Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Saaki Claudine
door Claudine SaakiParamaribo – “Kodjo, Mentor en Present pren, na wan pren, fu trowe watra nanga yu her’ ati.” Met die woorden benadrukte Elly Purperhart gisteren de waarde van het plein, waarop door de Feydrasi fu Afrikan Srananman de executie van Kodjo, Mentor en Present werd herdacht.De drie slaven werden op 26 januari 1833 levend verbrand, omdat zij een grote stadsbrand zouden hebben veroorzaakt. De exacte lokatie van de executie kon pas vijftien jaar geleden na historisch onderzoek door de Feydrasi worden vastgelegd.
Fa Mi e Si En: De wereld door kinderogen
door Claudine Saaki
Bezoekers bleven minutenlang staren naar één foto, bij de volgende nog langer en zo ging het de hele avond door. Zaterdag was de opening van de Fa Mi e Si En foto-expositie in het Nola Hatterman Instituut in Paramaribo.
Het Peace Corps Suriname organiseerde dit kinder-fotoproject, met als thema ‘Hoe zien deze kinderen het leven en hun omgeving, door de lens van de fotocamera’ , in samenwerking met het Nola Hatterman Instituut, het Directoraat Cultuur en Surinaamse Fotografen Vereniging (SFV). De foto’s zijn door kinderen uit 36 dorpen in het binnenland gemaakt.
Het doel van het project is om de gemeenschap te laten zien hoe de jeugd over zijn eigen land denkt, terwijl de expositie als doel heeft fotominnende Surinamers te laten zien dat ook kinderen oog hebben voor en kijken naar wat er om hen heen gebeurt. “Het mooie van dit project is dat de foto’s op het niveau, de ooghoogte en denkwijze van de kinderen zelf zijn geschoten”, laat de Sufov-voorzitter Rudi Moeridjan weten. “Ik weet dat er met een wegwerpcamera niet veel gedaan kan worden, maar als ik kijk naar de foto’s dan hebben de kinderen het heel goed gedaan en is het thema goed tot uiting gebracht. We hadden niet verwacht dat het zo succesvol zou uitpakken, maar met hulp van de sponsor en inspanning van anderen is het toch geslaagd”, aldus de Sufov-voorzitter
De Nederlandse ambassadeur Aart Jacobi, die ook op de opening aanwezig was, is ook blij met de expositie en vindt de foto’s prachtig. Hij stoort zich wel aan één ding: “De foto’s die hier geëxposeerd worden zijn met volwassen ogen beoordeeld en niet door de kinderen zelf. Volgens de ambassadeur zou de jury zelf uit kinderen moeten bestaan, wat het project spannender en leuker zou maken voor kinderen, vooral met het oog op het thema. Moeridjan is het helemaal eens met Jacobi en belooft het concept zeker aan te passen als er wederom een soortgelijk project georganiseerd wordt.
De aandacht waarmee het toegestroomde publiek de foto’s bewondert, bevestigt de conclusie van Moeridjan dat het project een succes is. “Dat het project is geslaagd, komt door de inspanning van de kinderen zelf”, zegt Moeridjan. Siejente Lame (14) is één van de winnaressen, met een foto waarin zij de cultuur van haar dorp ‘Godo Olo’ in beeld brengt. Op haar winnende foto zijn haar twee tante’s bezig kwak (een Aucaans gerecht) te bakken. Zij vond het project leuk en leerrijk en heeft veel bewondering voor de werkende vrouwen uit haar dorp.
Alle foto’s zijn in het Fa Mi e Si En-fotoboek opgenomen. Onder de foto’s staat de naam van het dorp en een korte beschrijving van de foto. De fotoboeken gingen tijdens opening van de expo als warme broodjes over te toonbank. Uit de geselecteerde foto’s zijn er twee winnende foto’s uitgekozen in de categorie cultuur en natuur. Gisteren, de laatste dag van de expo, kregen de twee winnaars instructies voor het gebruik van de nieuwe camera’s die zij hebben gewonnen. Ze kregen ook wat tips van twee kunstenaars. Aan het project hebben ook vrijwilligers deelgenomen. Deze hebben met hun eigen camera’s foto’s geschoten.
[uit de Ware Tijd, 18/04/2011]
Crossroads of Life: ‘Kleurrijk, maar weinig betrokken bij het thema’
door Claudine Saaki
Paramaribo – De kleurrijke schilderijen en andere ruimtelijke objecten, zoals keramiek en houtsnijwerken die deel uitmaken van de driedaagse expositie Crossroads of Life, staan niet altijd duidelijk in verband met het thema. Desondanks vielen ze goed in de smaak bij de eerste bezoekers.
De expositie werd georganiseerd door de Associatie van Beeldende Kunstenaars in Suriname (ABKS) en is gisterenavond geopend in De Hal aan de Grote Combéweg. Bij de opening werden de tien kunstenaars die deelnemen aan de expositie, waaronder oude rotten in het vak en jonge aanwas, voorgesteld aan het publiek. Speciaal voor de expositie heeft kunstenaar Dwight Warsodikromo een dansstuk geschreven. Deze werd bij de opening uitgevoerd door drie jonge dansers.
“Het is een kleurrijke expositie”, is de eerste reactie van de meeste bezoekers. “Maar wat het thema Crossroads of Life betreft, sluiten enkele kunstwerken niet helemaal aan op het thema”, zo luidt de kritiek. Kunstenaar Anand Binda zegt dat de keus bewust aan de participanten is overgelaten om op hun manier invulling te geven aan het thema, iedereen interpreteert het immers op een andere manier.
De Nederlandse Ambassadeur Aart Jacobi bracht ook een bezoek aan de opening. Hij zegt zelf niet zo artistiek te zijn, “maar ik bewonder daardoor de werkstukken van kunstenaars nog meer”. De ambassadeur is een liefhebber van kunstwerken die hem aan het denken zetten. “Als ik naar een kunstwerk kijk moet ik niet het idee krijgen dat het toevallig gemaakt is”, zegt Jacobi lachend. Ook de ambassadeur is van mening dat enkele van de kunstwerken ogenschijnlijk geen verband hebben met het thema.
Exposant Dani Djojoatmo, heeft zich twee jaren geleden bij de associatie aangesloten en is tot nu toe tevreden met de exposities van de associatie. Om de twee jaar organiseert de associatie een expositie. “Het is dan ook altijd raak. Deze expositie is heel divers, maar het vormt toch een geheel”, meent Djojoatmo. Hij vind het thema Crossroads of Life leuk en omvattend. Een kunstenaar kan er volgens hem alle kanten mee op.
Djojoatmo exposeert twee typen kunstwerken, namelijk fotorealistische en abstracte. “Ik sta persoonlijk op een kruispunt, waar ik nog geen keuze kan maken in welke van de twee ik mij moet gaan specialiseren”, verklaart de jonge kunstenaar de betrokkenheid van zijn kunstwerken bij het thema. De dochter van Soekhi Irodikromo, Sri Irodikromo, vindt ook dat zij met haar schilderwerken op doek invulling heeft kunnen geven aan het thema. “Cultuur is mijn kompas. Kulturu na mi pari, zou er gezegd worden in de volksmond. De pari in mijn schilderwerk geeft de richting aan die ik op ga”, legt zij uit.
Bezoeker Xaviera Liu studeert Grafische vormgeving aan de AHKCO. Zij heeft geleerd hoe zij kunstwerken moet bekijken en analyseren. “Ik geniet van het kleurrijke van de expositie, maar voor mij komt het thema niet tot uiting in de werkstukken”, zegt ze. Pierre Bong A Jan, ook een exposant, zegt dat het belangrijk is dat er gelet wordt op de betrokkenheid van de werkstukken bij het thema, omdat ook de bezoekers kritisch naar de werkstukken zullen kijken. De expositie duurt tot vandaag.
[uit de Ware Tijd, 16 april 2011]
ABKS helpt jonge kunstenaars op weg
door Claudine Saaki
Paramaribo – Crossroads Of Life heet de driedaagse expositie van de Associatie van Beeldende Kunstenaars in Suriname (ABKS). Tien kunstenaars die aangesloten zijn bij deze organisatie zullen hun werkstukken tentoonstellen. De associatie heeft als doel de kunstontwikkeling in Suriname te bevorderen en wil dit bereiken door één keer in de twee jaar een expositie op te zetten. 27 jaar geleden hield zij haar eerste expositie.
Rechts: Handgemaakte tatoeëermachine van Pierre Bong A Jan.
De opening van Crossroads Of Life is op 14 april in de Hal aan de Grote Combéweg. De andere expositiedagen zijn op 15 en 16 april.
Om vergrijzing te voorkomen heeft de associatie zich geconcentreerd op jonge opkomende kunstenaars. Die zullen tijdens deze expositie in totaal vijftig tot zestig kunstwerken, bestaande uit schilderijen op doek en canvas, keramiek ruimtelijke objecten en houtsnijwerken van Jhunry Udenhout en kunstinstallaties tentoonstellen.
Waarom de titel Crossroads Of Life? “Iedere kunstenaar heeft zijn eigen interpretatie. Het gaat ook om verschillende culturen die bij elkaar komen. Zo zal aan het werk van elke kunstenaar te zien zijn wat voor hen een hoogtepunt is”, verklaart kunstenaar Anand Binda.
Binda is ook een van de leden die is aangesloten bij de associatie. Enkele van zijn kunstwerken behoren ook tot de expositie. “Hetgeen de associatie wil bereiken is het kunstgebeuren in Suriname naar een hoger niveau te brengen, maar vooral gericht op jonge kunstenaars”, zegt hij.
Ardi Setropawiro, die in 1999 is toegetreden bij de associatie, laat het één en ander weten over de toelatingseisen. “Je wordt niet zomaar toegelaten. Je moet een paar keer hebben geëxposeerd. Pas na een paar maanden geobserveerd te zijn door toenmalige leden van de associatie, bleek dat ik een uitblinker was. Zo werd ik lid van ABKS”, zegt hij. Volgens hem is het belangrijk dat elke kunstenaar zich focust op interesse. “Het is goed om na te gaan bij jezelf wat interessant zal zijn voor de kijker.”
Terwijl het onderwerp van Binda’s kunstwerken over de natuur gaat, heeft Setropawiro voor het milieu als onderwerp gekozen. De andere kunstenaars die participeren aan de expositie zijn Ron Flu, Soeki Irodikromo, Leo Wong Loi Sing, Sri Irodikromo, Kim Sontosoemarto, Pierre Bong A Jan en Djani Djojoatmo.
[uit de Ware Tijd, 11/04/2011]
Jazz/poëzie-avond voor stimulans dichtkunst
door Claudine Saaki
Paramaribo – De 17-jarige Arubaanse Eva Beeldsnijders [dit moet zijn: Beeldsnijder – red. CU] is de eerste winnares van de jazz/poëzie-avond. Deze wedstrijd van de stichting ‘Let’s do it’ is de vorige maand in theater Thalia gehouden. Dat de winnares Arubaans en geen Surinaamse is, is volgens Agasha Meerzorg, voorzitter van ‘Lets do it’, geen probleem.
De stichting heeft zich ten doel gesteld jong Surinaams talent te ontdekken, de kans te geven zich te uiten, maar ook tot professionals te vormen. “Notarieel is opgetekend dat de stichting als doel heeft jong talent te ontdekken en “niet persé Surinaams jong talent”. Meerzorg zegt dat alles naar wens en vlekkeloos is verlopen.
Elf woordkunstenaars hebben op kunstzinnige en creatieve manier hun zelfgeschreven gedichten gepresenteerd, en wel voor een goed opgekomen publiek. Beeldsnijders kreeg een weekendpackage van hotel Torarica, een ticket naar Curaçao en een [bedrag van] SRD 3.000. “Ik heb heel veel geleerd. Vooral hoe ik mijn emoties kan tonen bij het voordragen van een gedicht. En ook hoe je een gedicht levendiger kan maken”, zegt de poëziewinnares aan de Ware Tijd. De opgedane kennis toepassen in haar carrière is voor haar belangrijker dan de prijzen die ze gewonnen heeft. “Het staat wel vast dat ik als een dichteres door het leven ga”, zegt ze vastberaden. De wedstrijd heeft zij als een nieuw concept van poëzierevolutie ervaren. Beeldsnijders mag een contract sluiten met de stichting.
“Het is nu de bedoeling dat er een constant podium wordt gecreëerd voor de winnares”, zegt Meerzorg. De stichting heeft daarom gepland om vanaf de maand mei maandelijks een kleine versie van de jazz-poëzieavond in cafés te organiseren, waarbij de winnares in het middelpunt van de belangstelling zal staan. Ook op die avond wordt er een winnaar door het publiek gekozen.
Deze krijgt een prijs van SRD 500. Naast het stimuleren van de dichtkunst wil de stichting ook steeds nieuw poëzietalent ontdekken en vormen. De bekende muzikanten die een wezenlijke bijdrage hebben geleverd aan het succes van de avond zijn D’angelo Cabenda en Urvin Dorenkam van het Eddy Snijders Orkest. De jury bestond uit Eartha Silos, de Surinaamse schrijver Rappa en de rapper Ori. De jazz-poëzie-avond wordt volgende week op de verschillende televisiestations [in Suriname] uitgezonden.
[uit de Ware Tijd, 07/04/2011]
Veel interactie bij presentatie verteltassenproject
door Claudine Saaki
Paramaribo – Twaalf eersteklasleerlingen van de Christelijke school mochten gisteren een demonstratie geven van zes verteltassen. In iedere tas vonden zij niet alleen een boek, maar ook knuffels en spelletjes waarmee ze het voorgelezen verhaal konden herbeleven. In de bovenzaal van het Cultureel Centrum Suriname (CCS) lieten ze daarmee aan leerlingen en overige aanwezigen zien hoeveel ze kunnen leren door de verteltassen te gebruiken.
Het verteltassenproject is een initiatief van de Stichting Lezen in samenwerking met het CCS en heeft als doel verhalen tot leven te brengen en kinderen spelenderwijs te helpen om mondelinge, organisatorische en sociale vaardigheden te ontwikkelen. Als onderdeel van het project werd in oktober 2010 een ‘train de trainers’-cursus verzorgd door de instructeurs van de Stichting Lezen, aan de vier bibliotheekmedewerkers van het CCS.
In afwachting van de presentatie van de gezamenlijke verteltas op de Nationale voorlees- en verteldag, 4 maart, lieten de CCS’ers lieten gisteren alvast hun eigen creaties zien. Bij de presentatie hebben de vier medewerkers de leerlingen begeleid en hen de gelegenheid gegeven zelf wat te vertellen over het boek Een korjaal vol dieren, van schrijver Gerrit Barron.
“Ondanks dat het boek uit negen bladzijden bestaat, hebben wij het op creatieve wijze weergeven”, vertelt Audrey Kromopawiro, een medewerker van de bibliotheek. “Voor deze verteltassen hebben we spelletjes ontwikkeld, knuffelbeestjes gemaakt van de dieren die voorkomen in het verhaal, memoriespelletjes en ook liedjes en versjes die betrekking hebben op de verhalen van het boek. Je bent dan ook heel interactief bezig met de kinderen.” Middels dit project probeert de stichting een andere dimensie te geven aan lezen en de kinderen te stimuleren om te lezen.
“Kinderen moeten gaan houden van lezen, maar eerst moeten deze speciale leestechnieken hen bijgebracht worden”, vertelt Kromopawiro aan de Ware Tijd. Om die liefde zo vroeg mogelijk aan te wakkeren, hebben de twee partners hebben bewust gekozen voor de doelgroep kinderen van 0 tot en met zes jaar. CCS wil structureel verder werken aan de opzet van het project, vooral zodat het landelijk bekendheid krijgt. “Het is geen commercieel project, maar we willen een enorme leesbevordering teweegbrengen onder onze Surinaamse kinderen. Het wordt een ‘ongoing project’”, benadrukt de bibliotheekmedewerkster. Wel volgt er nog een evaluatie, om te weten te komen wat de leerlingen hebben opgestoken van de presentatie.
[uit de Ware Tijd, 23/02/2011]
Verteltassen brengen verhalen tot leven
door Claudine Saaki
Het verteltassenproject, een initiatief van de Stichting Lezen in samenwerking met het Cultureel Centrum Suriname (CCS) wordt vandaag opgeleverd. Een verteltas is een stoffen tas met een prentenboek als hoofdthema en additionele middelen om kinderen, ouders en begeleiders aan te moedigen samen te lezen en daarvan te genieten. De schoolkinderen geven daarvan vandaag een demonstratie.
Het verteltassenproject heeft als doel verhalen tot leven te brengen en kinderen spelenderwijs te helpen om mondelinge, organisatorische en sociale vaardigheden te ontwikkelen. De verteltas is dus een hulpmiddel, een instrument, om taal- en leesvaardigheid van kinderen te ontwikkelen. Stichting Lezen heeft het alleenrecht van stichting ‘Kennis verteltassen’ in Nederland gekregen om de verteltassen te maken. “Het maken van de tas vereist ook een enorme creativiteit van de persoon zelf en dat verschilt van land tot land”, bevestigt de CCS -directeur. De schrijver Gerrit Barron is vandaag ook aanwezig om het een en ander over zijn boek Een korjaal vol dieren te vertellen, omdat dit boek ook een onderdeel is van de verteltas. Ook de politie liet een verteltas maken, om op die manier de kinderen voor te lichten.
.
In 2010 ging Stichting Lezen een samenwerking aan met CCS, omdat zij CCS als het geschikte instituut zag om de verteltas onder de aandacht te brengen van scholen en ouders. Als onderdeel van het project werd in oktober 2010 een ‘train de trainers’-cursus verzorgd door de instructeurs van de Stichting Lezen, aan vier bibliotheekmedewerkers van het CCS. Dit werd mogelijk gemaakt door een donatie van de
Lionsclub Paramaribo South. “De stichting zal samen met het CCS ervoor zorgen dat dit instrument landelijk beschikbaar wordt gesteld voor verschillende doelgroepen. Anderzijds zorgt CCS voor de kwaliteit en het openbaar maken van het instrument en Stichting Lezen voor de expertise van het project”, zegt Elviera Sandie, directeur van het CCS.
[uit de Ware Tijd, 22/02/2011]
Saramaccaans/Frans theaterstuk Kaïdara
door Claudine Saaki
Het verhaal van Kaïdara, de god van goud en kennis, is door de Franse organisatie Cie Ks en Co gebruikt voor een theaterstuk. Het verhaal over Kaïdara is verteld door de Franse verteller Amadou Hampâté Bâ en handelt verder over Hammadi, Hamtoundo en Dembourou die een reis op zoek naar de mysterieuze god Kaïdara ondernemen.
Het theaterstuk Kaïdara heeft zijn uniciteit te danken aan haar Saramaccaanse en Franse spelers, waarbij er ook gesproken zal worden in het Saramaccaans en Fransl. De taal vormt volgens kunstenaar Marcel Pinas geen probleem, omdat het stuk heel duidelijk naar voren gebracht zal worden, zodat het publiek het makkelijk zal begrijpen.
De organisatie Tembe Art Studio van Marcel Pinas werkt ook samen met de Franse organisatie aan de uitvoer van het theaterstuk. “Ik kwam ze in Frans-Guyana tegen tijdens mijn expositie Kibii wi koni. Zij vroegen mij om het decor van het theaterstuk voor elkaar te krijgen en in ruil daarvoor vroeg ik aan hen of het theaterstuk in Moengo opgevoerd zou kunnen worden.”
Het doel van het theaterstuk is om jongeren in Moengo te stimuleren ook aan theaterkunst te doen. Daarnaast moet het ook als impuls dienen voor deze jongeren, om hen te tonen dat er andere mogelijkheden zijn en dat zij verschillende culturele activiteiten kunnen ontplooien tegen de achtergrond van hun eigen cultuur.
De opvoering is op zaterdag omstreeks vijf uur ‘s middags in de recreatiezaal van Moengo. De toegang is gratis.
[uit De Ware Tijd, 10/02/2011; bewerkt]
Filmportret Elfriede Baarn impuls voor aanpak dichtkunst
door Claudine Saaki
Paramaribo – Gisteren was het precies een jaar geleden dat Naks’ Elfriede Baarn-Dijksteel heenging. De organisatie voor Afrikaans-Surinaamse cultuur probeert op verschillende manieren de nalatenschap van de dichteres, schrijfster, regisseur en theatermaker te beschermen en te waarderen, omdat zij tot nu toe nog een culturele inspiratie bron is voor velen.
Zo werd vorig jaar aan de hand van haar gedichtenbundel het theaterstuk Son ten na mi gepresenteerd. De organisatie lanceerde gisteren in haar minitheater het filmportret Son ten na mi, over het leven en het werk van Elfriede Baarn. Dit begon met een cultureel zangoptreden van enkele Naks-leden. “Stop jouw eigen cultuur niet weg en wees niet bang om een Afro-Surinamer te zijn.” Die woorden, die ‘Friede’ vaker zei, drukte Naks-voorzitter Siegmien Staphorst, de aanwezigen nog eens op het hart.
Het sterke karakter van Elfriede Baarn komt duidelijk naar voren in het filmportret. Haar krachtige gedichten en odo’s werden door middel van zang en dans op een zeer creatieve wijze door Naks-leden tot uiting gebracht. Al vanaf het begin van het filmportret, wanneer de warme stem van de schrijver Gerrit Barron te horen is, wordt geleidelijk de aandacht van aanwezigen getrokken. Je kon een speld horen vallen. Na het filmportret kwamen de reacties.
Volgens Ismene Krishnadath, voorzitter van de Schrijversgroep ‘77, moet verplicht gesteld worden dat mensen die zich bezighouden met de dichtkunst, poëzie op dezelfde krachtige wijze naar voren brengen als in het filmportret. Dave Edhard, directeur van Fa Waka Creations, die voor de totstandkoming van de dvd heeft gezorgd, is het eens met Krishnadath.
Ook hij ziet graag dat de dichtkunst serieuzer en sterker moet worden aangepakt. De Naks-voorzitter onderstreepte deze belangrijke opmerkingen en zei er werk van te maken. De organisatie is trots dat zij Elfriede Baarn als voorbeeld heeft. De eerste dvd werd overhandigd aan de familie Baarn, in de persoon van Wilgo Baarn.
Na het overlijden van Elfriede Baarn-Dijksteel, is haar familie als een ondersteunende tak voor de organisatie Naks. Ook Stanley Dijksteel, Stanley Sidoel, Ismene Krishnadath en Gerrit Barron ontvingen een exemplaar.
Gisteren werd het twintig minuten durend filmportret van Elfriede Baarn via Apintie Televisie vertoond. De film zal ook op YouTube verschijnen.
[uit de Ware Tijd, 02/02/2011]
Herdenking executie Kodjo, Mentor en Present
“Trowe watra nanga yu her’ ati”
door Claudine SaakiParamaribo – “Kodjo, Mentor en Present pren, na wan pren, fu trowe watra nanga yu her’ ati.” Met die woorden benadrukte Elly Purperhart gisteren de waarde van het plein, waarop door de Feydrasi fu Afrikan Srananman de executie van Kodjo, Mentor en Present werd herdacht.De drie slaven werden op 26 januari 1833 levend verbrand, omdat zij een grote stadsbrand zouden hebben veroorzaakt. De exacte lokatie van de executie kon pas vijftien jaar geleden na historisch onderzoek door de Feydrasi worden vastgelegd.
Op 26 januari 2000 werd op verzoek van de Feydrasi het busplein tussen de Heiligenweg en de Knuffelsgracht herdoopt tot Cojo Mentor Presentplein. Volgens Purperhart moet dit ‘pren’ als heilig worden beschouwd en mag de herdenkingsdag niet ongemerkt voorbij gaan, omdat de drie helden verzet pleegden tegen het juk van de slavernij.
“Bigi bruja de na mindri blaka buba, deng e strey psa deng srefi”, begon Purperhart haar vurige powema, waarin zij de zwarte bevolking aanraadt meer in eenheid met elkaar te leven.
Onderwijsminister Raymond Sapoen achtte de woorden van Purperhart zeer belangrijk. “Als de Feydrasi haar projecten succesvol wil afronden, moet zij samenwerken en ervoor zorgen dat onverschilligheid onder de zwarte bevolking ophoudt”, zei Sapoen. Voorzitter Iwan Wijngaarde is daarom blij met het thema van de viering van Blakaman Dey voor dit jaar: ‘Internationaal jaar van mensen van Afrikaanse afkomst’.
Voor de Feydrasi fu Afrikan Srananman was het een zeer speciaal moment, omdat het de vijfde keer is dat de executie van de drie slaven door hen wordt herdacht. Na alle toespraken werden de kransen op de monumenten gelegd door Wijngaarde, Johan Roozer van het Directoraat Cultuur en de heer Raymond Sapoen. Gezamenlijk werd afgesloten met het lied Wi kondre tru.
[uit De Ware Tijd, 27/01/2011]
Dilemma viering dag van de zwarte beschaving blijft
door Claudine Saaki
Paramaribo – Voor de derde keer wordt de ‘Dag van de zwarte beschaving’, Blakaman Dey, gevierd. Organisatie Un Bondru pakt het groots aan. Un Bondru werkt samen met de organisaties Fiti fu Wini, La Rosa en Panafstrag Suriname aan deze viering.
De Blakaman Dey wordt deze keer op 30 januari op het Brownsplein gevierd. Dit, omdat het makkelijker bereikbaar is voor eenieder. “We zijn ruim van te voren gestart, omdat wij een kwalitatief goed programma willen bieden aan de bevolking. We hebben elk jaar ons best gedaan om deze activiteit zo goed mogelijk te organiseren. Daarom betrekken wij ook professionals bij”, laat Armund Zunder, voorzitter van Un Bondru weten.
Het geheel vangt om twaalf uur ‘s middags aan met een plengoffer van de du uma Marie Starke.
Op die dag kunnen de bezoekers de expositie ‘Black History’ bezichtigen. Daarnaast ook lezingen in het kader van Blakaman Dey en als laatst een cultureel programma die uit optredens van topbands zal bestaan. Deze bands zijn onder andere Naks Kasekoloko, App’tijt, united, generals en Pruberi, Sweet Melody, Traffasi en Tooido.
Zij zullen tot twaalf uur ‘s avonds invulling geven aan het geheel. De organisaties willen op die dag aan de gemeenschap tonen wat de AfroSurinaamse gemeenschap te bieden heeft. Ook de marron en de creoolse keuken zullen wat te bieden hebben.
Het thema van de viering ‘Internationale jaar van mensen van Afrikaanse afkomst’, werd op 10 december vorig jaar door Ban Ki-moon, secretaris-generaal van de VN (Verenigde Naties) afgekondigd. Het doel van de viering van de Blakaman Dey is de internationale rol en betekenis van de zwarte beschaving aan te wakkeren en de positie van de Afrikaanse Surinamers te versterken.
Volgens de regels van de Unesco moet de viering van de dag van de zwarte beschaving op de eerste zondag van januari en op het platteland worden gehouden. “Dit gebeurt al vijftien jaren, onafgebroken zo. Ik wil mij houden aan de regels”, laat Iwan Wijngaarde, voorzitter van de stichting Feydrasi fu Afrikan Srananman weten. Zijn stichting heeft daarom al op 2 januari, de eerste zondag van januari, op Bersaba de Dag van de Zwarte Beschaving gevierd. Volgens Wijngaarde is de resolutie niet goed begrepen en is het belangrijk dat de beschaving goed gewaardeerd wordt en de juiste plaats krijgt. Krin Konsensi, ook een culturele organisatie, leverde ook haar bijdrage op die dag. [Klik hier voor een fotoverslag van die dag.]
[uit de Ware Tijd, 18/01/2011]
Borstbeeld Johanna Schouten-Elsenhout gereed
Het borstbeeld van Johanna Schouten-Elsenhout is helemaal af voor de locatie waar het moet komen te staan. Afgelopen vrijdag presenteerde kunstenaar Erwin de Vries thuis bij hem aan de Anton Dragtenweg in Paramaribo, het vers gegoten bronzen borstbeeld aan de pers en de Nationale Vrouwen Beweging (NVB).
read on…Schrijvers waren in Frans-Guyana
door Claudine Saaki
Een groep schrijvers, onder wie Ismene Krishnadath, Ellen Ombre, Kit-Ling Tjon Pian Gi en Kadi Kartokromo, zijn naar Cayenne vertrokken om het Cayenne Book Festival bij te wonen. Het boekenfestival wordt elk jaar door de organisatie Promolivres van La Guyane georganiseerd. dit jaar vond het festival plaats van 18 tot 22 mei.
De schrijvers vertrokken dinsdagochtend heel vroeg vanuit Paramaribo. De opening van het festival was om zes uur ‘s middags in Cayenne, in het complex van EnCre (Ensemble Culturel Regional). “De opening op dinsdag 18 mei, is heel goed verlopen. Het was interessant. We hebben naar een historische film over immigranten kunnen kijken,” laat schrijfster Ismene Krishnadath weten. Aan dit festival zijn er rondetafelconferenties verbonden, waaraan diverse schrijvers deelnemen.
Ismene Krishnadath doet mee aan twee rondetafelgesprekken, namelijk Ecrire le conte (Verhalen schrijven) en Migrations and heritages Indiens (Migratie en het Indiase erfgoed). Maar ook over het thema van het festival, de Caribische multiculturaliteit met speciale aandacht voor de roots uit Azië en het Midden-Oosten wordt er gediscussieerd.
Ellen Ombre en Kit-Ling Tjon Pian Gi zaten aan bij Dialogues interculturels dans la Caraibe (over interculturele dialoog in het Caribisch gebied). Op de laatste dag namen Kadi Kartokromo en Ellen Ombre deel aan een rondetafeldiscussie over Literatuur en Politiek. Promolivres heeft ook voor het unieke van dit festival gezorgd. De organisatie nodigde niet alleen schrijvers uit vanuit Suriname en Frans-Guyana, maar ook uit Iran, Brazilië en Haïti. Ook deze schrijvers kwamen met hun eigen boeken naar het festival. De talen van de verschillende boeken variëren van het Nederlands, Engels, Frans tot het Perzisch. “Al de Surinaamse boeken zijn ondergebracht bij een boekenhandel. En die worden door ons gesigneerd”, aldus Krishnadath.
[Bericht van De Ware Tijd]
RSS
Facebook
Twitter
