blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Samuel Tascha

Eindelijk Vrij vertelt kinderen marrongeschiedenis

door Tascha Samuel

Paramaribo – In het kader van 150 jaar afschaffing van de slavernij heeft de stichting Hosea gemeend de marrongeschiedenis vast te leggen. De organisatie geeft dan ook een boek uit met als titel Eindelijk vrij, waarin aan kinderen het verhaal van de Marrons verteld wordt.

Ze maken kennis met helden die al eerder dan 1863 het juk van de slavernij van zich af hebben gegooid. “Vanuit mijn stichting heb ik vaker boeken naar het binnenland gebracht voor kinderen. Ik keek het assortiment nog eens door en schaamde me eigenlijk dat er geen Surinaamse boekjes bij zaten. Ik verlangde ernaar om een boekje uit te geven waarvan het verhaal zich afspeelt in de belevingswereld van de kinderen in het binnenland van Suriname”, legt Hyacinth Bos-Halfhide, voorzitter van de stichting Hosea, uit.

Spannend
Zij kwam in contact met Annelies den Boer-Aside uit Moengo die de tekst voor het boek geschreven heeft. Het is een full-color boek met harde kaft van 35 bladzijden. De tekeningen zijn van Ginoh Soerodimedjo, gemaakt op de achtergrond van echte foto’s van het binnenland. “Wat het uniek maakt is dat deze verhalen niet staan in onze geschiedenisboekjes. Het is echter wel een waargebeurd verhaal gegoten in een spannend kinderverhaal “, licht Bos toe. Professor Frank Jabini, is de historische consulent geweest.

Gratis
Het is de bedoeling dat dit boekje op elke school in het binnenland aanwezig zal zijn, waar het ook gratis verspreid moet worden. “Door het kopen van het boekje in de stad, ondersteun je ook het project. Het boekje zal ook in Nederland verkrijgbaar zijn”, licht Bos toe. De presentatie is donderdag in het Lalla Rookh gebouw. “Er zal een optreden zijn van een dansgroep en enkele korte speeches van de mensen die hebben meegewerkt. Op zaterdag is er een feestelijke bijeenkomst met live muziek en een signeersessie van Den Boer Aside in boekenwinkel de Oase.”

[uit de Ware Tijd, 26/06/2013]

Beeldend schrijven valt aan te leren

door Tascha Samuel

Ruth San A Jong
Paramaribo – Het grote verschil tussen tekstsoorten zit hem in de doelgroep. “Voor een toneelstuk ga je het verhaal en de dialogen schrijven. Niet voor een lezer, maar voor de spelers van het stuk”, geeft Ruth San A Jong, directeur van de Schrijversvakschool Paramaribo, aan. Volgens de docent betekent dat leren om beeldend te schrijven met personages in gedachten.
De cursus Drama en Toneelschrijven die zes weken duurt, gaat diepgaand in op het schrijven van scripts voor toneelstukken of films. “Het is een specialisme dat vooral veel aandacht besteedt aan details”, licht de schrijfster toe.
Juiste dramatiek
Het schrijven van dialogen voor drama vergt veel inbeeldingsvermogen. De dialogen moeten echt overkomen en het effect sorteren dat je wilt bereiken. “Het is niet interessant om iemand lange teksten te laten opdreunen zonder dat het zijn doel bereikt. Het moet dé juiste dramatiek hebben.” De ‘vier talen’ die dat moeten bewerkstelligen zijn de pijlers waarop deze stijl rust. “De lichaamshouding of lichaamstaal geeft uiting aan het gemoed op dat moment, maar ook de intonatie, de manier, de toonhoogte waarmee je iets zegt. Dan volgt de kracht van de geschreven tekst en de gezichtsuitdrukking die het moet afmaken. Je moet het kunnen visualiseren en dat in tekst kunnen weergeven”.

Belangrijkste elementen
Een film of toneelscript schrijven lijkt makkelijker dan het is. Aspecten die tijdens de training behandeld zullen worden zijn de belangrijkste elementen bij het schrijven van drama voor toneel en film. De aanleiding, voorbereiding, het research, thema, premisse, de synopsis, het script of scenario, de karakterbeschrijvingen, ontwikkeling van personages, ontwikkeling van conflict, dialogen, points of view, vertelstructuur en locaties zullen worden aangeleerd. Premisse is een moeilijk woord voor ‘doel van het verhaal’. Wat is de moraal? “Als je een fan bent van de serie Scandal dan is de premisse dat, ook al ben je in de hoogste positie je toch een ‘scandal’ kan hebben. Kijk maar naar president Bill Clinton. Of als we naar de film Shrek kijken. Daar is de premisse dat zelfs als je een ‘Oger’ bent enje er schijnbaar niet bij past, je toch ware liefde kan vinden”.

Specialisme
“Voordat de camera’s beginnen te draaien of de doeken open zwaaien op het toneel is er eerst een tekst. Zo heb je bestsellers die verfilmd worden. Daarvoor heb je iemand nodig die in het script het sentiment van de letter moet vertalen naar woorden die beelden gaan worden. Het is een specialisme en een hoofdgenre bij het schrijversvak. Tijdens de training wordt er samen naar een film en toneelstuk gekeken en worden er analyses gemaakt. Aan het eind van de training heeft de cursist zelf een script geschreven voor een korte film of toneel. Deze training is geschikt voor beginners en gevorderden.

[naar de Ware Tijd, 11/06/2013]

Overdracht Saamaka-cultuur broodnodig

door Tascha Samuel

Paramaribo – “Ik ben als Saamaka-vrouw erg geïnteresseerd in mijn cultuur. Ik merkte dat ik heel wat dingen van vroeger niet wist, omdat de tijden en gewoonten zijn veranderd. Hierdoor dreigen tradities verloren te gaan. Zelfs ouderen doen het niet meer. Het is dus van groot belang dat we zulke activiteiten ontwikkelen om de cultuur te behouden”, licht Zinaida Weimans-Huur toe. Zij is assistent jeugdambassadeur en organiseerde in Abenaston een bijzonder cultuuroverdrachtevenement. De dans en culinaire tradities werden door de ouderen aan de jongeren gepresenteerd.
Oude dansen
“Ik heb zoveel bijzondere dingen gezien en geproefd. Ik heb echt veel geleerd”, zegt Raynell Enfield die heel trots is op de jeugdambassadeur uit Sipaliwini. In Abenaston waren de dorpen Pokigron, Kajapati en Amaka vertegenwoordigd. Er werd eerst gedanst. Diverse oude dansen werden uit de kast gehaald zoals ‘de Adande’. “Deze is een dans die uitbeeldt hoe de schepen vroeger uit Afrika naar Suriname kwamen.” Een andere dans is de ‘Pon baka Jana’. De dans heeft volgens Weimans karakteristieken van de ‘seketi’, maar er wordt veel gesprongen.
Origineelst
Er was een wedstrijdelement aan het geheel verbonden. De deelnemers moest proberen ouderwetse gerechten te bereiden en die op een zo traditioneel mogelijke manier te presenteren. “Bij de oude keuken werden er geen productie als ketjap en maggi gebruikt”, meent Weimans. De groep uit Amaka streek met de hoogste eer. Zij hebben een makoekoe gemaakt. Dat is de bekende ‘ijzeren’ drievoet waarop men kookt, maar dan van klei gemaakt. Ook in hun presentatie waren ze het origineelst. “Het water werd opgediend in een oude kruik. En de tafel werd gedekt op de vloer, voor de voeten van de man zoals dat vroeger werd gedaan en niet op een tafel.”
Vis of wild vlees
Er werden tal van bijzondere gerechten bereid zoals de adanda mataka. Deze is een afingi (soep) soort; en een mix van pinda, rijst en warme toekoenari. Tokoe bia bia heeft als hoofdingrediënten geraspte cassave (domi) en oker. Van de cassave wordt een soort pap gekookt waarin oker wordt gedaan met warme vis of wild vlees. “Ik heb voor het eerst saina wataa gedronken. Dat is een drank gemaakt van kokosmelk.” Weimans geeft aan veel hulp te hebben gehad van collega- jeugdambassadeur Chiva Antomoi en de lokale vrouwenorganisatie Sowkè.
[naar de Ware Tijd, 08/06/2013]

Nazaten van de Indiase immigranten (5 en slot)

door Tascha Samuel

India, en specifiek Noord-India – waar de Hindostanen oorspronkelijk vandaan komen – kreeg de naam Hindostaan en de inwoners werden Hindostanen genoemd. Zij kwamen vanaf 1873 vanuit het toenmalige Brits-Indië´ naar Suriname. Tussen 1873 en 1916 kwamen ongeveer 35.000 Hindostanen naar het land. De contractanten lieten een armoedig bestaan in India achter zich, maar kregen het in eerste instantie in Suriname niet veel beter. Zij werden zeer slecht betaald, waardoor ze ook wel ‘centslaven’ werden genoemd. In verband met de viering van 140 jaar Hindostaanse Immigratie wordt vandaag de laatste nazaat belicht: Ashwin Adhin, voorzitter van de Culturele Unie Suriname.
Wat betekent India voor u als het land van afkomst van uw voorouders?
“Het is de plaats waar onze culturele en religieuze levenswijze van afstamt. Daar kun je onze roots vinden. Het is niet zozeer dat we terugkijken, maar we herdenken het. Daarom spreken we vooral van een herdenking van de Hindostaanse immigratie.”
Bent u zich bewust van de strijd die uw voorouders hebben geleverd na hun komst in Suriname?
“Jawel, het was een zware strijd. Ze zijn door de kolonisatoren naar hier gebracht met mooie woorden en grote beloften. Ze waren hier niet op eigen missie. Maar hier aangekomen bleek het heel hard werken te zijn.Men was niet tevreden en is toen in opstand gekomen in Mariënburg, Zorg en hoop en andere plaatsen om te vechten voor hunrechten.”
Zijn culturele normen en waarden bewaard gebleven in hun originele vorm of zijn ze verwaterd of gesurinamiseerd?
“Normen en waarden zijn universeel en ze veranderen niet, hetzijn principes. Van de cultuur is veel behouden. Uiteraard vindt er ook verwestersing plaats. Ook is er een aanpassing aan de leefomgeving en ontstaat er een ontwikkeling in tradities. We hebben een unieke cultuur ontwikkeld.”
Op welk gebied heeft uw groep zich het verst ontwikkeld en waar zouden ze nog aan moeten werken?
“De bijdrage is duidelijk terug te vinden in de academische vorming en de plaats die men daardoor inneemt op de maatschappelijke ladder. Maar ook op cultureel en religieus gebied is de betrokkenheid groot. We zijn goed op elkaar afgestemd binnen de maatschappij, we leven vredig naast elkaar. Waar we aan zouden kunnen werken is een hogere culturele ontwikkeling en nationalisme binnen de cultuurbeleving hebben.”
[uit de Ware Tijd, 04/06/2013]

Nazaten van de Indiase Immigranten (4)

door Tascha Samuel

India, en specifiek Noord – India – waar de Hindostanen oorspronkelijk vandaan komen – kreeg de naam Hindoestan en de inwoners werden Hindostanen genoemd. Zij kwamen vanaf 1873 vanuit het toenmalige Brits-Indië naar Suriname. Tussen 1873 en 1916 kwamen ongeveer 35.000 Hindostanen naar het land. De contractanten lieten een armoedig bestaan in India achter zich, maar kregen het in eerste instantie in Suriname niet veel beter. Zij werden zeer slecht betaald, waardoor ze ook wel ‘centslaven’ werden genoemd. In verband met de viering van 140 jaar Hindostaanse Immigratie praten we tot en met 4 juni met enkele nazaten.
 

 

Wat betekent India voor u als het land van afkomst van uw voorouders?
” India is een lichtend voorbeeld. Het land heeft in mijn optiek laten zien dat je als gedekoloniseerde natie van heel ver terug kan komen. India is nu op eigen kracht een wereldmacht geworden en een geweldig voorbeeld. Het politieke stelsel is gekenmerkt door de representatieve democratie die ze heel ver hebben doorgevoerd.

Bent u zich bewust van de strijd die uw voorouders hebben geleverd na hun komst in Suriname?
“Ik ben er doordrongen van. Suriname is een land van strijd begonnen bij de inheemsen, slaven en dan de immigranten. Het was een strijd tegen onderdrukking en regelrechte uitbuiting. Ik heb verhalen gehoord van mijn vader, die locomotief driver was op Mariënburg, over de opstanden. Het strijdersbloed zit in me en zo voed ik mijn kinderen ook op.”

Zijn culturele normen en waarden bewaard gebleven in hun originele vorm of zijn ze verwaterd of gesurinamiseerd?
Zoals bij immigrerende volken het geval is, houden ze veel vast aan het moederland. Waar dingen in het moederland veranderen of verwateren hebben ze tradities vaak juist goed bewaard. Maar ik ben er wel trots op dat elementen zoals ons eten en onze muziek zo goed ingeburgerd zijn in de samenleving.

Op welk gebied heeft uw groep zich het verst ontwikkeld en waar zouden ze nog aan moeten werken?
Men streeft ernaar dat hun kinderen zoveel mogelijk academische vorming krijgen wat zich vertaald in de prominente aanwezigheid van Hindostanen in de zakenwereld. Verder zijn ze ook te zien in de medische wereld en advocatuur. Wij zouden als groep wel meer moeten reflecteren naar problemen binnen de groep. Het overmatig voorkomen van zelfdoding en geluiden van seksueel misbruik die opduiken, zijn dingen die ons zouden moeten drijven om de hand in eigen boezem te steken.

[uit de Ware Tijd, 03/06/2013]

Nazaten van de Indiase Immigranten (3)

door Tascha Samuel

India, en specifiek Noord-India – waar de Hindostanen oorspronkelijk vandaan komen – kreeg de naam Hindostaan en werden de inwoners Hindostanen genoemd. Zij kwamen vanaf 1873 vanuit het toenmalige Brits-Indië naar Suriname. Tussen 1873 en 1916 kwamen ongeveer 35.000 Hindostanen naar hier.
De contractanten lieten een armoedig bestaan in India achter zich, maar kregen het in eerste instantie in Suriname niet veel beter. Zij werden zeer slecht betaald, waardoor ze ook wel ‘centslaven’ werden genoemd. In verband met de viering van 140 jaar Hindostaanse Immigratie praten we tot en met 4 juni met enkele nazaten.
Lalita Adhin, beleidisadviseur Directoraat Cultuur, medisch biochemisch en ayurvedisch geneeskundige.
Wat betekent India voor u als het land van afkomst van uw voorouders?
“India is een deel van mijn identiteit. Als je nagaat wie je bent en waar je vandaan komt? Dan is het een familie uit India die zich hier heeft gevestigd.Het is niet dat ik terug zou willen, hier is waar ik wil zijn. Ik ben er een keer geweest. Het is een mooi land maar ook een groot land met veel armoede en problemen.”
Bent u zich bewust van de strijd die uw voorouders hebben geleverd na hun komst in Suriname?
“Ik heb er bewust bij stilgestaan, vooral omdat mijn grootouders echt nog met de boot zijn gekomen. Ik ben net de tweede generatie. Ik ben opgegroeid met verhalen over de boot, over opstaan om drie en vier uur in de ochtend om te gaan werken op het veld. Regen of geen regen. Maar toch is het ze gelukt om alle kinderen naar school te sturen en dat door heel hard werken. Daar mogen wij nu dankbaar voor zijn.”
Vindt u dat de culturele normen en waarden bewaard zijn gebleven in haar originele vorm of dat het is verwaterd of versurinamiseerd?
“Ik geloof dat het in grote lijnen bewaard is gebleven vooral binnen het Hindoeïsme. Voor bepaalde kruiden voor rituelen heeft men substituties gevonden maar zelfs Indiërs geven aan dat onze cultuur hier bijzonder goed geconserveerd is.”
Op welk gebied heeft uw groep zich het verst ontwikkeld en waar zouden ze nog aan moeten werken?
“Ze hebben hun kinderen heel hard de ladder opgeduwd als het gaat om educatie. We hebben veel ondernemers die het goed doen. Maar waar we aan moeten werken en ik hoop dat men begrijpt dat het nu echt de tijd is daarvoor: we moeten elkaar meer ondersteunen. Het mag nooit zover komen dat iemand zich zo schaamt voor zijn of haar probleem, dat ze met niemand kunnen praten. Zelfmoord mag geen optie zijn. We moeten elkaar meer de helpende hand toereiken. Een mensen leven is kostbaar, praat met iemand van de kerk, de mandir maar laten we dat zelfmoordding achterwege laten.”
[uit de Ware Tijd, 01/06/2013]

Nazaten van de Indiase immigranten (2)

door Tascha Samuel


Paramaribo – India, en specifiek Noord- India – waar de Hindostanen oorspronkelijk vandaan komen – kreeg de naam Hindustan en werden de inwoners Hindostanen genoemd. Zij kwamen vanaf 1873 vanuit het toenmalige Brits- Indië naar Suriname.
Tussen 1873 en 1916 kwamen ongeveer 35.000 Hindoestanen naar hier. De contractanten lieten een armoedig bestaan in India achter zich, maar kregen het in eerste instantie in Suriname niet veel beter. Zij werden zeer slecht betaald, zodat ze ook wel ‘centslaven’ werden genoemd. In verband met de viering van 140 jaar Hindostaanse Immigratie laat de Ware Tijdtot en met 4 juni enkele nazaten aan het woord.
Kries Ramkhelawan  
Wat betekent India voor u als het land van uw voorouders? Kries Ramkhelawan:
“India heeft voor mij als land van mijn voorouders wat cultuur en kennis betreft heel veel toegevoegde waarde. Wie India bezoekt beleeft en ervaart iets bijzonders. Het is ongetwijfeld een belangrijk element in mijn gedachten, culturele expressie en activiteiten. Ik put veel inspiratie uit India.”
Bent u zich bewust van de strijd die uw voorouders hebben geleverd na hun komst in Suriname?
“Ik geloof dat we nog steeds strijd voeren. Mijn voorouders waren vechters tegen onderdrukking en vochten voor hun rechten. Wij strijden om niet ten onder te gaan tegen elke vorm van onderdrukking in bijvoorbeeld gezinsverband maar ook in muziek en cultuur, op alle fronten. Maar wij moeten vooral naar de toekomst kijken en niet te zeer letten op de penarie van toen.”
Vindt u dat de culturele normen en waarden bewaard zijn gebleven?
“Zij die niet vergelijken zien geen verschil maar wie oplet, zal merken dat er een aantal dingen in de tradities zijn die hetzelfde zijn gebleven en andere enigszins zijn gemoderniseerd. Sommige elementen zijn in positieve zin gesurinamiseerd. Indiërs komen hier bepaalde tradities weer aanleren omdat ze hier zo goed bewaard zijn gebleven. Dat is bijzonder.”
Op welk gebied heeft uw groep zich het verst ontwikkeld en waar zouden ze nog moeten werken?
“Generaties hebben zich ingezet op elk gebied. Ze hebben veel bereikt maar waar het nog aan rammelt, is het nationalistisch gevoel. Het is er, maar het mag groeien. Daarom houd ik vooral op Srefidensi shows om dat gevoel te helpen stimuleren. Als je echt, echt van je land houdt, wil je geen honderden hectaren grond hebben die je niet gebruikt. Men moet niet houden van Suriname in hectaren. Daarvan moeten we ons bewust worden.”
[uit de Ware Tijd, 31/05/2013]

Nazaten van de Indiase immigranten (1)

door Tascha Samuel

Paramaribo – India, en specifiek Noord-India – waar de Hindoestanen oorspronkelijk vandaan komen – kreeg de naam Hindoestan en werden de inwoners Hindoestanen genoemd.

Zij kwamen vanaf 1873 vanuit het toenmalige Brits-Indië naar Suriname. Tussen 1873 en 1916 kwamen ongeveer 35.000 Hindoestanen naar hier. De contractanten lieten een armoedig bestaan in India achter zich, maar kregen het in eerste instantie in Suriname niet veel beter. Zij werden zeer slecht betaald, zodat ze ook wel ‘cent-slaven’ werden genoemd. In verband met de viering van 140 jaar Hindoestaanse Immigratie laat de Ware Tijd en met 4 juni enkele nazaten aan het woord.
Wat betekent India voor u als het land van afkomst van uw voorouders? Dinesh Malhoe:
Dinesh Malhoe, sound man, cultuurliefhebber en showorganisator. Foto: Marinio Balsemhof.
Het is eigenlijk mijn tweede moederland. Dat gevoel had ik niet totdat ik in 1991 voor het eerst het land bezocht. Daarna had ik wel zoiets van ‘dit is toch wel een deel van mij’. Als ik in India ben, dan zijn het vooral de cultuuruitingen die mij zeer aanspreken.
Bent u zich bewust van de strijd die uw voorouders hebben geleverd na hun komst in Suriname?

Ik ga je eerlijk antwoorden. Ik ben God elke dag dankbaar dat ze hebben besloten om vlak hier te blijven. Te pinaren en een beter leven op tebouwen voor hun nageslacht. Ik ben geweest naar Bihar, de stad waar onze voorouders vandaan komen. Dat is de enige stad die ik heb bezocht en waarvan ik dacht ‘hier wil ik niet blijven’. De mensen uit die stad staan bekend als de ‘moeilijke handelbaren’ in India. Ik ben blij met wat we nu hier hebben.

Vindt u dat de culturele normen en waarden bewaard zijn gebleven in haar originele vorm of dat het is verwaterd of versurinamiseerd?
Ik heb gemerkt dat we in het Caribisch Gebied en in Suriname zelf, vooral wat religieuze beleving en waarden, betreft veel strakker zijn dan India. In feite leven we in de jaren 1800 als het daarom gaat. Veel rituelen en gewoonten betreffende huwelijk en sterfgevallen worden in grote delen van India niet meer uitgevoerd.
Op welk gebied heeft uw groep zich het verst ontwikkeld en waar zouden ze nog moeten werken?
Ik geloof dat de educatie van onze kinderen heel hoog staat en economische ontwikkeling door het doen van zaken. Dat is geloof ik een beetje genetisch overgedragen, die drang naar succes, als we kijken naar India als één van de best groeiende economieën in de wereld.Anno 2013 zouden Hindoestanen zich moeten liberaliseren wat betreft culturele en religieuze uitingen. Sommige dingen vind ik echt niet meer van deze tijd.
[uit de Ware Tijd, 30/05/2013]

Kunstenaars luiden jubileumvieringen en Carifesta in
door Tascha Samuel
Paramaribo – Met de onthulling van een enorm billboard getiteld,’Culturu fu mi nanga yu’, willen de kunstenaars van de Nola Hatterman Art Academy hun bijdrage leveren aan stadsverfraaiing. Het project is een idee van kunstenaar George Struikelblok. Het initiatief valt in het kader van de jubileumviering van de Hindostaanse en Chinese Immigratie alsook van Keti Koti.”Het is een weergave van de Surinaamse samenleving, flora en fauna en bekende gebouwen. Het is een uiting van de vele dingen die we delen zoals muziek, dans, culinaire tradities, klederdrachten en nog veel meer”, legt Struikelblok uit. Ruim elf kunstenaars onder leiding van Sunil Puljhun en Kenneth Flijders hebben aan de bilboard gewerkt.
Het reuze ‘schilderij’ is volgens Struikelblok niet alleen een teken van eenheid, maar ook een geste vanuit de kunstenaarswereld naar Carifesta toe. Het festival staat gepland voor augustus. “We zijn gastland en dan moeten we ons beste beentje voortzetten.” Struikelblok hoopt dat de gasten de warmte zullen voelen van het immense kunstwerk dat 7.32 bij 2.44 meter groot is. Het is onthuld tijdens de festiviteiten op het Directoraat Cultuur in verband met de herdenking van de Hindostaanse Immigratie op 5 juni.
Pulawri’s en bara’s zijn gebakken op het terrein, Mehendi geplaatst op armen van aanwezigen en een sari-drapeercurus is verzorgd, als onderdeel van de dag. Op het podium presenteerden Hans Bhawan en zijn leerlingen Indiase dans. De Peruaanse Dario Vasquez verbaasde met zijn voordracht van ‘Kuch Kuch hota he’ op de panfluit en gitaar. Maar de knaller was een groep dansers van het directoraat cultuur zelf. Kinderen van diverse scholen uit de buurt genoten zichtbaar van de presentaties.
[uit de Ware Tijd, 01/06/2013]
Commentaar red. CU: Mooi! Maar waarom een knots van een spelfout in het Sranantongo?

Acteurs gezocht voor uitdagende rollen

door Tascha Samuel

Paramaribo – Het wordt ook dit jaar hard zoeken naar acteurs die de rol van de slechterik willen spelen in de films van het I-Write project. De ervaring is dat weinig mensen het slechte willen uitbeelden. “Ik hoop vooral dat mensen de uitdaging aangaan voor de rollen van de bad guys”, hoopt Kathleen Bijlhout van Bijlhout media. De finalisten van de derde editie van I-write zijn bekend en men is nu opzoek naar acteurs en actrices. “Men wil vaak geen negatieve rollen spelen, iemand die steelt, verkracht of die een travestiet kust zoals in de vorige I-Write. Maar dat is juist de uitdaging om je in te leven in iemand die jij helemaal niet bent”, meent Bijlhout.

Aanspreken en inspireren

“Om betere acteurs te kunnen kiezen, zullen de schrijvers en regisseurs zelf bepalen wie de rollen zullen vervullen.” Wie een poging wil wagen mag zich op 24 en 25 mei bij SUIT aanmelden. Elke film heeft zijn eigen tijd dus voor meer informatie en opgave kan dat via www.bijlhoutmedia.com. “Van elke film is er een synopsis, waardoor men ook weet waarvoor men solliciteert. Het verhaal moet je aanspreken en inspireren”, meent Bijlhout. De regisseurs van de vijf films zijn Dwight Cooman (Copix), Humphrey van Hetten, Ruben Welles, Jermaine Silvin en Clifton Braam.

Incest en zoektocht

Stalen Journalist is geschreven door Alvaro Irion in de categorie Action/Adventure. Het verhaalt draait om Melvin, een zeer kritische journalistdie in zijn TV-programma aandacht geeft aan politiezaken die in de doofpot zijn beland. In het verhaal wordt Janice Dankerlui dood aangetroffen in één van de kamers van ‘The Rainbow Inn’. Naomi, de eigenaresse van ‘The Rainbow Inn’, is niet gediend van zijn onderzoek. In het dramascript genaamd Taboe en gemaakt door Serilada Adams, vormen incest en zwangerschap de rode draad van het verhaal. Vader Herman misbruikt Soraya vanaf haar achtste. Ze wordt niet in bescherming genomen, maar juist afgetakeld door haar moeder. “Het bijzondere aan dit script is dat het is opgebouwd uit vijf gedichten, geschreven in het Nederlands en het Saramacaans”, legt Bijlhout uit.

Thriller en romantiek

Mijn Veronica is ook een drama en de pennenvrucht van Deborah Niklaus. In dit verhaal maakt de tiener, Mark, een pakketje open dat niet voor hem bestemd is. Er blijkt een dagboek in te zitten, geschreven door ene Veronica. Zij is zwanger geraakt en in de steek gelaten door haar vriend. Mark gaat op zoek naar Veronica. De enige thriller, Who’s Next, is geschreven door Gelvin File. Het is een spannend verhaal over Kevin, de belastingdeurwaarder. Hij is een echte loverboy die heel erg verrast wordt door zijn eerste klant Michelle. Zij is een mannenverslindster en dat zal hij weten ook. Het enige script in de categorie romantiek is Lorien, geschreven door Keith Josias. Wie is de mooie Lorien? Ze verschijnt bijna uit het niets, bij de grote boom in de weide. Max is helemaal verliefd. Maar dan word de boom omgehakt.

[uit de Ware Tijd, 23/05/2013]

« Newer posts ∞ Older posts »

Recente berichten

Reacties

Nieuwsbrief

Disclaimer

Deze website beoogt geen enkel winstoogmerk. Door middel van de website wil de Werkgroep het publiek kennis laten maken met nieuws uit en over de Caraïbische regio. De Werkgroep neemt daartoe onder meer berichten over van andere sites, zonder dat het ons altijd mogelijk is rechthebbenden vooraf te attenderen op de overname. Mocht iemand bezwaar hebben tegen overname van tekst- of beeldmateriaal, laat ons dit weten, dan verwijderen wij het materiaal. Reacties op berichten worden alleen geplaatst indien voorzien van voor- en achternaam.
  • RSS
  • Facebook
  • Twitter