blog | werkgroep caraïbische letteren

Theo Hiemcke – In Memoriam

Ik heb het regenwoud gedood waarin

verborgen krachten wonen, de aarde
ligt nu kaal en bloot, de grond spoelt
weg in modderstromen –

toen zijn de dieren weggegaan of van
de honger omgekomen – de vissen konden
er niet leven, de zee was door het slib
vervuild – ze zijn al spoedig weggebleven,

de ranke vogels in de lucht vlogen
hen achterna – ik zag ze in hun laatste
vlucht boven de einder zweven,

toen – zijn de wolken heengegaan en ook
de regens weggebleven…
het was het eind van mijn bestaan.

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter