Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
The Cost of Sugar in London
The Low Countries Film Festival (LCFF), the UK’s only Dutch-language cinema festival, has a tradition of showcasing the best and newest Dutch and Flemish shorts, documentaries and feature films. On Tuesday 15 November: The Cost of Sugar, based on the book by Cynthia Mc Leod.
read on…Van Leeuwens echo in Wieringa’s Caesarion
[Kim Wassens behaalde op 26 oktober j.l. haar Mastersdiploma in de Geesteswetenschappen bij de leerstoel West-Indische Letteren aan de Universiteit van Amsterdam, met de scriptie Van Leeuwens echo in Wieringa’s Caesarion. Voor deze blogspot maakte zij deze samenvatting.]
Inleiding
Welke overeenkomst bestaat er op literair vlak tussen de Curaçaose schrijver Boeli van Leeuwen en de Nederlandse auteur Tommy Wieringa? Misschien dat beiden op negenendertigjarige leeftijd de F. Bordewijkprijs in de wacht hebben weten te slepen? Van Leeuwen nam deze literaire prijs in 1961, toen nog bekend onder de Vijverbergprijs, voor zijn roman De rots der struikeling (1959) in ontvangst en Wieringa ontving deze in 2006 voor zijn roman Joe Speedboot (2005). Echter, het winnen van dezelfde literaire prijs is geen bijzonder kenmerk te noemen voor de relatie die bestaat tussen twee auteurs. Als schrijver loopt men immers het risico om genomineerd te worden voor een literaire prijs waarbij collega-schrijvers hem of haar zijn voorgegaan.
Is de gemeenschappelijke factor dan te vinden in het gegeven dat beide auteurs op een Benedenwinds eiland hebben gewoond? Van Leeuwen op Curaçao en Wieringa op Aruba. Maar ook deze conclusie zou te kort door de bocht zijn, omdat Wieringa alleen maar zijn jeugdjaren, van zijn tweede tot zijn zevende, op Aruba heeft doorgebracht en Van Leeuwen, op wat korte onderbrekingen na, nagenoeg niet van zijn zachte rots van diabaas, Curaçao, is geweken. Daarbij zijn Curaçao en Aruba op staatsrechtelijke gronden niet over één kam te scheren.
Gelet op het dankwoord van Wieringa bij de in ontvangstneming van de F. Bordewijkprijs, blijkt de band tussen Wieringa en Van Leeuwen verder te reiken dan alleen het delen van een gemeenschappelijke prijs en het bewonen van een eiland. Uit deze rede klinkt namelijk een groot eerbetoon door aan het adres van Van Leeuwen en zijn literaire werk:
En toen dacht ik aan Nescio in zijn graf op de Nieuwe Oosterbegraafplaats, aan Boeli van Leeuwen op zijn rots aan de overkant van de oceaan, aan hoe hun werk in mijn werk is gevloeid, en vond dat ik deze dingen niet onvermeld mocht laten bij het aanvaarden van de F. Bordewijk-prijs 2006.
Twee jaar na het overlijden van Van Leeuwen op 28 november 2007, verscheen in 2009 Wieringa’s roman Caesarion. Zou het kunnen dat Van Leeuwens werkhierin is gevloeid?En zo ja, wat betekent dit voor Wieringa als schrijver?Zijn de verwijzingen naar Van Leeuwen louter en alleen aangebracht uit bewondering voor zijn werk of schuilt er meer achter de verwijzingen naar deze Curaçaose auteur?
Onderzoeksvraag, afbakening en verantwoording
In mijn masterscriptievoor de masteropleiding in de Nederlandse Taal en Cultuur aan de Universiteit van Amsterdam, Van Leeuwens echo in Wieringa’s Caesarion, onder begeleiding van prof.dr. Michiel van Kempen, heb ik mij de volgende onderzoeksvraag gesteld: ‘Op welke manier speelt het werk van Van Leeuwen in Caesarion van Wieringa een rol?’

De keuze voor de korte verhalen ‘Mozart in het oerwoud’en ‘The rest is silence’ is gemaakt naar aanleiding van Wieringa’svolgende woorden:[…] en terwijl we nog een ron de caña bestellen in het havencafé in Barranquilla, twisten we erover welk verhaal uit die bundel ons langduriger betoverd heeft ‘Mozart in het oerwoud’ of ‘The rest is silence’net zo lang tot het dronkemansgeluk ons gelijkelijk ten deel valt.
Methode
Om de inhoud van Caesarion helder in beeld te krijgen, is deze roman allereerst onderworpen aan een structuralistische verhaalanalyse met behulp van de narratologie van de literatuurwetenschapper Mieke Bal. Hierbij is de kritiek van de literatuurwetenschappers Luc Herman en Bart Vervaeck in acht genomen – dat bij een structuralistische verhaalanalyse de tekst veelal in dienst staat van de theorie, terwijl dat eigenlijk andersom zou moeten zijn – en zijn alleen de tekstelementen van Bals theorie behandeld die van toepassing zijn op de tekst van Caesarion. Vervolgens is de analyse intertekstueel in verband gebracht met de vier werken van Van Leeuwen.
Conclusie
Uiteindelijk ben ik in dit onderzoek tot de conclusie gekomen dat er een intertekstuele relatie bestaat tussen de vier werken van Van Leeuwen en Caesarion. Zo zijn de sporen van Het teken van Jona terug te vinden in de structurele plaats en ruimte van Caesarion. Op deze wijze voert Wieringa, net als Van Leeuwen, een fictieve ruimte op. Waarom hij dit doet, zo verklaart Wieringa in Trouw, is omdat hij vindt dat je romans niet moet kunnen nalopen, omdat hem dat benauwt.
De walvis uit Het teken van Jona duikt ook op in Caesarion. De walvis uit Caesarion fungeert echter niet als de belichaming van God, zoals dit wel gebeurt in Het teken van Jona, maar kondigt het diepere inzicht van Ludwig aan. Waarom Wieringa het goddelijke aspect achterwege laat, is waarschijnlijk te verklaren vanuit Wieringa’s voorkeur voor het boeddhisme, waarbij de mens alleen voor zichzelf tot redding kan zijn.

Wat betekent nu deze intertekstuele relatie met Van Leeuwens werk voor Wieringa als auteur? Wat zou de reden zijn voor Wieringa om Caesarion met ‘ragfijne draden’te verbinden aan het werk van Van Leeuwen? Het antwoord hierop is niet eenduidig. Enerzijds bevrijdt Wieringa zich uit het keurslijf van de Nederlandse literatuur, die volgens hem vaak ‘navelstaarderig’ overkomt. In een interview met HP/De Tijd zegt Wieringa:
Als je bent geïmpregneerd met de wereld van Gabriel Gabriel García Márquez en Boeli van Leeuwen, is Nederland een klap in het gezicht.
Anderzijds lijkt Wieringa zich met deze bevrijding te willen positioneren, net als van Van Leeuwen dat doet in zijn werk, als een buitenstaander, die aan de zijlijn de moderne maatschappij beschouwt, beschrijft en de metafysische problematiek aan de orde stelt.