poppe, Donavey, en Janick gecontracteerd die de komende jaren muziek maken voor het label. “Het is niet uitgesloten dat er ook samenwerkingsprojecten tussen de artiesten en mij ontstaan.” Ik wil veel goede muziek maken en verspreiden. Wat mijn toekomst betreft, je moet altijd huiswerk hebben voor jezelf, en een jaarplanning. Ik wil groot worden in de muziek. Michael Jackson was mijn voorbeeld. Ik wil zeker zo bekend en goed worden als hij.”
Name
Damaru is als Dino geboren, maar die naam gebruiken niet veel mensen. Als iemand mij zomaar ‘Dino’ roept, vraag ik mij af: “Waar denk je mij van te kennen?” Alleen mijn familie noemt mij Dino en mijn vrienden noemen mij Dama. Damaru is mijn artiestennaam, die heb ik zelf bedacht en bewaart een bepaalde afstand tot mijn persoon. (Overigens spreekt Damaru zijn naam uit met de klemtoon op ‘Da’, terwijl zijn fans hem roepen met de klemtoon op ‘ma’…red). Als je Dino zegt, ben je dicht bij me. De beste artiestenzoals Elvis Presley en Bob Marley gebruikten trouwens wel gewoon hun eigen naam. Wie weet dat ik dat in de toekomst ook ooit nog ga doen.”
And fame
“Als je je eigen muziek ergens hoort, voel ik mij gelukkig. Bekend zijn, de aandacht die je krijgt, daar leef je van als artiest. En ik weet het, de wereld is verleidelijk. Maar ik wil nog veel groter worden. Die roem kan je ook fataal worden zoals bij Michael Jackson. Maar daarom is het belangrijk dat je de juiste mensen om je heen hebt die je beschermen. Nu kan ik toch nog wel normaal over straat lopen, maar er komt misschien een tijd dat dat niet meer kan.
Maar dat is het artiestenleven, daar heb ik voor gekozen, je moet doorgaan. Ik wil veel geld verdienen en beroemd worden. Maar ik weet ook, dat als ik dat doel bereikt heb, ik misschien weer snak naar die momenten om gewoon anoniem over straat te kunnen lopen zonder door mensen herkend te worden.”
[uit de Ware Tijd, 02/07/2011]
RSS
Facebook
Twitter
