Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Rouweler Hannie
Jamal E. Benhayoun – I am black/Ik ben zwart
Tetouan, June 9 th , 2020
I am black
I am in the streets
A lonely leopard
Beating darkness under leafy bushwillows
Letting my paws sink in the grass
Dreaming of herds of game on the edge of a
cliff
Hannie Rouweler – De Bali danseressen die niet kwamen
En het gebeurde in België. Bijna alle herbergen
waren gesloten. We werden uitgenodigd op een feest
omdat een stel voorgoed terug zou gaan naar Indonesië.
De buurt was uitgenodigd. Ik ontmoette een oude Vlaamse
kinderboekenschrijfster die in de pastorie woonde aan de overkant.
De laatste tijgerjacht op Sumatra
door Hannie Rouweler
tiger, tiger, burning bright
in the forests of the night
(William Blake)
Je zult maar een vader hebben die op jacht gaat; ’s nachts op luipaarden! Zo’n vader heb ik niet gehad, maar ik ken wel iemand die wel zo’n vader had. Die vader had een gewone baan, overdag, maar zijn hobby was alleen op jacht gaan op tijgers. Nu hebben we allemaal wel een hobby. Sommige mensen zitten op een bridgeclub, anderen vinden het fijn om in hun vrije tijd te tekenen of te schilderen.
read on…Memory Lane – Memories: Monty Beekman
door Hannie Rouweler
Monty Beekman heb ik leren kennen door mijn Indonesische man met wie ik in Bloemendaal en Noord-Groningen (Usquert) heb gewoond.
read on…Hannie Rouweler – Madeliefjesstraat
Als ik aan de Madeliefjesstraat denk
in Paramaribo dan zie ik Michieltje lopen
ach, zo’n leuk lief jongetje met donkere krullen
dat elke moeder wel zou willen read on…
About Everything that is not right
Demer Press Belgium has the honour to announce a new English poetry book, with contributions of poets from different parts of the world, About Everything that is not right, a collection of English poems, society related protest poems, a.o.: against racism, corruption, child abuse, child molest, discrimination, environment problems.
read on…Hannie Rouweler – Zwarte minnaar
voor mijn man
Jij met je donkere, glanzende huid van koper
als het paard dat ik elke ochtend
achter in mijn weide zag staan briesen
in een mistlaag van de winter
bracht mij in de donkerste nacht, het diepste
hart van de Caraïben. In elk woord, elke
fluistering hoorde ik de branding van de zee.
Jouw gebaren, sierlijk en intens, waren zo
uitbundig van vrolijkheid, je ogen straalden
als sterren hoog aan de hemel
terwijl je met je oude Toyota mij de buitenwijken
van de stad toonde, de haven, de vervallen huizen,
het strand met palmbomen, dat ik altijd bij je wilde blijven,
in de grootste armoede van dat verlaten eiland.
Ik moest gaan. Ik moest je achterlaten. Ik moest
de pijn voelen van verlies en grenzen
maar als ik de drums en liederen terughoor
van lang vervlogen tijden
ben jij het, die mij in vervoering brengt,
ben jij het, die mij laat leven, mij leven schenkt.
.
Black lover
You with your dark gleaming skin of copper
like the horse that every morning I used
to see snorting in my back meadow
in a seam of winter mist
brought to me in the darkest night the deepest
heart of the Caribbean. In every word,
every whisper, I heard the breakers of the sea.
Your gestures, graceful and intense, were so brimful
of gaiety, your eyes shining like stars high in the sky
while in your old Toyota you showed me the outskirts
of the town, the harbour, the dilapidated houses,
the beach with palms, that I wanted to stay with you
for always, in the utter poverty of that deserted island.
I had to go. I had to leave you behind. I had
to feel the pain of loss and boundaries
but when I once more hear the drums and songs
of times long past
you are the one who carries me away,
the one who lets me live, who gives me life.
Translation: John Irons
Filosofie van de koelbloedigen
Sekou Sundiata
(vertaling: Hannie Rouweler)
(vertaling: Hannie Rouweler)
Filosofie van de koelbloedigen
(blues voor dichters)
Sinds water zwem ik al,
leerde als liederen te zingen.
Het oudste dat ik ken gaat als volgt:
Sommige mensen kwamen uit bomen,
ik herinner me dat ik uit de onderstroom kwam: de oceaan
van zeeën: de elektriciteit de explosies
miljoenen van ons werden verpletterd door de golven,
dan weggeblazen in het geheugen.
Je kunt ons nog steeds in een deel van een maatslag horen
of in de muziek van een schram gemaakt.
De eerste woorden hebben nog steeds wortels,
als een James Brown lettergreep.
Het ene moment was het een enkele cel en het volgende een harde slag.
Snelheid was wat wij nodig hadden.
Ik herinner me zout en lucht, waterig slijm en modder,
rechtop en duim omhoog, vuur en ijzer.
En het belangrijkste: de poëzie die we toen hadden.
Het waren open gedichten, later Afrika genoemd.
Ik herinner me dat het leven bij een vrouw begon.
Gamete was ik toen ik het wist, zygote was ik
toen ik het me herinnerde.
De aarde was toen negatieve ruimte, een doek
van huwelijksgod naar voorhuid en drumhuid uitgerekt.
En slaap vertelde ons in die dagen
om wakker te blijven: duisternis begint
duisternis eindigt.
Wie ooit zei dat er licht aan het einde was
leefde nooit tot het einde, hoefde nooit vooruit te rennen
om te kijken wat het zal worden: schoot
naar graf naar schoot.
Whoso kwowso, ik bedoel dat ik
Boeddha en Krisna op de trein heb gezien.
En je zou riviergoden, profeten niet kennen
of de wende van de eeuw
als je de laatste mode niet kende
zoals spreuken op T-shirts:
De beste dingen in het leven zijn tolvrij
Ik hou niet van vragen, ook niet van antwoorden, ik wil alleen dansen
ik hoef niet te rijden, ik word al gereden
Wat je krijgt is waar je van houdt
Goede dingen gaan naar diegenen die wachten, betere dingen gaan naar wie dat niet doen
Sommige mensen kijken naar beneden en vinden geld, sommigen kijken naar beneden en
verliezen hun ziel?
Shit gebeurt en het drijft.
Ik herinner me de eerste schepen
die als schaduwen aan de horizon verschenen.
En we renden naar buiten om ze te begroeten met onze zoete palmwijn en guaguanco
en dachten dat hun boeken en harmonieleer ons iets konden bijbrengen
over liefde en schoonheid.
Maar het was meer dan een idee
te midden van die koude Atlantische Oceaan: kots
haaien baby’s met navelstrengen om hun nek
het aardeloos ritme van water dat heen en terug spoelt.
Ik was getuige van de geboorte van rock ‘n’ roll.
Mijn moeder heette Lucy, haar echte naam Lucille.
Zonder blues gaan wij ten onder.
(Aloud, Voices from the Nuyorican Poets Café, 1994)
RSS
Facebook
Twitter
