Suriname doet als land ook mee met Carifesta. Een van de onderdelen is Literary Art. Er participeren ongeveer 10 landen in dit onderdeel, waaronder Suriname. Surinaamse literaire artiesten kunnen dus ook deelnemen aan Carifesta. Registratie voor deelname aan de onderstaande activiteiten kan bij Jeffrey Quartier (email: j_quartier@yahoo.com / tel 8584388) (m.u.v. Book Business)
Daily readings: Schrijvers en dichters/rappers kunnen zich opgeven om voor te lezen / dragen uit hun eigen werk of uit werk van andere Surinaamse schrijvers. Van 17 augustus tot en met 24 augustus wordt er in de ochtenduren voorgelezen voor kinderen. Van 19 – 24 augustus wordt er in de vooravond voorgelezen voor volwassenen. Alle deelnemers zijn verplicht hun teksten te oefenen. De oefentijden zullen nader worden bekendgemaakt. Het is de bedoeling dat de readings worden opgenomen en via de radio uitgezonden. Lokatie: Zaal 2 of 4 in de hal van de Kamer van Koophandel.
Bookfair expo/sales: Schrijvers kunnen hun boeken laten exposeren en/of verkopen. Gaarne de titels opgeven welke boeken u geëxposeerd/verkocht wilt hebben. De bookfair is in de hal van de Kamer van Koophandel en maakt deel uit van de Grand Market.
Bookfair standbemensing: Schrijvers en andere geïnteresseerden kunnen zich ook opgeven om de stands te bemensen. Hiervoor is een vergoeding op de begroting geplaatst. De Grand Market is open van 17 – 25 augustus en wel van 10.00 – 23.00u.
Bookfair kinderhoek: Op de bookfair zal een kinderhoek worden ingericht waar spontaan mag worden voorgelezen of verteld.
Bookbusiness Meetings: Op maandag 19 en dinsdag 20 augustus zijn er van 14.00 – 18.00u book business presentaties. Hier kunnen uitgeverijen (ook self-publishers en stichtingen), boekverkopers, drukkerijen, grafische vormgevers, vertaalbureaus, illustratoren en individuele auteurs hun diensten/producten presenteren gedurende 15-30 minuten. Het gaat met name om uw mogelijkheden en wensen tot internationale samenwerking. De presentaties moeten in het Engels. De meetings zijn in zaal 2 van de hal van de kamer van Koophandel. Registratie kan via email (ismene.krishnadath@gmail.com). Via dit emailadres kunt u ook verdere informatie krijgen. Bellen is ook mogelijk op de telefoonnummers: 8784120 / 520513 / 8912005.
Master classes: Er zijn drie masterclasses gescheduled in zaal 2 van de hal van de Kamer van Koophandel. De masterclasses worden in de middaguren verzorgd door Surinaamse en buitenlandse master writers. Schrijvers en anderen geïnteresseerden zijn vrij om de master classes bij te wonen.
De gedichtenbundel Fri met 48 gedichten is een uitgave van de Schrijversgroep’77 in verband met de herdenking van 150 jaar afschaffing van de slavernij. Het idee voor de bundel ontstond in 2012. Een commissie onder leiding van Johan Roozer, waarvan verder Arlette Codfried en Sombra lid waren, riep dichters op hun emoties rond vrijheid te verwoorden.
Hein Eersel zal op uitnodiging van de Schrijversgroep’77 zijn licht laten schijnen op de bundel. Er zullen tien gedichten uit deze bundel worden voorgedragen. Naast bekende dichters zoals Sombra en Alphons Levens hebben ook nieuwe dichters werk aangedragen, zoals Cobi Pengel, Rose-Marie Maître, Hermien Wimpell, Josta Vaseur, Judith Ruimwijk, John Verwey, Patricia Rotgans, Raoel Doelahasori en Jennifer Lawson.
Ook is een uniek project opgenomen, waarbij het Nederlandstalig gedicht Vrijheid in vijf Surinaamse talen is vertaald door onder andere Dorus Vrede, Jit Narain en Kadi Kartokromo. Ook zal eindredacteur Robby Parabirsing (Rappa) vertellen hoe de productie van manuscript tot eindproduct is verlopen. Dit is vooral interessant voor opkomende dichters die meer willen weten over de mogelijkheden om hun werk te publiceren.
Op woensdag 26 juni 2013 zal de Schrijversgroep’77 de gedichtenbundel ‘Fri’ in Tori Oso aan de Frederik Derbystraat presenteren. Aanvangstijd: 20.00 uur.
Op woensdag 24 april wordt het Kinderboekenfestival te Nieuw Amsterdam, Commewijne geopend. Het thema van het festival is www.welzijn en de slogan luidt ‘Met mijn eigen idee werk ik goed mee, zodat ik zelf ook welzijn beleef!’ De officiële en feestelijke opening is van 17.00 – 19.00 in het openluchtmuseum te Nieuw Amsterdam. Het festival is open voor scholen en algemeen publiek op donderdag, vrijdag en zaterdag, zowel in de ochtend- als in de middaguren. Schrijversgroep ’77 heeft een stand op het festival en daar kunt u onder andere Irene Welles, Hilli Arduin, Sombra, Alphons Levens, Kadi Kartokromo kunnen ontmoeten.
Paramaribo – Veel zang, dans, toneel, gedichten en komedie tijdens het toneelspektakel in de Anthony Nesty Sporthal. Verschillende artiesten brachten vrijdagavond op hun eigen manier de boodschap over huiselijk geweld aan de bezoekers over. De vijf uur durende show werd door de stichting Kulturu Dyari in verband met Dag van de Vrouw georganiseerd.
Leden van de Schrijversroep, van rechts af: Sombra, Walther Donner, Frits Wols, Ismene Krishnadath
Op 31 oktober 2012 werd in geanimeerde sfeer het 35-jarig jubileum van Schrijversgroep ’77 gevierd alsmede de 20-jarige samenwerking met Tori Oso. Ter gelegenheid hiervan was er een expo van boeken van 30 schrijvers, aangesloten bij S’77, en de vertoning van een film. Ook waren er voordrachten en felicitatieboodschappen van o.a. Frits Wols en Yvonne Raveles. Arlette Codfried trakteerde op populaire Hindostaanse liederen uit de beginjaren van S’77, waarvan de laatste flink werd meegezongen door het publiek.
De taart wordt aangesneden. V.l.n.r. Ismene Krishnadath, Arlette Codfried en Sombra met nieuw hoedje.
Ook de verjaardagstaart was een traktatie van Arlette. Met A di mi yere yu feryari werd de taart aangesneden. De film liet gesprekken zien van Sombra, Frits Wols, Osje Braumuller en Ismene Krishnadath over de geschiedenis van Schrijversgroep en de samenwerking met Tori Oso. De gesprekken worden afgewisseld met beelden van geschreven materiaal en boekcovers. Gespreksleiders in de film zijn respectievelijk Arlette Codfried, Roué Hupsel en Anne Huits.De film is gemaakt door de STVS en is in twee versies verkrijgbaar bij de Afdeling Productie van de STVS, tel 473032. Er is een korte versie van 35 minuten en een volledige versie van 90 minuten.
Schrijvers van de Schrijversgroep ’77, v.l.n.r. Ismene Krishnadath, Sylvana Dankerlui, Frits Wols, Kardi Kartokromo, S. Sombra
Al enige jaren maakt Publishing Services Suriname een boekenkrant, waarmee leerlingen boeken van Surinaamse schrijvers kunnen bestellen. De krant voor het nieuwe schooljaar is uit! De oplage is 50.000. De krant wordt gedurende het hele schooljaar gratis verspreid op scholen in 10 districten van ons land. De krant is bestemd voor alle typen onderwijs, van kleuterschool tot en met middelbare school. Op 8 ruime pagina’s (4 in kleur en vier zwart/wit zijn foto’s van de boeken en een toelichting op de inhoud. Verder bevat de krant interviews en foto’s van 10 auteurs. De leerlingen kunnen een keuze maken uit 53 Surinaamse boeken die in de krant worden aangeboden. Verder heeft Publishing Services Suriname in samenwerking met Dagblad Suriname dit jaar twee prijsvragen uitgeschreven, waarmee leerlingen een geldbedrag en boekenpakketten kunnen winnen.
Scholen/bibliotheken/personen die de krant willen hebben, kunnen deze aanvragen op 520513 of 8784120.
Op 26 september, de laatste woensdag van de maand, organiseert Schrijversgroep ’77 een Vakantoe tori neti. Het wordt een afwisselend programma: Charles Chang op bezoek in Nederland, S77 delegatie in Guyana en toriman Frits Wols met humoristische en spannende verhalen in het Sranan.
Charles Chang was in Nederland te gast bij Radio Wereldomroep, Radio Mart en had een presentatie in de Openbare Bibliotheek Amsterdam. Hij was er om zijn bundel reisverhalen te promoten en vertelde hoe hij zich ontwikkelde van goudsmid tot verhalenverteller.
Van 23-25 augustus nam een delegatie van S’77 (Sylvana Dankerlui, Sombra en Nowilia Tawjoeram) deel aan het Interguyana Cultural Festival in ons buurland. Sylvana bemande de boekenstand, terwijl Sombra het land in trok met de verhalenkaravaan. Nowilia deed mee aan de storytelling sessie in The National Library in Georgetown en veroverde daarmee een fotoplaats op de voorpagina van de weekendkrant Sunday Stabroek. Ismene Krishnadath, die als toerist het festival bezocht, nam op verzoek van de organisator onverwacht deel aan het schrijverssymposium.
Frits Wols, rasverhalenverteller, met een uitmuntende stijl in het Sranan, zal het publiek op zijn typisch meeslepende wijze vergasten op zijn belevenissen. Van Wols verschijnt het komend schooljaar De bom van Saramacca in een nieuwe druk. Groepsleider Frits, op vakantie in Saramacca, ontmoet daar niet alleen een criminele buitenlandse bende maar ook zijn vroegere jeugdliefde.
Personen die nog een (verhalen- of gedichten) bijdrage willen leveren aan de avond kunnen contact maken met Ismene Krishnadath (ismene.krishnadath@gmail.com) of Sylvana Dankerlui (msdankerlui@gmail.com).
Paramaribo – Het is nog vrij leeg in Tori Oso wanneer de feestbijeenkomst voor Stanley ‘Sombra’ Slijngaard begint. Sombra start de viering van zijn 55-jarig dichterschap met de reden waarom hij destijds geïnspireerd raakte om te dichten. “In 1953 kwam Sterman in opdracht van Stigusa naar Suriname om de schooljeugd te interesseren voor poëzie. Ik zat toen in de zesde klas van de Mariaschool in Coronie. En één gedicht greep mij heel erg aan: het gedicht van de Negro Spiritual.
Uit de les van Sterman heb ik geleerd dat we solidair met elkaar moeten zijn om te bereiken wat we willen in de samenleving.” Sombra legt verder uit dat hij voornamelijk putte uit maatschappelijke gebeurtenissen om te schrijven. Zo noemt hij de onafhankelijkheid, de overstromingen door de aanleg van het stuwmeer, maar ook de geboorte van een nichtje in Nederland, die het creatieve in hem naar boven brachten.
Cadeau
De dichter/schrijver uit ook wat kritiek richting de groep schrijvers waar hij lid van is. “Solidariteit drijft mij. Daarom vind ik dat we elkaar in het gezicht moeten kunnen kijken en eerlijk moeten kunnen zeggen wat we van elkaars werk vinden. We moeten tegen kritiek kunnen, want werkelijke solidariteit wordt pas bereikt als we ook in eerlijkheid kunnen werken aan een beter product. Dat werkt in ons aller voordeel.” Na een voordracht door de jonge dichteres Evelien Brown, volgt een filmvertoning van de Sranan vertaling van het gedicht ‘Vrijheid’ van Marion Bloem door Sombra. Het filmpje, gemaakt door Nancy de Ramdhani, toont Sombra zoals hij is, creatief en bevlogen.
De Cultuurdirecteur Stanley Sidoel is hierna aan zet en biedt Sombra een cadeau aan namens de regering en het directoraat Cultuur. “Ik ken Sombra al sinds ik journalist ben en ik bewonder de manier waarop hij om zich heen kijkt en iets in dichtvorm giet en met ons deelt. Het is prachtig. Vooral het gedicht ‘Wan krin boskopu gi grontapu’ is mijn favoriet”, zegt Sidoel die hierna het cadeau een glazen plakkaat met Sombra’s naam en een felicitatieboodschap overhandigt.
Gil
En alsof dat nog niet genoeg is, komt cultureel adviseur van het Kabinet van de President, Paul Middellijn, met een nog groter cadeau, net nadat de organiserende Schrijversgroep ‘77-voorzitter Ismene Krishnadath de pauze aankondigt. “De president heeft gezegd dat hij u heeft gevolgd in uw carrière en u nooit iets fout gedaan heeft, dus hij heeft mij gestuurd om namens hem felicitaties over te brengen en u te vertellen dat het volgende boekwerk dat u schrijft volledig gefinancierd zal worden door de overheid.” Met applaus wordt hierna de pauze ingelast.
Diverse voordrachten waaronder gedichten van Irene Welles en een gedicht van Johanna Schouten-Elsenhout, nagezongen door Romeo Kotzebue, volgen. Een filmpje dat de kennismaking van Sombra toonde met Zuid-Afrika weigert jammer genoeg en Arlette Codfried die volgens het programma ook felicitaties uit moet brengen aan Sombra komt niet opdagen. De avond die om 20:00 uur begon, eindigt om 22:10 uur, maar niet voordat Sombra het gedicht ‘Wan krin boskopu gi grontapu’ voordraagt. “Kippenvel”, zegt een bezoekster na afloop. Ze blijft nog even zitten, nadat ze de door merg en been gaande gil aan het einde van het gedicht aangehoord heeft.
Wanneer hij voordraagt, luistert iedereen geboeid. Al hebben ze het voor de zoveelste keer gehoord. Sombra begint dan gelijk met de eerste zin, waardoor velen de titel van zijn gedichten niet kennen. De medeoprichter en stonfutu van de Schrijversgroep kijkt terug op 55 jaar schrijverschap.
Uit zijn portemonnee haalt hij iets wat hij altijd bij zich draagt: een foto van Otto Sterman, geknipt uit het blad Suriname. In 1953 kwam Sterman in opdracht van Stigusa naar Suriname om de schooljeugd te interesseren voor poëzie. “Ik zat toen in de zesde klas van de Mariaschool in Coronie”, vertelt Sombra (73), “maar de wijze hoe hij gedichten kon voordragen, inspireerde mij. En één gedicht greep mij heel erg aan: het gedicht van de Negro Spiritual. Het leek alsof ik op dat moment de opdracht kreeg om ook voordrachtkunstenaar te worden en de boodschap over te brengen. Uit de les van hem heb ik geleerd dat we solidair met elkaar moeten zijn om te bereiken wat we willen in de samenleving. Want alleen dan kunnen we meer bereiken.”
Een jaar later rolde het eerste gedicht van Sombra eruit, maar de dichter ziet dit niet als het begin van zijn schrijversschap. Het begon in ’57 met een korte geschreven tekst, getiteld ‘De Geschiedenis der Marrons’. Daarin omschreef Sombra de marrons als helden in hun strijd tegen de slavernij. “Vroeger had je een boom tegenover het commissariaat van Coronie en bij elke emanicipatieviering had je mannen als de vader van Michaël Slory, mijn grootvader Lodewijk Nibte en andere vooraanstaande Coronianen, die dan wat stonden te vertellen over de slavernij vanuit een andere bril dan die van de kolonisator. Al die woorden nam ik dan op en verwerkte ze in mijn eerste werk. Op school kreeg ik nooit hoger dan een vier voor geschiedenis en aardrijkskunde, omdat ik weigerde te leren over de wereldgeschiedenis. Ik wilde de geschiedenis leren van mijn eigen land.”
Onderschat
De eerste publicatie van Sombra gebeurde in 1965, in het maandblad Contact van de firma Kersten waar hij werkte. Sombra was inmiddels vier jaar verhuisd naar de stad waar hij in het begin pinaarde en soms niets te eten had. “Als je wil weten hoe zo’n persoon zich voelt, dan kan ik je alles daarover vertellen, geeft de dichter mee over die periode. In zijn werken komen dit soort gevoelens over armoede, onderdrukking en ellende soms terug, maar dan ook zoals hij het bij de ander heeft gezien. Onderwerpen die de meeste invloeden hebben op Sombra zijn echter het verleden, heden en de toekomst. “Den fromu ini ala den wroko fu mi”, zegt hij hierover.
Toch is de rode draad van zijn werken ‘het onderschatten van de ander’. In het leven worden we te vaak onderschat, meent Sombra-pseudoniem voor Stanley Slijngaard. “Ik heb zelf moeten meemaken hoe mijn eigen neef, Jozef Slagveer, mij weigerde toen ik vroeg of ik mocht optreden tijdens een evenement in de Palmentuin.”
Sombra wist dat hij kon voordragen door de lessen die hij nam bij Eddy Hoost die toen nog onderwijzer was. Het dynamische van zijn performance komt niet alleen door zijn woorden en krachtige stem, maar vooral de kunst om al de gedichten uit het hoofd voor te dragen. “Alleen op die manier haal je alles uit het gedicht, want op dat moment ben je alleen bezig met het publiek. Niets komt ertussen.”
Gestopt
Vanaf 1972 begon Sombra uit zichzelf de scholen te bezoeken. “Ik ging naar de inspecties van EBG, RKBO en Minov voor het halen van een briefje waarin stond dat ik toestemming kreeg voor het houden van voordrachten. Daarmee bezocht ik scholen in de stad en districten. Onbetaald. Voor mij betekende het een voortzetting van de missie van Otto Sterman. Sommige leerkrachten juichten het toe, andere hadden totaal geen belangstelling.
Van ’82 tot ’91 deed ik mee aan een project voor creatieve expressie. Ik bezocht dan zes scholen in de week om de kinderen te interesseren voor poëzie. Wie ik dan heb geïnspireerd weet ik niet, maar twee maanden terug werd ik op straat gestopt door iemand in een auto. Een mevrouw van middelbare leeftijd stapte uit en gaf mij een hand: ze herkende mij nog van de lagere school. Op het Kwakoefestival in Nederland word ik aangesproken door oude scholieren. Ik ken ze niet meer, maar zij hebben blijkbaar goede herinneringen gehad aan mijn voordrachten.”
Pen en papier
Tot zijn oeuvre behoren niet alleen zeven gedichtenbundels, maar ook drie proza’s die verschenen zijn in verschillende verhalenbundels: ‘Futumarki fu grebi’, een anansitori, ‘Fa du kon dat Coronman en Paraman lobi den srefi’ en ‘Pikin agu’ die beide vallen onder agersi tori. In 2010 werd Sombra gedecoreerd met de Gele Ster. Hij is een veelgevraagde dichter door zijn impressieve voordrachten. Over zijn afkomst is hij onvoorwaardelijk, maar in hoeverre zijn cultuur en moslimgeloof invloeden hebben op zijn werken zegt de dichter: “Op de eerste plaats kom ik uit een multiculturele samenleving. De Coronie van toen bestond niet alleen uit Creolen, maar ook uit Hindostanen, Javanen en Chinezen. Mijn eerste gedicht ging over de acceptatie van het kroeshaar. Ik zag dat creoolse vrouwen hun cultuur lieten vallen door hun haren glad te maken. En nu bedekken ze het met vals haar! Hoe moet zo iemand zich voelen met iets dat niet van haar is? De dingen die ik zie gebeuren in de samenleving geven mij de inspiratie. Vroeger liep ik altijd met pen en papier op zak. Als ik wat zag, schreef ik het meteen op. Ik kom dan niet meer op terug om het te veranderen. Wat ik de eerste keer heb geschreven, dat wordt het gedicht.”-.
S. Sombra
De eerste bundel van Sombra die verscheen, heette Tarta (1974) en betekent taart. Iedereen weet een taart te eten, maar niet iedereen weet het goed te eten! En zo is dat ook met een boek. Elk gedicht hierin heeft een boodschap die de lezer moet gaan zoeken. Een bekende hieruit draagt de titel Boskopu gi James en begint met ‘Mi na wan blakaman’… Dagwè (1976) is de tweede gedichtenbundel en betekent tapijtslang. Als je het kweekt, wordt je rijk! En zo is dat ook met een boek, maar dan geestelijk. Twee bekende gedichten hieruit zijn Boskopu gi Grontapu en Boskopu gi Iwan, die respectievelijk beginnen met ‘Ik wil mijn vrouw ruilen voor een pen’…en ‘Stop voor een kwartier met het kerkelijk gedoe’… Kroi verscheen in 1982 en door medewerking van de drukker, kon Sombra voor het eerst zelf publiceren. De naam betekent verslaving, maar dan in de positieve zin. Sombra’s meest bekende voordracht, waar hij de apintidrum naspeelt, komt uit deze bundel en heet Wan krin Boskopu. Het gedicht ‘Sudati’ verwijst naar de riskante toespraak van Cyril Daal in september ’82. Ten (1989) werd in Nederland gedrukt, door tussenkomst van Michiel van Kempen. Sombra was op de terugreis naar Suriname, maar kon op de bewuste dag niet vertrekken. Die vlucht stortte later neer in de omgeving van Zanderij. In Ten komen voor het eerst ook vertalingen van zijn gedichten voor. Een bekende hieruit begint met‘ Begraaf de doden, als de doden de doden willen begraven’… De vijfde bundel heette Griot (1992), een Swahiliwoord voor cultuurdrager. Ook deze werd met medewerking van de drukker zelf gepubliceerd door Sombra. Een bekend gedicht hieruit heet Boskopu gi Celestien en begint met ‘Gi mi wan pangi nanga anisa’… Bezinning (1995) is een platte bundel met vier gedichten: drie in het Nederlands en een in het Surinaams.‘Het is mijn pen die jou verleden zal vertolken’…is de meest bekende hieruit. De laatste gedichtenbundel heet Boskopuspikri (2009). De inhoud heeft te maken met cultuur, de dingen in het leven en respect voor de ander. De gedichten zijn nog niet bekend, “want”, zegt Sombra, “Het publiek wilt nog altijd de oude bekende horen, waardoor er weinig ruimte is om de nieuwe voor te dragen.” De komende schrijversavond van S’77 in Tori Oso is gewijd aan Sombra, 55 jaar schrijverschap. Wie weet zal hij dan gedichten uit deze laatste bundel voordragen.
Het zal weinigen ontgaan zijn: de Surinaamse regering/Bevel/Bouterse eist het Fort Zeelandia-complex op, gooit het Surinaams Museum en zijn zusterinstellingen eruit en wil het complex herinrichten voor eigen gebruik, onder meer als feestruimte (zie ook de berichten hieronder op deze blogspot).
De Schrijversgroep ’77 deelt in S77 Info van 25 mei 2012 onder de kop ‘Plannen ontruiming Fort Zeelandiacomplex’ over deze kwestie het volgende mee, ik citeer het bericht integraal:
“Paul Middellijn, cultureel adviseur van de president van Suriname, heeft een plan opgesteld om het totale Fort Zeelandia complex een nieuwe bestemming te geven. Onder andere is voorgesteld om in Huis 9, waar momenteel de Educatieve Dienst van het Surinaams Museum is gevestigd, zijn stichting, Sranan Tori Akademya, te vestigen en dit tevens tot Huis van de Surinaamse Literatuur te maken. Wat dit vooralsnog in de praktijk zal betekenen, en hoe dit Huis van de Literatuur zal functioneren is niet duidelijk. Het is jammer dat er bij het opstellen van dit plan zo weinig overleg geweest is met de stakeholders in het literaire veld en de Educatieve Dienst zelf. Paul Middellijn is in het culturele veld vooral bekend als storyteller en het verzorgen van workshops op dit gebied. Voor het veld is het nog onduidelijk hoe de functieverdeling is tussen de Directeur Cultuur en de cultureel adviseur van de president.”
Mij valt in dit bericht op dat de plannen door de Schrijversgroep ’77 al onmiddellijk als definitief en onweerlegbaar worden neergezet, en dus impliciet worden geaccepteerd. De Schrijversgroep maakt er zich vooral druk over dat de groep zelf (‘de stakeholders in het veld’) niet is gekend in het opstellen van de plannen, dat het nog onduidelijk is wat de literatuurgroep er aan gaat hebben en vindt het reuze belangrijk hoe de functieverdeling is tussen de cultureel adviseur Paul Middellijn en de Directeur Cultuur. Terwijl de Schrijversgroep (met actieve mensen als Ismene Krishnadath, Alphons Levens, S. Sombra en Arlette Codfried) vaak voor zijn activiteiten een beroep heeft gedaan op het Surinaams Museum om het Fort ter beschikking te stellen voor manifestaties, staat in het bericht niet één woord van medeleven met deze culturele zusterinstelling. Dat het Museum voor een groot drama wordt gesteld en jaren en jaren aan hard werken met één pennenstreek vernietigd ziet worden: de Schrijversgroep wijdt er niet één (zegge: 1) woord aan. Niet alleen geen protest van een schrijversorganisatie die toch normaal gesproken kritisch zou moeten zijn naar alle geledingen van de maatschappij toe (en deze regering in het bijzonder), ook geen woord van solidariteit met de verdrevenen: het Nola Hatterman Instituut, Cultuurstudies, het Surinaams Museum en zijn Educatieve Dienst. Niet één. Het ontbreken van dat woord is veelzeggender dan een website vol woorden van de Schrijversgroep ’77.
Portret van de Surinaamse dichter S. Sombra, gemaakt door de in Suriname werkzame fotograaf Nicolaas Porter. Nr. 64 in de reeks fotoportretten die Porter in opdracht van de Werkgroep Caraïbische Letteren maakt. De foto is ook in verschillende uitvoeringen te bestellen bij de fotograaf; voor informatie kunt U mailen naar: nicolaasporter@hotmail.com. Wie de hele reeks wil zien kan hieronder klikken op het label Werkgroepportretten.
Deze website beoogt geen enkel winstoogmerk. Door middel van de website wil de Werkgroep het publiek kennis laten maken met nieuws uit en over de Caraïbische regio. De Werkgroep neemt daartoe onder meer berichten over van andere sites, zonder dat het ons altijd mogelijk is rechthebbenden vooraf te attenderen op de overname. Mocht iemand bezwaar hebben tegen overname van tekst- of beeldmateriaal, laat ons dit weten, dan verwijderen wij het materiaal.
Reacties op berichten worden alleen geplaatst indien voorzien van voor- en achternaam. Opinies op deze website komen voor rekening van de auteur(s) en zijn niet altijd de opinies van de Werkgroep.
RSS
Facebook
Twitter
