Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Vargas Llosa Mario
De terugkeer van de spoken
Ook Mario Vargas Llosa op Tilburgs symposium
Een spook waart door Europa: het spook van het populisme, maar ook dat van het nationalisme, communisme, fascisme, antisemitisme en fundamentalisme. In Nederland, maar ook in de rest van Europa en in de hele westerse wereld steken fantomen de kop op die we dachten overwonnen te hebben toen de twintigste eeuw ten einde kwam. Waarom keren deze spoken weer terug en waarom juist nu? Is onze democratie in een crisis beland? Kunnen we de spoken uitbannen of zijn ze onlosmakelijk met het Westen verbonden? Gaat de geschiedenis zich herhalen of kunnen we leren van het verleden?
Dat zij de vragen waarop een antwoord gezocht worden tijdens het Nexus-symposium op 11 november a.s. in Tilburg.
Sprekers zijn Max Blumenthal, Wim Brands, Paolo Flores D’Arcais, Ab Klink, Eszter Salgó, Britta Böhler, Mitchell Cohen, László F. Földényi, Fania Oz-Salzberger, Mario Vargas Llosa, Frits Bolkestein, Meindert Fennema, Paul Frissen en Rob Riemen.
The Return of the Ghosts
Datum: donderdag 11 november 2010
Tijd: 13.30 – 17.45 uur
Plaats: Aula, Universiteit van Tilburg
Meer informatie en aanmelden klik hier
.
Vargas Llosa: ‘Digitalisering leidt tot banale literatuur’
door Hans Cottyn
Mario Vargas Llosa heeft zijn vrees uitgesproken over de verarming van het openbaar onderwijs en de digitalisering van het boekenvak, die volgens hem kunnen leiden tot een “banalisering van de literatuur”, zo meldt het Spaanse persagentschap EFE.
Mario Vargas Llosa in Porto Alegre, vorige week donderdag Foto AFPVargas Llosa deed zijn uitspraken tijdens een lezing aan een universiteit in de Braziliaanse stad Porte Alegre.
De Spaans-Peruaanse schrijver vergelijkt de opkomst van het digitale boek, die volgens hem niet te stoppen is, met de televisie, “die prachtige technologische creatie die voor heel velen inhoud bevattelijk kan maken”. Maar Vargas Llosa is ook voorzichtig en voegt er meteen aan toe: “Het is aan ons om ervoor te zorgen dat het elektronische boek zijn inhoudelijke rijkdom bewaart, zoals ook het papieren boek dat in de loop van de lange geschiedenis heeft gedaan. De belangrijkste vraag is of we dat echt wel willen.” Toch ziet de schrijver van Het feest van de bok ook positieve aspecten aan e-books en aanverwanten. “De elektronica zorgt ervoor dat het moeilijker zal zijn voor één individu om de inhoud af te schermen of te manipuleren.”
De vrijheidslievende humanist Vargas Llosa drukt ook zijn zorg uit voor het openbaar onderwijs, waar de verschraling heeft geleid tot een elitair soort privé-onderwijs dat alleen maar bedrijfsleiders en politici opleidt. Bovendien ziet hij in de literatuur een middel om misverstanden op te lossen: “‘De letteren en de kunsten zijn tot nu de gemeenschappelijke deler van de cultuur geweest, de plaats waar het mogelijk was om te communiceren tussen menselijke wezens ondanks de verschillen in taal, geloof en tijdperk. Dat maakt Cervantes even actueel als Borges, beiden kunnen nog steeds de toekomstige generaties inspireren.”
[overgenomen van De Papieren Man, maandag 18 oktober 2010]
Nobelprijs Literatuur 2010 voor Mario Vargas Llosa
door Michiel van Kempen
Met de toekenning van de Nobelprijs voor de Literatuur vandaag aan Mario Vargas Llosa zet het Nobelprijscomité een oud tekortschieten recht. Vargas Llosa had de meest prestigieuze literatuurprijs ter wereld al twintig jaar geleden kunnen hebben. In de kringen van het comité – maar wie weet nou echt het naadje van de kous? – wordt al jaren gefluisterd dat men het decennialang toekennen van prijzen aan mannen wilde doorbreken. En dat is gelukt als je kijkt naar de laatste twintig jaar kregen zes vrouwen de prijs, meer dan in al de jaren daarvóór. Bovendien was Vargas Llosa een behoudend politicus in een land dat nog altijd tot de zgn. ‘Derde Wereld’ wordt gerekend. En misschien speelde ook nog een rol dat zijn onderwerpen – voor wie het kortzichtig wil zien – echte, mannelijke onderwerpen waren: het militairisme zoals in de korte roman De jonge honden van Miraflores (roman, 1959) (Los jefes) en de roman De Stad en de honden (roman, 1963) (La ciudad y los perros); het bordeel in Het groene huis (1966) (La casa verde) en Pantaléon (1973) (Pantaleón y las visitadoras), de oorlog in De oorlog van het einde van de wereld (1981) (La guerra del fin del mundo). Nogal wat Nederlandstaligen menen dat Hugo Claus de pech had dat zijn werk door meer mannen dan vrouwen binnen het Nobelprijscomité werd beoordeeld, en dat de prijs aan zijn neus voorbijging omdat zijn werk een te hoog gehalte aan machismo bevatte. Als dat waar is, is dat een droevig soort politieke correctheid die eerst en vooral treurig is voor de literatuur.
Alleen al voor het magistrale epos De oorlog van het einde van de wereld had Vargas Llosa de Nobelprijs dubbel en dwars verdiend. Heel weinig schrijvers zijn in staat om zo’n groot en complex werk te schrijven en dat stilistisch en vormtechnisch uitdagend op het allerhoogste niveau te doen, als Mario Vargas Llosa dat deed met zijn boek over de Chaco-oorlog. De Nobelprijs 2010 is natuurlijk een eerbetoon aan een groot schrijver. En een nieuw groots moment voor de Latijns-Amerikaanse letteren. Maar het is tegelijkertijd een groots ijkpunt voor de Nobelprijs zelf.
RSS
Facebook
Twitter
