Privé domein II is een boekje met – volgens de schrijver Paul Marlee (pseudoniem van Paul Nijbroek) – ‘essays en brieven voor wie dit leest’. Al op pagina 1 harkt hij zijn eigen zootje bij elkaar. Hij valt zonder enige duidelijke reden in de rest van zijn boek onder anderen Michiel van Kempen aan. Heel veel gaat overigens over zijn contacten met Michiel, de ene keer positief en de andere keer negatief. Leuk is dat hij achterin als bijlage correspondentie tussen Michiel en hem publiceert.
De activiteiten van Literary Arts vinden plaats op de Cultural Grand Market op het KKF-terrein. Het publiek kan daar van 17 tot en met 24 augustus van 10.00u ’s morgens tot 22.00u ’s avonds terecht, o.a. voor het kopen en bezichtigen van boeken. De overige activiteiten zijn:
· Kindervoorleesuur in het Nederlands: za 10.00 tot 11.00 uur
· Children’s hour in English: Sat. 10.00 to 11.00 hrs.
· Daily Readings: Mon to Sat 10.30 to 12.00 and 18.30 to 19.30 hrs.
· Master Classes: Mon, Wed and Fri 13.00 to 15.00 hrs.
· Book Business Meetings: Mon, Tue. 15.00 – 19.00u
De landen die meedoen aan de literaire onderdelen op de Cultural Grand Market zijn Guyana, Belize, Trinidad and Tobago, Barbados, St. Kitts and Nevis, Cuba, St. Lucia en Suriname. Op de website van S’77 en op Facebook is aangegeven hoe schrijvers en anderen die bij het literaire veld betrokken zijn, kunnen deelnemen aan het Carifestaprogramma.
Boekverkoop voor individuele schrijvers
Het Surinaams Carifesta Contingent, afdeling Bookfair geeft individuele schrijvers en self-publishers een unieke kans om hun boeken te laten verkopen op de Grand Cultural Market. De Grand Cultural Market is bij alle Carifesta’s een grote trekpleister geweest. Ook bij deze Carifesta worden tienduizenden bezoekers verwacht. Schrijvers die hun boeken willen laten verkopen kunnen contact opnemen met Alphons Levens. Het gaat om boeken van Surinaamse schrijvers. De boeken moeten worden aangeleverd op de lokatie van de Bookfair. De exacte tijd wordt nog bekendgemaakt. De boeken moeten worden ingeleverd met een lijst waarop de titels van de boeken zijn vermeld, het aantal exemplaren per titel en de prijs waarvoor het boek moet worden verkocht. Per titel mogen in eerste instantie maximaal 5 exemplaren worden aangeleverd. Op de verkochte boeken wordt een kleine commissie ingehouden, om schade van eventuele diefstal en andere onvoorziene kosten te kunnen dekken.
Carifesta Book Business
Book Business is een nieuw element van de literaire scène van Carifesta XI. Er zijn twee Book Business Meetings gepland waarin actoren in het literair bedrijf een presentatie over hun producten en services geven, of hun visie op het boekenbedrijf in hun land. Er zullen twee presentaties van Guyana zijn, twee van Barbados, één van Belize, één van St. Kitts en elf presentaties van Suriname. De buitenlandse presentatoren schijnen hun licht op het boekenbedrijf in hun landen. De uitdaging van kleinschaligheid en zwakke boekindustrieën komen aan de orde. De Surinaamse presentaties zijn erg divers. Het varieert van individuele auteurs en illustratoren tot opleidingsinstituten voor grafische werkers en drukkerijen. De Meetings zijn op maandag 19 en dinsdag 20 augustus van 15.00 – 19.00 u. De presentaties zijn bestemd voor alle stakeholders in het boekenbedrijf. Tijdens de presentaties is er gelegenheid tot vragen stellen en na de presentaties kan er informeel verder genetwerkt worden onder het genot van een hapje en drankje. De BBM’s vallen onder de netwerkmeetings, die het nieuwe Carifestaconcept dat een sterkere band tussen cultuur en economische ontwikkeling beoogt, helpen uitdragen.
Het Caricom-secretariaat is begonnen met het ontwikkelen van een professioneel strategisch, artistiek ontwikkelingsplan voor de regio. Dit plan moet uiteindelijk leiden tot een culturele industrie binnen de Caricombestaande uit: muziek, toneel, mode, film en visuele producties, dans, drama en beeldende kunst. Helaas is literatuur niet genoemd in het plan. Het secretariaat heeft voor dit plan de cultuurdeskundige Paloma Mohamed aangetrokken. Zij zal maandag consultaties hebben in Suriname, in het gebouw van het Nationaal Jeugdinstituut op het terrein van het Cultureel Centrum Suriname (CCS). Hiervoor is S’77 ook uitgenodigd. Uit de gesprekken moet komen vast te staan wat er in de landen aanwezig is onder jongeren tussen de 15 en 29 jaar. De Caricom zal zorgen dat strategieën worden ontwikkeld om de talenten verder te ontwikkelen en zorgen voor de deskundigheid hiervoor.
Tot mijn verbazing bevond zich in de vloot ook een schrijversboot. Of het de koning, zijn vrouw en zijn kinderen ook is opgevallen weet ik niet. Ik heb niet gezien dat ze er langs kwamen, ik heb alleen gezien hoe de reporter van dienst de schrijversboot enterde om de bekendste onder de schrijvers – Renate Dorrestein, voor de gelegenheid verscholen achter een enorme oranje zonnebril – een paar vragen te stellen. De verkeerde vragen.Voordat ze aan tafel gingen, maakten ze eerst nog een rondvaart over het IJ om kennis te maken met hun land. Dit is uw land was het thema van de Koningsvaart. Op een boot van het Amsterdamse havenbedrijf slalomde de nieuwe koning met zijn vrouw en kinderen tussen de drijvende equivalenten van het koekhappen en haring kaken. Vertegenwoordigers van hoge en lage cultuur hoopten dat er een glimp van hen werd opgevangen. Sommigen hadden de pech dat het werkelijk waar is: ‘als u nu naar rechts kijkt, ziet u links niets’. Anderen mochten op oprechte aandacht rekenen.
Was het op het moment zelf al een beetje genant Renate Dorrestein de interviewster terecht te horen wijzen – het ging niet om de taal, de schrijvers waren daar om de verbeelding te representeren (al had Renate Dorrestein het zelf ook niet helemaal goed begrepen: ze zat er niet voor de verbeelding, ze zat er vanwege illustere voorgangers, zo o las ik later toen ik wilde weten wie op het dwaze idee gekomen was om schrijvers op een boot te zetten en te denken dat daarmee voor iedereen duidelijk is dat het schrijvers op een boot zijn: ‘Nederland heeft een rijke traditie in de literatuur. Om deze te eren zijn schrijvers uitgenodigd om de koningsvaart mee te maken’.
Nog erger werd het toen ik las hoe de schrijversboot aan haar bemanning gekomen was. Deze oproep van het bedrijf dat de Koningsvaart produceerde plaatste een studentenvereniging op haar Facebookpagina: We zijn trots om te vermelden dat wij een unieke kans voor jullie hebben!
De stad Amsterdam biedt het koningspaar op 30 april a.s. aan het begin van de avond een onvergetelijke vaartocht aan, de Koningsvaart. Doel van deze vaart is het koningspaar te verwelkomen als Koning en Koningin van Nederland. Zij tonen zich dan voor het eerst na de inauguratie aan het volk en wij willen hen dan verwelkomen en Nederland aan hen tonen. Ons land met z’n rijke historie, met z’n diversiteit en eigenaardigheden. Een land vol kennis en creativiteit. Een eigenwijs land met doorzetters en ondernemers. Een land vol grote en kleine helden.
De vaart wordt in zijn geheel door de NOS geregistreerd en live uitgezonden. IDTV is door de Gemeente Amsterdam gevraagd deze Koningsvaart te organiseren. Hiervoor zijn zij op zoek naar tien studenten neerlandistiek, voor op de schrijversboot. Het idee is dat deze studenten dan – als het Koninklijk paar langs komt varen – spanborden ophouden met favoriete dichtregels/zinnen uit de Nederlandse literatuur van de schrijvers aan boord. De schrijvers zijn uitgenodigd door het CPNB, we weten later deze week wie er allemaal bevestigd hebben. De studenten worden vermoedelijk rond 15.00 uur verwacht bij de Ponthaven in Amsterdam Noord, van daaruit worden zij met een veerpont naar het schip gebracht. Er wordt op het schip gezorgd voor een hapje en een drankje. De Koningsvaart is van 19:30 tot 21:00; alle schepen liggen stil, terwijl de Koning langsvaart. Nadat het IJ is vrijgegeven, na 21:30, wordt iedereen weer met de pont naar de ponthaven teruggebracht. Lijkt dit jou wat? Stuur ons zo snel mogelijk een mailtje, vol = vol!
Het was me al opgevallen dat ik opmerkelijk weinig opvarenden van de schrijversboot herkende. Met knullige omhooggehouden borden en teksten als ‘Denkend aan Holland zie ik breede rivieren traag door oneindig laagland gaan’ bewijs je de literatuur geen dienst.
Maar ja… de directeur van de CPNB schrok er nog niet zo lang geleden ook niet voor terug om voor het oog van de Bananasplitcamera van Frans Bauer gehavend en wel in slaap te vallen voor de literatuur. Ook dat had iets met de nieuwe koning te maken. Ik bedoel maar: het kan altijd erger. Of is dit waar Alessandro Baricco het over heeft als hij het in De barbaren heeft over de democratisering van de cultuur?
Paramaribo – Het buitenland zou Suriname allang de nek om moeten draaien, als het gaat om schending van auteursrechten. Maar vanwege de kleine populatie gebeurt dat nog niet. Deze conclusie trekt Ricky Stutgard, hoofdbestuurslid van de politieke partij DOE. Dinsdag houdt DOE een seminar getiteld ‘Het boek en het Copyright’, waarbij verschillende inleiders uitvoerig zullen ingaan op dit onderwerp.
Stutgard, die ook docent is op de Faculteit der Technologische Wetenschappen, merkt op dat er veel schrijfmateriaal van buitenlandse auteurs gekopieerd wordt door studenten. “Omdat de populatie hier klein is, is het aantal kopers van dat gekopieerd materiaal ook klein. Die buitenlandse schrijver zal zich niet al te druk maken om de schade die hij daardoor lijdt. Gebeurt dit in China, met een miljardenbevolking, dan is het wel de moeite waard om een rechtszaak aanhangig te maken tegen de illegale gebruiker, want dan is de schade wel groot”, legt Stutgard uit.
Toch denkt hij dat de ‘kopieercultuur’ eens ten einde komt. “Als een Surinamer een boek schrijft zal je dit merken, want dan gaat men wel intern actie ondernemen tegen de persoon die jouw schrijfmateriaal zonder jou toestemming verveelvoudigd.” Het seminar wordt gehouden in verband met de Werelddag van het boek en de auteursrechten, op dinsdag 23 april.
Sinds 2003 nodigt Perdu (bekroond met de G.H. ‘s-Gravesande-prijs 2011) in hun poëziereeks Vers van het Mes jonge dichters uit om voor te dragen en na te denken over hun dichterschap. Samen met deBuren en het Poëziecentrum (met steun van de Nederlandse Taalunie) wordt deze succesvolle serie in een nieuw jasje gestoken.
Vers van het Mes wordt vanaf de vijfentwintigste editie een internationale reeks met afleveringen in Amsterdam (bij Perdu) en Gent (Poëziecentrum). In samenwerking met deBuren gaan deze partners in poetry op zoek naar de dichterlijke talenten van de toekomst.
Nieuwe, nog niet gedebuteerde Nederlandstalige dichters staan centraal. Vers van het Mes is geen poetry slam, geen open podium, geen wedstrijd. De deelnemers krijgen de tijd en de gelegenheid zich uitgebreid te presenteren. Dit doen ze middels poëzievoordrachten en het uitspreken van een kleine poëtica over hun werk, het poëzielandschap en hoe ze zichzelf daarin zien.
We nodigen voor elke editie onontdekte Vlaamse en Nederlandse dichters uit. Daarnaast is er vanaf de vijfentwintigste editie ook telkens een dichter te gast die schitterde in een van de vorige edities en inmiddels een indrukwekkend oeuvre heeft opgebouwd.
Voor de eerste aflevering zijn datOnno Kosters, Frank Keizer en Leen Verheyen.
Onno Kosters (1962): dichter, vertaler, universitair docent Engelse letterkunde aan de Universiteit Utrecht én in 2004 te gast bij Vers van het Mes. Onno Kosters debuteerde met Callahan en andere gedaanten (2004), gevolgd door de bundels De grote verdwijntruc (2007) en Anatomie van het slik (2010), waarvoor hij samenwerkte met de Canadese fotograaf Dick Groot. Hij won de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd 2013 met het gedicht ‘Doe-Het-Zelf’. Voor citybooks schreef Kosters gedichten over Utrecht en Graz die inmiddels duizenden malen als podcast gedownload werden, voorgelezen door de dichter zelve.
Frank Keizer (1987) is dichter, vertaler, redacteur en criticus. Hij studeerde Nederlandse taal en cultuur en literatuurwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij nu de onderzoeksmaster Nederlandse letterkunde volgt. In zijn chapbook Dear world, fuck off, ik ga golfen neemt hij met harde gedichten onze maatschappij de maat. Samen met Maarten van der Graaff en Daniël Labruyère stond hij aan de wieg van literair platform Samplekanon. Hij was vaste medewerker van het onvolprezen liteaire tijdschrift Parmentieren schrijft regelmatig voor De Reactor.
Theaterschrijfster en dichteres Leen Verheyen (1984) studeerde drama aan het conservatorium te Gent en behaalde een bachelor in de wijsbegeerte (UA). Verschillende toneelstukken van haar hand werden opgevoerd (onder andere Zotteke koppeke in 2004, Parkeerterreinenblues in 2007, Human Interestin 2009). Ze schrijft theaterteksten, proza en poëzie. In haar indrukwekkende tekstSmallfilm (Braakland/ZheBilding) vinden deze drie genres elkaar terug in een beklemmende atmosfeer waarin de verantwoordelijkheid van de voyeur in vraag wordt gesteld.
Datum: woensdag 12 juni 2013 – 12:30 & 13:30
De Loketten van het Vlaams Parlement | IJzerenkruisstraat 99, 1000 Brussel
Paramaribo – “Een hele openbaring! Alle puzzelstukken vallen nu in elkaar”. Dat zegt John Courtar, academicus en hoofd van het Medisch Bureau van het Ministerie van Arbeid Technologische ontwikkeling en Milieu (ATM) over de eerste wintileer-cursus van Stichting Kunjhe Akata. De dertien weken durende opleiding werd door 25 cursisten gevolgd.
Respect
Courtar vertelt uit een geslacht van du man en du uma te zijn voortgekomen. Vanwege de strafbaarheid om het winti-geloof te belijden, werd de beleving van het geloof altijd in het duister gedaan. “Hierdoor heeft er geen goede overdracht plaatsgevonden, waardoor stukjes zijn blijven hangen.” Als ‘geboren’ Rooms Katholiek en door omstandigheden terechtgekomen in de Baptistengemeente, zegt Courtar altijd als academicus interesse te hebben getoond voor ‘het begrijpen van het onbegrijpelijke’. Door de cursus is hij nu meer dan ooit overtuigd dat er maar één God bestaat en dat Hij overal is. “Hierdoor heb ik meer respect voor ons eigen Surinaams wintigeloof gekregen, maar ook voor andere religies”, zegt hij.
Multiculturele samenleving
Voor medecursist Christine Kromopawiro was de ervaring ook een ‘eye opener’. Als Javaanse belijder van het christelijke geloof en bezoeker van de EBGS was ook zij benieuwd waarom over het algemeen negatief wordt gesproken over winti en het meestal in het duister wordt beleefd. “We leven in een multiculturele samenleving en dan is het niet gepast om vooroordelen over andermans geloof te hebben als je niet eens de basiskennis over beschikt”, zegt ze. Behalve over de wasi en prei werd ook over Black History verteld. “Hierdoor konden wij eigen onderzoek doen en kritisch hetgeen de duman uitlegde controleren”, zegt zij.
Radioprogramma
De drie maanden durende cursus werd september vorig jaar verzorgd door duman Ramon Mac-Nack, voorzitter van de stichting. “Dit om de taboe en misverstanden die voortvloeien uit onwetendheid weg te werken.”
De tweede cursus is vorig maand aangevangen met hetzelfde aantal cursisten. Mac-Nack stelt dat dit aangeeft dat er voldoende belangstelling voor winti bestaat. Vandaar dat de stichting in het verlengde van de training begin dit jaar met het radioprogramma ‘Majousu’ is gestart. Majousu betekent vertellingen van mond op mond. “Zo willen wij een lijn uitstippelen en dit als standaard gebruiken. Dit om verwarring en dyugu dyugu te voorkomen”, zegt Mac-Nack.
Volgens hem vindt er bij de organisaties die de wintileer prediken een heleboel strijd en onenigheid plaats. Hij is bang dat de kennis verkeerd gebruikt wordt of verbasterd raakt. “Omdat winti nergens is vastgelegd, willen wij door middel van de overleveringen een aanzet geven om deze te laten documenteren”, zegt Roy Young Afat, presentator van het programma en ondervoorzitter van de stichting. De eerste groep cursisten, die voornamelijk uit academici bestond, heeft daarom het initiatief genomen alle opgedane kennis wetenschappelijk te laten vastleggen.
“Ik denk dat er grenzen zijn, rekening houdend met ethische normen binnen een samenleving”, vindt Carl Breeveld van de éénmansfractie DOE. Net als de politicus delen ook korpschef Humphrey Tjin Liep Shie en de Schrijvergroep ’77 het standpunt dat de expressie van artiesten, zij het in muziek of poëzie, altijd verantwoord moet geschieden.
De Caraïbische schrijverswereld van Suriname en de voormalige Nederlandse Antillen inspireerde Nicolaas Porter tot dit werk. Het is natuurlijk gebaseerd op een bekend Renaissance-tafereel. Wie weet welk werk dat was, en wie alle personen op dit werk van Porter herkent, ontvangt een Paasei.
Paramaribo – “Soms denkt men dat schrijven heel moeilijk is en dat je dat alleen kan na een lange studie, maar je kunt gewoon beginnen. Iedereen schrijft wel eens een gedachte op, heeft een idee, een creatieve expressie die men neerpent”, geeft Renate Galdij, regisseur en theaterdocent aan. Eind vorig jaar gaf zij in drie bijeenkomsten les in het schrijven van een verhaal om dat te herleiden naar een script voor een toneelstuk.
This year the American Embassy is in the position to nominate a primary and an alternate writer for participation in the IOWA 2013 International Writing Program. S ’77 will recommend 2 Surinamese writers for this program. The ten-week residency in Iowa City will tentatively begin on August 24, 2013, and end on November 12, 2013. The IWP is specifically designed to include established and emerging creative writers who have published at least one book (or whose work has appeared in significant publications over the past two years) and possess sufficient proficiency in English to benefit from an extended U.S. program. The international writers will spend 10 weeks in residence at the University of Iowa presenting their work to local audiences, working with student translators, and participating in classes and workshops. The 2013 program will also feature increased opportunities for writers to participate in optional collaborative projects with artists from other disciplines including music, theater and dance. The residency will also include field trips to attend literary events.
Further details about the program are available on the IWP website http://iwp.uiowa.edu/ . All nominees must be fluent in English, comfortable with cross-cultural dynamics, and interested in close interaction with other artists from a variety of diverse cultures. Candidates will need to submit curriculum vitae and a 10 – 15 page writing sample in English. Geinteresseerden die voldoen aan de voorwaarden kunnen zich aanmelden via schrijversgroep77@hotmail.com.
Zoals elke sporter moet trainen om zijn conditie op peil te houden, moeten ook schrijvers voldoende meters maken om in vorm te blijven. Maar hoe doe je dat? Je schrijfconditie opbouwen?
Voldoende meters maken als schrijver
Door veel te schrijven, bouw je conditie op. Hoe meer je traint, des te makkelijker komen de woorden. Als je veel schrijft, blijft je inkt warm.
Om je conditie op te bouwen, hoef je geen meesterwerken te maken. Het gaat, heel simpel, om het laten bewegen van de pen.
Deze website beoogt geen enkel winstoogmerk. Door middel van de website wil de Werkgroep het publiek kennis laten maken met nieuws uit en over de Caraïbische regio. De Werkgroep neemt daartoe onder meer berichten over van andere sites, zonder dat het ons altijd mogelijk is rechthebbenden vooraf te attenderen op de overname. Mocht iemand bezwaar hebben tegen overname van tekst- of beeldmateriaal, laat ons dit weten, dan verwijderen wij het materiaal.
Reacties op berichten worden alleen geplaatst indien voorzien van voor- en achternaam. Opinies op deze website komen voor rekening van de auteur(s) en zijn niet altijd de opinies van de Werkgroep.
RSS
Facebook
Twitter
