Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Rambaran Mitra
De Sociale en Culturele Dimensies van Hindoestaanse Contractarbeiders en de Diaspora
door Renuka Biharie
De Hindoestaanse contractanten zijn tussen 1873 en 1917 naar Suriname gebracht om de toenmalige leemte aan arbeiders die ontstond na de afschaffing van de slavernij op te vangen op de plantages. Dit boek geeft een helder beeld van hetgeen deze immigratie met zich heeft meegebracht: levensbeschrijvingen van vrouwen zowel voor als gedurende de contracttijd, de sociale vraagstukken en ervaringen van de hindoestanen in diaspora (Nederland), religie, kunst en identiteit en muzikale tradities. read on…
Kalapani-romans steken de kop op
door Jerry Dewnarain
De jongste publicatie van uitgeverij Ralicon is De suiker die niet zoet was/ Chini jo meethi na thi (december 2014) van de in Nederland wonende Pakistaanse schrijver Safdar Zaidi, vertaald uit het Urdu door Mitra Rambaran en door Rappa aangepast aan Surinaamse lezers. Ik noem deze roman een kalapani-roman. Wat is een kalapani-roman? Kort gezegd: dat zijn romans die gaan over het leven van Brits-Indische contractarbeiders die een reis over de Kala Pani (Zwarte Wateren of zeewateren) hebben gemaakt om een nieuw leven elders in de wereld op te bouwen. read on…
Rappa presenteert Surinaamse editie boek Safdar Zaidi
door Hanna Mitra Rambaran
Schrijver en uitgever Robby (Rappa) Parabirsing zal op de Jaarbeurs vandaag het boek De suiker die niet zoet was presenteren. Rappa heeft de Surinaamse editie van dit boek samengesteld. Dit deed hij in nauw overleg met Mitra Rambaran, die in 2013 het boek uit het Urdu vertaald heeft in het Nederlands en schrijver Safdar Zaidi. Rambaran gaat in dit artikel uitgebreid in op het boek. read on…
Doekhie ontvangt schrijver roman Hindostaanse immigratie
De schrijver van de roman over Hindostaanse immigratie, Safdar Zaidi, is van plan om aanwezig te zijn bij de boekpresentatie in november in Suriname. Dit deelde hij vandaag mee aan de zaakgelastigde Chantal Doekhie op de Surinaamse ambassade in Den Haag. read on…
Surinaamse versie De suiker die niet zoet was
door Sabitrie Gangapersad
Paramaribo – Er komt een Surinaamse versie van de historische roman De suiker die niet zoet was. Het boek, dat gaat over de emigratie van India naar Suriname, is door de Indiase schrijver Zafdar Zaidi in het Urdu geschreven en door Mitra Rambaran in het Nederlands vertaald. Schrijver Robby Parabirsing zal zorgen voor de Surinaamse editie.
Aanpassingen
“Er zijn bepaalde delen die gevoelig zijn voor Suriname. Die moeten worden aangepast. Een voorbeeld is het gebruik van het woordje ‘neger’. Dat komt in bepaalde culturen als een scheldwoord over. De moeder van de hoofdpersoon Radj is in Suriname geboren en op latere leeftijd naar Nederland vertrokken. In haar dialoog moet het typische Surinaamse Sarnami herkenbaar zijn. Woorden als ‘eend’ en ‘kerrie’ uit de Nederlandse versie zullen dan worden vervangen door ‘doksa’ en ‘massala’. Hetzelfde geldt voor het woordje roti. Dat hoeft in de Surinaamse versie geen verdere uitleg”, geeft Parabirsing aan. Volgens hem kloppen niet alle feitelijkheden in de roman met de realiteit, maar dat is toegestaan in dit genre. “We plaatsen bij die specifieke gebeurtenissen een noot, dat die afwijkt van de historische feiten. Zo zijn de eerste immigranten die met de Lalla Rookh kwamen niet naar plantage Waterloo in Nickerie gebracht. Er zijn op de eerste boot ook geen kinderen geboren. De reis naar Waterloo ging niet via de zee, maar via Uitkijk”, geeft Parabirsing als voorbeelden aan. Als alles goed verloopt, komt de Surinaamse versie eind dit jaar uit. Een passage die de Surinaamse uitgever erg ontroert, is de beschrijving van hoe de immigranten op de boot naar elkaar toegroeiden en scheidslijnen vervaagden. “Kaste, religie en status deden er niet meer toe. Alleen de regels van het hart telden op de boot.”
Het verhaal
Rambaran laat een kort filmpje het verhaal van het boek vertellen. Dit gaat over het echtpaar Raj en Lakshmi. Hun huwelijk lijdt onder de depressie van Radj, die uiteindelijk op zoek gaat naar zijn verleden. Het boek speelt zich af in het hedendaagse Den Haag met terugblikken naar India en Suriname. “Het boek bevat ook eigen geschreven klaagzangen waarin over instrumenten worden gesproken die wij niet meer kennen”, vertelt Rambaran en speelt een nummer af.
“De schrijver is nooit naar Suriname geweest, maar heeft het land heel mooi beschreven”, zegt professor Chan Choeni. Hij is vooral onder de indruk van een scène waarbij een creoolse roeier tijdens de overtocht van Paramaribo naar plantage Waterloo een kindje redt uit de rivier en de vrouwelijke immigrant uit dankbaarheid zijn voeten raakt. Choenni: “Ik moest een traantje wegpinken.” De suiker die niet zoet was is dinsdagavond in restaurant Khazana gepresenteerd.
[uit de Ware Tijd,13/06/2013]
De suiker die niet zoet was
door Mitra Rambaran
“In de driehoek tussen het Indische subcontinent, Europa en het Caribische gebied worden persoonlijke spanningsvelden knap gesitueerd.”
Zo omschrijft prof.dr.Ernst Hirsch Ballin de roman De suiker die niet zoet was van Safdar Zaidi. Hirsch Ballin was een van degenen die gevraagd was om mee te lezen met deze roman, in zijn hoedanigheid als voorzitter van de adviescommissie Kunst en Cultuur van de Gemeente Den Haag.
De roman handelt over een jong Hindostaans echtpaar dat lijdt onder de depressieve klachten van de man. In zijn zoektocht naar verlichting, komt hij door een speling van het lot terecht in zijn verleden, waar hij de antwoorden vindt waar hij zo naarstig naar op zoek was.
Het verhaal speelt zich af in Den Haag anno 2013. Het verleden voert terug naar het India van 1873 waar de armoede snel om zich heen greep, door toedoen van de Engelsen die de bevolking verbood om gewassen te verbouwen ten gunste van indigo. Misstanden en overlevingsdrang dreven de Indiërs er toe om zich te laten ronselen als contractarbeiders. De reis overzee staat symbool voor de transformatie naar een nieuwe wereld.
De roman is spannend geschreven met diverse filosofische elementen uit de Hindoe en Moslim mystiek met scherp daartegenover seculiere werkelijkheden als een optreden van semi sadomasochisme en de uitbuiting van vrouwen.
De schrijver van deze knap gesitueerde roman, die diepgaand ingaat op de achterliggende oorzaken van contractarbeid, is de van oorsprong Indiër, Safdar Zaidi. Meer dan zeven jaar besteedde hij aan onderzoek, om deze roman te schrijven vanuit Indiaas perspectief.
In 2013 wordt deze roman uitgebracht in het kader van 140 jaar immigratie van Hindostanen in Suriname. ‘Een aanrader voor een ieder die zich interesseert in het onderwerp’, adviseert de Haagse wethouder Kunst en Cultuur Marjolein de Jong.Uitgever: U2pi (uitgever van boeken in eigen beheer), Voorburg
Raadslid wil Sarnámihuis Den Haag behouden
Het Sarnámihuis heeft zich niet gehouden aan de bij de oprichting gestelde eisen, maar moet wel blijven bestaan. Mitra Rambaran, CDA-gemeenteraadslid in Den Haag, vindt dat het college zich moet inzetten voor het behoud van het centrum van Hindostaanse geschiedenis, kunst en cultuur.
Onlangs bracht een adviescommissie van de gemeente een negatief advies uit over het functioneren van het Sarnámihuis. De jaarlijkse subisidie van 90.000 euro zou moeten stoppen. Raadslid Rambaran is het daar niet mee eens: “Ik wil dat het college zich uitspreekt over het cultureel erfgoed dat daar bewaard wordt.”
Rambaran erkent dat niet is voldaan aan de eisen, maar de waarde van de spullen in het Sarnámihuis is te groot om het zomaar te sluiten: “Het heeft een educatieve waarde.” Daarmee wil ze niet zeggen, dat het advies van de commissie in de wind moet worden geslagen.
Kans krijgen
Een bepaald deel van de Haagse bevolking kan in het huis zien waar ze vandaag komen, hun ‘roots’ bekijken. Het raadslid staat wel open voor andere mogelijkheden om het erfgoed te behouden. Het college van Den Haag zou met het bestuur van het Sarnámihuis om de tafel moeten gaan zitten om de alternatieven te bekijken: “We willen dat het bestuur de kans krijgt om zich te bewijzen. Ze zijn pas aangetreden en ik geloof in die mensen.” Op 17 september hakt de gemeente de knoop door.
RSS
Facebook
Twitter
