In zijn 8 december dupliek ging de advocaat van Bouterse, mr. I. Kanhai, pagina’s lang tekeer tegen de ‘verklaringen van meneer Henry Does’. Persoonlijke aanvallen werden daarbij niet geschuwd. Hoofdofficier van Justitie mr. A. Niamat had in haar repliek in één alinea naar mijn getuigenis verwezen: ‘Deze getuige heeft de situatie weergegeven welke Suriname in de greep had in die tijd. De vervolging kan begrijpen waarom deze getuige aangeeft dat de handelingen gepleegd door de verdachte een aanslag waren op de toekomst van Suriname. Het gaat volgens deze getuige niet alleen om de personen, maar ook om de waarden die Suriname met zich zal moeten meedragen. De onschendbaarheid van de vrijheid en democratie zijn waarden waarvoor de 15 slachtoffers hun leven hebben gegeven.’
2 november is door de Verenigde Naties ingesteld als Internationale Dag tegen Straffeloosheid van Misdaden tegen Journalisten. De Stichting 8 december 1982 spreekt op deze dag internationale solidariteit uit met journalisten en democratische mensen van alle landen, die zich inzetten tegen de cultuur van straffeloosheid en voor gerechtigheid. Journalisten zijn onmisbaar voor een geïnformeerde en vrij denkende samenleving. Misdaden tegen journalisten hebben geen ander doel dan het desinformeren en intimideren van de burgerbevolking, om zo de waarheid onder de mat te vegen.
Het lijkt wel alsof de literatuur zich tegenwoordig afstandelijk houdt van de politiek. Hiermee bedoel ik dat er amper schrijvers zijn onder politici. Als die er zijn, dan maken zij hun politieke discours of laat me liever zeggen hun politieke engagement liever niet openlijk kenbaar. Ze zijn liever stil. Hebben Surinaamse presidenten memoires achtergelaten?
Kolonel Hans Valk (1928-2012) was het eigengereide hoofd van de Nederlandse Militaire Missie in Suriname. Die was in november 1975 na het verkrijgen van de onafhankelijkheid ingesteld om te helpen bij de opbouw van de Surinaamse krijgsmacht. Valk was recht voor zijn raap, had een kwajongensachtig gevoel voor humor, lustte een goede borrel en kon goed opschieten met zowel de officieren als de onderofficieren van het Surinaamse leger. Een goed gevoel voor diplomatie – hij was ook landmachtattaché en lag overhoop met de Nederlandse ambassadeur – had hij echter niet.
Vreugde over de onafhankelijkheid van Suriname in 1975 sloeg al snel om in ongenoegen over de wanorde in het land en het leger. De republiek was nog niet eens toe aan het houten jubileum, toen sergeanten onder leiding van sergeant Desi Bouterse in de vroege ochtend van 25 februari 1980 de macht grepen. De marinebasis, het munitiedepot en de Memre Buku-kazerne werden overvallen; met een kanon schoten de coupplegers het monumentale politiebureau aan puin. De staatsgreep werd omgedoopt tot ‘ingreep’; voor sommigen was dat synoniem aan revolutie.
Op 2 november 2018 kopte Starnieuws met de volgende lead (eerste alinea). ‘Ter gelegenheid van de Internationale Dag tegen Straffeloosheid van Misdrijven tegen Journalisten, 2 november, stelt essayist Theo Para de volledige tekst van Verzwegen werkelijkheid. De rechtsorde onder Bouterse, zijn nieuwe boek, via Starnieuws ter beschikking van de Surinaamse lezer.’ Het boek is een verzamelbundel van eerder geschreven columns en een tweetal nieuwe stukken. Antoine de Kom (kleinzoon van de verzetsstrijder Anton de Kom) heeft het voorwoord geschreven. read on…
Op zaterdag 2 april 1960 verschijnt de eerste aflevering van het weekblad De Vrije Stem. Onafhankelijk weekblad voor Suriname, met als hoofdredacteur E.Th. Waaldijk (1921-2005). De oprichting van dit blad is een initiatief van drie personen: Waaldijk, Rudy Bedacht (geb. 1932) en Frits Pengel. Tijdens haar bestaan (1960-1982) stelt De Vrije Stem zich altijd kritisch op, vaak kritischer dan de andere kranten. Onder het redacteurschap van Waaldijk biedt het weekblad veel ruimte aan literatuur en cultuur van progressieve signatuur. read on…
Jozef Slagveer, een van de vijftien slachtoffers van de Decembermoorden, was journalist. Hij was fanatiek in zijn werk en kreeg het geregeld aan de stok met de autoriteiten. In 1980 werd hem door de militaire machthebbers gevraagd mee te helpen aan de opbouw van zijn land. Hij ging in op hun verzoek, maar twee jaar later brak hij zijn band met het militaire gezag vanwege corruptie en machtswellust. Dat werd hem niet in dank afgenomen. Slagveer hield een dagboek bij. De situatie inspireerde hem ook tot het schrijven van gedichten. Een gedicht uit zijn dagboek: read on…
Poëzie is kunst en kunst is kunstigheid en kunstigheid is vakmanschap, dat voorop. Maar poëzie biedt ook schoonheid en – waarom niet – troost. Voor het verleden is poëzie een onschatbare informatiedrager, omdat ze momenten en attitudes, in schuld en onschuld, vastlegt, zoals de periode van de slavernij of de strijd om freedom (vrijheid) op elk gebied. Voor het heden is ze een bezweerder van angsten, een aanjager van dromen, een opwekker van doden, een magazijnbeheerder voor de mensen van morgen en overmorgen.
Portret van de Surinaamse schrijver en journalist Jozef Slagveer, gemaakt door de in Suriname werkzame fotograaf Nicolaas Porter. Nr. 157 in de reeks fotoportretten die Porter in opdracht van de Werkgroep Caraïbische Letteren maakt. Voor informatie kunt U mailen naar: nicolaasporter@hotmail.com. Wie de hele reeks wil zien kan hieronder klikken op het label Werkgroepportretten.
Deze website beoogt geen enkel winstoogmerk. Door middel van de website wil de Werkgroep het publiek kennis laten maken met nieuws uit en over de Caraïbische regio. De Werkgroep neemt daartoe onder meer berichten over van andere sites, zonder dat het ons altijd mogelijk is rechthebbenden vooraf te attenderen op de overname. Mocht iemand bezwaar hebben tegen overname van tekst- of beeldmateriaal, laat ons dit weten, dan verwijderen wij het materiaal.
Reacties op berichten worden alleen geplaatst indien voorzien van voor- en achternaam. Opinies op deze website komen voor rekening van de auteur(s) en zijn niet altijd de opinies van de Werkgroep.
RSS
Facebook
Twitter
