blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: schrijversportretten

Gharietje Choenni, a free and gentle flower growing wild

door Carla Bakboord

Het is 1981. Ik studeer aan de progressieve Sociaal Academie de CICSA in Amsterdam. Tijdens één van mijn vele mensenrechtenactiviteiten kom ik jou, Gharietje Choenni, tegen. Je maakte direct een enorme indruk op me. Wat was je strijdvaardig en moedig. Je deinsde voor niets terug.

read on…

Raj Mohan: zanger en dichter met een missie

door Hans Ramsoedh

Ondanks zijn internationale bekendheid als ghazal- en Sarnámi/Bhojpuri-zanger is Raj Mohan bij het grote Surinaams-Hindostaanse publiek in Suriname en Nederland, uitgezonderd bij een kleine schare liefhebbers van zijn muziek, nog tamelijk onbekend. De belangstelling bij dit publiek ligt vooral bij Bollywood-liederen, baithak gana, chutney-muziek, soca, bubbling et cetera. In dit interview een kennismaking met deze zanger en dichter die dé vertolker is van de Sarnámi/Bhojpuri- en kantráki-blues en inmiddels internationaal al enige tijd een ster is binnen de wereld van de moderne Bhojpuri muziek. Ik heb zijn muziek vanaf zijn eerste cd in 1998 gevolgd. Met deze bijdrage hoop ik meer mensen te interesseren voor deze bijzondere artiest.

read on…

Guillaume Pool 90

Vandaag, 7 augustus 2020, wordt Guillaume Pool 90 jaar. De Surinaams-Nederlandse dichter en voordrachtskunstenaar viert zijn verjaardag in intieme coronakring.

read on…

Ter herinnering aan Rudy Bedacht

door Michiel van Kempen

Knippen en plakken

Het horloge van Rudy Bedacht loopt altijd vijf minuten voor. Hij is een punctueel mens, te laat komen is er voor hem niet bij. In zijn preciesheid is hij altijd de onderwijzer van de Paramaribose St. Aloysiusschool gebleven die in het begin van de jaren vijftig een andere Surinaamse dichter als collega had: Shrinivási.

read on…

Dichter S. Sombra 80

Vandaag, 13 februari 2019, viert de Surinaamse dichter S. Sombra zijn tachtigste verjaardag. Met zijn knoestige staf en mutsjes is hij een markante verschijning in het schrijversleven van Paramaribo. Hij schrijft voornamelijk in het Sranantongo, korte verzen met een sterk politiek bewogen boodschap. Van zijn voordracht – altijd openend met `As salamu alaykum…’ – weet hij een opmerkelijk evenement te maken. Bijna altijd brengt hij zijn gedicht ‘Te mi jere na dron e naki’ [Wanneer ik de drum hoor slaan] uit zijn bundel Kroi ten gehore, waarin hij de klank van een drum nabootst, eindigend in hoge kreten. Als voordrachtskunstenaar bezocht hij ook Frans-Guyana, Nederland en Cuba.
read on…

Enkele noties in het werk van Jit Narain

door Sharmila Narain

Djietnarainsingh Baldewsing (pseudoniem van Jit Narain) is een nakomeling van Noord-Indiase contractarbeiders, die tussen 1873 en 1916 naar Suriname gehaald werden. Hij werd, als vijfde kind in een gezin van tien, geboren op 7 augustus 1948 te Livorno in het district Wanica. Van zijn vader leerde hij vanaf zijn tiende jaar Hindi schrijven en praten. Hele coupletten mantra’s, heilige hindoe-spreuken, kent hij nog steeds uit het hoofd. read on…

Dichter Radna Fabias: ‘Ik ben ongeschikt als rolmodel’

door Marjoleine de Vos

Meestal gebeurt er niet veel als iemand haar of zijn poëziedebuut maakt. Maar in het geval van Radna Fabias (34) was dat anders: ze debuteerde met haar bundel Habitus en zegde haar baan bij een educatieve uitgeverij op. Ze leeft nu van optredens en schrijfopdrachten, ze heeft als talentvolle debutant een beurs gekregen van het Letterenfonds. read on…

Tjait Ganga: een levende legende

Ganga Tjaitram, meer bekend als Tjait, werd geboren op 15 juni 1936 te Charlesburg, Baka Crépy, als zoon van arme landbouwers. Op 24 oktober 1959 huwde hij Kandhoesingh, Wilhelmina, Sonkali. Na de Annieschool tot de 4e klasse te hebben bezocht, werd hij vanwege het vroege verlies van zijn ouders, opgenomen in het gezin van zijn zus en zwager aan de Hernutterstraat. Hij bezocht toen van daaruit de Friedrick Stäehelinschool en vervolgens de Graaf van Zinzendorfschool. In 1955 behaalde hij zijn Mulo B diploma aan deze instelling. Vervolgens behaalde hij in 1959 zijn diploma onderwijzersakte aan de Dag kweekschool. Zijn onderwijzersloopbaan begon op 1 november 1959 op de JHN Polananenschool te Zorg en Hoop. In 1963 werd hij overgeplaatst naar de openbare school te Domburg.In 1967 werd hij gemuteerd naar de Muloschool te NW. Nickerie, waarbij hij gedurende 4 jaren de vakken Nederlands en Natuurkunde verzorgde. Daarna werd hij benoemd tot schoolhoofd van de O.S. II te NW. Nickerie. read on…

Winnaar van de Surinaamse Staatsprijs voor Literatuur Orlando Emanuels overleden

Op dinsdag 13 maart 2018 is Orlando Emanuels in Paramaribo overleden. De dichter en kinderboekenschrijver ontving in de Staatsprijs voor Literatuur over de jaren 1986-1988. Hij werd 90 jaar. read on…

Nydia Ecury – een portret

door Zaza de Ridder

Biografie
“Nydia Ecury, ofwel volledig Nydia Maria Enrica Ecury, is op 2 februari 1926 geboren op Aruba als negende van dertien kinderen (Joubert 2013, 7). Haar vader, Segundo ‘Dundun’ Ecury, was ereconsul van Haïti en van Arubaanse afkomst, met voorouders in Afrika. Haar moeder, Shon Annie Ecury-Ernst, was een weeskind uit Curaçao van waarschijnlijk Duitse komaf, haar vrije tijd besteedde zij graag aan het maken van gebak. Nydia studeerde in Canada en schreef als journaliste stukken voor de Lago-raffinaderij op Aruba. In 1957 verhuisde zij naar Curaçao, waar ze Engelse les ging geven op onder andere de Nilda Pintoschool en ook privélessen gaf in Papiaments. In 1960 trouwde ze met de Nederlandse Wilhelm Eduard Isings. Zij kregen twee kinderen: Caresse Isings Ecury en Wilhelm Alexander Isings. In 1964 scheidde Nydia van Wilhelm Eduard, waarna ze in haar eentje de kinderen opvoedde. read on…

Bakra op de bres

De neerlandica Els Moor begon eind jaren zeventig een nieuw bestaan in Suriname. Ze speelt er inmiddels een belangrijke rol in het literaire leven en wil vooral het creatieve Surinaams-Nederlands bevorderen.

door Lisette Lewin

Mijn bewondering voor de corpulente hindoestaanse chauffeur, met imponerende zwarte knevel, stijgt als hij zijn busje telkens weer rammelend vlot krijgt, nadat het bijna op z’n kant met één of twee wielen is weggezakt in de diepste, met modderig water gevulde gaten in de weg. De ragdunne oude Javaanse Surinamer aan mijn andere zijde, half op schoot, het `Hollands een beetje machtig’, vertelt me veel, bijvoorbeeld dat hij geen opleiding heeft maar toch een filosoof is: ,,De mens leeft maar een seconde en dan vergaat hij tot stof.” ,,Wind, water en zon, de grote krachten der schepping.” read on…

Thea Doelwijt – Hai gudu Sranan

Klopt, mi doro! Een jaar geleden ook, hoor. Maar dat was meer een vakantie… behalve een actie op het Kinderboekenfestival in Commewijne. Eigenlijk moet ik gewoon zeggen: ‘Wi doro’. ‘Juf’ Marijke van Geest is natuurlijk mee. Sinds 51 jaar… en zij ontmoet tientallen (honderden) oud-studenten… oud geworden, ja, maar ik bedoel van vroeger toen zij hier les gaf, van 1964 tot 1983. Boi, ik was hier al in 1961. Ik begon bij het oude dagblad Suriname. Ai Sranan, en nu… nu zegt iedereen (nou ja, bijna iedereen) dat ze mijn boeken hebben gelezen. read on…

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter