blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Zaalman Juliën

Winti huwelijken blijven voorlopig uit

Het sluiten van huwelijken volgens de tradities van de wintireligie wordt in de komende periode nog niet gedaan. Dit zei Juliën Zaalman, die samen met Kortensia Sumter-Griffith de twee huwelijksambtenaren zijn die deze vorm van huwelijksvoltrekking namens de staat, cq het Ministerie van Binnenlandse Zaken, kunnen doen. Hoewel de ambtenaren sinds 8 december van het vorig jaar zijn benoemd in de functie hebben zij nog geen wintihuwelijken kunnen voltrekken. De oorzaak hiervoor ligt niet in het feit, dat er geen animo is. ‘Er zijn al vele verzoeken gedaan. Wij gaan er voorlopig even nog niet toe over om de huwelijken te sluiten’. Zaalman en Sumter-Griffith zijn de mening toegedaan, dat er eerst een goede bewustwording opgang moet komen over het onderwerp. ‘De meeste mensen weten niet dat het nu mogelijk is om volgens de traditie van de afro-Surinamer te trouwen. Ook moeten de mensen goed ingelicht worden over de rechten en plichten die met het huwelijk meekomen kijken’ legde Zaalman uit.

Het belang van het sluiten van een huwelijk zal ook besproken worden, vooral in het licht van erfenissen. ‘De familie van de man kan dan alle goederen naar zich toe mogen trekken, hoewel er uit de relatie misschien kinderen zijn voortgekomen’. Ook de mensen die al volgens de winti religie zijn getrouwd, dan wel voor de acceptatie door de regering, moeten aangedaan worden. Indien de ceremonie opnieuw gedaan zal worden, is nog niet bekend. Zaalman en Sumter-Griffith zijn deze gevallen aan het bestuderen, waarna zij een evaluatie zullen maken. Hierna zal de promotiecampagne van start gaan, waarna er met de huwelijksvoltrekkingen gestart kan worden. Een huwelijk volgens de winti-religie is anders dan die gedaan bij het Centraal Bureau voor Burgerzaken en in de kerk. Zaalman legde uit, dat in eerste instantie de familie van de man een aanzoek doet bij de familie van de vrouw. Na toestemming komen beide families dan bij elkaar voor de huwelijksvoltrekking. Het belangrijkste hierbij is de uitwisseling van banken, die een onlosmakelijke rol hebben bij de ceremonie en het verdere huwelijksleven. ‘Als er tussen het echtpaar problemen ontstaan, moeten zij plaatsnemen op de banken en die zaken uitpraten’, aldus Zaalman.

[uit De West, 30 augustus 2011]

Huwelijk volgens Winti-religie erkend

Na een traject van zes jaar telt Suriname voor het eerst twee huwelijksambtenaren die huwelijken kunnen inzegenen volgens de Winti-religie. Juliën Zaalman (foto links) en Kortencia Sumter-Griffith, beiden ambtenaar, hebben de cursus tot huwelijksambtenaar met succes doorlopen en mogen nu op de traditionele Winti-wijze huwelijken inzegenen.

Beiden waren voorgedragen door de stichting Tata Kwasie Ku Tata Tinsensi de binding met jezelf en het uiterlijke). Na twee weken van intensief les volgen mochten zij op 8 juli met nog 25 anderen van verschillende religiën hun certificaat in ontvangst nemen in de trouwzaal van het CBB.
Het toegelaten worden is niet zonder slag of stoot gegaan. Volgens Zaalman moest de minister van Binnenlandse Zaken, Soewarto Moestadja, ervan overtuigd worden dat er in de gemeenschap grote behoefte bestaat naar erkenning van de Winti-religie. Uiteindelijk gaf de minister toestemming.

Kortencia Summer-Griffith, zelf gehuwd voor de Evangelische Broedergemeente, ziet twee mooie dingen in de Winti-religie. “Vaak denkt men aan bonu en winti terwijl het gaat om het geven van een handvat aan mensen, om licht door het leven te gaan. Een leven zonder haat en wrok.”
Winti is een van de eerste geloofsovertuigingen in Suriname, zegt Zaalman. Hij vindt het jammer dat de overheid deze religie lange tijd ondergewaardeerd heeft. Met deze acceptatie heeft er volgens hem erkenning plaatsgevonden.

Zaalman, die zelf ook volgens Winti-traditie is gehuwd, is ervan overtuigd dat geloven via de Winti-principes de mens onderricht in het hebben en krijgen van zelfvertrouwen, innerlijke rust bewerkstelligt en zekerheden biedt in het leven. Ook meent hij dat de huidige Winti-religie momenteel “op basis van koloniale inzichten” is beschreven. Daar wil hij verandering in brengen. Hij is van plan de minister van Onderwijs te benaderen voor herziening van het curriculum. Ook hoopt hij erop Winti-vertegenwoordigers worden toegelaten tot de Inter Religieuze Raad van Suriname (IRIS).

[uit Starnieuws, 13 juli 2011]

Boekenactie in Surinaamse West-districten

Door uitgeverij Publishing Services Suriname wordt momenteel een boekenaktie uitgevoerd op scholen in Saramacca, Coronie en Nickerie. Alle leerlingen krijgen een kleurrijke krant met een selectie boeken van Surinaamse schrijvers. Met een bestelformulier kunnen zij het boek van hun keuze bestellen via de school. Er is een grote variatie in boeken, zowel qua prijs als naar leeftijdsgroep. Voor kinderen in de kleuterleeftijd is er bijvoorbeeld het prachtig uitgevoerde Met Kwata op reis over de Surinaamse dierenwereld (25,- srd). Een uitgave van Stichting Klimop. Het goedkoopste boek is Gotong Royong van Francis Vriendwijk (foto) over het Javaans systeem van samenwerken. Dit boekje kost slechts 6 srd. Het duurste boek is August een Bonoeman (62,50 srd) van Juliën Zaalman voor de leeftijdscategorie 16 jaar en ouder.

Aan de actie hebben tot nog toe 26 scholen deelgenomen. De meest verkochte boeken zijn Lees mee deel 1 (7,50 srd) van Ismene Krishnadath voor 4 jaar en ouder en Vreemde dingen in Mariënburg (39,50 srd) van de reeds overleden auteur Ronald Hazelhoef. Zijn boek zit in de categorie 16 jaar en ouder. Tijdens deze aktie worden er 66 boeken van Surinaamse schrijvers aangeboden.

[Bericht van Schrijversgroep ’77; auteursnamen gecorrigeerd]

Ralicon geeft 30e boek uit

door Rihana Jamaludin

Uitgeverij in Suriname
Voor uitgeverijen in Suriname is het hard timmeren aan de weg. Gebrek aan middelen, aan kapitaal en valuta, aan distributiesystemen en zelfs aan kopers, ontmoedigen ondernemende schrijvers echter niet. De meeste schrijvers geven in eigen beheer uit en in sommige gevallen richt een schrijver zelf een uitgeverij op, om vooral het eigen werk te kunnen publiceren. Zo zijn er Publishing Services Suriname (start 1989) van Ismene Krishnadath en van Gerrit Barron de uitgeverijen Sorava (vanaf 1983) en later Afaka (1999).

Sinds eind 1999 is daar uitgeverij Ralicon van Robby Parabirsing (Rappa) bijgekomen. Naast enkele titels van schrijver Rappa zelf, heeft Ralicon voornamelijk werk van nieuwe auteurs in het fonds. De Ralicon Collectie bestaat uit boeken van uiteenlopende aard, zoals romans, short story’s, poëzie, jeugd- en kinderboeken, en werken met een culturele of geschiedkundige invalshoek. Ondanks alle tegenwind heeft Ralicon lezers in Suriname en Nederland weten te bereiken en is inmiddels aan de dertigste uitgave toe. Het wordt een jubileumboek, getiteld 41 Spontane reacties op het gedicht ´Recreëren te Domburg`.

Rappa
Robby Parabirsing is docent Nederlands en bekend als schrijver en columnist onder het pseudoniem Rappa. Hij is verder secretaris van de Schrijversgroep ´77. Ook beheert hij al jaren een thuisbibliotheek, waar men terecht kan voor ontspanningslectuur, maar waarvan vooral scholieren uit de examenklassen gebruik maken om boeken voor hun literatuurlijst te lenen. Zodoende biedt Rappa een extra studieservice, geen onnodige luxe in Suriname.

Duizendpoot Parabirsing is ook directeur van uitgeverij Ralicon in Paramaribo. Bij Ralicon kunnen vooral aankomende schrijvers terecht; hun manuscript wordt er geredigeerd en waar nodig samen met de auteur bewerkt. Volgens het systeem van ‘Printing On Demand’ kan het werk dan in kleine oplagen uitgegeven worden, ideaal voor het kleine lezerspubliek in Suriname.

30e uitgave
Dit najaar komt bij Ralicon het 30e boek uit, een jubileumboek waarvan de basis gelegd werd, toen leden van de Schrijversgroep ´77 spontaan reageerden op het gedicht ‘Recreëren te Domburg’ van Alphons Levens. De reacties, die via e-mail binnen de Schrijversgroep circuleerden, bleken zo divers, kritisch, humoristisch, maar ook leerrijk, dat uitgeverij Ralicon besloot om deze in overleg met de leden en met Alphons Levens uit te geven. Het geheel is zodoende een gezamenlijke ode geworden aan het schrijven als vak.

Terugblik
Na ruim tien jaar Ralicon en dertig boeken later, is het tijd voor een terugblik en een gesprek met Robby Parabirsing. Het eerste boek van Ralicon kwam in november 1999 uit, Oompie Sem Kleuters van Orlando Emanuels, een verzameling gevatte kinderuitspraken.

Hoe kwam Rappa op het idee van Ralicon?
‘Al jaren was ik bezig met het corrigeren, screenen en bewerken van uiteenlopende manuscripten. Vaak kwam dan van de schrijvers de vraag of ik hen niet kon helpen bij het uitgeven. Maar dat stuitte op het probleem van de financiering. Een drukker gaat z´n machines niet in werking zetten voor 100 exemplaren. Hij drukt minstens 500. Maar waar ga je in Suriname in een jaar tijd 500 boeken kwijtraken?’

Er waren op dat moment al meerdere uitgeverijen in Suriname, maar de meeste kwamen en gingen, vooral vanwege de hoge drukkosten en de kleine afzetmarkt. En voor de Nederlandse markt waren de Surinaamse werken niet aantrekkelijk. Toen de technische mogelijkheid van Printing on Demand (POD) zijn intrede deed, werd het mogelijk kleine oplagen op de markt te brengen. Samen met het bedrijf Office World heeft Ralicon aan de wieg gestaan van POD-publicaties in Suriname.

Ralicon
De naam Ralicon is samengesteld uit een afkorting van de woorden RAppa’s LIteratuur CONsultancy. Onder Ralicon vallen ook activiteiten zoals tekstredactie voor afstudeerscripties van universiteitsstudenten, van manuscripten voor andere uitgeverijen en divers ander tekstwerk. Ralicon is een eenmanszaak, maar de technische onderdelen als lay-out en omslagontwerp worden uitbesteed. Wat is Ralicons best verkochte boek? Dit blijkt een gedeelde eerste plaats voor drie uitgaven: de roman De vlek uit het verleden van Rappa, en in het genre cultuur August, een bonoeman van Juliën Zaalman en de bundel vertellingen Vreemde dingen uit Mariënburg van Ronald Haselhoef.
De voorkeur van de uitgever zelf, gaat uit naar waar gebeurde verhalen uit het verleden van Suriname, met veel tot de verbeelding sprekende anekdotes.

Op de vraag of Ralicon wel eens een manuscript weigerde, is het antwoord: ‘Ja, dat ging toen over een bundeling van e-mails tussen mensen met allerlei extreme seksuele voorkeuren. Andere manuscripten vereisten heel wat werk om ze ‘up te graden’ en de aanbieders wilden de tijd daarvoor niet uittrekken. Ik doe veel werk in mijn vrije tijd, als een soort sociale steun, maar die vrije tijd is soms zo beperkt, dat zulke manuscripten bleven liggen. Ook zijn er wel redelijke manuscripten die halverwege de bewerking bleven liggen, omdat de aanbieder dacht dat ik de rest van het werk ‘fu soso’ (voor niets) zou doen. Meestal bewerk ik één hoofdstuk als voorbeeld en als de aanbieder dan zegt: “Ja, dat is wat ik wil, gaat u maar door”, dan moet er wel wat over de brug komen. Ik moet toch ook surviven en ik lever kwaliteit. Dat is o.a. gebleken bij Ter dood veroordeeld van John de Bye, de derde uitgave van Ralicon, die in Nederland zowat ongewijzigd is heruitgegeven bij uitgeverij Conserve.’

Crisis
Hoe ging het tijdens de crisisjaren met Ralicon? Werden er wel boeken uitgegeven?
‘Het systeem is juist ontstaan als antwoord op de crisisjaren (1991 – 1997), toen we een hyperinflatie kenden. Omdat het Surinaamse geld toen dagelijks in waarde daalde, ontstond er een groot verschil tussen de eerste prijscalculatie van de drukker en de uiteindelijke afrekening bij het drukken van het boek, weken later.
Ook berekenden de drukkers hun kosten in US dollars of in de toen geldende Nf. Bij afrekening werden dan liefst dollars of Nederlandse guldens gevraagd, want dan kon de drukker daarmee direct weer z’n importen betalen. In deze periode was het zowat onmogelijk om boeken uit te geven, of je moest over harde valuta beschikken.
Vandaar dat Ralicon na deze periode stapje voor stapje begon met uitgeven, in kleine oplagen, dankzij het POD-systeem. Je kostprijs per boek is wel wat hoger dan bij de drukker, maar je kunt bij wijze van spreken met vijf exemplaren beginnen en daarmee bestellingen binnenhalen. Loopt de afzet terug, dan print je minder. Bij de drukker zat je gelijk met minstens 500 exemplaren en een af te lossen schuld in je maag, en dan nog wel in een kleine markt met een fragiele koersstabiliteit, waar boeken echt niet behoren tot de eerste levensbehoeften.’

Toekomst
Is de situatie nu verbeterd voor uitgeverijen in Suriname?
‘Wat betreft stabiliteit van de koersen is de situatie nu wel verbeterd. Verder is daardoor ook een grotere koopkracht dan tijdens de crisisjaren, maar die wordt voor het merendeel consumptief besteed.
Uit de jaarlijkse activiteiten van het Kinderboekenfestival blijkt wel duidelijk dat er onder de jeugd, vooral in de gebieden buiten de stedelijke vestigingen, een enorme leeshonger is. Deze honger wordt echter voornamelijk gestild met boekjes en boeken uit Nederland, veelal afgeschreven titels van Nederlandse bibliotheken. Dat is tenminste wat, maar ideaal is dat niet. Het Surinaamse kind vervreemdt daardoor eerder van zijn eigen omgeving en achtergronden, waardoor de band met het eigene, ondergeschikt wordt aan de betrokkenheid met Nederland en de Nederlandse cultuur. En dat maakt dat ons land met zoveel mogelijkheden, toch achterblijft in zijn ontwikkeling.
Uit de actie van Ismene Krishnadath om de boeken van Surinaamse auteurs naar de scholen toe te brengen en middels een bestellijst aan te bieden, blijkt dat er wel verkocht wordt als het boek naar de leerlingen toe gebracht wordt.’

41 Spontane reacties op het gedicht ‘Recreëren te Domburg’
Het 30e boek uit de Ralicon Collectie, getiteld 41 Spontane reacties op het gedicht ´Recreëren te Domburg` (72 blz.), verschijnt eind november in een beperkte oplage en zal in de boekhandels in Paramaribo verkrijgbaar zijn voor de prijs van 36 srd. (of 8 euro, excl.verzendkosten)

Voor de volledige Ralicon Collectie klik hier
Voor bestellingen van boeken en het aanbieden van manuscripten:
e-mail rappa.stripbieb@gmail.com of litap@cq-link.sr Tel: 00-597- 464725.

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter