Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: schrijverspositie
The simple story is more successful than the complicated one:
We schrijven ons eigen boek
Schrijversvakschool start specifiek schrijfprogramma voor kinderen
Kinderen in de leeftijd van 9-14 jaar kunnen eindelijk op structurele basis lessen in creatief schrijven volgen op de Schrijversvakschool Paramaribo. Dit programma is speciaal voor hen opgezet, omdat de vraag naar continuïteit bleef binnenkomen van ouders en kinderen zelf. Dit project, goedgekeurd door de Ambassade van het Koninkrijk der Nederlanden, duurt 9 maanden en start eind augustus. In steeds drie termijnen zullen kinderen lessen krijgen in het schrijven van verschillende genres. Vooral getalenteerde kinderen krijgen nu de kans zich te ontplooien.
read on…Literatuur op het scherm
Het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie en het Nederlands Letterenfonds zoeken ontwerpers, ontwikkelaars, (kinderboeken)schrijvers en dichters voor deelname aan het programma Literatuur op het Scherm. Het programma biedt auteurs gelegenheid om in samenwerking met vormgevers en technici een nieuwe literaire productie te ontwikkelen voor de tablet of smartphone. De fondsen stellen hiervoor zes gezamenlijke werkbudgetten van € 7.500 ter beschikking. De resultaten dienen in november te worden gepresenteerd in het Stedelijk Museum Amsterdam. Stuur je idee, portfolio en motivatie in voor 24 april 2014. Letterenfonds / Stimuleringsfonds
Internationale Workshop Creatief Schrijven
Op woensdag 12 maart is er in Tori Oso in Paramaribo een bijzonder interessante workshop over creatief schrijven vanuit een bepaald engagement. De inleidsters van deze workshop zijn Ming Holden (USA), Karin Lachmising (Suriname ) en Carry-Ann Tjong-Ayong (Suriname/Nederland).
read on…Aantekeningen maken met de tablet? Of toch met de pen?
Recent onderzoek wijst uit dat studenten die aantekeningen maken op een laptop of tablet weliswaar meer opschrijven dan studenten die met pen en papier werken, maar dat ze minder onthouden van de aangeboden stof. De theorie erachter is dat pen-en-papierstudenten actiever luisteren omdat ze door hun lagere tempo moeten selecteren wat ze opschrijven.
[van Mare, 14 februari 2014]
Invloed van kunstenaars op discussies? Onzin
Kunst is geen wetenschap en nut heeft het ook niet. Kunst is de ervaring van een dringende aanwezigheid van het vreemde. Een kunstwerk is een in zichzelf besloten organisme. Geef de kunstenaar geld in plaats van een Akademie van Kunsten, schrijft Robert Anker.
read on…Workshop Corrigeren en persklaarmaken
Volgens welke regels moet je een tekst corrigeren? En hoe train je jezelf in het signaleren van oneffenheden in teksten? Als corrector en persklaarmaker teken je fouten aan die de grammatica, de spelling en de interpunctie betreffen. Ook let je op stijl en het consequente gebruik van woorden, termen en schrijfwijzen. Op deze eendaagse cursus leer je niet alleen goed te corrigeren en persklaar te maken, maar krijg je ook informatie over het vak van bureauredacteur.
Docenten: Rob van Rossum (bureauredacteur Querido) en Rob Zweedijk (bureauredacteur Athenaeum-Polak & Van Gennep)
Plaats: uitgeverij Querido, Singel 262, Amsterdam
Datum: Vrijdag 14 februari of vrijdag 28 februari
Tijd: 9.30 uur – 17.00 uur
Kosten: €150 (inclusief lunch, koffie en thee)
Inschrijving: info@queridoacademie.nl o.v.v. ‘Workshop corrigeren + gewenste datum’
Je inschrijving dient uiterlijk 10 februari 2014 bij de Querido Academie binnen te zijn.
Minimum aantal deelnemers: 6 / maximum aantal deelnemers: 20
What listening to a story does to our brains
by Leo Widrich
.
In 1748, the British politician and aristocrat John Montagu, the 4th Earl of Sandwich used a lot of his free time for playing cards. One of the problems he had was that he greatly enjoyed eating a snack, whilst still keeping one hand free for the cards.
So he came up with the idea to eat beef between slices of toast, which would allow him to finally eat and play cards at the same time. Eating his newly invented “sandwich”, the name for 2 slices of bread with meat in between, became one of the most popular meal inventions in the western world.
What’s interesting about this, is that you are very likely to never forget the story of who invented the sandwich ever again. Or at least, much less likely to do so, if it would have been presented to us in bullet points or other purely information based form.
For over 27,000 years, since the first cave paintings were discovered, telling stories has been one of our most fundamental communication methods. Since recently a good friend of mine, gave me an introduction to the power of storytelling, I wanted to learn more.
Here is the science around storytelling and how we can use it to make better decisions every day:
Our brain on stories: How our brains become more active when we tell stories
We all enjoy a good story, whether it’s a novel, a movie or simply something one of our friends is explaining to us that they’ve experienced. But why do we feel so much more engaged when we hear a narrative about events?
It’s in fact quite simple. If we listen to a powerpoint presentation with boring bullet points, a certain part in the brain gets activated. Scientists call this Broca’s area and Wernicke’s area. Overall, it hits our language processing parts in the brain, where we decode words into meaning. And that’s it, nothing else happens.
When we are being told a story though, things change dramatically found researchers in Spain. Not only are the language processing parts in our brain activated, but any other area in our brain, that we would use when experiencing the events of the story are too.
If someone tells us about how delicious certain foods were, our sensory cortex lights up, if it’s about motion, our motor cortex gets active:
“Metaphors like “The singer had a velvet voice” and “He had leathery hands” roused the sensory cortex. […] Then, the brains of participants were scanned as they read sentences like “John grasped the object” and “Pablo kicked the ball.” The scans revealed activity in the motor cortex, which coordinates the body’s movements.”
A story can put your whole brain to work. And yet, it gets better:
When we tell stories to others that have really helped us shape our thinking and way of life, we can have the same effect on them too. The brains of the person telling a story and listening to it, can synchronize, says Uri Hasson from Princeton:
“When the woman spoke English, the volunteers understood her story, and their brains synchronized. When she had activity in her insula, an emotional brain region, the listeners did too. When her frontal cortex lit up, so did theirs. By simply telling a story, the woman could plant ideas, thoughts and emotions into the listeners’ brains.”
Anything you’ve experienced, you can get others to experience the same. Or at least, get their brain areas that you’ve activated that way, active too:
Evolution has wired our brains for storytelling – how to make use of it
Now all this is interesting. We know that we can activate our brains better if we listen to stories. The still unanswered question is: Why is that? Why does the format of a story, where events unfold one after the other have such a profound impact on our learning?
The simple answer is this: We are wired that way. A story, if broken down into the simplest form is a connection of cause and effect. And that is exactly how we think.
We think in narratives all day long, no matter if it is about buying groceries, whether we think about work or our spouse at home. We make up (short) stories in our heads for every action and conversation. In fact, Jeremy Hsu found:
“Personal stories and gossip make up 65% of our conversations.”
Now, whenever we hear a story, we want to relate it to one of our existing experiences. That’s why metaphors work so well with us. Whilst we are busy searching for a similar experience in our brains, we activate a part called insula, which helps us relate to that same experience of pain, joy, disgust or else.
The following graphic probably describes it best:
In a great experiment, John Bargh at Yale found the following:
“Volunteers would meet one of the experimenters, believing that they would be starting the experiment shortly. In reality, the experiment began when the experimenter, seemingly struggling with an armful of folders, asks the volunteer to briefly hold their coffee. As the key experimental manipulation, the coffee was either hot or iced. Subjects then read a description of some individual, and those who had held the warmer cup tended to rate the individual as having a warmer personality, with no change in ratings of other attributes.”
We link up metaphors and literal happenings automatically. Everything in our brain is looking for the cause and effect relationship of something we’ve previously experienced.
Let’s dig into some hands on tips to make use of it:
3 Awesome ways to use storytelling in every day life
Make others come up with your idea: Exchange telling suggestions for telling stories:
Do you know the feeling, when a good friend tells you a story and then two weeks later, you mention the same story to him, as if it was your idea? This is totally normal and at the same time, one of the most powerful ways to get people on board with your ideas and thoughts. According to Uri Hasson from Princeton, a story is the only way to activate parts in the brain so that a listener turns the story into their own idea and experience.
The next time you struggle with getting people on board with your projects and ideas, simply tell them a story, where the outcome is that doing what you had in mind, is the best thing to do. According to Princeton researcher Hasson, storytelling is the only way to plant ideas into other people’s minds.
Write more persuasively – bring in stories from yourself or an expert:
This is something that took me a long time to understand. If you start out writing, it’s only natural to think “I don’t have a lot of experience with this, how can I make my post believable if I use personal stories?”. The best way to get around this is by simply exchanging stories to those of experts. When this blog used to be a social media blog, I would ask for quotes from the top folks in the industry or simply find great passages they had written online. It’s a great way to add credibility and at the same time, tell a story.
The simple story is more successful than the complicated one:
When we think of stories, it is often easy to convince ourselves that they have to be complex and detailed to be interesting. The truth is however, that the simpler a story, the more likely it will stick. Using simple language as well as a low complexity is the best way to activate the brain regions that make us truly relate to the situation and happenings in the story. This is a similar reason to why multitasking is so hard for us. Try for example to reduce the number adjectives or complicated nouns in a presentation or article and exchange them with more simple, yet heartfelt language.
Quick last fact: Our brain learns to ignore certain overused words and phrases that used to make stories awesome
Oh and one last thing. Scientists, in the midst of researching the topic of storytelling have also discovered, that certain words and phrases have lost all storytelling power:
“Some scientists have contended that figures of speech like “a rough day” are so familiar that they are treated simply as words and no more.”
This means, that the frontal cortex – the area of your brain responsible to experience emotions, can’t be activated with these phrases. It’s something that might be worth remembering when crafting your next story.
Storytelling is one of the most powerful techniques we have as humans to communicate and motivate. What are your best tips for telling stories? Have you had similar experiences with telling stories? I’d love your thoughts on this topic in the comments.
[from Buffer, November 29th, 2012]
Facebook-pagina voor e-dichtbundels
MartsArts PoetryPictures is een aparte facebook-pagina gestart voor het toegankelijk maken en promoten van e-gedichtenbundels. Dit omdat ik er regelmatig mooie voorbij komen. Dus als jíj ook een e-bundel ergens beschikbaar hebt of er goede weet, plaats ze op deze pagina en help deze pagina bekend te maken onder jouw fb-contacten!
Kijk op Facebook op Poëzie gebundeld
of maak contact via infoi@martsarts.nl
Hitblog Boekface wil boekenwereld ondersteunen
Maak een foto met een boek voor je kop. Dat is in het kort het idee achter de Nederlandse hitblog van Vera de Kort
door Sabine Kok
In februari 2013 ging Boekface van start, nadat De Kort een foto van zichzelf had gemaakt op een strand in Bonaire. Ze poseerde daarop met het door haar zus Maartje de Kort uit het Portugees vertaalde boek Gabriela van de Braziliaanse auteur Jorge Amado. Haar broer, die de foto per mail onder ogen kreeg, reageerde met: ‘Boekface!’
In februari verspreidde De Kort de eerste foto’s via Twitter (@boekface). Inmiddels heeft ze er honderden van over de hele wereld ontvangen, onder meer met boekfaces van de covers van Knausgård en John Williams’ Stoner. De foto’s verzamelt ze op Boekface.wordpress.com en op de gelijknamige Facebookpagina.
De Kort wil naar eigen zeggen met Boekface volwassenen en kinderen aansporen een boek op te pakken. Daarom zoekt ze bij ieder boekface een recensie. ‘Het is Boekface erom te doen de Nederlandse boekenwereld te ondersteunen’, aldus De Kort op haar blog. ‘Bij Boekface gaat het vooral om Nederlandse literatuur of naar het Nederlands vertaalde literatuur, samen met de geboekfacete en zijn/haar boek.’
Landelijke kranten Telegraaf, AD, NRC en de Volkskrant besteedden inmiddels aandacht aan het Boekface-fenomeen en Van Dale koos het woord ‘Boekfacen’ op 11 september tot woord van de dag. ‘Alleen al het woord boekface heeft alles in zich om een begrip te worden’, aldus Van Dale. ‘Een begrip à la planking, owling en natuurlijk catbearding, woorden voor hypes die eerder al internationaal aansloegen.’
Makkelijk is het trouwens niet om het eigen gezicht vloeiend in een cover te laten overgaan. De Kort op NRC.nl: ‘Ik verbaas me erover hoeveel moeite mensen doen om die perfecte passende foto te maken. Een meisje twitterde laatst een foto met de tekst ‘na 100 pogingen is het gelukt’.
Zie ook (tevens voor diegenen die zelf een Boekface willen inzenden):
– Taalbank ‘woord van de dag’ (sep 2011)
Open brief aan Sunil door Jean van de Velde
Beste Sunil Girdhari,
Mijn naam is Jean van de Velde, scenarioschrijver, regisseur en mede-producent van Hoe Duur Was De Suiker. In een artikel in De Ware Tijd, dat me vandaag werd toegezonden las ik over de “schaamteloze piraterij” van onze film, die zelfs via tv-reclames illegaal wordt aangeboden voor SRD 10.
Begrijpt u me goed, als maker wil ik niets liever dan dat iedereen de film gratis en voor niks overal kan zien! Op de (kwalitatieve) manier zoals de film bedoeld is. Tegelijkertijd wil ik als maker meer films maken dan één. Een film maken kost geld, veel geld.
Hoe Duur Was De Suiker heeft ruim twintig miljoen Surinaamse dollar gekost. Ik wilde een film maken die kon concurreren met dure buitenlandse films en de rijke en pijnlijke geschiedenis van Suriname en het boek dat Cynthia Mc Leod daarover heeft geschreven recht zou doen. Ik zelf heb op het laatste moment SRD 125.000 van mijn privégeld in de film gestopt, evenals mijn collega producenten. Waarom? Omdat we nog betere (dus duurdere) visual effects wilden en extra draaidagen.
Het is gelukt. Ik ben blij met de premières in Utrecht en later in Paramaribo, met de ontvangst van de film door het publiek in Nederland en natuurlijk helemaal met de reacties van het publiek in Suriname. Tot zover is alles goed.
Nu komt de moraal van het verhaal. Er is nog een boek van Cynthia Mc Leod dat mij ter verfilming is aangeboden. Er is een heel leuk comedy-script dat ik via een Surinaams-Nederlandse kennis in handen heb gekregen. Ik heb oriënterende gesprekken gevoerd om eens echt in Suriname een hele film te draaien. Wat denkt U? Welke financier gaat mij nog het (vele) geld geven om een Surinaamse film te maken, als er zo massaal illegale kopieën op de Surinaamse markt gedumpt worden, waaraan alleen u, die niets maar dan ook helemaal niets voor deze film betekend heeft, SRD’s verdient?
Let op, rijk worden word je niet van een Nederlandse noch een Surinaamse film, hoogstens kun je met een succesvolle bioscoopuitbreng en dvd-verkoop, het eerste startgeld verdienen voor een volgende film. Uw piraterij ontneemt mij en mijn collega’s die mogelijkheid. Waardoor het tot mijn grote spijt haast onmogelijk wordt voor mij om nog een film in Suriname te maken. Dat vind ik heel erg.
En wat ik tot slot ook erg vind, is dat ik op Twitter regelmatig moet lezen dat mensen klagen over de inferieure kwaliteit van onze film op de dvd’s: úw inferieure dvd’s! Niet de onze, want die zijn tiptop gemaakt en opgeleverd.
Mochten gewone, fatsoenlijke mensen deze brief lezen: er is geen mooiere en betere manier om Hoe Duur Was De Suiker te gaan zien dan in de bioscoopzaal, temidden van landgenoten die allemaal op de een of andere manier met dezelfde gruwelijke geschiedenis van de slavernij te maken hebben gehad.
Tot slot, meneer Sunil Girdhari, als u zo technisch onderlegd bent om dvd’s illegaal te kopiëren en op de markt te brengen, dan moet het toch een fluitje van een cent zijn om het contactadres van de rechthebbenden van Hoe Duur Was De Suikerte traceren: het staat op de legale dvd-hoes onder het kopje ‘Waarschuwing – Het is verboden illegale kopieën te verspreiden…’
Met vriendelijke groet,
Jean van de Velde
[uit de Ware Tijd, 21 januari 2014]
Piraterij Hoe duur was de suiker ‘schaamteloos’
door Fariel Menso
Paramaribo – TBL Cinemas ergert zich aan de piraterij rondom de succesfilm Hoe duur was de suiker. Ook schrijfster Cynthia McLeod vindt het zeer kwalijk. “Het is mijn boek dat verfilmd is. Dit doet pijn.” De film is langer dan een week zonder toestemming van de filmproducent op schappen in Suriname en is ook nog gratis online te bekijken.
read on…‘De week, gezien door uw huisvriend’
Wat is een goede column en wie is de beste in zijn vak? Stephan Sanders heeft twee favorieten.
door Coen Verbraak
Stephan Sanders schrijft sinds 2001 een column voor Vrij Nederland. Een goede wekelijkse column moet, zegt Sanders, ‘als een schepnet door de week’ gaan.
‘Dat schepnet moet ingrediënten bevatten van the week that was. En dan ook nog eens met een persoonlijke touch: “de week, gezien door uw huisvriend”. Dat schepnet vol krijgen is nooit een probleem. Het gaat er eerder om dat je het leeg krijgt. Want er gebeurt zo waanzinnig veel. Mijn mening vormt zich vaak tijdens het schrijven. Ik heb natuurlijk wel een vaag idee; het is niet zo dat ik bij de PVV begin en uitkom bij de SP.
Het leukste is dat je de lezer meeneemt in een draai die je zelf tijdens het schrijven hebt gemaakt. De mening zelf is ook niet de hoofdzaak. Een mening is maar zelden uniek. Het gaat erom hoe je ’m verwoordt. Daarin onderscheid je je van andere columnisten. Er zijn ongelofelijk veel columns. Maar het woord wildgroei is misplaatst. Want wat is dan “wild” en wat “groei”? Zijn er dan soms ook te veel boeken? Mijn grote voorbeeld is nog altijd Renate Rubinstein. Dat brede klavierbereik van haar – van China en kernwapens tot verliefdheid en ziek zijn – was uniek. Echt prachtige miniatuurtjes. Rubinstein heeft de breedte van de column als genre verder uitgebouwd.
Er zijn meerdere collega’s die ik graag lees. Margriet Oostveen schreef prachtige stukjes vanuit Washington, met zo’n mooie parlandotoon. Beatrijs Ritsema trekt me aan door haar prettig-laconieke ondertoon. Ze heeft altijd een onverwachte zwaai in petto. Bas Heijne neem ik ook zeer serieus. Maar er zijn twee columnisten die favoriet zijn: de ene is Arnon Grunberg. Dat hamerende ratsj-boem-klats zonder enige nuance volg ik met verbijstering en bewondering. Zo totaal anders dan ik. Ik benadruk mijn twijfel juist. Mijn andere favoriet is Remco Campert, omdat er niemand is die zo lichtvoetig het alledaags gebrek kan beschrijven. En dat op een toon die zichzelf nooit overschreeuwt. Grunberg en Campert zijn voor mij De Besten in hun Vak.’
[uit Vrij Nederland, 23-12-2012]
RSS
Facebook
Twitter
