Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Samsom Christine
Is milieurecht in Suriname krom?
door Christine F. Samsom
Laten we maar met de deur in huis vallen: Het Surinaams milieurecht is een bakbawenkri. Tenminste, die conclusie moet je wel trekken, als je Ariëlle Delprado’s boekje Doe wat goed is voor de hele natie. Een onderzoek naar het Surinaams milieurecht hebt gelezen. Tja, een bakbawenkri, dat klinkt niet erg eerbiedig, vooral als je leest hoe Ariëlle Delprado op de titel is gekomen. Zij ontleent die aan een behoorlijk afgezaagd, want veel te vaak uitgezonden spotje elke avond om half acht op de STVS, waarin de president van Suriname onder andere zegt: ‘… Ik vraag u om te doen wat goed is voor onze hele natie.’ read on…
His/Her Tori over grondenrechten in Suriname
door Christine F. Samsom
In mei van dit jaar verscheen het eerste-lustrum-nummer van His/her Tori, het tijdschrift voor Surinaamse geschiedenis en cultuur. Het moet als een grote prestatie van het redactieteam, bestaande uit Jerome Egger, Eric Jagdew en Hilde Neus-van der Putten, worden gezien, dat het ons nu al vijf jaar voorziet van stof tot nadenken op hoog niveau. De uitgave van dit jaar is een speciaal, extra dik nummer, met ‘Grondenrechten’ als thema. read on…
Bagage is bezitters kwijt
door Christine F. Samsom
Of Brazilië en Nederland morgen tegenover elkaar staan in de finale van het WK-voetbal 2014, weten we, als we dit schrijven, nog niet. Wat we wel weten, is dat wij, burgers van het ministaatje Suriname, bijzonder weinig afweten van onze rond tweehonderd-miljoen zuiderburen en hun cultuur, hun geschiedenis, taal, godsdienst en hun literatuur. Bij de redactieleden van de Ware Tijd Literair kraakten de hersenen: Brazilië, hoe zetten we dat op onze agenda, nu het in de spotlight staat? Het enige wat we weten is dat Brazilianen met duizenden goud uit onze bodem halen en dat ze zich in Paramaribo-Noord hebben genesteld met eigen winkels en kerken. Andersom gingen sommigen van ons vooral in het verleden winkelen in Belém zonder oog te hebben voor die prachtige cultuur. De Braziliaanse cultuur ging/gaat voor de meeste Srananman niet verder dan carnaval, volksmuziek, Copacabana, feijão en natuurlijk … voetbal. Daar wilden we iets aan doen, aan die onwetendheid. read on…
De vitamine-C van Carmen Dragman
door Christine F. Samsom
Dat kunst en cultuur in ons onderwijs ‘ondergeschoven kinderen’ zijn, is een understatement. Ja, een tekeningetje hier, een liedje daar, knutselen met moederdag en kerst, dan hebben we het op veel scholen wel zo ongeveer gehad met de creativiteit. Dat je kunst kan integreren in het totale onderwijs en daarmee kinderen meer handvatten geeft om de leerstof beter te begrijpen en te onthouden, dat is iets totaal anders. Carmen Dragman is er heilig van overtuigd dat het die kant op moet. Daarom heeft ze zich, toen ze even ‘niets te doen had’, door het Minov voor een jaar laten uitlenen aan de voormalige dc van Coronie, Harrold Sijlbing, waaruit prachtige projectvoorstellen, verslagen én een boekje voor de jeugd van Coronie van tien jaar en ouder zijn voortgekomen. read on…
‘Een baken in de samenleving’
door Christine F. Samsom
Wie op de website van de MAS gaat, zal verschillende berichten aantreffen over bakens en boeien waar iets mee aan de hand is. De bakens geven aan welke route voor de scheepvaart veilig is om de monding van een rivier in of uit te varen. Vaak zijn ze voorzien van lichten. Het Comité Christelijke Kerken (CCK) is al ruim zeventig jaar een lichtend baken in de samenleving. Opgericht in 1942 door initiatiefnemers uit de vier grootste christelijke kerken: de hervormde kerk, de evangelische broedergemeente, de evangelisch lutherse kerk en het rooms-katholiek bisdom Paramaribo, later uitgebreid met de anglicaanse kerk en het leger des heils, heeft het CCK een bijzondere plek veroverd in de Surinaamse samenleving. read on…
Hoera, weer een nieuwe Oso
door Christine F. Samsom
Het laatste nummer van OSO ligt op de redactietafel van de Ware Tijd Literair, een waardevol nummer met interessante artikelen over verschillende onderwerpen, elk voorzien van een literatuurlijst voor verdere kennisverdieping. Als het niet zo prijzig was, zouden veel meer mensen in Suriname zich wel willen abonneren op OSO, maar met deze bespreking kunnen potentiële lezers hun voordeel doen in bibliotheken. Er zijn zes hoofdartikelen en daarnaast een aantal recensies, signalementen en een lijst met recente publicaties. read on…
De ondernemer-auteur Clark Accord
door Christine F. Samsom
Afgelopen zondag, elf mei, was het alweer drie jaar geleden dat Clark Accord, de schrijver van een aantal spraakmakende boeken, op vijftigjarige leeftijd overleed. De stichting met zijn naam, de Clark Accord Foundation (CAF), die ongeveer een jaar na zijn dood onder voorzitterschap van zijn zus Mavis Accord werd opgericht, heeft de herinnering aan Clark levend gehouden en in die korte tijd veel werk verzet. Dat kwam tot uiting tijdens de lezing die de neerlandicus Jerry Dewnarain onlangs hield tijdens de ondernemersavond van de KKF en tijdens de Clark Accord-lezing door de zakenvrouw Karin Refos vier dagen later in Tori Oso.
read on…Cholera en Liefde: dezelfde symptomen
door Christine F. Samsom
Voor wie niet weet, wat voor vreselijke ziekte cholera is, wat de oorzaak is, wat de verschijnselen zijn, hoe de ziekte in de negentiende en twintigste eeuw tot epidemieën leidde met tienduizenden doden en hoe de ziekte werd bestreden, is ‘Liefde in tijden van cholera’ van Gabriel García Márquez gedeeltelijk een soort medisch handboek. Voor wie niet weet, wat echte, eeuwige liefde is, al duurt het drieënvijftig jaar, zeven maanden en elf dagen en nachten voordat die liefde echt wordt beleefd, is de roman een meesterlijk handboek over de liefde, waarin dezelfde symptomen als bij cholera moeten worden bestreden (p. 95).
De stralende ogen van een stervende geliefde uit Liefde en andere duivels vinden we terug in Liefde in tijden van cholera. Op een nogal hilarische manier sterft dokter Juvenal Urbino, bejubeld bestrijder van de gevreesde cholera, terwijl hij zijn vrouw Fermina Daza ‘voor het allerlaatst [aankeek] met de stralendste, treurigste en dankbaarste ogen die zij ooit had gezien in een halve eeuw gemeenschappelijk leven’ (p. 69).
De tijdelijke hoofdpersoon Urbino in het eerste hoofdstuk van het boek maakt plaats voor Florentino Arizo. Die wisseling naar de werkelijke hoofdpersoon blijkt functioneel te zijn in het geheel van de roman. Florentino blijkt al als jongeman ongeneeslijk verliefd te zijn op de toen dertienjarige, beeldschone Fermina. Alhoewel niet moeders mooiste, ongezond, miezerig, hulpeloos, met zijn brilletje, is Florentino Arizo toch populair bij de jonge vrouwen door zijn romantische vioolspel, zijn danskunst en zijn meeslepende liefdesgedichten, die allemaal alleen maar bestemd zijn voor Fermina. Haar vader ziet niets in die liefde, stuurt haar voor een paar jaar naar een tante en overtuigt er haar tenslotte van om te trouwen met dokter Juvenal Urbino. Florentino kan zijn geliefde niet vergeten, hij heeft wel ‘622’ affaires, maar blijft Fermina trouw. Weduwe geworden, wordt Fermina uiteindelijk toch veroverd door Florentino. Op het schip waar dat gebeurt, wappert de choleravlag, zodat ze ongestoord kunnen doorvaren, voor de rest van hun leven…
Intussen laat de meesterverteller ons niet alleen weten hoe het zit met cholera en met de liefde, wij beleven met hem in zijn beeldende taal het leven in het Columbia van toen, in Parijs en het Caraïbisch Gebied. Zelfs Paramaribo wordt genoemd als plek waar de geliefde, veel talen sprekende papegaai van Urbino vandaan komt. Het is zo’n boek dat je in één adem uitleest en waarvan je daarna met moeite afscheid neemt, waaruit je allerlei wijsheid haalt, wijsheid die volgens de schrijver ‘pas komt als ze nergens meer goed voor is’! (p. 44)
Gabriel García Márquez: Liefde in tijden van cholera. Vertaling: Mariolein Sabarte Belacortu. Amsterdam: Meulenhoff, 10de druk, 1989. ISBN 90 290 2851 3
‘Anansitori zijn niet bedoeld voor kinderen’
Interview met Gerrit Barron
door Jerry Dewnarain & Christine F. Samsom
… een opmerkelijke uitspraak aan het eind van ons interview met de kinderboekenschrijver Gerrit Barron. ‘Anansi is een oplichter, een dief. De tori over hem werden/worden verteld door volwassenen op onder andere ded’oso en zijn bedoeld als agersitori.’ We staan op het punt Tori Oso te verlaten na een twee uur durend interview waar de twee redacteuren van de Ware Tijd Literair hebben geluisterd naar de woordenstroom van deze bekende Surinamer-in-hart-en-nieren.
Vorig jaar vierde Gerrit Barron zijn veertigjarig schrijversjubileum. Wat heeft hem gestimuleerd om schrijver te worden? We hoeven ons interview niet te beginnen met de vraag: ‘Wie’s je vader, wie’s je moeder?’ Hij begint zelf te vertellen: ‘Schrijver word je niet zomaar. Het heeft alles te maken met je wordingsgeschiedenis. De ervaringen om je heen hebben je beïnvloed.’
read on…Ingekomen reacties
door Christine F. Samsom
Dat er op een uitgesproken mening in de Ware Tijd Literair reacties komen is niet ongewoon. Daar zijn we altijd blij mee. Het betekent dat de literaire pagina goed wordt gelezen. Discussies kunnen tot meer diepgang leiden. Dat er op de ‘Srefidensi/Zelfdenken’-special van zaterdag 25 januari 2014 drie reacties kwamen was toch een verrassing.
read on…Elf minuten
door Christine F. Samsom
‘Er was eens een prostituee die Maria heette’. Zo begint het boek Elf minuten van de beroemde Braziliaanse auteur Paulo Coelho, dat in 2003 verscheen. De naam Maria, voor heel veel mensen de naam van de meest bijzondere vrouw in de christelijke kerk, vaak voorgesteld als maagd ondanks dat ze de moeder was van Jezus en zijn broers. Coelho koos die naam niet zomaar voor de hoofdpersoon van dit bijzondere boek over betaalde ‘liefde’ en seksualiteit.
read on…Onvanzelfsprekende vanzelfsprekendheid
door Christine F. Samsom
De ook in Suriname bekende schrijfster Joke van Leeuwen hield op 24 oktober – kort voordat zij de AKO-literatuurprijs won met haar boek Feest van het begin – de Albert Verweylezing aan de universiteit Leiden onder de titel: Voor en na de vanzelfsprekendheid.
read on…
RSS
Facebook
Twitter
