Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Jamal E. Benhayoun – I am black/Ik ben zwart
Tetouan, June 9 th , 2020
I am black
I am in the streets
A lonely leopard
Beating darkness under leafy bushwillows
Letting my paws sink in the grass
Dreaming of herds of game on the edge of a
cliff
Alfred Schaffer – Wat ooit gruwelijk was is één grote grap
Wat ooit gruwelijk was is één grote grap
rennend de cassaveheuvel af.
in het begoochelende laatste beetje licht.
met mijn toverstok van hout waarmee ik joelend
klein gevogelte de stuipen op het lijf jaag.
suikerdiefjes kieviten en musduiven.
een tumultueuze kluwen die hysterisch op de vlucht slaat
voor mijn eenpersoonsmilitie.
dat ik mijzelf niet bijhoud door mijn vaart.
dat ik met scherp schiet als ik mij onzichtbaar waan.
hoe ver nog voor ik thuis ben en ik alles kan verklaren.
wil ik de striemen op mijn lijf vergeten
moet ik mij in twijfel trekken.
daar ligt het dal met het riviertje en de kleine huizen.
buiten adem val ik stil.
Alfred Schaffer (1973)
uit: Wie was ik; Strafregels (2020)
Ken Mangroelal – Oude Liefde
Het schemerde nu
en in het wegstervende licht
veranderde ik
In een schimmige gestalte
en later in een ridder
van de nacht.
In mijn borst droeg ik
een minnelied
voor een oude liefde
een oude vlam
die in mijn binnenste
wakkerde.
Haar warme gloed
had niet ingeboet
en aan al haar zoet
deed ik mij wederom
te goed.
O, oude liefde
die niet roest.
Lucy Kortram – Gedicht
Update
Thuis is hij hij, geen simpel punt op een vlak. Hij is, bestaat op het kruispunt
van zijn assen, ingekaderd door veel vlakken, neemt hij ruimte in met
klasse, gender, etniciteit, geaardheid, leeftijd, nationaliteit.
Thuis is hij hij, een veelvlak, kubus van glas, waarin zichtbaar assen elkaar
omstrengelen, concurreren, inspireren in hun kruispunt. Zijn bewustzijn,
inclusief perspectief, schept denkkracht, meer-dimensioneel,
weldadig, comfortabel, heel voelt hij.
In de samenleving wordt hij weggestopt in een goochelhoed
zijn assen als wegwerpgoed, achteloos gereduceerd tot enkel zwart,
zijn bestaan zo gelegitimeerd als punt.
Geen veelvlak dus, geen kubus van glas, geen denkkracht wordt hem toebedeeld,
men ziet hem als een etnisch punt, een stip wellicht.
Punt uit!
De samenleving denkt selectief, de tango danst men exclusief
struikelend op het hellend vlak van een plat getreden platter plat
Cogito ergo sum, ik denk dus ik besta
maar in de samenleving bestaat hij omdat hij zwart is, basta
Descartes 2.0
Ken Mangroelal – Soldatchi (Heremietkreeft)
Hij beschermt zijn weke achterlijf
door te huizen in een slakkenhuis
en nu de tijd is aangebroken
om op zoek te gaan naar een
ruimer onderkomen
kruipt hij in de vroege morgen
moeizaam over het koraalrif en
door het zilte zand
Een tocht geleid door één gedachte:
wie zoekt zal vinden
en niet minder
want in de late middagschemering
staat hij voor een lege schelp
ruim genoeg voor zijn nu groter
achterlijf.
Na zijn intrek kijkt hij toe
wie het eerste toesnelt en maalt
naar zijn verlaten stekje.
Want ook hier is woningnood
en krapte op de schelpenmarkt.
Jit Narain – Gedicht
Voor Cándani
Blarenvrij loop je over keien
vereelt zijn de zolen
ach geest, waarom dan de pijn in de ziel?
Ik weet dat je gestruikeld bent,
in ongewis verdriet gevangen
en als gevangene op de pijnbank gelegd.
Vrijheid is verliezen van herinneringen
op dat moment ontmoet ik je wel.
Saya Yasmine Amores – Immigratie
Wanneer heimwee mij bevangt
zoek ik naar mijn voorouders
in gedichten van Jit Narain
Eugène Rellum – Onderschatting
Hij zei:
‘t is maar een neger
en
in zijn diepgevoelde
superioriteit,
mat hij mij
met de kleinste maat;
zijn zelf-ingenomenheid
zag niet
de lange schaduw,
die Negerschap
vooruitwerpt,
want anders
zei hij zeker:
ai, een Neger!
Boeli van Leeuwen – Gedicht
Nacht
Tropennacht, karbonkelsterren aan het firmament,
Het zwoel gewelf waaruit de bleke maan
Schaduwen van weemoed achter lemen hutten zendt
En schimmige geraamten triest vergaan.
De schurftige kokosstammen met verziekte huid
Kreunen in de dorre grond van dorst.
Het landhuis, een verlaten bruid,
Droomt hooghartig boven krullengeborduurde gevelborst.
Een negerin gaat door de nacht
Gevangen in betovering der dingen;
En de lucht wordt zwaar van angst en macht.
Nu groeit het menselijk verlangen
En de hunkering
Naar beelden die men nooit meer kan vervangen.
V.S. Naipaul herlezen
Van de redactie van de Ware Tijd Literair
Zowel deze Literaire pagina [van de Ware Tijd, 3 november 2019 – red. CU] als die van vorige week staat in het teken van V.S. Naipaul. Zijn werk is belangrijk, ook voor de Surinaamse lezer. Het wordt nog steeds herdrukt, ook in series, wat een bont scala aan al dan niet bij elkaar horende kaften oplevert. Tijdens de literatuurlessen bij het vak Nederlands op de lerarenopleiding IOL, hebben vele studenten het boek De mystieke masseur gelezen, als tekenend voorbeeld van Caribische literatuur. Jerry Egger komt aan het woord over The Middle Passage, waarin Suriname prominent voorkomt.
read on…Dorus Vrede – Gedicht
Toen wij het dorp verlieten
hebben wij in der haast
de plantsoenen uit de grond getrokken
in het nieuwe đorp geplant
ter herinnering aan onze Plaats van herkomst