blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: plagiaat

Auteursrechten en intellectueel eigendom

Van de redactie van De Ware Tijd Literair

De redactie van DWTL is benaderd over een kwestie met betrekking tot plagiaat. De heer Gangaram Panday heeft ontdekt dat de Indiase Ambassade namen heeft veranderd in een leerboek waar zij het copyright op bezitten. De auteurs zijn in de eerste vier drukken vermeld, maar in de vijfde druk uit 2019 zijn er maar twee mensen van het eerste uur genoemd. De brief van de heer Gangaram Panday is volledig opgenomen op deze pagina zodat elke lezer precies weet waar het over gaat.

read on…

Erasmus Universiteit in Rotterdam vraagt psycholoog doctorsbul terug

De Erasmus Universiteit in Rotterdam (EUR) wil dat psycholoog Ans van Ass afstand doet van haar doctorstitel en verwijdert haar proefschrift uit de bibliotheek. Haar gepensioneerde promotor Teun Hardjono mag geen promovendi meer begeleiden en geen afscheidsrede houden. De universiteit geeft het ministerie de promotiepremie van 90.000 euro terug. Deze maatregelen heeft de EUR vandaag bekendgemaakt. read on…

Adjiedj Bakas jat niet alleen van mij. Hij jat van alles en iedereen

door Theodor Holman

Wat is het verschil tussen een helderziende en een trendwatcher? Een helderziende heeft nog nooit een trend goed voorspeld en bij een trendwatcher gebeurt nooit wat hij helder ziet.Adjiedj Bakas is een trendwatcher; het koffiedik aan de hand waarvan hij de toekomst voorspelt, is gestolen waar. Ik zal dat nu aantonen.

read on…

Is dit discriminatie?

door Toon Kasdorp

Rabin Gangadin een Surinaams dichter en prozaschrijver. Ik citeer uit Wikipedia:

Gangadins poëzie is direct, grillig, zonder herkenbaar Surinaamse elementen: zijn debuutbundel Desaveu (1980) werd met enkele kleine wijzigingen herdrukt als Een zeldzame kamer (1982). Verder verschenen: Tussen letter en geest (1984), Striptease zonder muziek (1987). ln zijn proza haalt hij fel uit naar zijn Landgenoten (1986). Gangadin ontziet niets en niemand – ook zichzelf niet – en heeft de neiging zich te overschreeuwen. Ernstig afbreuk aan zijn werk deed de constatering dat hij op evident plagiaat betrapt werd: uit zowel het werk van Jeroen Brouwers als de literatuurcriticus Wim Rutgers nam Gangadin zonder bronvermelding grote passages over.

Wie zijn stukje in de NRC van 3/8/13 leest over het Surinaamse Nederlands waar we te weinig respect voor zouden hebben, wordt op dat punt van het plagiaat gerustgesteld. Een zin als de navolgende kan hij onmogelijk van een ander hebben. Die heeft hij zeker zelf bedacht.

‘De massale exodus van Surinamers naar Nederland ten spijt, die wellicht zou kunnen doen vermoeden dat er na verwerking van deze culturele invasie een periode uit zou breken van culturele cohesie, wees de praktijk er juist het tegendeel van uit’.

De zin is krom en het is ook verder beroerd Nederlands. Wat kan hij hebben bedoeld? Dat er ondanks de massale trek van Surinamers naar Nederland geen sprake is van het naar elkaar toegroeien van het Surinaams en het Nederlands? Waarom dan niet? Wil hij soms beweren dat alle Surinamers zo slecht schrijven als hij? Dat is zeker niet zo. Gerard Spong en Lilian Gonçalves schrijven uitstekend en dat geldt ook voor Noraly Beyer en Sigi Wolf.

Leest U eens de volgende zinnen uit het zelfde stukje. ‘Een tendens die het Nederlandse literaire landschap geheel doorklieft is de slaafse bewondering voor Nederlandstalige islamitische auteurs’… ‘Het effect is dat Nederlandse literaire uitgeverijen, literaire tijdschriften en literaire wervers reeds in eerste oogopslag het vermeende literaire talent in een Marokkaanse, Turkse of Iraanse scribent menen te kunnen ontwaren’.

De jaloezie van deze Surinaams Nederlander t.a.v. allochtonen met een andere achtergrond heeft iets meelijwekkends. Maar de vraag blijft toch vooral wat de reden kan zijn geweest voor de NRC om deze man zijn onmacht zo publiekelijk te laten demonstreren? Dat is niet duidelijk. Een ingewikkelde manier van discrimineren misschien?
[van de weblog van Toon Kasdorp, 3 augustus 2013]

Frits Wols, schrijver-dichter uit Saramacca

door Jerry Dewnarain

Frits Wols (pseudoniem van Eugène Wilfried Wong Loi Sing) behoort tot de Surinaamse schrijvers en dichters die hun literaire debuut nog net in de jaren zestig maakten, maar zich na 1970 van hun productiefste kant laten zien.

read on…

General D pleegt plagiaat

door Steven Seedo

Paramaribo – De Frans-Guyanese artiest met Surinaamse roots General D heeft met zijn nieuwe single Ay Na Yu plagiaat gepleegd. Volgens gospelzangerenrapper-Epee is het oorspronkelijk zijn lied. Het nummer zou gejat zijn van het album Hopo da Hemel dat in 2009 uitkwam. “Er is bijna niets veranderd aan het lied. De melodie is nog hetzelfde alleen de tekst is een beetje veranderd”, reageert Epee.

“Ik heb heel veel telefoontjes van mensen gekregen die het hebben opgemerkt. De meeste bellers denken dat het mijn lied is”, vervolgt hij. De gospelrapper zegt geen juridische stappen te zullen ondernemen. Hij zoekt eerst het pad van onderhandeling. Ondertussen vernemen we dat Epee en General D al on speaking terms zijn. General D – die eigenlijk Danny Alasa heet – lanceerde een week geleden tijdens een korte promotietour in Suriname Ay Na Yu die hij samen opnam met de Jamaicaanse reggaeartiest Turbulence . Van het nummer is ook een videoclip op de lokale tv-zenders te zien. General D ziet de lancering van Ay Na Yu in Suriname als een eerste stap naar meer naamsbekendheid. Het nummer is door de media op Jamaica al goed ontvangen.

[uit de Ware Tijd, 17/01/2012]

Charlatan blijft charlatan

door Xaviera Jabini

In een café, paar jaar geleden
een onvergetelijk amusant verleden
terwijl hij zat, nippend aan een glas
waarvan de inhoud een alcoholplas

Is dit een strofe van een gedicht? Nou, het is in ieder geval wel gerijmel: geleden – verleden, glas – plas. Verder is het een stuntelig in elkaar geknutselde scène waarvan het niet duidelijk is wat er nu exact wanneer gebeurt. Het gedicht heet ‘Mijmeraar aan de bar’ dus de hij-figuur zal wel die mijmeraar zijn. Maar zit hij daar nou een paar jaar geleden? Of denkt hij aan een paar jaar geleden? Hij zit daar, zo wil het cliché ‘nippend aan een glas’ – een tegenwoordig deelwoord dat bij elke schrijfcursus direct naar de afvalbak met het etiket ‘moeizaam taalgebruik’ wordt verwezen. En wat zit er in zijn glas? ‘waarvan de inhoud een alcoholplas’ – hoe een plas in een glas kan behalve omdat die woordjes in het Prima Rijmwoordenboek staan? Joost mag het weten. Is het rimisch? Is het metrisch? Is er iets dat op poëzie zou kunnen duiden? Nee. Kan dus ook allemaal in dezelfde afvalbak ‘moeizaam taalgebruik’.

Tweede strofe:

Plots, het ontwaren van een gedaante
geheel begiftigd met een pedante
bekoring van een lieflijke schoonheid
waarvoor op de knieën iedere vent
zelfs lijdend aan een statische loomheid

Volgt u het nog, lieve lezer? Of bent u na 9 regels van dit vers al helemaal dolgedraaid? Nee, denk niet dat u nu arrogant bent als u denkt dat u dit zelf tienmaal beter zou kunnen. Het is zo!

De twee strofen maken deel uit van de 27 rijmsels die Rabin Gangadin samenbracht in het bundeltje De stadswandelaar. Er zit geen liefde in deze rijmsels, geen mededogen, geen inleven in de geobserveerde personen. Moet dat dan? Nee, dat moet niet, het mag allemaal puur sarcasme zijn, maar dan moet het wel superieur zijn verwoord, en geen zinloze woordenbrij zoals hier.

Plagiaat

De stadswandelaar is Gangadins eerste boekpublicatie sinds een kleine vijfentwintig jaar (!). Hij publiceerde een handvol dichtbundels, een essay en een verhalenbundel die door Michiel van Kempen treffend getypeerd werd als ‘kotsen op de landgenoten’ (lees die recensie hier). Toen die literaire carrière gesmoord werd in de grootste doodzonde die een schrijver kan begaan: het overpennen van het werk van anderen en dat dan publiceren als eigen werk, ofwel plagiaat, was het gedaan met de literaire krullendraaierij. De charlatan was ontmaskerd. De auteur dook nog wel eens op internetfora die speciaal gecreëerd lijken te zijn om te schelden, en hij werd geïnterviewd door Vrij Nederland in een reeks van mislukte schrijvers, een interview waarin hij bekende in de bijstand te zijn beland. Hoe kon dat? Hij was toch een schrijver die publiekelijk verkondigde minstens een twaalftal academische studies te hebben gevolgd? Die allerlei proefschriften had geschreven en die een reeks van titels gebruikte (zie hier)? Zo’n man moest toch allang minstens staatssecretaris zijn geweest? Dat moet hij zelf ook gedacht hebben, want hij spande een proces aan tegen Van Kempen die wat kritischer was over al zijn titels. Gangadin verloor het proces smadelijk (zie een verslag hier).

Nu werkt Gangadin aan zijn ‘literaire come-back’, hij wil zo graag literator zijn, hij wil zo graag Literèèèr schrijven. Ik denk niet dat er nu veel plagiaat zit in zijn nieuwste boekje. Je vindt gewoonweg geen auteur die zo slecht schrijft, dat je die zou willen plagiëren. Maar de geciteerde strofen maken wel één ding duidelijk over Rabin Gangadin: een literaire charlatan blijft altijd een literaire charlatan.

De stadswandelaar in verschenen in de reeks De Windroos.

Vonnis tegen schrijver Rabin Gangadin vandaag betekend

De betekening van het vonnis tegen de schrijver Rabin Gangadin is vandaag van kracht geworden middels publicatie in Het Parool (zaterdag 25 juni 2011). Eerder kon de betekening van het vonnis niet plaats hebben, omdat de gerechtsdeurwaarder Gangadin (foto rechts) niet aantrof op het door hem bij de rechtbank opgegeven Utrechtse adres. Op een ander adres bleek Gangadin met de noorderzon te zijn vertrokken, met achterlating van een forse huurschuld. Omdat de schrijver ‘voortvluchtig’ is, is het vonnis nu van kracht geworden door openbare publicatie in een dagblad.

Rabin Gangadin. Foto Rabin Gangadin

Rabin Gangadin werd wegens herhaaldelijke lasterlijke uitlatingen tegen de Amsterdamse hoogleraar Michiel van Kempen veroordeeld, op straffe van een dwangsom van 250 euro per dag, al zijn uitlatingen over Van Kempen van het internet te verwijderen. Tevens werd hij veroordeeld in de proceskosten. Hij had tijdens het proces zijn gelijk proberen te halen met verschillende brieven van derden (o.m. gemeentelijke en universitaire instellingen), die echter allen getuigden dat de brieven door Gangadin vervalst waren.

Details over het vonnis staan in dit bericht.

Rechter veroordeelt Rabin Gangadin wegens laster

De rechtbank van Breda heeft de Surinaamse schrijver Rabin Gangadin veroordeeld tot een verbod nog verdere schadelijke uitlatingen te doen over de Amsterdamse hoogleraar Michiel van Kempen. Hij moet binnen twee weken al zijn lasterlijke uitspraken van het internet verwijderen.

read on…

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter