Nu aanmelden! * Nu aanmelden! * Nu aanmelden! Stephan Sanders houdt de 5de Cola Debrotlezing... Lees verder →
Posts tagged with: Verlooghen Corly (Rudy Bedacht)
Sir Vidiadhar Surajprasad Naipaul (17 augustus 1932 – 11 augustus 2018)
door Carlo Jadnanansing
I. Inleiding
Reeds tijdens mijn middelbare schoolperiode was ik geïntrigeerd door de toen al bekende, maar nog niet wereldberoemde auteur Vidiadhar Surajprasad Naipaul (VS), die later ook bekend zou staan als Sir Vidia (correcte schrijfwijze Vidya, hetgeen in het Hindi en Sanskrit kennis of wetenschap betekent). Zijn eerste voornaam betekent drager van kennis, geheel passend bij zijn imponerende persoonlijkheid. read on…
Geluidshinder in Suriname
door Roy Harpal
Het is al een geruime tijd, dat geluidshinder- en overlast in Suriname hoogtij vieren. Het is te constateren, dat men zich helemaal niet stoort aan regels en nog minder aan normen en waarden. De Hinderwet in acht nemend, gepubliceerd d.d. 4 januari 2017 , die dateert van 29 december 1929, blijkt dat velen niet op de hoogte van deze wet zijn en nog minder wat deze inhoudt. read on…
Self Reliance schenkt twee banken aan Stichting Trefossa & Corly Verlengen (!)
Op 15 januari werd de geboortedag van Trefossa, pseudoniem van Henri Frans de Ziel, herdacht. In dat kader heeft schrijfster Cynthia McLeod een beroep gedaan op verzekeringsmaatschappij Self Reliance twee banken te vervaardigen. De Trefossa Stichting (HF De Zielstichting) van de heer Rozen [bedoeld is Johan Roozer – red. CU] heeft deze twee banken in ontvangst genomen, zegt Carlo Jadnanansing. read on…
De Vrije Stem; Onafhankelijk weekblad voor Suriname
(De) Vrije Stem, 1960-1969 (weekblad), 1969-1982 (dagblad)
Op zaterdag 2 april 1960 verschijnt de eerste aflevering van het weekblad De Vrije Stem. Onafhankelijk weekblad voor Suriname, met als hoofdredacteur E.Th. Waaldijk (1921-2005). De oprichting van dit blad is een initiatief van drie personen: Waaldijk, Rudy Bedacht (geb. 1932) en Frits Pengel. Tijdens haar bestaan (1960-1982) stelt De Vrije Stem zich altijd kritisch op, vaak kritischer dan de andere kranten. Onder het redacteurschap van Waaldijk biedt het weekblad veel ruimte aan literatuur en cultuur van progressieve signatuur. read on…
Vlieg terug naar Afrika
 |
| Henk Vos – Vliegende man (brons) |
door Hilde Neus
De meest indrukwekkende versie die ik ooit las van de slaaf die terugvliegt naar Afrika, is in de roman De hemelvaart van Solomon van de zwarte Amerikaanse auteur Toni Morrison. Het is het verhaal van Macon Dead, wiens zoon beweert dat zijn opa Solomon kon vliegen en als een adelaar weggezeild is naar Afrika. Het is jammer dat dit verhaal niet is opgenomen in De slaaf vliegt weg(samenstelling Lucia Nankoe & Jules Rijssen). Maar ook de vermelding van het motief in het verhaal over Tata Colinvan Ruud Mungroo zou hier niet hebben misstaan. Dit motief van de titel van de bundel komt verder voor als afbeelding van Elis Juliana, met een kleine verklaring erbij. De kern wordt gevormd door lezingen, gepresenteerd op het internationale symposium over de relatie tussen historische romans en de beeldvorming van de Nederlandse slavernijgeschiedenis. Waar en wanneer deze bijeenkomst werd gehouden staat in een noot vermeld; in de Muiderkerk in 2009. De centrale vraag is of en welke historische romans een rol spelen in de beeldvorming over het slavernijverleden. En hoe ze doorwerken in de hedendaagse discussies en in de persoonlijke beleving van de nazaten. De samenstellers proberen deze vragen in de inleiding te beantwoorden. Ze slagen daar maar deels in, omdat er veel voorbeelden aangehaald worden die allerlei kunstvormen bevatten, maar geen historische romans zijn. Het artikel van Suzanne Diop, ‘Het Eerste Internationaal Congres van Zwarte Schrijvers en Kunstenaars’ (pp. 29-33) is zo’n voorbeeld dat niet over historische romans gaat. (Kijk ook naar het onterechte gebruik van hoofdletters in de titel!)
Mijns inziens betekent het begrip beeldvorming binnen het literaire kader het ontstaansproces van een beeld (in fictie) over een persoon of groep mensen dat niet noodzakelijkerwijs met de werkelijkheid of de feiten overeen hoeft te komen. Als de samenstellers bedoelen dat beeldvorming een visualisatie is die bestaat uit het vertalen van een gedachte naar een beeld of uitdrukkingsvorm, dan klopt de bundel wel. Dan is de opname van veel stukken in de bundel, zoals de verhouding tussen etnische groepen getoond in de film Wan Pipel, wel verantwoord. Er zijn natuurlijk allerlei gevoelige zaken die uitvloeiselen zijn van de slavernij, en zodra die gevisualiseerd worden heb je ook een bepaalde vorm van beeldvorming.
.JPG) |
| Michiel van Kempen. Foto © Sanne Landvreugd |
De inhoud van de bundel werkt dus vervreemdend omdat je van de auteur, zelf literatuurwetenschapper, een andere insteek zou verwachten. En zeker als dan blijkt dat er allerlei stukken zijn opgenomen die niet op het symposium voorbij zijn gekomen, terwijl de bijdrage van M. van Kempen, die er wel bij was, vanwege een tekort aan beschikbare redactionele ruimte is teruggetrokken. Dan roept dit vragen op.
Bij zo een titel en inleiding waren mijn verwachtingen anders. Dat neemt niet weg dat de stukken bijna allemaal iets met de slavernij te maken hebben, maar het gevaar is dat de lezer met zo een gevarieerde waaier aan informatie toch blijft zitten met vragen over de context. Je kunt die dan op internet opzoeken, maar is dat de bedoeling van de bundel? Al in het eerste stuk, van Nankoe zelf (‘Reverence’) heeft ze het binnen vier pagina’s over Toussaint Louverture, Edwi[d]ge Danticat, de kunstenaar Basquiat, de zanger Maxwell en de Neville Brothers, auteur Simone Schwartz-Bart en de kunstenaar Frankétienne. Alles wordt even aangestipt en daardoor mist het stuk diepgang.
Cynthia Mc Leod vraagt zich in haar bijdrage af of het aan te bevelen is dat de lezer zich een beeld vormt van de geschiedenis via historische romans. Daar wil ze zich, ondanks de geweldige verkoopcijfers van bijvoorbeeld Hoe duur was de suiker?, niet over uitlaten. ‘Dat zou de uitkomst van het symposium moeten zijn’, is haar mening.
Ik denk dat een symposium over dit onderwerp ook geen uitsluitsel kan geven, daarvoor is het onderwerp te breed en te gecompliceerd. Wel is duidelijk dat historie in vele vormen verwerkt kan worden, letterlijk en figuurlijk. In literatuur, schilderijen, beelden, poëzie en zang, alle denkbare kunstvormen. En door over de slavernij na te denken en die uit te drukken in kunst, kunnen de nazaten van de slaven tevens aan een stukje rouwverwerking doen. En de nazaten van de slavenhouders kunnen zich plaatsvervangend schamen na zich verwonderd te hebben over de verschrikkingen die in die tijd plaats hebben gevonden. Eenieder doet dat op zijn eigen manier. Dat blijkt wél duidelijk uit de inhoud van deze bundel. Met bijdragen van onder meer Anil Ramdas, Rudy Bedacht, Remy Jungerman en Rihana Jamaludin, om maar wat Surinaamse auteurs in deze bundel te noemen.
Lucia Nankoe & Jules Rijssen (samenstelling): De slaaf vliegt weg. Beeldvorming over slavernij in de kunsten. Arnhem: LM Publishers, 2013. ISBN 978-94-6022-274-0
Bedacht = Leefmans, Lichtveld = Camus
 |
| Rudi Bedacht? Nee, John Leefmans |
Het blijft toch moeilijk: stond er in het programma van Surinaamse klassieke muziek in september van afgelopen jaar een foto van Albert Camus bij de componist Lou Lichtveld (Albert Helman), wie nu de site opent van de “Educatieve boekhandel Titri” in Paramaribo (klik hier), ziet de foto hier rechts. Volgens de nieuwe boekhandel is dat Rudi Ronald Bedacht, beter bekend als de dichter Corly Verlooghen. Maar wij weten met 100 % zekerheid dat het om John Leefmans gaat.
Vanwaar toch dit soort vergissingen? Gemakzucht, mijnheer! Wie op Google de naam Albert Helman intikt en zoekt op “Afbeeldingen” of “Images” ziet al dirtect op de tweede rij een foto afkomstig van romenu.skynetblogs.be waarop Albert Camus met sigaret in de mondhoek te zien is. Had de dienstdoende programmaschrijver even doorgeklikt, dan had die onmiddellijk ontdekt dat het om een site met berichen over allerlei auteurs gaat, eerst over Camus, later, verder naar onderen gescrold, ook over Albert Helman.
 |
| Lou Lichtveld? Nee, Albert Camus |
Zelfde gemakzuchtsfout bij Bedacht: wie op Google Corly Verlooghen intikt, vindt direct als derde foto een opname van John Leefmans, afkomstig van deze blogspot, Caraïbisch Uitzicht. Die kleurenfoto is zwartwit gemaakt en door Titri op zijn site geplant. Ook hier had even doorklikken naar deze site direct elk misverstand uit de weg geruimd.
Sleutel naar morgen
In het huis-aan-huis-blad www.zuidoost.amsterdam.nl stond op Werelddierendag 4 oktober 2012 j.l. een stukje over Rudy Bedacht, ‘journalist, professor in de muziekwetenschappen, muziekpedagoog, componist, filosoof, dichter, schrijver, liefhebber van koken, Ridder in de Orde van Oranje-Nassau’. Ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaardag schreef hij een gedicht dat het blad afdrukt:
Sleutel naar morgen
Door de poort
van het verleden
stappend
naar vandaag
waar de sleutel
wacht
naar morgen
In vreugde
maar al te vaak
vol angst ontdekt
Want elke toekomst
verbergt
haar geheimen
achter een horizon
die grillig
verder wijkt.
Rudy Bedacht vierde 80ste verjaardag
Rudy Bedacht (voor sommigen nog altijd beter bekend onder zijn schrijverspseudoniem Corly Verlooghen) vierde op 14 september j.l. zijn 80ste verjaardag. Dat gebeurde, gezien de nog niet helemaal stabiele gezondheid van de feesteling, te zijnen huize in Amsterdam-Reigersbos. Aan de deur werd een koperblazersserenade gebracht en Michiel van Kempen overhandigde hem het eerste exemplaar van de gloednieuwe bundel Torent een man hoog met zijn poëzie van Bedachts generatiegenoot Michael Slory, alsook een nieuw portret van Bedacht, gemaakt door de in Suriname werkzame fotograaf Nicolaas Porter in opdracht van de Werkgroep Caraïbische Letteren.
.JPG) |
| Rudy Bedacht bekijkt Slory’s nieuwste bundel; foto @ Reuters |
.JPG) |
| Bedacht bekijkt zijn nieuwste portret; foto @ Reuters |
1965: V.S. Naipaul schrijft aan Corly Verlooghen
Document: V.S. Naipaul trekt door het Caraïbisch gebied en doet ook Suriname aan. Hij ontmoet de dichter Corly Verlooghen (ps. van Rudy Bedacht) die hem zijn bundel Jachtgebied aanbiedt. Als Verlooghen hem later vanuit Amsterdam eraan herinnert, schrijft Naipaul onderstaande brief, klik op afbeelding voor groter formaat.
Rudy Bedacht/Corly Verlooghen 80 jaar
 |
| Portret van Rudy Bedacht, ontworpen op zijn 80ste verjaardag (14-9-2012) door Nicolaas Porter, nr. 60b |
door Michiel van Kempen
Vandaag bereikt Rudy Bedacht zijn 80ste verjaardag. Daarmee treedt hij toe tot het leger der sterken, zegt men. Maar men zegt zoveel. Wie de dichter persoonlijk kent, weet dat ook hij zijn portie heeft gekregen van het fysiek malheur dat zovelen treft. Een des te hartelijker felicitatie is daarom op zijn plaats. Want er valt veel in Rudy Bedacht te feliciteren.
De dichter, die op woensdag 14 september 1932 in Paramaribo het levenslicht zag, begon zijn schrijfcarrière onder de naam Corly Verlooghen. Dat gebeurde in Suriname met een gedicht in het tijdschrift Spes Patriae in 1951. Ruim veertig jaar hield hij die schrijversnaam aan, een tijd waarin een tiental dichtbundels verscheen, te beginnen met Kans op onweer in 1959. Toen kwam Kwetsbaar in de tijd; gedichten 1980-1994 uit, een bundel onder de naam Rudy Bedacht. De voornaam Corly bleef voortleven: zijn zoon draagt die voornaam.
In 61 jaar van publiceren heeft de tweeling Corly Verlooghen & Rudy Bedacht het poëziepubliek verblijd met vele lezerswaardige gedichten, waarvan een handvol zelfs de klassieke status heeft bereikt: gedichten die niet meer weg te denken zijn uit de Surinaamse canon, omdat ze breed erkenning hebben gevonden, door velen gekend zijn en met regelmaat zijn herdrukt: ‘Zelfbeschikking’, ‘Surinette’, ‘Ik heb een pop’, ‘Dit meisje’, ‘Thuisvaart van een creool’, ‘De suikerrietkappers’, ‘Kevertijd’. Het gedicht ‘Dit wankel huis’ werd evenzeer een token poem voor de moeilijke etnische verstandhouding in het Suriname van vóór de onafhankelijkheid, als Dobru’s ‘Wan bon’ hét gedicht werd over het eenheidszoekende volk.
Verlooghens werk is zeker ook niet onomstreden. Hij heeft soms lang niet malse kritieken gehad, nu eens begrijpelijk en terecht, dan weer met een kwaadaardige, persoonlijke ondertoon. In zijn jonge jaren greep hem dat ook zeker aan. Pas met het voorbijgaan van de jaren wist hij de stoïcijnse rust op te dringen om dat te accepteren als deel van het literaire bedrijf. Hij ging rustig voort in zijn eigen tempo.
Die stoïcijnse houding werkte ook niet altijd in zijn voordeel: waren de bundels tussen Kans op onweer en Kwetsbaar in de tijd druktechnisch puntgaaf verzorgd, het werk van de laatste 18 jaar verscheen als fotokopie van de printerette, al dan niet versierd met kringellijntjes van kleurenstiften. Hij hield zich verre van tijdschriften en uitgeverijen. Niemand anders selecteerde op kwaliteit dan Rudy Bedacht zelf en er was geen mens meer uit de literaire wereld die zich nog bekommerde om de dichter. Zelf leek hij overigens niet te lijden onder het bestaan in de marge. Hij werkte aan een boek dat uitkwam in een oplage van enkele tientallen exemplaren en dat met elke nieuwe printerette-oplage in omvang toenam. Zo ontstond Het leven is een rekensom, dat uitgroeide van een verzameling egodocumenten als gedichten, kopieën van krantenartikelen en diploma’s, tot het meest curieuze geschrift van een Surinamer op het westelijk en oostelijk halfrond: een meer dan 1000 bladzijden, 5 kilo wegende kolos, die opeens ‘een encyclopedische documentatie’ was gaan heten en waarin men zowat elke Surinamer kon vinden die met een flapoor of bij zijn stoelgang geluid kon produceren, naast zowat elke andere levende musicus van elk denkbaar genre vermits die musicus maar voorzien was van flink wat pigment in de huid, alsook stukjes over een festival in Estland, over de andere Baltische staten, Turkije, Frankrijk mitsgaders andere delen van de aardkloot, over gitaar-stemmen, vibratologie, de ontwerper van het Bijlmermonument, het bevat Anansitori, het bevat de éénlijnspartituur van talloze door Bedacht ontworpen volksliederen, het bevat foto’s van tomaten, sinaasappelen, koninklijke decoraties en een dame met een fantastische kont in een minirok, en reproducties van de ontelbare papieren eerbewijzen waarmee de Latijns-Amerikanen het Amazoneregenwoud om zeep hebben geholpen, alsmede… enzovoorts enzovoorts enzovoorts. Het is het Pak van Sjaalman maar dan tot de macht vier.
 |
| Bedacht met Ed. Hoornik, Paramaribo 1962 |
Geeft dit iets? Ja, het geeft veel plezier. Vooral aan de maker ervan, en verder denk ik ook aan allen die er – al dan niet bij voorintekening – in staan (en zoals aangegeven zijn dat er niet weinig), en verder geeft het plezier aan mij die deze felicitatiegroet nu schrijft. Wat jammer is, is dat den gemenen man niet ziet wat een prachtige teksten Rudy Bedacht tussen al het gefröbel door soms schrijft. Die teksten vinden zeker niet altijd de weg naar het publiek dat ze verdienen. Zullen we daar nu maar eens werk van gaan maken, ter wille van de Literatuur? Ach, nee, later, eerst feestvieren. Corly Verlooghen is 80 geworden en Rudy Bedacht ook!
RSS
Facebook
Twitter
