blog | werkgroep caraïbische letteren

Truk’i pan

door Arthur Donker


Wij legaliseren illegaliteit. Ik moest vandaag lachen toen ik in de krant las dat nu wel opgetreden gaat worden tegen de truk’i pan-epidemie op het eiland maar gaan ze eerst een inventarisatie maken van hoeveel het er zijn.

Truk’i pan, Curaçao / foto Aart G. Broek

Dan vraag ik mij af: weten ze dan niet hoeveel het er zijn? Dus iedereen nou in paniek want die trucks moeten volgens de regels ’s avonds na sluitingstijd weggehaald worden. Maar door de jaren heen heeft men hele bouwwerken om deze trucks neergezet met verlichte terrassen, tafeltjes, stoelen en als het mee zit trago meisjes die dure suikerwater bestellen. Maar als we de geschiedenis na gaan zien we datzelfde patroon in allerlei soorten illegaliteit wat jarenlang gedoogd werd totdat het zo’n groot probleem was geworden dat er niets anders op zat dan het te legaliseren. Prostitutie: tijdens de Tweede Wereldoorlog waren er zoveel prostis in de stad om het Amerikaanse leger dat hier was om de raffinaderij te beschermen te ‘servicen” dat ’s avonds een nette vrouw niet door de stad kon lopen zonder half aangerand te worden. Oplossing? Samen met het bisdom (sick) management van de Shell toen en de regering de grootste hoerenkast van het Caraïbisch gebied op Hato neer te zetten.

Robbie's Lottery Curaçao - foto Aart G. Broek
Robbie’s Lottery Curaçao [legaal] – foto Aart G. Broek

Illegale nummerverkoop: jarenlang verkochten diversen loterijbazen illegaal nummertjes. Het was zelfs zo erg dat zelfs politieagenten die verkochten onder werktijd. Oplossing: legaliseer die handel en nu hebben we een ander probleem, gokverslaafden. Illegale woningbouw: iedereen was verbaasd toen op het nieuws een stukje werd getoond van een minister die een huisje van een vrouwtje met veel bravoure sloopte omdat ze geen bouwvergunning had. Het bleken er meer te zijn, zo’n kleine 10.000 illegale bouwwerken, tot aan een modern appartementengebouw midden in Pietermaai aan toe. Maar daar komen ze niet aan.

Er is zelfs “Kleine Haïti”, in Sabana Baka, een heel dorpje van moderne woningen waar alleen maar Haïtianen wonen, allemaal op gepikte terreinen en zonder bouwvergunning gebouwd. Waarom ze die niet slopen is voor mij nog steeds een raadsel. Waar ik zo om moest lachen toen MEO met een legertje over het paard getilde ambtenaren en natuurlijk de gewaarschuwde fotografen van de boulevardblaadjes, de trucks op de Caracasbaaiweg gingen controleren en tot de ontdekking kwamen dat er een stel waren waarvan de papieren niet klopten en ze van de minister te horen kregen dat ze zes maanden de tijd kregen om die alsnog in orde te maken terwijl iedereen weet dat je niet in zes maanden hier een vergunning kan regelen of je moet een kruiwagen hebben die dat voor je kan “fixen”.

Snackbar, Bandariba, Curaçao / foto Aart G. Broek

En nu pas komen ze er achter dat die trucks allemaal al jaren niet mobiel zijn en dat bijvoorbeeld op de Rooseveldtweg ’s avonds een groot wild west is van de trucks die er allemaal staan en dan hebben we het niet over de Cubaweg wat Campo heeft overtroffen want daar zitten meer “animeermeisjes” dan in Campo. En dan gaan we natuurlijk een zielig verhaal ophangen dat er weer mensen hun baan verliezen als we de regeltjes gaan doorzetten en dat we daar rekening mee moeten houden terwijl we allang wisten dat ze illegaal bezig waren. Het zou mij niet verbazen dat die allemaal gelegaliseerd gaan worden en een of andere politicus van die beslissing profijt zal hebben. Ik blijf lachen op deze klip cos serio!

Eerder verschenen als ‘ingezonden brief’ in Antilliaans Dagblad.

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter