Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Zijl Annejet van der
Bruynzeelwoningen in Suriname
Weten de millennials in Suriname wel wat een Bruynzeelwoning is? Wie van de naoorlogse generatie is kan deze houten woningen zó aanwijzen, omdat ze opvallen door bijvoorbeeld verticale schroten onder de glazen shutters, een glazen schuifdeur tussen woonkamer en balkon en een houtentrap. De huizen van Bruynzeel herken je ook in de districten, omdat ze gebouwd zijn rond bestuurscentra en scholen om gedetacheerde ambtenaren en onderwijzers te huisvesten. In Paramaribo vind je deze woningen in diverse wijken, bijvoorbeeld in het Flamingopark en in Benipark. Het bedrijf bouwde ook laagstaande volkswoningen, bijvoorbeeld in Beekhuizen.
read on…De Dageraad: Annejet van der Zijl heeft de Weg naar Zee niet afgereden
Annejet van der Zijl is bijzonder bekend geworden vanwege haar roman Sonny Boy, die in 2004 verscheen en ook verfilmd is (2011). In Suriname verscheen in 2006 een Suriboek-versie, die zeer betaalbaar was voor studenten en gretig aftrek vond, hoewel Surinaamse schrijvers wel kritiek hadden over deze goedkope import vanuit de overkant van de oceaan. Zowel in Suriname als in Nederland is het boek bijzonder goed onthaald. Het is een bewogen verhaal over een jonge man, Waldemar Nods, van Surinaamse afkomst die naar Nederland vertrok, daar ging inwonen bij een hospita en een relatie met haar kreeg. Ze scheidde van haar man en samen met Waldemar kreeg ze een zoontje, Waldy, ook wel Sonny boy genoemd. Nadat het paar in de Tweede Wereldoorlog in het verzet ging, werden ze opgepakt en in concentratiekampen opgesloten. Waldemar wist te vluchten, maar heeft het niet gered. Hij werd neergeschoten aan de vloedlijn van de Oostzee in 1945. Aan de hand van bronnen heeft Van der Zijl de puzzelstukjes van Waldemar Nods leven aan elkaar gelegd tot een verhaal. In de Suriboek-versie van 2006 en in de luxe-uitvoering van 2009 is een kleine novelle over plantage De Dageraad ingevoegd, die nu los verschenen is. read on…
Slavernijverleden: De oma van Waldemar Nods was een slavin en heette Mimie
by Liliane Waanders
Waldemar Nods. Over hem wilde Annejet van der Zijl een boek schrijven. Ze kon het zich veroorloven na het succes van Anna: het leven van Annie M.G. Schmidt. En net als altijd ging ze grondig te werk. Ze reisde naar Suriname om daar de familiegeschiedenis van Waldemar Nods – die de bijnaam ‘Sonny Boy’ kreeg – uit te zoeken. Maar uiteindelijk paste die voorgeschiedenis niet in Sonny Boy. read on…
Waldy Nods (Sonny Boy) op 85-jarige leeftijd overleden
Als Waldy Nods in de zomer van 2004 was overleden, zou hij in alle stilte zijn begraven en had nooit meer iemand het verhaal van zijn ouders gehoord. Maar hij overleed afgelopen woensdag op 85-jarige leeftijd in zijn woonplaats Hilversum, nadat zijn levensverhaal onder de titel Sonny Boy een absolute bestseller was geworden en de daarop volgende film een kaskraker. read on…
Avond van de Bijzondere Journalistiek
Tot en met 27 mei kunt u zich nog aanmelden voor de ‘Avond van de Bijzondere Journalistiek’ op donderdag 4 juni. read on…
Nieuwe Bijlmer Boekt met Annejet van der Zijl, Valery Levant, Cheyenne Toney e.a.
Bijlmer Boekt is literair variété met schrijvers, dichters, maar ook theatermakers, comedians, acteurs en muzikanten in een avondvullend revue-achtig programma.
Op 10 september gaat Bijlmer Boekt alweer het vierde seizoen. Hét literaire variétéprogramma in Amsterdam-Zuidoost brengt werelden bij elkaar met literatuur in de breedste en spannendste zin van het woord. In deze editie gebeurt dat in nog bredere zin dan normaal: Bijlmer Boekt geeft een exclusieve preview van het Read my world Festival, dat een paar dagen later plaatsvindt in de Tolhuistuin en draait om Caraïbische literatuur. read on…
Read my World 2014: Literatuur uit de Caraïben
Het programma is rond, de site online en de kaartverkoop van start: Read My World is er klaar voor. Op 12, 13 en 14 september presenteert hét internationale literatuurfestival van Amsterdam de poëzie en verhalen van de Caraïben. Voorbij de waan van de dag onderzoekt het festival de grens tussen literatuur en journalistiek, tussen hier en daar – en vestigt de aandacht op alles ertussen. Drie curatoren uit de regio nemen je mee op avontuur door het vaak onbekende Caraïbische literaire landschap. Maak kennis met de talentvolle schrijvers, uitgesproken dichters en prikkelende spoken word-artiesten die zij selecteerden in Jamaica, Guyana, Suriname, Saint Lucia, Barbados, Trinidad & Tobago en Haïti. read on…
Van boektitel tot filmscript
Het gaat goed met de verfilming van het Nederlandse boek. De Nederlandse bioscopen draaiden het afgelopen jaar onder meer De Verbouwing, Alleen Maar Nette Mensen en Koning van Katoren. Waar komt deze hype vandaan? Nieuwsuur is op de set van Dorsvloer vol confetti, de omstreden roman die nu in Zeeland wordt verfilmd.
Streng gelovig
In Zeeland zijn de opnamen voor de nieuwe film Dorsvloer vol confetti in volle gang. Producent Column kocht de filmrechten enkele jaren geleden al aan, maar deze zomer is regisseuse Tallulah Schwab echt begonnen met draaien. Schrijfster Franca Treur brak in 2009 door met haar debuutroman en won er de Selexyz Debuutprijs mee.
Het werk vertelt over Katelijne, een meisje dat opgroeit in een streng gelovig boerengezin uit Zeeland. Ze is het enige meisje tussen zes broers en voelt zich vaak buitengesloten. Daarom trekt Katelijne zich terug in haar wereld van fantasie en verhalen.
Weerstand
Volgens de schrijfster stuit de verfilming op weerstand vanuit de gereformeerde Zeeuwse gemeenschap: “Ze willen dat ik de film tegenhoud.”
“Er wordt een subcultuur in beeld gebracht, nota bene een woordcultuur, die veel mensen niet kennen”, aldus Treur. “Het zou mooi zijn als dat heel precies gebeurt.” Vanavond vertelt zij over de rechten van auteurs in binnen- en buitenland en geeft Treur adviezen aan haar collega’s.
Financiering
Het project kost zo’n 2 miljoen euro. Eind 2012 richtte producent Gijs van de Westelaken een filmfonds op om de resterende financiering van vier ton rond te krijgen. Nieuwsuur spreekt de producent, ook over het proces dat aan verfilmingen vooraf gaat en het huidige enorme succes in Nederland.
Tientallen projecten
In totaal lopen er nu zo’n 50 boekverfilmingen, die verkeren in alle stadia van het maakproces; van een optie op de rechten tot het daadwerkelijk verfilmen. Uitgeverij Atlas/Contact had zojuist, met vijf boekverfilmingen, twee zeer succesvolle maanden.
Nederlandse film- en literatuurfans kunnen zich de komende maanden nog verheugen op onder andere Hoe duur was de suiker van Cynthia McLeod (gaat op het Filmfestival in première), Het Diner van Herman Koch en Soof, de verfilming van een verzameling columns van Sylvia Witteman.
Nieuwsuur, Ned. 2, 8 of 9 of 10 augustus 2013, 22.00 uur
Komend weekend: Winternachten!
Van 19 tot en met 22 januari vindt Writers Unlimited – Winternachten Festival Den Haag plaats. Dit jaar is het thema van het festival ‘Keep on Dreaming’ een knipoog naar de dromers, de gelovers in utopieën, de najagers van idealen, dat is het thema van het Writers Unlimited – Winternachten Festival. Schrijvers uit Nederland en ver daarbuiten spreken zich uit over hun dromen, ze dromen met ons over vrijheid en hoe die verwezenlijkt kan worden. Writers Unlimited – Winternachten Festival biedt een mengeling van actualiteit en literatuur, muziek en film in een gevarieerd programma in Theater aan het Spui en Filmhuis Den Haag en dit jaar kunt u voor het eerst op vrijdag en zaterdag eten in het theater. Bijna 100 schrijvers, journalisten, presentatoren en musici uit de hele wereld treden op.
Winternacht 1 biedt een grote variatie van literaire programma’s, muziek, film en dans in de zalen en foyer van Theater aan het Spui en Filmhuis Den Haag. Met een kaartje kunt u bij alle programma’s vrij in – en uitlopen.
Vanavond vertellen Tommy Wieringa, Nazmiye Oral en Kader Abdolah in De Hollandse lente hoe ons land er uit zou kunnen zien, buigen Bas Heijne en de Britse filosoof John Gray zich over de vraag of wij van elkaar moeten houden en schreeuwen schrijvers hun woede van zich af in Mad as Hell.
Meer hoogtepunten: How to be a Dictator in Africa, Wet Dreams on a Winter’s Night, de debutanten van Extaze, Nigeria and Oil: The Novel and the Movie. U kunt naar de indringende film over de Groene Revolutie in Iran (The Green Wave) en naar het ontroerende The Glass House over een uniek rehabilitatiecentrum in Teheran. Er is muziek van Ghalia Benali, de Batiband en Trio Koenijn en in de foyer kunt u Cubaans leren dansen.
Winternacht 2 biedt een grote variatie van literaire programma’s, muziek, film en dans in de zalen en foyer van Theater aan het Spui en Filmhuis Den Haag.
De avond begint met de opzwepende klanken van het Ghana Community Choir. In Schatgravers horen we Arthur Japin, Annejet van der Zijl en Said el Haji over de inspiratie die zij vinden in de geschiedenis. Adriaan van Dis praat met een Indonesische en een Zuid-Afrikaanse schrijfster over Vergeven of Vergeten. Robert Vuijsje is te gast in Lust and Colour en in Burger King of Burgerschap gaat het over het ‘burgervertrouwen’.
De Surinaamse auteurs Karin Amatmoekrim, Anil Ramdas, Sheila Sitalsing en Noraly Beyer spreken over hun dromen voor Suriname, we spelen het Groot Dubbelspel Vertaalspel met Frank Martinus Arion, er treden hele jonge dichters op in Who’s Afraid of Youth en dit jaar zijn er stripschrijvers/tekenaars als Peter Milligan en Inge Heremans te gast in het programma Comics and Taboos.
U kunt naar de film, o.a. naar de aangrijpende documentaire die Cindy Kerseborn maakte over Edgar Caïro, een boek of wat uitzoeken bij de stand van Paagman in de foyer of naar VPRO de Avonden live, waar Willem Jan Otten en de andere genomineerden van de VSB Poëzieprijs te gast zijn.
Het festival eindigt op zondagmiddag 22 januari in de Koninklijke Schouwburg met de Hommage aan Hella, een feestelijke bijeenkomst waarin leven en werk van Hella Haasse worden gevierd, met o.a. optredens van Loes Luca en Willem Nijholt. Aansluitend worden de Jan Campert-prijzen van de Gemeente Den Haag uitgereikt, waaronder de Constantijn Huygens-prijs.
Sonny Boy openingsfilm Stony Brook Festival
De Nederlandse film Sonny Boy opent op 21 juli het 16e Stony Brook Filmfestival in New York. Dat heeft producent Shooting Star bekendgemaakt. Het Stony Brook festival wil niet-Engelstalige films onder de aandacht van het Amerikaanse publiek brengen.
Sonny Boy van regisseur Maria Peters is gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Annejet van der Zijl en vertelt het waargebeurde verhaal van de zwaarbeproefde liefde tussen een Surinaamse immigrant (Sergio Hasselbaink) en een blanke vrouw (Ricky Koole) in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. De film trok inmiddels meer dan 415.000 bezoekers naar de Nederlandse bioscopen. Sonny Boy werd gekozen uit 800 inzendingen uit de hele wereld.
Half miljoen verkocht
Van het boek Sonny Boy van Annejet van der Zijl zijn al 500.000 exemplaren verkocht. Dit zegt uitgeverij Querido vrijdag bekend. Hiermee is Sonny Boy een van de best verkochte boeken van Nederland. Het eerste exemplaar verscheen op 11 november 2004.
Sonny Boy schiet met losse flodders
door Tom van Moll
Sonny Boy heeft in Nederland al minstens vierhonderdduizend bezoekers getrokken. Het boek van Annejet van der Zijl verkocht al even zo vaak. De waargebeurde geschiedenis van Waldy Nods en zijn ouders is dan ook bijzonder aangrijpend. Regisseur Maria Peters weet dat slechts ten dele op het grote scherm te krijgen.
Waldemar Nods (Sergio Hasselbaink) is een Surinaamse jongen die na de dood van zijn moeder naar Nederland vertrekt om te studeren. In het kille Nederland van de jaren ’20 wordt hij niet met open armen ontvangen. Hij vindt onderdak bij de zeventien jaar oudere Rika (Ricky Koole), moeder van vier kinderen, en wordt op haar verliefd. De losbandige Rika is zelf ook een buitenbeentje, want ze is verstoten door haar familie en haar overspelige, conservatief protestantse man (Marcel Hensema). Ook het contact met haar kinderen raakt ze kwijt. Van Waldemar krijgt ze een zoon, Waldy, die ze liefkozend ‘Sonny Boy’ noemen, naar een bekend liedje uit die tijd. De situatie wordt er niet gemakkelijker op wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Het echtpaar besluit onderduikers te huisvesten in hun pension, maar belanden daardoor in een concentratiekamp.
De overmaat aan figuranten lijkt een watermerk voor het productieteam Shooting Star Company, want ook in Kruimeltje en Pietje Bell wemelen ze door de straten. Ze brengen de prachtige decors tot leven en door de kostuums wordt een goed tijdsbeeld opgeroepen. Helaas zijn ze lang niet allemaal even ervaren. Het komt de filmbeleving niet ten goede wanneer een lijk dat in een tragische scène uit de trein wordt gegooid, samenkrimpt en met de ogen knippert. Dat de Surinamers en de Duitsers met een overduidelijk Hollands accent spreken, leidt eveneens af. De kinderen in de bijrollen spreken hun teksten vaak wat houterig uit, maar hun aandoenlijke one-liners zorgen wel weer voor voldoende humor in het anders zo treurige verhaal. Acterende rots in de branding is Koole (Wit Licht). Zij draagt zonder twijfel de film. Ze brengt het beste naar boven in debutant Hasselbaink, die de juiste uitstraling heeft maar zonder haar wat verloren loopt.
Omdat het gaat om een boekverfilming en een waargebeurde geschiedenis, heeft Peters zich weinig vrijheden veroorloofd. Het verhaal zelf is rijk aan drama, maar overbrugt een lange tijdsspanne. Ondanks de korte flashbacks naar de jonge Waldemar in Suriname, blijven de gebeurtenissen te veel op zichzelf staan. Bindende motieven en thema’s (zoals uitsluiting en discriminatie) zijn noodzakelijk om er een geheel van te kneden. Toch lijkt Waldemars huidskleur er tijdens de oorlog niet meer zo toe te doen. Het laatste deel van de film lijkt daarom op zichzelf te staan, waardoor het groots bedoelde einde, eigenlijk een sisser is.
[uit de Ware Tijd, 15 april 2011]
Ovatie voor Sonny Boy in Suriname
Een beklijvende stilte tijdens de aftiteling, gevolgd door een daverend applaus en een minutenlange staande ovatie. Sonny Boy, de speelfilm van Maria Peters over de verboden liefde tussen Waldemar Nods en Rika van der Lans in het Nederland van de jaren dertig, is tijdens de première woensdagavond in Paramaribo pas echt thuisgekomen. [Alhoewel moet worden toegegeven dat Suriname nooit door de Duitsers bezet is.]
Voor de intussen 81-jarige spilfiguur Waldy Nods, de échte Sonny Boy, was dat trouwens letterlijk het geval. Tijdens de persconferentie in Hotel Torarica, twee dagen voor de première, verklaarde hij al zijn hart verloren te hebben aan de film. “Telkens ik het boek zie of naar de filmposter kijk, krijg ik het gevoel dat ik mijn ouders terug zie. Tijdens de oorlog hebben ze mijn ouders weggevoerd, maar nu zijn ze terug. Ik ben verliefd op de twee jonge mensen die mijn ouders spelen.”
Gróót scherm
Na de film klonk Waldy Nods niet anders. “Om te beginnen had ik de film nog nooit op zo’n gróót scherm gezien. [Hij was blijkbaar de premièrevoorstelling in het reusachtige Circustheater in Scheveningen vergeten.] Ik keek ook op van de vele reacties tijdens de film, ik hoorde zoveel reacties die ik nog niet in Nederland had gehoord”, vertelde Nods, die de cast en filmcrew vervolgens zelf met een applaus bedankte.
De zo goed als volgelopen bioscoopzaal leefde inderdaad zichtbaar – én hoorbaar – mee met het dramatische verhaal van Sonny Boy. Vooral de in Suriname opgenomen scènes, waar de jaren twintig even herleefden, ontlokten kreten van bewondering. “Kijk die kippen daar rennen, wat leuk!” En wanneer Waldemar Nods als universiteitsstudent in Nederland met racisme te maken krijgt – “Kijk, zwarte piet!” – galmen opgewonden tyuri’s door de filmzaal.
Film of boek?
“Het was ontzettend leuk om de film hier te zien, de reacties waren heviger. Het Nederlandse publiek bleef veel stiller en wachtte rustig af tot de film voorbij was. Surinamers zijn heftiger, ze geven hun mening al terwijl de film nog bezig is”, sprak hoofdrolspeler Sergio Hasselbaink na afloop.
Ook het publiek reageerde overwegend positief. Van ‘Heel ontroerend, ik heb gehuild’ tot ‘Eén van de beste Nederlandstalige films in jaren’. Een enkeling vond het boek dan toch weer beter, waarmee de ‘boek-of-film-discussie’ opnieuw kan beginnen.
[bewerkt naar RNW]
RSS
Facebook
Twitter
