The five people you meet in heaven
De rubriek Herlezen vraagt aandacht voor boeken die langer geleden zijn verschenen en de moeite van het herlezen waard zijn. Suggesties? Laat het ons weten via ons emailadres. Vandaag een stuk over The five people you meet in heaven uit 2003 van Mitch Albom.
door Cobi Pengel
‘All endings are also beginnings. We just don’t know it at the time.’
Voor Eddie, onderhoudsman in een pretpark op een pier bij de zee eindigt zijn leven als er een ongeluk gebeurt met een Ferris Wheel in het pretpark. Eddie probeert een klein meisje te redden, maar laat daarbij zelf het leven. De laatste ervaring die hij van het aardse meeneemt, zijn twee kleine handjes in de zijne. Daarna maakt hij een tijdloze reis door het hiernamaals. Het blijft bij al het ooit geschrevene met dit thema bij ‘geloven’ of ‘fictie’. Een fictief verhaal geeft een schrijver echter alle vrijheid om een kleurrijk verhaal te schrijven waarin niets onmogelijk is, in dit geval over Eddie nadat zijn laatste gewaarwording twee kinderhandjes in de zijne waren.
Eddie heeft als half-invalide oorlogsveteraan een onbevredigend leven geleid. Verbitterd heeft hij in de tredmolen van het leven gelopen, terwijl hij zoveel meer had kunnen bereiken zonder zijn invaliditeit. Aan gene zijde ontmoet hij vijf mensen die, voor ze stierven, zijn pad gekruist hebben en met wie Eddie op de een of andere wijze verbonden is geweest, bewust of onbewust. Deze verbintenissen zijn van invloed geweest op zijn verdere leven. Veel van wat onbegrepen was, begrijpt hij nu door de ontmoetingen. Wat Eddie echter blijft achtervolgen, zijn de vragen: heb ik het kleine meisje gered? Ben ik niet voor niets gestorven? Hij stelt steeds opnieuw deze vraag, maar krijgt het antwoord pas van de vijfde persoon: een (ander) klein meisje dat mede door zijn toedoen in de oorlog bij een brand is omgekomen. Zij geeft hem de oplossing van het raadsel van de twee handjes. Ze waren niet van het meisje dat dreigde te verongelukken, -zij is gered-, maar van haar, het meisje met de brandwonden. Zij stak hem haar handjes toe om hem te helpen gene zijde te bereiken, zodat ook het verhaal van Eddie en haarzelf kon worden afgemaakt.
Het is een hemel waarin magische dingen gebeuren waarheen de auteur de lezer brengt. Vooral het weerzien met zijn lang voor hem overleden vrouw Marguerite met wie hij in diverse landen traditionele huwelijken voltrokken ziet worden, heeft een magische sfeer. Voor Eddie en Marguerite is het huwelijk het symbool van eeuwigdurend geluk. Bij de eerste bruiloft kijkt Eddie vanaf een afstand toe. Een mooi jong bruidsmeisje biedt hem bruidssuikers aan: candy covered almonds, met de woorden: ‘Per l’amaro e il dolce, for the bitter and the sweet’. Eddy herkent de jonge Marguerite. Nooit heb ik stilgestaan bij de symboliek van het presenteren van amandelen (of het in een zakje meegeven aan de gasten) bij sommige bruiloften. Hoe ‘sweet’ het huwelijk van Eddie en Marguerite ook is geweest, ook ‘het bittere’ heeft zich doen gelden.
Aan het eind van Eddies reis worden hij en Marguerite voor altijd herenigd. Echter: pas nadat hij op wonderbaarlijke wijze de brandwonden van het meisje heeft genezen.
Een ontroerend boekje (194 pagina’s) met een universeel thema, wijze motieven en mooie symboliek. Je beseft dat het fictie is, maar zou wensen dat het –al is het maar ongeveer- zo toegaat als ook jouw tijd gekomen is.
(In de TV film speelt Jon Voigt een prachtige Eddie!)
Mitch Albom, The Five People You Meet In Heaven. 2003. Hyperion; New York, 2003. ISBN: 1-4013-0858-9
[Eerder verschenen in de Ware Tijd Literair, 21 maart 2020]
RSS
Facebook
Twitter
