Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Tjon Sie Fat Paul
Dossier Rudolf van Lier Lezing 2022
Op 4 februari 2022 verzorgde Dr. Maurits Hassankhan (Anton de Kom Universiteit van Suriname) de Rudolf van Lier Lezing onder de titel ‘Suriname van een plurale naar een multiculturele samenleving. Een reflectie op de ontwikkeling van de Surinaamse multi-etnische en multiculturele samenleving van 1945 tot 2020’. Dr. Ellen Neslo (Universiteit Utrecht) en Dr. Paul Brendan Tjon Sie Fat (onafhankelijk onderzoeker) reageerden op de voordracht. In dit dossier zijn de lezing en de twee replieken gebundeld. Caraïbisch Uitzicht verwelkomt bijdragen van lezers die op het thema van de lezing willen voortborduren.
read on…Rudolf van Lierlezing door Maurits Hassankhan online
*** Lezing online 4 februari ***
Uitnodiging
De Werkgroep Caraïbische Letteren nodigt u van harte uit voor de Rudolf van Lier Lezing. Deze zal online plaatsvinden op vrijdag 4 februari 2022 om 16:00 uur (CET) via MS Teams. Klik hier om deel te nemen. U hoeft niets te downloaden. Evenmin hoeft u zich voor dit evenement op te geven. Zie hieronder voor meer informatie.
read on…Maurits Hassankhan houdt 7de Van Lier-lezing
*** De lezing wordt online gegeven, klik hier ***
Op 4 februari 2022 houdt Dr Maurits Hassankhan de zevende Rudolf van Lier-lezing, getiteld Suriname van een plurale naar een multiculturele samenleving. Referenten zullen zijn Dr Ellen Neslo en Dr Paul Tjon Sie Fat.
read on…Surinaamse Avond in Leiden
Het KITLV en de Universitaire Bibliotheken Leiden (UBL) nodigen u uit voor een ‘Surinaamse Avond’ op dinsdag 12 januari 2016, van 19.00 uur tot 21.00 uur in de Vossiuszaal van de Universiteitsbibliotheek, Witte Singel 27, Leiden. read on…
Amatmoekrim en Tjon Sie Fat bij Veronsur
Op zondag 1 december interviewt Henna Goudzand Nahar de auteurs Karin Amatmoekrim en Paul Tjon Sie Fat bij de Vereniging Ons Suriname in Amsterdam.
De man van veel
In december 1939 wordt een Surinaamse man gedwongen opgenomen in een Haags gesticht. Aanvankelijk lijkt hij – op zijn afkomst na – niet veel anders dan de andere patiënten. In de gesprekken met zijn arts ontwikkelt zich echter een overweldigend beeld van een rijk, misschien wel te rijk, leven. Anton is banneling, schrijver, staatsvijand van de Nederlandse overheid en zwarte echtgenoot van de blanke, Haagse Petronella. Wanneer na zijn vrijlating de oorlog uitbreekt, gaat hij bijna te onder aan zijn idealen. In deze opzienbarende nieuwe roman van Karin Amatmoekrim wordt het verhaal van Anton de Kom, die zijn leven gaf voor het verzet tegen de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog, voor eens en voor altijd uit de vergetelheid gehaald. De man van veel gaat over de waanzin van een man wiens plannen te groot lijken voor deze wereld.
Beyond the Shopkeeper’s Counter; Images of Chinese Life in Suriname
van de fotojournalisten Ranu Abhelakh en Edward Troon, is een fotoboek, met meer dan 280 foto’s over het leven van personen met een Chinese achtergrond in Suriname. Het boek verschijnt ter gelegenheid van 160 jaar Chinese vestiging in Suriname. Beyond the Shopkeeper’s Counter; Images of Chinese Life in Suriname kan worden gezien als de eerste uitvoerige Surinaamse fotoreportage van een cultureel-etnische groep in Suriname. Sinoloog Paul Tjon Sie Fat versterkt het geheel inhoudelijk met een inleiding, korte fototeksten en thematische samenvattingen aan het eind van elk hoofdstuk.
Zondag 1 december 2013
Van 15:00 – 18:00 uur
Vereniging Ons Suriname
Zeeburgerdijk 19a
1093 SK Amsterdam
T: 020-693 50 57
E: info@veronsur.org
(gratis parkeren | gratis toegang)
Slordigheden in boek over Chinezen
door William Man A Hing
Beyond the Shopkeeper’s Counter: Images of Chinese: Life in Suriname. Onder deze naam is van Ranu Abhelakh, Paul Tjon Sie Fat en Edward Troon vorige week een groot fotoboek over leven en werken van de Chinese bevolkingsgroep in Suriname verschenen. Na een voorwoord van Micle Fung You Kee (= 洪有记 ) worden de verschillende bezigheden van plaatselijke Chinezen in de loop der tijden in zeven rubrieken uitgebeeld en in het Engels en Chinees toegelicht.
read on…Omu Sneisi
door Nicolaas Porter
Eindelijk een mooi fotoboek over de Chinese gemeenschap in Suriname. Prachtige foto’s die ook het gewone dagelijkse leven van onze Chinese medeburgers in beeld brengen. In die zin niet echt een luxe te noemen omdat voor veel mensen de Chinese gemeenschap zal worden beleefd als een boeiend, rijk geschakeerd maar toch ook ondoordringbaar bolwerk van afgescheidenheid. Voor de meesten van ons zal een ontmoeting met de ‘Chinees’ neerkomen op het aanschaffen van noodzakelijke levensmiddelen bij een van de vele lokale supermarkten of een gang naar een van de eetgelegenheden om te genieten van de bijzondere Chinese keuken. Dat is in Suriname zo, maar zeker ook in de rest van de wereld.
Dit fotoboek is absoluut een verrijking te noemen, doordat het op een knappe manier de schijnwerpers richt op een groep die een onlosmakelijk onderdeel vormt van het ‘palet Suriname’. En toch blijft er ook iets knagen. In de tekst (van Paul Tjon Sie Fat) tref ik een intrigerende zin aan: ‘Dit fotoboek is uniek omdat het beschouwd kan worden als een ontdekkingstocht van beelden van de Chinese gemeenschap maar die beelden geven eigenlijk een intieme blik op de Surinaamse gemeenschap’.
Vanuit een bepaald perspectief zou deze uitspraak te rechtvaardigen zijn, immers maakt de Chinese gemeenschap deel uit van de gemeenschap in zijn geheel. Maar juist dat verwarrende gevoel van afgescheidenheid wat ik persoonlijk (en ik denk velen met mij) vaak beleef als ik in interactie wil treden met de Chinezen komt bij mij op, ook bij het doornemen van de foto’s in dit boek, dat ik ergens naar kijk waar ik niet echt een onderdeel van ben of makkelijk kan worden. De Chinese gemeenschap lijkt op de een of andere manier sterk naar binnen gericht. Dit is een verschijnsel dat bij de ‘nieuwe’ Chinezen veel sterker kan worden ervaren dan bij de ‘oude’ Chinezen. Dat gevoel zal ongetwijfeld nog worden versterkt bij niet aanwezige beheersing van andere talen dan het Chinees.
Toch biedt dit boek perspectieven. Het in beeld brengen van een bepaalde culturele groep kan als een eerste stap naar een verdiepte kennismaking worden ervaren, maar laten we niet uit het oog verliezen dat dit slechts een eerste stap is. Vanuit de Chinese gemeenschap zou het een aanleiding kunnen zijn zich meer open te stellen voor daadwerkelijke interactie. Voor de Surinaamse gemeenschap als geheel kan het aanleiding zijn zich meer te verdiepen in de culturele aspecten van deze boeiende groep binnen het totaal van onze gemeenschap. Samenleven heeft nadrukkelijk veel meer aspecten dan economische betrekkingen. Dit prachtige fotoboek getuigt hiervan.
Ranu Abhelakh (photography), Paul Tjon Sie Fat (text), Edward Troon (photography): Beyond the Shopkeeper’s Counter. Images of Chinese Life in Suriname. ISBN 978-99914-7-233-1
Fotojournalisten geven kijk op leven Chinezen in Suriname
De fotojournalisten Ranu Abhelakh en Edward Troon presenteren een boek met ruim 280 foto’s over het leven van personen met een Chinese achtergrond in Suriname. Dit boek verschijnt ter gelegenheid van 160 jaar Chinese vestiging in Suriname.
Beyond the Shopkeeper’s Counter; Images of Chinese Life in Suriname wordt op 16 oktober 2013 gepresenteerd in Riverside Shadien. De fotojournalisten stellen dat het boek gezien kan worden als de eerste uitvoerige Surinaamse fotoreportage van een cultureel-etnische groep in Suriname. In dit fotoboek staat centraal dat de foto’s de verhalen van de mensen vertellen. Abhelakh en Troon hebben de geportretteerden steeds vastgelegd als Surinamers.
Sinoloog Paul Tjon Sie Fat versterkt het geheel inhoudelijk met zijn inleiding, korte fototeksten en thematische samenvattingen aan het eind van elk hoofdstuk. Hij beschrijft aspecten van het dagelijkse leven, de economische activiteiten en de jaarlijkse hoogtijdagen van deze bijzondere groep Surinamers en ingezetenen. Het is de eerste Surinaamse publicatie die in twee wereldtalen verschijnt: Engels en Chinees.
Tegenwicht
De makers geloven dat hun werk een tegenwicht kan zijn voor de stereotypering van bevolkingsgroepen – in dit geval de Chinezen – in Suriname. Met hun werk tonen zij namelijk aan hoe volledig ingeburgerd de Chinese cultuur en afkomst geworden zijn in de Surinaamse realiteit; vaak is de grens tussen ‘wij’ en ‘zij’ nauwelijks te trekken.
Beyond the Shopkeeper’s Counter; Images of Chinese Life in Suriname is interessant voor een ieder met belangstelling voor het huidige Suriname. Met deze publicatie, die een visuele tijdsopname is, hopen de auteurs, een bijdrage te leveren aan de documentatie van één van de vele gezichten van de Surinaamse identiteit.
[van Starnieuws, 12 oktober 2013]
Nieuwe Chinezen
In de jaren ’90 van de vorige eeuw zwermden Chinezen uit over heel de wereld, ook naar Suriname. Surinamers, ook de Chinese Surinamers, bekeken de nieuwe groep met wantrouwen. Tijdens de verkiezingen in 2005 in Suriname bleek het belang van deze nieuwe groep migranten. Paul Tjon Sie Fat promoveerde op donderdag 8 oktober j.l. op deze nieuwe groep in Suriname. De titel van zijn proefschrift: Chinese New Migrants in Suriname; the inevitability of etnic performing (De positionering van Chinezen binnen de etno-politiek van Suriname).
‘Nieuwe’ Chinezen worden in Suriname als probleem gezien. Hun vele, goedkope supermarkten worden als oneerlijke concurrentie ervaren en de groep zou een corrumperende invloed op de regering en de maatschappij hebben, zo vertelt Paul Tjon Sie Fat. Terwijl voor de komst van deze nieuwe migranten de Chinezen als een probleemloze groep werd ervaren. ‘De komst van Chinezen niet alleen in Suriname maar overal op de wereld, zette deze groep echter in het spotlight. Zo negatief men in Nederland over allochtonen spreekt, zo spreekt men in Suriname nu over de “nieuwe” Chinezen. Terwijl Surinamers feitelijk allemaal immigranten zijn.’
.
Eenheid van Suriname
Lang gold Suriname dan ook als het land waar culturele verschillen geen probleem vormen: je bent allereerst Surinamer en dan volgt je etniciteit. De focus op de groep ‘nieuwe’ Chinezen is feitelijk het gevolg van de ontstane eenheid in Suriname, zegt de promovendus. ‘De groepen zijn steeds minder van elkaar te onderscheiden. Suriname is nu eindelijk een eenheid. Maar hoe meer eenheid, hoe meer gezocht wordt naar de eigen identiteit.’ De ‘nieuwe’ Chinezen worden niet als ‘eigen’ beschouwd. ‘Ze worden als ” het gele gevaar” gezien, ze brengen onheil en ziektes en vernietigen de Surinaamse economie.’ De achtergrond van het laatste punt begrijpt Tjon Sie Fat. De Chinezen zijn heel competitief en betrekken hun goederen uit China waardoor ze goedkoper kunnen zijn dan de andere supermarkten. Hun winkels staan op goede plekken en die hebben ze vaak verkregen door met geld over de brug te komen. Tjon Sie Fat: ‘Ambtenarencorruptie bestaat. Als je betaalt krijg je een goede plek, anders zit je in een steegje.’
Transnationalisme?
Het onderzoek begon aanvankelijk als een migrantenonderzoek naar transnationalisme onder Chinezen. Transnationalisme, aldus Tjon Sie Fat, was het populaire idee dat migranten etnische gemeenschappen zouden vormen die de landsgrenzen zouden overstijgen en weinig met China te maken zouden hebben. Maar dat bleek zeker niet te gelden voor Chinezen, vond Tjon Sie Fat. ‘ Bij hen is eerder sprake van bi-nationalisme: het gaat om de directe band met China. De diasporagedachte blijkt een illusie voor de Chinezen in Suriname. De diasporagedachte gaat ook uit van duurzame vestiging, maar de nieuwe Chinezen migreren verder. Ze hebben geen band met de oude groep Chinezen.’ De keuze van de nieuwe Chinezen om zich in een specifiek land te vestigen, wordt allereerst bepaald door de economische mogelijkheden in dat land. Als men daar iemand kent, is dat zeker een pre, maar het is geen vereiste, stelde Tjon Sie Fat vast. Hoe zwakker de staat, hoe beter het voor ondernemers als Chinezen zijn, dat is. Daarom migreren weinig Chinese ondernemers naar de VS.
Oude en nieuwe Chinezen
Tijdens de verkiezingen in 2005 in Suriname bleek pas echt de invloed van de nieuwe groep Chinezen in Suriname. De Surinaamse politiek hanteert over het algemeen een op etniciteit gerichte politiek. De politieke partijen ontdekten tijdens de verkiezingscampagnes nieuwe Chinezen als belangrijke groep en campagnemateriaal verscheen in het Chinees ondanks dat deze groep geen stemrecht had. De nieuwe Chinezen hadden zich ook als een grote groep gepresenteerd. Het aantal dat genoemd werd varieerde van 2000 tot 10.000. Tjon Sie Fat denkt dat, afgaande op de kieslijst, het eerder om een groep van 2.000 gaat.
Gebruik van identiteit
Opvallend aan deze actie was echter dat de oude en nieuwe Chinezen gezamenlijk optrokken als Chinezen. Terwijl 2 jaar eerder bij de viering van 150 jaar immigratie in Suriname de oude groep Chinezen zich nog afzette tegen de nieuwe groep door zich te presenteren als de ‘echte’ Chinezen die Hakka spreken. De samenwerking was echter een manier voor beide groepen om meer politieke macht te krijgen. Identiteit wordt aangepast aan de situatie, is dan ook een belangrijke constatering van Tjon Sie Fat in zijn proefschrift. ‘De Chinese identiteit werd instrumenteel gebruikt. Men ging Chinees doen.’ Het mopperen over de nieuwe Chinezen in Suriname gaat ondertussen gewoon door. Tjon Sie Fat: ‘Je kunt de beeldvorming over deze groep moeilijk doorbreken. Het hoort erbij zoals klagen over de regering ongeacht of het nu wel of geen grote groep is.’
[overgenomen van Wereldjournalisten]
RSS
Facebook
Twitter
