Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Saaki Claudine
Waka Pasi toont grote culturele diversiteit
door Claudine Saaki
Paramaribo – De Surinaams Culturele voorstelling Waka Pasi is onderdeel geweest van het programma van de 23ste ontmoeting van de Caricom-staatshoofden. Donderdagavond bood Suriname deze culturele voorstelling als geschenk aan, aan de Caricom-delegatie. Deze had tegelijkertijd als doel, de Surinaamse cultuur te presenteren en de gasten kennis te laten met de verschillende culturele ‘rijkdommen’ van Suriname.
In een 200 m lange gang werd in vijftien minuten de Surinaamse cultuur gepresenteerd. De verschillende onderdelen die bij deze culturele activiteit hoorden, werden niet na mekaar gepresenteerd. Dans, zang en dichten werden onder meer tegelijkertijd opgevoerd. Ook het publiek dat bij de uitgang en aan de buitenkant stond van het presidentieel paleis, genoot volop van de verschillende culturele optredens.
Aan het begin van deze Waka Pasi werd het wapen van Suriname tentoongesteld aan de bezoekers. Twee mannen, gekleed in indiaanse kledij en indiaanse pijlen in een koker, moesten het Surinaamse wapen voorstellen.
Op de Dobru-stage werden gedichten van de schrijver gepresenteerd. Behalve de andere cultuuruitingen behoorden ook de gewone worstman van de straat, de krantenvrouw, de schaafijsman en de zuurgoedvrouw tot het geheel. De Capoeira-dans werd op bijzondere wijze gepresenteerd.
De wereldberoemde kunstenaar Erwin de Vries zat relaxed op een podium, waar hij enkele van zijn boekwerken tentoonstelde aan het publiek.
De regie van Waka Pasi lag in handen van een team van vier leden, namelijk Honore van Ommeren, Elly Chamgpanhuo, Brigitte Gummels en Dwight Warsodikromo.
De brigadiertjes maakten ook deel uit van de activiteit. “Suriname is het enig Caraïbisch land die brigadiertjes heeft”, zegt van Ommeren zelfverzekerd.
Op de folklorestage, een soort van alakondre-podium, werden de verschillende klederdrachten uit Suriname, de verschillende bevolkingsgroepen, vormen dans — en muzieksoorten gepresenteerd. Niet alleen middels zang, dans en muziek werd invulling gegeven aan Waka Pasi, maar ook sport kreeg een beurt. Met Parbo-dopjes werd er gedamd en domino gespeeld.
De Brazilianen op hun beurt deden in hun uitgedost kostuum een ‘carnavalsronde’. En op de ‘Surinaamse markt’ kon de delegatie terecht voor Surinaamse groenten en nog meer. “Ze deden spontaan mee en de mensen hebben van alles geproefd”, zegt van Ommeren die wel de indruk heeft dat de Waka Pasi goed ontvangen is.
Voorwat het dansgedeelte betreft waren er Kromanti-dans en een geweldige vuurdans. Ook de dag van de vrouw genoot bij deze voorstelling enorme belangstelling. Op zeven verschillende podia werden zeven vrouwen van verschillende bevolkingsgroepen belicht.
Vervolgens gaf de ‘richtingwijzer’, ook onderdeel van Waka Pasi, aan in welke richting diverse locaties van Suriname zijn gesitueerd. Vooral Moengo en Albina kwamen voor op de ‘richtingwijzer’.
In totaal deden ruim 150 artiesten mee aan Waka Pasi. “De activiteit is wel uitgelopen. De volgende keer moet het op tijd beginnen, zodat wij ook op tijd kunnen stoppen”, stoort Van Ommeren zich aan dit minpunt. Terwijl Waka Pasi gaande was, werd de receptie in het presidentieel paleis geopend met een sprankelend optreden van de zang- en dansgroep Tangiba uit Santigron. De afwisselende optredens bij het paleis zorgden voor een aangename sfeer. Er werd genoten van Awassa-dans en -zang en de iet wat rustige nummers van de de muziekformatie Orchidee. Waka Pasi werd gesponsord door Telesur.
[naar de Ware Tijd, 10/03/2012]
A Sa Go presenteert stuk over ‘ede en bere winti’
door Claudine Saaki
Paramaribo – Het cultureel theaterstuk Du nanga leti na mama fu obia ging op woensdag 11 januari in premiere en gaat over ‘ede en bere winti’ waarover er vaak familiediscussies ontstaan. Soms zelfs zo erg dat er scheidingen of scheuringen in familiebanden ontstaan. “De meeste Afro- Surinamers hebben hiermee te kampen. En het is gewoon de realiteit.
Zoals de christenen engelen zien en de Heilige Geest, zo heeft het negroïde ras ook haar ‘ede en bere winti’s’,” legt Humprey van Hetten uit. Volgens de productieleider van de theatergroep A Sa Go, zijn zij er in geslaagd het theaterstuk op voortreffelijke wijze te presenteren aan een goed opgekomen publiek.
Bezoekers hebben zelfs dagen na de theateropvoering nog met enkele leden van de groep gesproken over het onderwerp ‘de ede en bere winti’. Ze vertelden dat het daadwerkelijk ook gebeurt in hun eigen familie.
Er zijn geluiden gehoord als zou de theatergroep de laatste tijd teveel culturele theaterstukken presenteren. A Sa Go geeft aan ernaar te streven om jaarlijks een cultureel stuk te presenteren en dat de opmerkingen dus niet helemaal waar zijn. “Je kan niet iedereen tevreden stellen, daarmee moet men rekening houden. De keiharde realiteit hoort erbij. De theaterstukken die wij presenteren zijn niet gebaseerd op onwaarheden, maar het zijn waargebeurde verhalen”, laat de productieleider Humphrey van Hetten weten.
Het stuk zal op veel verzoek op 25 januari aanstaande voor de laatste keer worden gepresenteerd. Daarna zijn de districten aan de beurt om ook van dit theaterstuk te genieten. “We zeggen vaak I love Su, dus we kunnen niet alleen naar Nederland gaan en zelfs niet in ons eigen land een rondreis maken.”
A Sa Go bestaat uit twaalf vaste actieve leden en af en toe ook gastspelers. Vorig jaar heeft A Sa Go ook te Sipaliwini, Marowijne, Para, Coronie en Wageningen enkele van haar bekende theaterstukken opgevoerd. Daarnaast heeft zij ook de bewoners te Huize Ashiana en Huize Albertine in de bloemetjes gezet. “Dus we timmeren hard aan de weg! Als zij niet naar ons toe kunnen, dan gaan wij naar ze toe.” Verder streven de bestuursleden van A Sa Go ernaar haar spelers zoveel mogelijk te scholen. Ook wordt er flink aan verjonging van de groep gewerkt.
Zo vertolkte de jonge acteur Romano Harvey de hoofdrol in de film Wroko no de, lesiman breyti. “Het was eigenlijk mijn rol, maar ik zag dat Harvey het wel kon en ik had alle geloof in hem. Ik heb hem toen gemotiveerd”, vertelt Van Hetten aan de krant. Deze film is tot nu toe een bestseller van de uitgever [?? – red.] geworden. “We moeten niet alleen letten op wat we horen, maar juist meer letten op de daden van mensen”, aldus van Hetten. Het volgende theaterstuk van de groep wordt sowieso een liefdesdrama, maar dan niet meer tussen man en vrouw. Deze keer een liefdesdrama tussen moeder en kind en vader en kind in verband met Valentijnsdag.
[uit de Ware Tijd, 17/01/2012]
Afgelopen Carifesta’s economisch niet duurzaam
door Claudine Saaki
Paramaribo – Carifesta, zoals het tot nu toe is georganiseerd, beantwoordt niet meer aan de doelstellingen. Het festival is economisch niet duurzaam en heeft geen ontwikkeling gebracht in onder meer kunst en cultuur in het Caribisch Gebied. Voorts is de Caricom-gemeenschap niet dichter naar elkaar toe gegroeid. “Tot deze conclusie zijn cultuurdirecteuren van de Caricom-landen gekomen na evaluatie van de afgelopen tien Carifesta’s”, zegt Stanley Sidoel, directeur Cultuur op het ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling in gesprek met de Ware Tijd.
Strategisch plan
De directeuren waren eerder deze maand in het land. Volgens Sidoel hebben verschillende Caribische landen, die de voorgaande jaren waren belast met de organisatie, gefaald om het festival tot een succesvol evenement te maken. “Het werd eentonig, mensen geloofden er niet meer in.” Om deze neergang te stoppen en problemen structureel aan te pakken, hebben de Cultuurdirecteuren in 2004 een draft ‘Carifesta strategisch plan’ opgesteld, dat intussen is goedgekeurd door de Caricom-staatshoofden. Het plan voorziet in de installatie van een taskforce die de leiding heeft in de implementatie ervan. Deze aanpak die binnenkort daadwerkelijk van start gaat, moet ertoe leiden dat de Caricom-gemeenschap opnieuw geloof krijgt in Carifesta. Het evenement, dat sinds 1972 wordt georganiseerd, heeft onder meer als doel door middel van kunst en cultuur de Caribische eenheid te etaleren en het Caribisch Gebied positief te presenteren aan de wereld.
Transformatie
De organisatie van het festival is in 2013 in handen van Suriname. Het thema is dan‘Culture for development’. In 2003 was Suriname al voor het eerst de gastheer. Sidoel heeft de prevoorbereiding van het komende festival in handen. “We willen transformeren van een traditioneel concept naar een economisch, vatbaar en duurzaam evenement.” Het concept moet dan vooral inspirerend en innovatief zijn. “De kunst- en culturele sector moeten Carifesta een boost geven. Het moet een algemeen educatieve waarde hebben. Het is ook de bedoeling dat mensen door dit festival gaan beseffen wat voor waarde kunst en cultuur heeft”, zegt Sidoel. Hij hoopt dat er met de implementatie van het strategisch plan de elfde Carifesta in Suriname een succes wordt. Hij is zich ervan bewust dat daarvoor alle expertise uit de kast gehaald moet worden. Het raamwerk van dit plan, inclusief de nieuwe aspecten die Suriname eraan zal toevoegen, is al goedgekeurd. Het document met bijbehorend rapport wordt volgend jaar overhandigd aan president Bouterse. Die zal, zegt Sidoel, een managementteam installeren die de verdere details van het festival uitwerken.
Sidoel: “Het gaat erom dat Suriname deze keer zal tonen wat het allemaal te bieden heeft, dat wij het groots kunnen aanpakken en succesvol kunnen zijn.” Met het oog op de economische aspecten concludeert de cultuur-directeur dat Suriname veel potentie heeft. De ‘waarde’ van het land ziet hij niet alleen in de diverse artiesten, maar onder meer ook in de historische binnenstad die in al zijn facetten zal worden gepresenteerd aan de toeristen en de doorsnee bezoeker. Op programma staan voorts grote concerten waarvoor bekende artiesten lokaal en uit de regio gecontracteerd zullen worden. “Bij Carifesta gaat het eigenlijk om het beste van het beste te showen. Het is tevens een promotie van de culturele industrie, dus willen wij dit duidelijk naar voren brengen”, zegt Sidoel. De cultuur- ministers en de cultuur-directeuren worden tussen januari en maart op de hoogte gehouden van de implementatie van het strategisch plan.
Uitzendrechten
Het komende festival duurt tien dagen, verdeeld over twee weekenden. Andere onderdelen, naast de grote openings- en sluitingsceremonie, zijn activiteiten voor beeldende kunst en een ‘grand market’. De kosten zijn geraamd op minimaal SRD 15 miljoen. Sidoel was secretaris-generaal van Carifesta 2003 en heeft ervaring met de organisatie. Voor het komende festival heeft hij onder meer de accommodatie van de artiesten in beeld gebracht en de veiligheidsmaatregelen uitgewerkt. Over de uitzendrechten voor het festival wordt intussen gebrainstormd. Volgens Sidoel kan Suriname de buitenwereld beter bereiken als de beelden via de Caribische televisie stations worden uitgezonden naar de rest van de wereld. De beslissing over dit aspect wordt genomen door het nog in te stellen managementteam.
[uit de Ware Tijd, 16/12/2011]
Cultuurverschillen Curaçao en Suriname in ‘De Ontmoeting’
door Claudine Saaki
Paramaribo – In de solo-expositie De Ontmoeting van de Surinaamse kunstenares Glenda Tdlohreg worden de Curaçaose en de Surinaamse cultuur tot uiting gebracht. Het is altijd de kunstenares haar droom geweest om een eigen solo-expositie in haar geboorteland te houden.
Zij ervaart deze expo als zeer spannend en zal ruim 35 oude en nieuwe schilderwerken tentoonstellen in het Fort Zeelandia. Tdlohreg schildert nu al elf jaar maar de expositie die op 24 november van start gaat, is haar eerste in Suriname. De kunstenares is geboren in Suriname en is onlangs geremigeerd, na jaren in Curaçao te hebben gewoond. “Vaak wordt gezegd dat deze twee culturen overeenkomen”, zegt de kunstenares. “Maar dat klopt niet.” Zij spreekt uit eigen ervaring, omdat ze in zowel Suriname als Curaçao heeft gewoond en getrouwd is met een Curaçaoënaar. Zij ziet zij veel verschillen tussen het eiland en Suriname. Dit brengt zij onder meer tot uiting in haar schilderwerken, namelijk landschappen, de uitzicht van de waterkant. Op Curaçao heeft zij verschillende schilderlessen gevolgd. Maar haar passie en interesse voor de schilderkunst begon al daarvoor.
In haar vrije tijd maakte ze zelfs schildersketches. Daarna schreef zij zich in bij de ‘s Landhuisbloemenhof. Ook mocht zij deelnemen aan enkele workshops en gezamenlijke exposities. Daarnaast volgde zij drie jaar les bij een kunstatelier in Curaçao.
Zij is erg onder de indruk van de Surinaamse kunstwerken. “Hun fel kleurgebruik spreekt mij echt aan. Heel anders dan de kunstwerken in Curaçao”, zegt ze aan de krant. Op zondag 27 november organiseert zij in de achtertuin van het Nola Hatterman-instituut op het Fort Zeelandia-complex, een schilderworkshop voor tien geïnteresseerden. Wel moeten de tien deelnemers hun penselen en twee schetspotloden meenemen, voor de rest zal de kunstenares zelf zorgen. De bijdrage per deelnemer voor deze workshop is SRD 50.
[uit de Ware Tijd, 09/11/2011]
Tembe in nieuwere vormen steeds populairder
door Claudine Saaki
Paramaribo – Tembe is een algemene naam voor alle kunstuitingen bij de marrons en is steeds populairder aan het worden. Tembe, zowel de Aucaanse als Saramaccaanse benaming voor houtsnijwerken, kunstwerken en craftproducten, krijgt in de nieuwe vorm van unieke meubels nu meer bekendheid. “Wat er al aan kennis is op het gebied van kunst wordt nu op een zodanige manier gebruikt dat het toegankelijk wordt voor een groter publiek”, legt Leo Sampai uit. Sampai werkt samen met beoefenaars van de tembe en heeft als doel deze kunstuiting enerzijds te documenteren in zijn traditionele vorm en anderzijds deze verder te ontwikkelen. “Tembe moet functioneel en dus relevant blijven.
read on…Theaterstuk Verenigde dierenvergadering naar Djumu
door Claudine Saaki
Het theaterstuk Verenigde dierenvergadering, dat vorig jaar veel belangstelling genoot in theater On Stage in Paramaribo, maakt morgen haar doorreis naar het dorp Djumu. Veertig man, spelers en begeleiders, gaan naar het dorp.
In de pinkstervakantie die van 11 tot en met 14 juni duurt zal het project Brommen en Gieren met een theaterkaravaan die een onderdeel is van het Forum Tolin Toli Masanga (FTTM) haar doorreis maken naar de dorpen Asindonhopo, Bende Kondee, Godo en Bofukule.
Dit project heeft tot doel jongeren uit verschillende gezinsituaties door middel van theater meer zelfvertrouwen te geven. De jongeren kunnen op deze wijze veel van elkaar leren. Op alle locaties zal ook een workshop gegeven worden aan de plaatselijke jongeren. Kortom theater door het volk, voor het volk en naar het volk. “Een theaterstuk is een medium bij uitstek waar mensen zichzelf beter leren kennen, maar ook een hulpmiddel om zichzelf vrijer te kunnen uiten”, laat de theatermaker en projectcoördinator Tolin Alexander weten.
Het theaterstuk is een verhaal dat geïnspireerd is door de film The Animal Farm. Het stuk handelt over de dieren die op de boerderij zijn beland en om de beurt aan de macht komen om de boerderij in stand te houden. Maar ze maken er allemaal een potje van. Het is een jeugdvoorstelling met een ‘waarschuwing’ voor volwassenen, omdat zij herkenbare universele politieke systemen vertoont, maar daarnaast ook maatschappelijke issues uit de samenleving belicht.
Het voorbereidingswerk te Djumu is ook al geschied. “Er zijn eerder al lesbrieven over het theaterstuk naar de scholen te Djumu gestuurd en na de voorstelling zullen wij workshops verzorgen aan leerlingen”, verklapt Tolin. De theatermaker zegt voor deze dorpen gekozen te hebben, omdat hij de ‘achtergestelde positie’ van binnenlandbewoners wil doorbreken. “Als het in Paramaribo lukt, waarom dan ook niet in het binnenland? Het is wel een hoop werk, omdat wij sowieso ook met de ouders moeten afstemmen”, benadrukt hij.
Alexander werkt samen met HKU (Hogeschool voor Kunsten in Utrecht) aan het project. Van deze groep hebben de spelers nieuwe theatertechnieken aangeleerd: de manier waarop zij in het stuk met maskers kunnen acteren. Ook motoriek, dans en zang worden belicht. Zij worden begeleid en getraind door lokale theatermakers en deskundigen daarbuiten. Speciaal voor dit project is naar Suriname afgereisd de kinderpsycholoog en tevens theaterdocent Nienke van Sprang en Maarten Woestenburg die theaterwetenschappen en kunstbeleid hebben gestudeerd. Behalve de HKU werken ook mee aan het project Stichting COCON (Communicatie, Cultuur en Ontwikkeling), Theatre Embassy (TE), Pater Alhbrinck Stichting (PAS), Maria School en Stichting JOTA. Het project wordt voor een groot deel gesponsord door de Nederlandse Ambassade.
[uit de Ware Tijd, 10 juni 2011]
Kinderboekenfestival Paramaribo: weten, willen en werken
door Claudine Saaki
Paramaribo – Volle bussen met leerlingen vertrokken gistermorgen naar het KKF Beursterrein om deel te nemen aan de dagelijkse en de spannende programma’s van het Kinderboekenfestival (Kbf) 2011.
Bij de verschillende stands, verdeeld over het KKF Beursterrein, klinkt er gezang, gestamp of geroffel. De apinti- en de djembedrum laten van zich horen. De sfeer in elke stand is anders, maar leuk! Leerlingen zijn enthousiast en spontaan. Het kinderboekenfestival is weer in Paramaribo!
Leerlingen luisteren aandachtig naar de geschiedenis van zeeschildpadden en het Guyana-schild.
In ‘de hal’ op het terrein komen de kinderen bij een van de stands meer te weten over het Guyanaschild, het onderhoud en het behoud van het milieu en over zeeschilpadden. Deze stand wordt mede mogelijk gemaakt door vier organisaties namelijk de WWF, Conservation International, Tropenbos International en Suriname Conservation Foundation.
Geconcentreerd zitten leerlingen in de stand van stichting Mondial naar spannende verhalen te luisteren. Diep weggezonken in een fantasiewereld worden zij door de verteller meegenomen naar een ver en vreemd land. Het nadoen van dierengeluiden en liedjes aanleren die bij het verhaal horen, hebben zij heel snel onder de knie.
In de stand van de Kennedy Stichting worden leerlingen van de buurt Ramgoelamproject gebarentaal geleerd. “Communiceren onder de leerlingen is zeer belangrijk. Mocht het zijn dat zij een leerling met een spraakgebrek tegenkomen, moeten zij toch met zo een leerling kunnen communiceren”, legt een begeleider van de Kennedy Stichting uit.
Het Kbf is een leesbevorderingsproject, waarbij het ervaren van leesplezier centraal staat. Diverse scholen toonden bij de openingsdag (23 mei … red.) belangstelling voor het theaterstuk ‘Okorie en Agambe’. Het thema van het Kbf is dit jaar is WWW.Welzijn. De 3 w’s in het thema staan voor weten, willen en werken. De jonge bezoekers brachten het thema bij de stand Knutselen en Creativiteit het thema tot uiting middels een werkstuk.
Zo liet een hoofdtooi duidelijk het thema uitbeelden: ‘je werkt met je hoofd, je hart en je handen erbij. Welzijn is voor jou en mij’. Aan de trekpop met splitpennen wordt tijdens het Kbf veel aandacht besteed. “De trekpop met splitpennen wordt al een hele poos niet meer gemaakt op scholen. Dus we hebben het opnieuw geïntroduceerd op het Kbf”, laat Sarizia Richaards-Heye een van de werkers weten. De vraag naar de trekpop is erg groot. Vanaf de start van het Kbf zijn er tot nu toe ruim 8.000 hiervan weggegeven. Naast alle ontspanning en plezier wordt de educatie niet vergeten. Converseren in het Caraïbs en het bespelen van de djembe en apintidrum bij de stand van Afu Mena Junior zijn ook twee unieke activiteiten waar de leerlingen aan deel kunnen nemen. Morgen is het laatste dag van het Kbf. Het middagprogramma bestaat uit speciale activiteiten zoals boekpresentaties, musicals, dansvoorstellingen en optredens van kinderen die deelgenomen hebben aan de wedstrijden
[uit de Ware Tijd, 27 mei 2011]
Cliff San A Jong exposeert na 25 jaar
door Claudine Saaki
Paramaribo – Na 25 jaren lang niet geëxposeerd te hebben, laat kunstenaar Cliff San A Jong een totaal nieuwe kant van zijn kunst zien. Een paar van de tentoongestelde schilderijen zijn voorstudies van wat de kunstenaar in de toekomst wil doen. De naamloze expositie duurt twee weken en wordt geopend door Helen Kamperveen.
“Mijn schilderijen gaan altijd over de liefde, love. Dat is wat in mij zit,” is de reactie van San A Jong wanneer aan hem gevraagd wordt waarom de expositie geen naam heeft. Volgens hem ontbreekt de liefde voor elkaar in Suriname en is het momenteel wel hard nodig. “Mensen misbruiken elkaar op elk gebied.”
Dit is een van de schilderijen die ook deel uitmaakt van de expositie van Cliff San A Jong. (foto @ Stefano Tull)
Deze expositie beschouwt hij als zijn taal om mensen te laten weten dat het anders kan. Zijn inspiratiebron is het leven zelf. “Ik word geïnspireerd vanuit mijn ziel. Dat wat in jou is borrelt naar boven en vertaalt zich daarna.” Van nature is de kunstenaar een heel spiritueel mens en hij doet minstens twee keer per dag aan Yoga.
De specialiteit van de kunstenaar is het schilderen van portretten van mensen. Hij gebruikt acryl en olieverf op canvas. San A Jong houdt van duurzaamheid en kwaliteit en hanteert daarom de duurste olieverf die verkrijgbaar is, afkomstig uit Nederland.
Het talent is hem aangeboren. Op zijn dertiende jaar begon hij te schilderen, maar vanaf zijn achttiende pakte hij het heel serieus aan. In 1986 deed hij voor het eerst mee aan de Nationale Kunstbeurs.
De opening begint vandaag om acht uur ‘s avonds in de Royal House of Art in Royal Torarica. De resterende dagen is de expositie open voor het publiek van negen uur ‘s morgens tot drie uur ‘s middags en op woensdag en vrijdag van zeven uur ‘s avonds tot negen uur s avonds .
[uit de Ware Tijd, 18/05/2011]
Nieuwe taalwet zal officiële taal vastleggen
door Claudine Saaki
Paramaribo – Het Directoraat Cultuur heeft gisteren de discussie geopend over de invoering van een taalwet. De pers werd hierbij uitgesloten, maar mocht uiteindelijk de inleiding wel bijwonen. Na een inleiding van de linguïst, dr. Hein Eersel, de voorzitter van de adviescommissie ‘Instelling taalraad en invoering taalwet voor Suriname’, volgden er consultaties van organisaties en personen die zich bezighouden met de verschillende talen die gesproken worden in Suriname.
Verder werd er samen met aanwezige organisaties gebrainstormd over wat naar hun mening in de taalwet opgenomen zou kunnen worden. Er wordt vaak beweerd dat het Nederlands de officiële taal van Suriname is, maar volgens Eersel staat dat nergens vastgelegd. De nieuwe taalwet moet duidelijk inzicht geven in welke taal opgenomen moet worden als officiële taal.
Hierbij haalde de inleider de landen India, Afrika en het eiland Curaçao als voorbeeld aan. In die landen zijn er meer dan drie verschillende talen vastgesteld als officiële taal. Vaak vraagt men zich af of naast het Nederlands ook het Engels een officiële taal zou kunnen, of moeten worden. Ook dit zal aan de orde komen bij de consultaties.
Volgens de inleider speelt de houding van de mens ten opzichte van zijn eigen taal ook een belangrijke rol. “Sommigen beschouwen hun eigen taal als minderwaardig. Daarnaast zijn er anderen die meer waarde hechten aan hun eigen taal”, benadrukt Eersel. Op dit gebied moet er volgens hem verandering komen. De consultaties zullen worden afgesloten met een algemene taalconferentie op zaterdag 18 juni.
[uit de Ware Tijd, 11/05/2011]
Carol Chen Poun Joe enige Surinamer bij Art Expo New York 2011
door Claudine Saaki
Paramaribo – De 22-jarige kunstenares Carol Chen Poun Joe heeft als enige Surinamer Suriname vertegenwoordigd tijdens de Art Expo New York 2011. De expo die een maand terug is gehouden, was in de periode van 25 tot en met 27 maart op de Hudson Pier 94 in New York. De expositie wilde kunstwerken op internationaal gebied aan een groter publiek tentoonstellen. Meer dan 400 kunstenaars deden mee.
read on…The Colors of Anand Dwarka
door Claudine Saaki
Paramaribo – Kunstenaar Anand Dwarka viert zijn dertigste verjaardag op het terras van het Nola Hatterman Art Academy met een expositie in het Surinaams Museum. “Dertig jaar is een rond getal, dus het is de moeite waard om mijn kunstwerken tentoon te stellen aan mijn fans en kunstliefhebbers”, verheugt Kunstenaar Anand Dwarka zich.
The colors of Anand Dwarka zal zijn zesde solo-expositie zijn en heeft zijn naam te danken aan de verschillende vrouwen die Dwarka ontmoet heeft tijdens zijn werk en exposities. Bovendien vervullen vrouwen een belangrijke rol in zijn leven.
Dwarka concentreerde zich voorheen op het thema ‘natuur’. Nu is hij een andere richting ingeslagen, en is in zijn schilderwerken het vrouwelijk figuur duidelijk te bewonderen. “Je kan je niet blijven vastklampen aan iets, maar je moet doorgaan met de nieuwe inspiraties die je krijgt vanuit andere leefgemeenschappen, zoals het buitenland”, legt Dwarka uit. “Ik twijfel niet aan mijn kunstwerken noch aan de kwaliteit daarvan. Ik ben altijd zeker van wat ik doe.” Daarom blikt hij tevreden terug op zijn kunstcarrière. Morgen laat Dwarka dertig nieuwe kunstwerken zien die hij binnen drie maanden maakte. De expositie duurt tot en met 1 mei. Na de opening van de expositie begint zijn verjaardagsfeest precies om negen uur ‘s avonds en duurt tot bam.
[uit de Ware Tijd, 28/04/2011]
Overzichtsexpositie Anand Binda
door Claudine Saaki
De expositie van Anand Binda had geen officiële opening noch een speciale titel. Maar zij vertoont wel een selectie van ruim zeventien kunstwerken die hij de afgelopen negen jaren heeft gemaakt. Deze overzichtsexpositie in Royal House of Arts begon op 19 maart en duurt tot en met 7 mei. “De expositie heeft geen speciale titel, maar het is belangrijk dat het kunstminnend publiek een beeld heeft van wat ik de afgelopen negen jaren heb gepresteerd”, vertelt Binda aan de Ware Tijd.
Daarnaast moet deze expositie volgens hem ook een impuls zijn voor jong en opkomende kunstenaars. Binda is al 32 jaar professioneel bezig met kunst en heeft vaker als hoofdthema ‘de natuur’. Ook bij deze expositie koos de kunstenaar voor ‘de natuur’, waarbij hij met de kleuren groen, blauw en geel het kleurrijke van de natuur tot uiting brengt in zijn schilderwerken. “Natuurlijk komen er ook mensfiguren en andere aspecten voor in mijn kunstwerken, maar de natuur is voor mij altijd het hoofditem”, benadrukt Binda.
Hij zegt eerder acrylverf op linnendoek te gebruiken dan olieverf. Door de jaren heen heeft hij ontdekt dat acryl veel handiger is om te gebruiken in de tropen. “Het is flexibel, terwijl het gebruik van olieverf bij temperatuurverschil kan zorgen voor scheuringen in jouw schilderij”, legt Binda uit. Hij is zeer tevreden met het kunstminded publiek in Suriname, omdat hij merkt dat deze groep actiever wordt. Hij ziet ook een degelijke vooruitgang in kunsteducatie. “Kunst is belangrijk en het stemt de geest goed, ik probeer daarom invulling daaraan te geven”, aldus Binda.
[uit de Ware Tijd, 23/04/2011]
RSS
Facebook
Twitter
