blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Rahan Stuart

Biograaf Peter Meel: “Henck Arron onderschatte vakbondskwestie onderofficieren”

door Stuart Rahan

Na de Surinaamse politici Johan Adolf Pengel en Jagernath Lachmon heeft de vader van de Surinaamse onafhankelijkheid, Henck Alphonsus Eugène Arron, nu ook een biografie. Maandag verschijnt van de hand van auteur Peter Meel (1959) Man van het moment. Een politieke biografie van Henck Arron  (Amsterdam: Prometheus/Bert Bakker, 2014, 745 pagina’s). read on…

Sranantongo dictee 2014

Op zondag 16 november organiseert de Vereniging Ons Suriname in Amsterdam weer het jaarlijkse Sranantongo dictee. read on…

Eerste lustrum Bijlmerparktheater

Geen bloemen, wel boeket aan felicitaties en voorstellingen

door Stuart Rahan

Amsterdam-Zuidoost – Één ding hadden de felicitatieboodschappen gemeen: het voelt alsof het Bijlmer Parktheater veel langer bestaat dan vijf jaar. Donderdag vierde het eerste theater in Amsterdam-Zuidoost haar vijfjarig jubileum. “Dat wil zeggen dat je het goed doet, dat het vertrouwd is en dat mensen het weten te vinden. Het theater is onze parel”, feliciteerde een trotse Urwin Vyent, lid van het Dagelijks Bestuur van Amsterdam-Zuidoost, het jubilerende theater. read on…

Geen Gouden Kalf voor Hoe duur was de suiker

door Stuart Rahan
Utrecht – De verfilmde roman Hoe duur was de suiker van regisseur Jean van de Velde heeft geen Gouden Kalf gewonnen op de laatste avond van het Nederlands Film Festival 2014. Het Gouden Kalf voor de UPC Publieksprijs ging vrijdag naar de natuurfilm De nieuwe wildernis. Naast genoemde films had ook de romantische komedie Soof’een nominatie. read on…

Hoe duur was de Suiker genomineerd voor Gouden Kalf

door Stuart Rahan

Utrecht – De film Hoe duur was de Suiker maakt kans op het Gouden Kalf voor beste publieksfilm. Dat maakte het Nederlands Film Festival donderdag bekend. Naast dit filmdrama zijn ook genomineerd de natuurfilm De nieuwe wildernis en de romantische komedie Soof. Het publiek kan tot 2 oktober middernacht stemmen op de top drie via www.goudenkalfpublieksfilm.nl. read on…

‘Read My World’: Het woord als protest

door Stuart Rahan
Dub Poet Linton Kwesi Johnson bereikt een groter publiek met zijn maatschappijkritische gedichten door deze met reggaemuziek te ondersteunen en te versterken. Foto: Stuart Rahan
Amsterdam- Het vuur waarmee dichters en woordkunstenaars hun eigen samenleving beschrijven, leeft nog steeds voort. Het geweten van de maatschappij roert zich en verwoordt deze eigenaardigheden op zijn of haar manier door middel van gedichten, gesproken woord of muziek. Soms ook een combinatie daarvan zoals bleek tijdens de opening van het Read My World, vrijdag in Amsterdam. read on…

Kwaku meer dan zien en gezien worden

door Stuart Rahan

Amsterdam-Zuidoost – Het Kwaku Summerfestival is meer dan alleen eten, drinken, kijken en bekeken worden, muziek, dansen en voetballen. De gemiddelde bezoeker van dit immens populaire Surinaams-Nederlandse culturele festival gaat er op de bonnefooi naartoe. “Ach, ik kom toch zeker bekenden tegen met wie ik een praatje kan maken, een dyogo en een bakje bloedworst mee kan delen.” Deze groep vindt het niet nodig het uitgebreide programma te raadplegen. read on…

In memoriam Bally Brashuis

door Stuart Rahan

“Prey, mi n’e prey moro.” Bally Brashuis speelt niet meer. Geen winti meer, ook geen preken. “Prey, mi n’e prey moro.” Een Apuku-singi die één van Surinames meest kleurrijke religieuze leiders niet alleen met zijn ‘Blaka Bubaband’ zong maar ook in lichaam en geest vertolkte. read on…

Versoberde ceremonie rond slaaf gemaakte Elieser

door Stuart Rahan

Ouderkerk a/d Amstel – Voorzitter Perez Jong Loi van stichting Opo Kondreman is niet te spreken over de manier waarop de Amsterdamse subsidieverstrekkers om zijn gegaan met de herdenkingsceremoniën bij het graf van de slaaf gemaakte Elieser. Woensdag was de vijfde keer dat op de Joodse begraafplaats Beth Haïm in Ouderkerk aan de Amstel het graf van Elieser werd vereerd met ceremoniën en toespraken. read on…

‘Elisabeth Samson maakte witte mannen rijk’

door Stuart Rahan

Amsterdam – “U moet niet alles geloven wat in de geschiedenisboeken staat”, waarschuwde schrijfster Cynthia McLeod het publiek dat zondag de voorpremière van Elisabeth Samson vs de Nederlandse staat bezocht. De geschiedschrijving was fout.
Elisabeth Samson werd niet rijk vanwege blanke mannen. Zij heeft blanke mannen rijk gemaakt. Wat in (geschiedenis)boeken staat geschreven, “zegt meer over de witte geschiedschrijvers”, vulde McLeod later aan.
Het theaterstuk Elisabeth Samson vs de Nederlandse staat’is gemaakt [door Karin Amatmoekrim – red. CU]  naar een interpretatie van de Amsterdamse theatergroep Urban Myth onder leiding van Jörgen Tjon A Fong. Er is gebruik gemaakt van de kennis van nu in de discussie rond discriminatie, die van minderheden met een andere huidskleur dan de oorspronkelijke autochtone bewoners van Nederland.
Het vermogen van de zwarte vrouw Elisabeth Samson werd geschat op anderhalf miljoen gulden en een jaarlijks inkomen dat in schattingen varieerde van dertig tot tachtigduizend gulden. Samson werd historisch een omstreden figuur. Op eigen kracht raakte ze in de keiharde zakelijke witte mannenwereld steenrijk en hield daartegenover zelf ook ‘slaven’. “Ik ben goed voor mijn slaven en hun pasgeboren kinderen. Pas als zij vijf jaar oud zijn, verkoop ik ze”, is een uitspraak die je als publiek uit je evenwicht haalt.
Vrijdag is de grote première in de Stadsschouwburg van Amsterdam.
[uit de Ware Tijd, 13/03/2014]

Sranantongo Bakadina

Eren van en pronken met het Surinaams

Een programma rond het Surinaams in verband met Internationale Moedertaaldag met o.a. presentatie boek en cd van Flos Rustveld Wan gro-ede kon gi Maria, een vertaling van Slaaf kindje slaaf geschreven door Dolf Verroen.

read on…

Famir’man sani

door Stuart Rahan
Ze maken hun op om fo nu en fo eeuwig af te rekenen met die kunu die op ze rust, de familie van Ma Lien met owma Ma Marjana aan het hoofd. Ma Marjana is de buik van de familie dus heeft die afrekening allenig kans van slagen als zij als een wèri wèri koningin behandeld wordt tijdens een ritueel, buiten de stad.
Dit wintiritueel kan niet in de stad gehouden worde. Lanti wil het niet. Ma Lien heeft zoveel tegenslag gekrege in der leve dan meer dan een dozijn bonuman konden genezen. Eén zoon is opgesloten in Kolera omdat hij twee meisjes had vermoord. Ma het is niet fo die moord dat ze hem in Kolera hebben opgesloten. Het is omdat hij ze toen daarna ging gebruiken, ze met fayalobi ging vereren en bij juweliers ging stelen om ze met goud te behangen. Zo iemand sem hoofd is geboord, toch! Een andere zoon moet afgeholpen worden van een kroi door die bakrafrow omdat hij z’n mond aan d’r onderbuik zet.
Oh, wat kon die Edgar Cairo zich toch prachtig uiten in het Surinaams-Nederlands. Hij had het vaak over die ‘negerdinges’ waar Afro-Surinamers moeite mee hebben ze onder ogen te zien maar intussen in het geniep hun winticultuur beleven. Dat was toen, nu zijn de erkenning en het respect gelukkig aardig ingeburgerd. Edgar Cairo had ook een vooruitziende blik. Niet alleen de Afro-Surinamers gaan gebukt onder een ‘kunu’, het hele land en alle Surinamers gaan gebukt onder de nationale vloek, de decembermoorden. Slachtoffers en nabestaanden doen er alles aan om het recht te laten zegevieren, de daders werken nog harder om te voorkomen dat het recht zijn beloop krijgt en zij alsnog achter de tralies belanden. In hun strijd de vloek de baas te zijn, laten onschuldige burgers zich willens en wetens meesleuren in het gevecht dat op drijfzand wordt gevoerd.
De verruimde Amnestiewet van april 2012 moest daders beschermen. In het verlengde daarvan organiseren regering en Nationale Assemblee een conferentie om eventueel te komen tot het proces van nationale verzoening. Processen die uit de koker van de ‘verdachten’ voortkomen. Gelukkig is men zich ervan bewust dat er een vloek heerst en dat er ‘iets’ gedaan moet worden om het land te zuiveren. Alleen bewijst de tot nu toe gevolgde weg dat er sprake is van een bittere afrekening met het verleden. Bitter voor slachtoffers en nabestaanden die geen moment betrokken zijn geweest bij het proces van verzoening, de nationale reiniging van lichaam en geest. Het meest pijnlijke aan dit zogenaamde proces is dat ‘verdachten’ en hun politieke ‘tyamu’ bepalen hoe te handelen en waarvan de uitkomst al in hun voordeel is beslist. De aanstaande anti-corruptiewet is ook zo’n voorbeeld. Op deze manier houdt de ‘kunu’ het land in zijn wurggreep.
Wij leven in een land waar onze afo en trotro van zowel de Afro-Surinamers als de Hindostanen en Javanen culturele waarden met betrekking tot onze ‘yeye’ altijd met een zekere trots hebben beleden. Karma is niet altijd wetenschappelijk te verklaren maar er zijn wel degelijk aanwijzingen die aantonen dat het persoonlijke lot ook mede bepaald wordt door mans levenswandel. Bekijken wij de omstandigheden waaronder zes leden van de ‘Groep van 16’ zijn overleden dan blijkt dat geen van hen ‘vredig’ is ingeslapen. Dat is toch een veeg teken aan de wand zijn. In het verhaal van Edgar Cairo, ‘Famir’man sani/Kollektieve schuld’, een zoektocht naar zelfreiniging wordt er een hoge prijs betaald. Als owma Ma Marjana uiteindelijk die bevrijdende wasi krijgt, een winti en een stevige dansi op plantage Onoribo, is zij de volgende dag dood. Een hersenbloeding werd haar fataal. Dat een kunu onze nationale saamhorigheid in de weg staat, is een feit. De sleutelfiguren zullen de sleutel echter uit handen moeten geven.
[uit de Ware Tijd, 13/02/2014]
  • RSS
  • Facebook
  • Twitter