Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Winkels W.E.H.
Loslopende honden – Leren van geschiedenis 110
door Hilde Neus
In Suriname leven veel loslopende honden, die kennelijk geen baasje hebben. Ze zwerven over straat, trekken vuilniszakken kapot, verspreiden zo rommel en creëren veel overlast, ook met nachtelijke tirades als weer een horde reuen om een teefje vechten omdat ze loops is. In deze dure tijd is het geen eenvoudige taak om goed voor huisdieren te zorgen. Elke dag kijk ik met bewondering naar mijn buurvrouw, die wel zo’n tien stuks heeft om te voeden. Hondenbrokken worden steeds duurder, en ook bij de dierenarts is de inflatie goed te merken, hij laat zijn medicijnen per slot van rekening ook uit het buitenland komen.
read on…Fosten kukru – Leren van geschiedenis 97
door Hilde Neus
Met veel fanfare heeft het directoraat Cultuur vorig jaar een driedaags Fosten Kukru festival aangekondigd, dat gehouden werd op het Onafhankelijkheidsplein. We togen er dus naar toe, want met dergelijke aantrekkelijke reclames in de aankondigingen moest dat wel een groot en leuk feest worden. Voor mij was het echter teleurstellend te ervaren dat het wel kukru was, maar geen fosten. Fos’ten is een samentrekking van fosi en ten. De tijd van befo, van vroeger. Wat ik dus verwachtte was een samenspel van gerechten die we momenteel niet meer vaak tegenkomen. Die een nieuw leven ingeblazen zouden moeten worden. Omdat in deze precaire tijden (zoals de guyabaten in de jaren veertig van de negentiende eeuw) er een tekort is aan gevarieerde bereiding van een voedzame maaltijd.
read on…De toover-lantaarn van Mr. Furet
door Peter Meel
De Toover-lantaarn van Mr. Furet van W.E.H. (Willem) Winkels (1818-1893) vertelt het verhaal van de blankofficier Péon Charles Prêt. Op de Surinaamse suikerplantage Atroce (!), waar hij te werk is gesteld, wordt hij Paauw genoemd. Volgens de schrijver is het lot van de blankofficier ‘eene aanhoudende teleurstelling, eene altijd durende marteling, een immer diep smartende toestand van de grievendste vernederingen’ (p. 6). Péon werkt zich zeven dagen per week uit de naad voor een fooi, verblijft in een schamel onderkomen waar ratten, kakkerlakken en muskieten vrij spel hebben, zit onder de knoet van de directeur van de plantage aan wie hij dagelijks rapporteert over de verrichtingen van de slaven, klaagt steen en been over de hitte, de kwaliteit van het voedsel, het verbod om omgang te hebben met slavinnen en zijn heimwee naar Nederland, en overlijdt na een leven vol ontberingen in grote eenzaamheid.
read on…‘Suriname wil geen discussie over doodstraf’
Paramaribo – Suriname is voorlopig niet van plan de doodstraf te schrappen uit zijn wetboeken, ook al wordt die al bijna een eeuw niet meer uitgevoerd. Parlementsvoorzitter Jennifer Geerlings-Simons ziet daar simpelweg de noodzaak niet van in, zegt ze tegen ochtendblad de Ware Tijd. “Om de doodstraf te schrappen is er een wetswijziging nodig. Zowel binnen als buiten het parlement barst dan een onnodige discussie los waarop we niet zitten te wachten.” Amnesty International, dat wereldwijd pleit voor een afschaffing van de doodstraf, reageert ontgoocheld. “We zijn altijd blij wanneer landen niet meer tot executies overgaan of geen doodsvonnissen meer uitspreken. Het uiteindelijk doel is echter om landen zoals Suriname te bewegen de doodstraf ook helemaal uit de wetgeving te schrappen”, meent woordvoerder Ruud Bosgraaf. “Amnesty moet zijn huiswerk beter doen. De doodstraf is hier een dode wet. Evenmin hebben we de intentie om die weer op te pakken.
Alle middelen voor het uitvoeren van een doodstraf ontbreken hier”, reageert parlementsvoorzitter Geerlings-Simons daarop. De laatste executie in Suriname dateert van 1927, toen een zekere Nicodemus Charles Apatoe tot de galg werd veroordeeld. De executie vond plaats op de binnenplaats van Fort Zeelandia in Paramaribo.
Nog steeds bepaalt het Surinaamse Wetboek van Strafrecht dat doodsvonnissen worden uitgevoerd door middel van ophanging. Alleen de krijgsraad kan veroordeelde militairen voor het vuurpeloton brengen. De straf kan worden opgelegd voor moord, maar wordt in de praktijk al jarenlang omgezet naar levenslang. Globaal is afschaffing nog steeds de trend. Over de hele wereld hebben nu 140 landen de doodstraf afgeschaft, in wetgeving of in de praktijk.
[van Novum, 11 april 2013]
RSS
Facebook
Twitter
