Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Brave dames komen niet in het geschiedenisboek
Historisch (on)begrip over vrouwen
door Hilde Neus
Momenteel is de World Fair in Dubai gaande. Suriname heeft daar een stand, waar Tanuya Manuchand een presentatie zou verzorgen over drie vrouwen, die een historische impact hebben gehad. Ze doet dat middels storytelling. Hierover is een flyer gedeeld op social media, als aankondiging: ‘In een tijd dat Surinaamse vrouwen vochten om op gelijke voet te staan met hun mannelijke tijdgenoten, blonken deze drie vrouwen uit ten opzichte van hun seksegenoten in het vergaren van rijkdom en macht. Tegelijkertijd werden ze verguist [sic] vanwege hun sterke wil en sociale betrokkenheid.’ Op deze presentatie is veel commentaar gekomen.
read on…Commotie rond cultureel vertoon Suriname op Dubai Expo
door Audry Wajwakana
PARAMARIBO – “Het doet me pijn. Waar ik al jaren bezig ben met het verhaal dat de koto na de afschaffing van de slavernij is ontwikkeld en absoluut niets te maken heeft met wives of slave owners, dan wordt het juist wel gezegd op zo een grote internationale tentoonstelling.” De koto is een eigen Afro-Surinaamse creatie. Daarom is Christine van Russel-Henar niet te spreken over het filmpje dat viraal gaat op sociale media. Daarop geeft Ivan Tai-Apin een groep bezoekers van de Expo 2020 Dubai uitleg over de Afro-Surinaamse klederdracht.
read on…Historisch huis Elisabeth Samson officieel verkocht
door Audry Wajwakana
PARAMARIBO – Het geduld is vaak op de proef gesteld, maar na enkele keren uit- en afstel kan stichting Elisabeth Samson Huis zich eindelijk de nieuwe eigenaar noemen van het historische pand aan de Wagenwegstraat 20B. In het notariskantoor Mannes vond dinsdag in alle stilte de (verkoop)ondertekening plaats van de notariële akte door bestuursleden van de stichting en minister Diana Pokie van Grondbeleid en Bosbeheer, die de overheid vertegenwoordigde.
read on…Ronald Snijders corrigeert Humberto Tan
Op 1 oktober was De Wereld Draait Door goeddeels gewijd aan Suriname. Maar wat daar o.m. door Humberto Tan ver Surinaamse muziek werd verteld, klopt niet, meldt Ronald Snijders.
read on…Veel rumoer rond Elisabeth Samson en Cynthia Mc Leod
Op 1 oktober was de uitzending van De Wereld Draait Door (Nederland 1) bijna geheel gewijd aan Suriname en de Suriname-tentoonstelling die op 5 oktober opent in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. Matthijs van Nieuwkerk – gezien zijn vragen duidelijk niet goed voorbereid – ontving Setish Bindraban met de gelegenheidsband Bigi poku toppers (met o.m. Iwan Esseboom, Errol Burger en Robby Alberga) en waren Simone Weimans, Humberto Tan, Cynthia Mc Leod, Dagga Tiendarie, Cyril Direktie en Ronald Snijders te gast, terwijl in het publiek o.m. Denise Jannah en Rosita Leeflang zaten.
read on…Cynthia Mc Leod koopt met Stichting het Elisabeth Samson Huis
De Elisabeth Samson Huis Stichting kan met behulp van de Postcodeloterij het huis van Elisabeth Samson kopen – het voormalige Surinaamse ministerie van Arbeid. Aanvankelijk vroeg de overheid 2 miljoen voor het sterk verwaarlossde pand, na een bod van de Stichting s een half miljoen geaccepteerd.
read on…1001 vrouwen uit de Nederlandse geschiedenis
In 2013 kwam in Nederland een boek uit met wetenswaardigheden over 1001 vrouwen uit de Nederlandse geschiedenis. De eerste is Cunera, beschermheilige tegen keel- en veeziekten, uit de vierde eeuw na Christus, de laatste is Karin Adelmund (1949-2005), vakbondsbestuurster en politica van de PvdA. Het is een loodzwaar boek met 1555 pagina’s en weegt minstens 1½ kilo. De tekst is samengesteld door historica Els Kloek, hoofd van het instituut voor digitale naslagwerken, het Huygens Instituut voor Nederlandse Geschiedenis en de vormgeving is van Irma Boom. Die vormgeving maakt het tot een boek dat je ondanks de zwaarte met plezier doorbladert en heeft een functionele systematiek, wat het zoekwerk vergemakkelijkt. Heel aantrekkelijk is dat er bij veel van de besproken vrouwen in de tekst zwart-witafbeeldingen van die vrouwen staan en dat na iedere periode meer dan dertig portretten in kleur op volle pagina’s worden weergegeven van geschilderde portretten en uit de laatste eeuwen foto’s. De 1001 vrouwen zijn uit verschillende tijdperken, de middeleeuwen tot en met de 16de eeuw, de 17de, 18de, 19de en 20ste eeuw en wat betreft die laatste eeuw: alleen vrouwen die niet meer leven. Alle vrouwen passen binnen een categorie, een rubriek, waarvan er ook een register is. Enkele voorbeelden van die rubrieken: adel, elite en politie/ beeldende kunst/ dicht- en letterkunde/ kerk en godsdienst/ onderwijs en wetenschappen/ podiumkunsten/ maatschappij en emancipatie (inclusief feministen)/ sport/ toverij en hekserij.
Voor ons is de rubriek koloniën belangrijk. Daar vinden we behalve vrouwen uit de Kaapkolonie, Brazilië, Oost-Indië, Amerika en de Antillen uiteraard ook Surinaamse vrouwen en in Suriname wonende Nederlandse vrouwen die in de Surinaamse en/of Nederlandse geschiedenis een rol gespeeld hebben. Zo staat in deze rubriek Elisabeth Samson (1715-1771), een zwarte zakenvrouw over wie Cynthia Mc Leod-Ferrier binnen de serie ‘Bronnen voor de studie van Afro-Surinaamse samenlevingen’ een uitgebreide bijdrage heeft geleverd (1993). Ook Maria Susanna du Plessis (1739-1795) komt voor onder ‘koloniën’. Zij was dochter van welgestelde ouders, trouwde jong en werd al vroeg weduwe. Ze hertrouwde met Frederik Cornelis Stolkert, eigenaar van plantage Nijd en Spijt. Met dit huwelijk liep het mis. Haar bekendheid heeft ze te danken aan haar wreedheid als slavenhoudster. Er werden veel verhalen over haar verteld. Het bekendste is dat over slavin Alida van wie zij uit jaloezie (haar echtgenoot zou een oogje op haar hebben) een van haar borsten afsneed die ze aan haar echtgenoot als maaltijd voorzette. Bekendheid in de geschiedenis kun je dus krijgen door goede daden en hoge prestaties maar ook door gruweldaden. Er is veel over Susanna geschreven. Van Hilde Neus-van der Putten kwam in 2003 een studie over Susanne du Plessis uit, de eerste monografie over een blanke vrouw uit de Surinaamse plantagegeschiedenis. Helaas is deze belangrijke studie vanuit Suriname niet opgenomen, terwijl wel andere literatuur genoemd wordt over Du Plessis.
Dit zijn enkele beelden van wat we in 1001 vrouwen uit de Nederlandse geschiedenis tegenkomen. Een aantrekkelijk boek. Je blijft bladeren. Maar de vrouwen die een rol speelden in Suriname? Sommige grote figuren zijn helemaal niet genoemd. Wie ik het meest mis is Nola Hatterman (1899-1984), kunstenares, die in 1953, kennis gemaakt hebbend met Surinaamse kunstenaars van ‘Wie eegie sanie’ naar Suriname verhuisde en daar een kunstopleiding opzette. Ze was dé grote stimulator van werkelijk Surinaamse kunst. Nola voelde zich naar eigen zeggen ‘een neger’. Ze komt niet in het boek voor! Maria Sybilla Merian (1647-1717), gelukkig wel. Deze vrouw van Duitse afkomst heeft lang in Nederland gewoond. Met haar twee dochters ging ze in 1700 naar Suriname en tekende en schilderde daar reptielen, insecten, amfibieën in combinatie met prachtige planten en bloemen: schitterend werk. Veel boeken over haar leven en werk zijn verschenen. Jammer dat ‘Maria Sybilla Merian & dochters’ van Ella Reitsma niet genoemd is, een biografie met veel afbeeldingen van haar werk. Uit de negentiende eeuw is er niemand uit Suriname in het boek en uit de twintigste eeuw alleen Sophie Redmond, arts en schrijfster.
Hoe heeft het onderzoek dat aan de basis van dit boek plaatsvond zich afgespeeld? Is het zo’n beetje toevalzoeken geweest? Is de biografie van Nola Hatterman door Ellen de Vries niet bekend? De samenstelster Els Kloek is toch specialiste op internetgebied, in internetonderzoek? 1001 vrouwen uit de Nederlandse geschiedenisis een aantrekkelijk boek, maar is het ook wetenschappelijk verantwoord?