Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Strijk Henry
De totstandkoming van de expositie Kruderi van Erwin de Vries
Vanaf maandag 28 oktober 2019 tot half januari 2020 is in het sociëteitsgedeelte van Arti et Amicitiae in Amsterdam de tentoonstelling te zien van veelal Surinaamse kunstenaars uit twee privé collecties van Arti-leden: Carl Haarnack en Myra Winter (gezamenlijke collectie met Henry Strijk). Curator is de kunstenaar Harald Schole.
read on…Na 52 jaar weer een ‘grote’ Suriname tentoonstelling in Arti et Amicitiae
Vanaf maandag 28 oktober 2019 tot half januari 2020 is in het sociëteitsgedeelte van Arti et Amicitiae in Amsterdam de tentoonstelling Brasa mi ori te zien van veelal Surinaamse kunstenaars uit twee privé collecties van Arti-leden: Carl Haarnack en Myra Winter (gezamenlijke collectie met Henry Strijk). Curator is de kunstenaar Harald Schole. Aan de hand van kunstwerken uit de collectie en/ of archiefmateriaal zal Myra Winter in de aanloop en tijdens duur van deze tentoonstellingen haar persoonlijke herinneringen en anekdotes vastleggen.
read on…Politieke geboorte
door Giwani Zeggen
Met het stopzetten van het Jeugdjournaal is het weer eens duidelijk geworden. Persvrijheid is in Suriname geen vanzelfsprekendheid. Alleen jammer dat Shirley de zwarte piet in de handen duwt van de ‘arme’ heren van de uitzending. Sowieso niet chic om je als leidinggevende te verschuilen achter je personeel. Maar iedereen die ooit bij de televisie heeft gewerkt, weet dat geen enkele uitzendregisseur op eigen houtje ertoe overgaat een programma, en vooral niet een nieuwsprogramma, stop te zetten.
Nog erger dan de censuur zelf, vond ik de selectieve verontwaardiging van het Nieuw Front. Ze waren er als de kippen bij om in een persbericht hun afkeuring over de zaak uit te spreken. Maar van censuur is er niet alleen sprake als een item over de decembermoorden uit de ether wordt gehaald NPS, VHP, SPA en DA91. Dat is, Chan, Greg, Guno en Winston, wat we noemen: politiek bedrijven met persvrijheid, het leed van de natie in het algemeen en de nabestaanden in het bijzonder. Veel erger dan de censuur zelf. Het is misselijkmakend! ‘Hypocriet’ is het juiste woord in deze.
Of zijn jullie het vergeten? Toen onder president Venetiaan een uitzending van Suriname Vandaagover Taiwan niet door mocht gaan. Eigenhandig door de ex-president de nek omgedraaid. Of toen Henry Strijk, de censor van het Nieuw Front bij de STVS, een uitzending van Suriname Vandaagover de interne perikelen bij de VHP dwarsboomde. In beide gevallen keken jullie de andere kant op en deden alsof er niks was gebeurd. Was dat geen censuur? Stonden toen het recht op persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting niet op het spel?
Bij het Nieuw Front hebben ze waarschijnlijk twee maatlinten. Een voor het Front en een maatlint voor de rest. Toen Dino werd aangehouden in de Verenigde Staten was er nog diezelfde avond een verklaring. Men sprak er schande van, en terecht! President Bouterse moest naar het parlement komen en er gingen zelfs stemmen op dat hij moest aftreden. Ook daar is iets voor te zeggen. Suriname is immers internationaal te schande gezet. Maar nu de zoon van NPS-parlementariër Hesdy Pigot is gearresteerd bleef het weer stil. Geen verklaring. Geen oproep aan Hesdy om af te treden.
Volgens Shailendra Girjasingh heeft de vader nu niets te maken met de handelingen van zijn zoon. Gelukkig dat Hesdy dat zelf toch iets anders ziet en zijn excuses heeft aangeboden voor het handelen van zijn nageslacht. Diep respect daarvoor. Zoals het een vader betaamt. We krijgen ook nog een verontschuldiging van Diguan zelf. Dat heeft Hesdy ons beloofd. Graag! Want Diguan liet zich alle lof toezwaaien toen het goed ging, dus we verdienen nu op z’n minst ook een welgemeend ‘sorry’. Chinyere, ach, ik neem het haar niet kwalijk dat ze heeft gereageerd zoals ze heeft gedaan. Het is haar broer.
Ik heb me overigens altijd gevraagd waarom Hesdy coûte que coûte parlementariër wilde worden. Het had hem en zijn familie een hoop leed bespaard. Het maakt natuurlijk een verschil uit dat Diguan nu zoon is van een volksvertegenwoordiger. De fraude had ook makkelijk vorig jaar, toen Diguan gegrepen werd door bigi ai, aan het licht kunnen komen. Dan had Hesdy het DNA-stokje waarschijnlijk doorgegeven aan Ruth Renfrum. Maar toeval bestaat niet. Het heeft zo moeten zijn. Dat Hesdy lid zou worden van het hoogste college van Staat en dat zijn zoon, topzwemmer in de VS, opgepakt zou worden.
Maar nu ligt daar een unieke kans voor Hesdy. Indachtig zijn maidenspeech over “normen en waarden”. Om af te treden en zijn zetel terug te geven aan het volk. Daarmee stelt hij een voorbeeld voor alle politici die in een zelfde positie verkeren, zoals de president, of ooit daarin terechtkomen. Met de ‘dood’ van de politicus Pigot zal in dat geval de nieuwe Surinaamse politicus geboren worden. Een politicus met normen en waarden. In amper één maand zal parlementariër Pigot dan hebben bewerkstelligd wat collega’s in geen zestig jaar is gelukt. Diguan zullen we in dat geval eeuwig dankbaar zijn dat hij ooit heeft gestolen.
giwani@hotmail.com
[uit de Ware Tijd, 16/12/2013]
Afsluitingsceremonie project Slavenschip
Naast training ook rituelen ervaren
door Charles Chang
Paramaribo – Een aangekleed rek staat prominent onder een afdak. Wanneer ‘maripaboten’ vol wiri, switi sopi en andere rituele benodigdheden naar buiten worden gedragen, is de bedoeling duidelijk. Ze worden erop geplaatst. Binnenkomende bezoekers voor de afsluitingsceremonie van het journalistenproject ‘Slavenschip Leusden’ mogen een gekleurd touwtje uitkiezen en deze in een van de drie symbolische boten doen. De regen van zaterdagavond doet er niet toe. Druppelend komen mensen binnen, inclusief ex-president Ronald Venetiaan. Naar later blijkt, is hij een goede vriend van wijlen Alfred Rudolf Strijk. De foto van Strijk senior prijkt ook in het midden van de M’Awese-tempel die ter ere van hem is gebouwd.
Geen hulp
“Odi brada nanga sisa! Dit is geen prisiri, maar een herdenking, want den sungu (ze zijn verdronken) gebonden aan handen en voeten!”, zegt ceremoniemeester Elly Purperhart. Daarmee doelt ze op het tragische lot van de circa zevenhonderd slaven die op het slavenschip Leusden omkwamen. Het schip strandde op 31 december 1737 op een zandbank voor de monding van de Marowijne. De volgende dag brak en kapseisde het dodenschip, maar alvorens de bemanning en zestien slaven in reddingssloepen ontsnapten, werden alle luiken dichtgetimmerd en de hele ‘handel’ achtergelaten. “Er was geen hulp”, vervolgt Purperhart. “Maar het lichaam vergaat, de yeye niet – ze dwalen nog rond.” Daarom zal de du uma ter hoogte van de Tijgerbank de maripaboten in zee laten. Voor de studenten van het journalistenproject wordt dit ook een rituele ervaring.
Visionair idee
Een groep studenten bestaande uit Surinaamse studenten internetjournalistiek en Nederlandse juniorjournalisten volgt de aanwezigheid van dr. Leo Balai, onderzoeker en schrijver van het boek Het Slavenschip Leusden, in Suriname. “Daarover zijn afspraken gemaakt, zegt Henry Strijk, samen met Jessica Dikmoet de initiatiefnemers van het journalistenproject. De keus voor het slavernijverleden als project is volgens Strijk niet alleen om ‘Honderdvijftig jaar afschaffing slavernij’ maar ook om de meerwaarde. “Het visionair idee erachter is dat wanneer het zover komt dat het wrak wordt geborgen, er al journalisten zijn die vanaf het begin er bovenop hebben gezeten. Het wordt dan makkelijker om fondsen voor hun los te krijgen.”
Spiritualiteit
Doordat de familie over de tempel beschikt, heeft Strijk als senior journalist ook het ritueelproject kunnen meegeven. “Ik als creool ben ook van mening dat spiritualiteit en wetenschap samengaan.” En terwijl buiten kabra- en alakondre singi worden gezongen, geeft muziekkunstenaar Bongo Charlie zijn ervaring over de schervenbak. “Het ziet er gevaarlijk uit, maar toch geeft het een bevrijdend gevoel als je erin staat. Feels like magic!” “Vreemd en toch rustgevend, zegt Xaviera Arnhem, over de ruimte met de doodkist van vader Strijk in het midden. Als afstuderende camerajournalist heeft zij Balai gevolgd en de rituelen ervaren. “Een symbolische,” zegt ze over de documentaire. “Want het wrak ligt nog daar.”
[uit de Ware Tijd, 15/04/2013]
Bundeling Surinaamse media in Nederland gewenst
door Eric Mahabier
Amsterdam – Het niveau van de Surinaamse media in Nederland moet omhoog. Een bundeling van de Surinaamse media zou daar verandering in kunnen brengen. Want nu is er geen eenheid; Surinamers bekampen elkaar op de radio.
Dat waren de belangrijkste punten die zondag aan de orde kwamen tijdens een mediaconferentie in Amsterdam. Hier werden de problemen van de Surinaamse media in Nederland geïnventariseerd.
De conferentie werd georganiseerd door het Surinaams Inspraak Orgaan (SIO). Volgens Roy Ashruf van het SIO wil het orgaan met deze conferentie de samenwerking tussen de Surinaamse media bevorderen. Journalist Henry Strijk vindt dat er zelfs opnieuw initiatieven ondernomen moeten worden om tot een omroep voor Surinaamse media in Nederland te komen. Ondanks de vele initiatieven is dat nog steeds niet van de grond gekomen.
De opmerkingen kwamen niet alleen vanuit de zaal, maar ook van de vier inleiders: programmamakers Jimmy Sewnath, Florence Rustveld en Guilly Koster en de journalisten Roshnie Phoelsingh en Peggy Brader. De discussie was af en toe behoorlijk fel.
[uit de Ware Tijd, 25/11/2012]
RSS
Facebook
Twitter
