Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Pinas Marcel
Monument Plein 10 oktober te Paramaribo
Als zoon van N’dyuka Marrons is Marcel Pinas een nazaat van degenen die de slavernij ontvluchtten en in het Surinaamse bos hun Afrikaanse erfenis opnieuw vormgaven. Pinas plaatst zichzelf nadrukkelijk in deze traditie. Hij gebruikt motieven, objecten en materialen uit de N’dyuka of Aukaner cultuur en geeft daar vervolgens zijn eigen vorm aan. Zo gebruikt hij bijvoorbeeld het karakteristieke marron houtsnijwerk, of olielampen of het esoterische Afaka schrift om zijn verhaal te vertellen. Centraal daarin staat zijn motto “Kibri a Kulturu” (Behoud of bescherm de cultuur). In opdracht van het Tropenmuseum ontwierp Pinas een installatie waarin een deel van de collectie uit het Tropenmuseum werd ingezet voor een eigentijds beeld van de verbinding tussen Afrika en Latijns-Amerika.
Bouterse een raaskallende president?
Monument Plein 10 oktober te Paramaribo
van Marcel Pinas in originele staat
door Rolf van der MarckZondag 10 oktober 2010, de dag waarop werd herdacht dat 250 jaar geleden het traktaat is getekend waarbij de zelfhernomen vrijheid van de Marrons werd bezegeld door het koloniaal bewind, was de uitgelezen dag voor onze ‘Popie-Des-Pres’ om zijn ultieme droom, het herschrijven van de Surinaamse geschiedenis, den volke bekend te maken. Had hij al niet in 1980 zo’n droom? Toen werd het een grandioze mislukking, nu zál en móet hij slagen, want zo’n kans komt nooit meer terug!
Als militair stond hij z’n mannetje, want zijn gewelddadig optreden ten tijde van de standrechtelijke vonnissen van 8 december 1982 en de Binnenlandse Oorlog van 1986-1992 heeft onnoemelijk veel bloed doen vloeien, het heeft Suriname echter een decennia-lange economische depressie bezorgd en de Surinamers een angstpsychose die zijn werking nog steeds doet gelden. Toen ons land in elkaar zakte van ellende was Bouterse wel gedwongen zijn droom (voorlopig) op te geven.
Links: Ronnie Brunswijk
Oprichting NDP heeft nergens een belletje doen rinkelen
Toch was Bouterse niet verslagen, maar wat hem als militair en als dictator niet was gelukt zóu en móest hij op een andere manier realiseren. Hiertoe richtte hij in 1987 de Nationaal Democratische Partij (NDP) op als vehikel voor de “Vier Vernieuwingen” van zijn mislukte revolutie, te weten die van de bestuurlijke, de sociaal- maatschappelijke, de sociaal-economische en de educatieve orde. Waar charisma en een vlotte babbel hem niet ontzegd kunnen worden, heeft hij –handig gebruik makend van eerder genoemde angstpsychose en zonder intimidatie te schuwen– kans gezien om binnen de kortste keren zijn politieke partij tot de grootste van het land te maken.
Links: Willy Soemita
Het is de oppositie-partijen te verwijten dat zij –waarschijnlijk ook nog altijd gehypnotiseerd door “Bevel”– de nieuwe rampspoed niet hebben zien aankomen en dat zij al die tijd verzuimd hebben om criminele elementen in onze maatschappij uit te sluiten van enige overheidsfunctie. Integendeel werden en worden criminele elementen in onze samenleving gekoesterd, getuige Desie Bouterse, veroordeeld voor handel in cocaïne en vervolgd voor de 8-december-moorden, Ronnie Brunswijk, verdacht en/of veroordeeld voor bankroof en cocaïnehandel, Willy Soemita, veroordeeld voor het aannemen van steekpenningen, en Paul Somohardjo, voorwaardelijke veroordeeld vanwege schending van de eerbaarheid – om er zomaar een paar te noemen.
Rechts: Paul Somohardjo
“Firma List & Bedrog”
Nu de Firma List & Bedrog van Bouterse aan de macht is, zitten wij, het volk van Suriname, met de gebakken peren. De toekomst zal het nog moeten leren, maar rooskleurig ziet het er niet uit. De gretig door de NDP rondgestrooide verkiezingsbeloften kunnen uiteraard niet worden waargemaakt. Integendeel, Bouterse heeft onder druk van zijn Minister van Financiën om te beginnen de implementatie van FISO II moeten temporiseren, en zo zullen er ongetwijfeld nog meer tegenslagen voor deze regering volgen. Het enige positieve dat hierover valt te zeggen is dat Bouterse vooralsnog luistert naar deze minister.
Links: Mr. Dr. Walther Donner
Maar dan komt Popie-Des-Pres weer op de proppen, want op 10 oktober is hij aan het raaskallen geslagen over herschrijving van onze geschiedenis (lees hierover Mr. Dr. Walther Donner op Starnieuws van gister als ook het ook daar gepubliceerde artikel van Diederik Samwel over het 10 oktober monument, beiden ook hier overgenomen), immers verzet tegen de voormalige kolonisator maakte en maakt hem nog altijd populair. Bovendien kon hij het daarbij toch weer niet laten om met geld te smijten door 10 oktober tot een nationale vrije dag te verklaren, iets waarvoor hij kennelijk dacht geen toestemming van zijn Minister van Financiën en/of de DNA nodig te hebben, want de rekening wordt toch eerst later gepresenteerd. Evenmin bleek hij te weten dat VP Ameerali ongeveer gelijktijdig op een receptie van het Ministerie van Regionale Ontwikkeling liet weten er geen voorstander van te zijn om verschillende herdenkingsdagen tot nationale vrije dagen te verheffen.
Schandelijke schending intellectuele eigendom
Laatste “vuiltje” van onze Popie-Des-Pres is de “opknapbeurt” van Plein 10 oktober, in aller ijl georganiseerd en betaald door het Ministerie van Openbare Werken (Ramon Abrahams moet tenslotte zijn dankbaarheid jegens zijn weldoener tonen), de aldaar niet verlengde arbeidscontracten hebben kennelijk wat financiële speelruimte opgeleverd. Maar nog het meest schandalige aan deze actie is dat de ontwerper van het monument, Marcel Pinas, niet is betrokken bij deze “rehabilitatie”, waarmee hij het absoluut niet eens kan zijn. Maar wat kun je verwachten in een land waarin men z’n voeten afveegt aan intellectuele eigendom, getuige de recente onzindelijke commotie rond de Stichting Auteursrechten Suriname (Sasur)?
Kunstenaar Pinas verbaasd over aanpassingen monument 10 oktober
door Diederik Samwel
Hoofdschuddend staat kunstenaar Marcel Pinas voor het monument op het Plein 10 oktober op de hoek van de Johan Adolf Pengelstraat en de Henck Arronstraat. Verbaasd wijst hij op de blauwe tegels van de sokkel: “Dat had gewoon in het grijs gemoeten maar in elk geval niet op deze manier. Dit is toch geen gezicht?”
Ook de gedenkplaat die horizontaal op de sokkel is geplaatst, zit volgens Pinas niet op de juiste plaats: “Zo kun je de tekst alleen lezen als je vlak voor het kunstwerk staat.” De kunstenaar ziet ook dat de plaat met de tekst dat het monument drie jaar geleden is onthuld door president Ronald Venetiaan is verdwenen. Alleen de geboorde gaten zijn nog zichtbaar.
Wat Pinas vooral stoort, is dat de organisatie van de Herdenking 10 oktober op geen enkele manier contact met hem heeft gezocht: “Enig overleg was wel op zijn plaats geweest. Hoeveel tijd ben je kwijt met een simpel telefoontje? Ze hadden me heus niet hoeven uitnodigen voor de plechtigheid maar op deze manier klopt het niet. Deze aanpassingen doen afbreuk aan het kunstwerk. Maar kennelijk gaan we in Suriname zo om met kunstwerken. Alsof kunst helemaal onderaan de ladder staat.”
Drie jaar geleden vervaardigde Pinas het monument voor de stichtingen Pinabosu en Sabana Piti. De uit metaal opgetrokken halve korjaal symboliseert de vrijheid van de marrons. De figuren aan de zijkant van de korjaal staan voor de kennis van de marrons terwijl de pagaai aan de achterkant de vrije richting en creativiteit symboliseert. Het monument werd in 2007 onthuld.
De kransen die zondag werden gelegd door president Desi Bouterse en zijn vrouw Ingrid staan op houten schragen naast het monument. Ook een lege champagnefles herinnert nog aan de plechtigheid. Gisteren was het precies 250 jaar geleden dat marrons en slavendrijvers een vredestraktaat ondertekenden waarmee gevluchte slaven hun vrijheid terugkregen. Bouterse hield een toespraak over de onderdrukking van voormalige slaven en zou later op de dag aankondigen dat 10 oktober voortaan een vrije dag wordt.
[overgenomen van Starnieuws, 11 oktober 2011]
SURE Suriname
Arts & craft op ARTI 2010
De expositie SURE Suriname is te zien tijdens ARTI 2010 van 6 t/m 10 oktober. Sure Suriname bestaat uit een mix van moderne beeldende kunst en design, met een duidelijke Surinaamse signatuur. De Stichting Designers at Work is initiatiefnemer van zowel de presentatie als de ontwikkeling van de tentoongestelde producten. SURE Suriname wordt op vrijdag 8 oktober om 20.00 feestelijk geopend door Rabin Baldewsingh, de Haagse wethouder van Volksgezondheid, duurzaamheid, Media en Organisatie.
read on…De eigen blik – Blak on blak
Framer Framed organiseert in samenwerking met het AAMU (Aboriginal Art Museum Utrecht) en het National Museum of Australia een debat rond de presentatie van het Australische kunsttijdschrift Artlink. Artlink publiceerde recent het speciale themanummer ‘Blak on Blak’, waarin schrijvers met een Aboriginal achtergrond schrijven over hedendaagse Aboriginal kunst. De presentatie van het themanummer vormt aanleiding om een vergelijking te maken met het Surinaams-Nederlandse kunstproject Wakaman, waarin kunstenaars hun eigen culturele achtergrond en etnische identiteit in de kunsten onderzoeken.
Centraal staat in het debat staat het belang van kunstkritiek in eigen kring. Wat is de meerwaarde? Verschillende lokale en historische ontwikkelingen leiden tot uiteenlopende visies.
Zondag 30 mei,
Debat 14:00-16:00 uur
16:30 uur Presentatie van kunsttijdschrift Artlink, themanummer ‘Blak on blak’.
AAMU (Aboriginal Art Museum Utrecht)
Oudegracht 176, Utrecht
Reserveren via info@aamu.nl
Voertaal Engels
http://www.artlink.com.au/
http://www.wakamanproject.com/
Internationale gastsprekers
Dr. Margo Neale, ‘Senior Research Fellow of the National Museum of Australia’ en ‘principal adviser to the Director on Indigenous Matters’. Neale is daarnaast ‘Adjunct Professor in the Australian National University’s Centre for Indigenous History’. Gordon Hookey, kunstenaar en PhD student aan de Queensland College of Art in Queensland, Australië. Daniel Browning is programmamaker en gastredacteur van het Artlink, Blak on blak thema nummer. Tess Allas, ‘Indigenous Editor’ van DAAO Dictionary of Australian Artists Online. Zij was ‘Assistant Guest Editor’ van Blak on blak.
Gillion Grantsaan, kunstenaar en mede-initiatiefnemer van Wakaman, Marcel Pinas, kunstenaar, werkzaam in Suriname.
Het debat wordt geleid door Nancy Jouwe, directeur van Kosmopolis Utrecht.
Achtergrond
Framer Framed is een debatreeks die de positie van niet-westerse kunst in Nederlandse kunstinstellingen ter discussie stelt. De debatreeks is voortgekomen uit een samenwerkingsverband tussen musea voor moderne kunst, erfgoedinstellingen en volkenkundige musea, die allen met gelijksoortige vragen worden geconfronteerd. Door de globalisering, een veranderend publiek, de museale zoektocht naar maatschappelijke relevantie en een toenemende druk vanuit de overheid en subsidiënten staat het museum als instituut ter discussie: de rol in de samenleving en de relatie tot het publiek, de benadering van thema’s en voorwerpen, het onderzoekspotentieel en de werkwijze. De debatreeks Framer Framed wil de discussie tussen de verschillende type musea op gang brengen, ervaringen en inzichten uitwisselen en de mogelijkheden tot samenwerking verkennen.
Framer Framed
http://framerframed.nl
Sribi switi, san e psa
Een tentoonstelling met: Patricia Kaersenhout, Kurt Nahar en Marcel Pinas
Vanaf 15 maart 2010 is de unieke Surinaamse tentoonstelling Sribi switi, san e psa open voor publiek, in de Pulchri Studio in Den Haag. De tentoonstelling is onderdeel van het Boekids Literair Jeugdfestival 2010 en toont nieuw en uniek werk van maatschappelijk geëngageerde Surinaamse kunstenaars. De titel ‘Sribi Switi, san en psa’ betekent ‘Slaap lekker, wat gebeurt er?’ en doelt daarmee juist op het wakker schudden van publiek en maatschappij.
Jongeren in Suriname en jongeren van Surinaamse komaf in Nederland weten niet of nauwelijks iets over gebeurtenissen uit de recente Surinaamse geschiedenis, zoals de decembermoorden in 1982 en de ontwrichtende binnenlandse oorlog van 1986 tot 1992. Hedendaagse kunstenaars als Marcel Pinas, Kurt Nahar en Patricia Kaersenhout zijn zich daarentegen zeer bewust van deze geschiedenissen, en roepen in hun werk vragen op.
Marcel Pinas (Pelgrimkonde 1971) is opgeleid in Suriname en Jamaica, en verbleef twee jaar aan de Rijksakademie van Amsterdam. Inmiddels zijn zijn kunstwerken wereldwijd op tentoonstellingen te zien. Hoofdthema binnen zijn oeuvre is de kleurrijke cultuur en de geschiedenis van de Marrons (afstammelingen van gevluchte slaven). De taal, de gebruiken en de kunst van met name de Ndyuka, de cultuur van zijn ouders en grootouders, verwerkt hij in installaties en schilderijen. Hij wil hiermee voorkomen dat de kennis over deze unieke groep mensen verdwijnt door de oprukkende globalisatie. Daarnaast vestigt hij de aandacht op rampen die zich nu aan het voltrekken zijn in Suriname, zoals de kwikvergiftiging van het water door goudwinning. Men zegt dat geen vis meer kwikvrij is in Suriname.
Marcel Pinas werkt veel samen met de kunstenaar Kurt Nahar. Het zijn ‘mati’s (gabbers) of beter nog: partners in crime. Ze streven eenzelfde doel na: bewustwording door middel van kunst.
De kunstenaar Kurt Nahar (Paramaribo 1972), opgeleid in Suriname en Jamaica, werkt zelf al jaren op internationale podia aan een oeuvre waarin thema’s uit de Surinaamse geschiedenis worden verwerkt. Hierbij maakt hij onder andere gebruik van de uitdagende en provocerende beeldtaal van de anarchistische dada kunstenaars uit de jaren twintig van de vorige eeuw. Hij zet hiervoor alle technieken en media in. De laatste tijd maakt hij vooral installaties waarin beeld en geluid samenkomen.
Nahar en Pinas kennen de derde kunstenaar in deze tentoonstelling Patricia Kaersenhout goed omdat ze in 2008/2009 nauw met haar samenwerkten aan het Wakamanproject van Gillion Grantsaan en Remy Jungerman.
Patricia Kaersenhout (Den Helder 1966) is opgeleid aan de Rietveld academie in Amsterdam en werkt met een breed arsenaal aan materialen en technieken. Ze noemt zichzelf een “Jack of all trades” en wil met haar werk vooral vragen oproepen, vragen over kijken en niet zien bijvoorbeeld. Hierbij spelen taal en titels vaak een leidende rol. Zo inspireerde het boek, van Ralph Ellison, Invisible Man over het niet zichtbaar zijn van Afro-Amerikanen in de USA, haar tot een zoektocht naar haar eigen onzichtbare vader. Kaersenhout over haar werk: “ In mijn werk neem ik de vrijheid om bestaande afbeeldingen en bestaande teksten als een patchwork samen te voegen tot een nieuw verhaal. Mijn geheugen is een labyrinth van feiten en fictie waarin ik graag ronddwaal, zonder me bezig te houden met de vraag wat waarheid is. Dat laat ik liever aan de beschouwer over.” De titel van het werk dat zij voor deze tentoonstelling gaat maken is: The dream of a thousand Shipwrecks.
Tentoonstelling: Sribi switi, san e psa
Van 15 maart t/m 5 april 2010 in Pulchri Studio, aan het Lange Voorhout, Den Haag
De tentoonstelling is mogelijk gemaakt door Hivos-NCDO Cultuurfonds en de Mondriaan Stichting.Voor meer informatie, zie http://www.boekids.nl/
Opening Tembe Art Studio in Moengo
Op 27 februari a.s. opent de Tembe Art Studio in Moengo zijn deuren, met een kunstproject rond het thema: de toekomst van Marowijne.
read on…De positie van de niet-westerse kunstenaar
Op vrijdag 22 januari vindt in het Tropenmuseum in Amsterdam een symposium plaats over de positie van niet-westerse kunstenaars, waar het werk van de Surinaamse kunstenaar Marcel Pinas en de Indonesische kunstenaar Heri Dono als casus wordt gepresenteerd.
Programma
14:00 – 14:05 uur Welkomstwoord door Marije Plomp,
namens KIT en KITLV
14:05 – 14:35 uur Drs. Pim Westerkamp,
conservator Zuidoost-Azië,
‘De tentoonstelling “De Dono Code”’
14:35 – 15:05 uur Prof.dr. Alex van Stipriaan Luïscius, conservator Latijns-Amerika en de
Caraïben, ‘Marcel Pinas en hedendaagse Marronkunst in het Tropenmuseum’
15:05 – 15:20 uur Pauze
15:20 – 16:00 uur Vragen en discussie
16:00 – 17:00 uur Gelegenheid tot bezichtiging van de tentoonstellingen
Heri Dono – ‘De Dono Code’
De Indonesische kunstenaar Heri Dono levert met zijn schilderijen, beelden en installaties kritisch en vaak humoristisch commentaar op actuele politieke en maatschappelijke problemen in zijn land. Hij maakt gebruik van kunstvormen en objecten die iedereen in zijn land kent; het wayangspel, fietstaxi’s en voorouderbeelden. Centraal thema is de veranderende Indonesische samenleving die niet los staat van ontwikkelingen in de rest van de wereld. Het verhaal is voor een breed publiek bedoeld; het is weliswaar gecodeerd − want openlijk politici bekritiseren was riskant in Indonesië − maar tegelijkertijd voor iedereen herkenbaar en begrijpelijk. Met ‘De Dono Code’ neemt de kunstenaar de positie in van de clown die spottend en speels kritiek levert.
De Indonesische kunstenaar Heri Dono levert met zijn schilderijen, beelden en installaties kritisch en vaak humoristisch commentaar op actuele politieke en maatschappelijke problemen in zijn land. Hij maakt gebruik van kunstvormen en objecten die iedereen in zijn land kent; het wayangspel, fietstaxi’s en voorouderbeelden. Centraal thema is de veranderende Indonesische samenleving die niet los staat van ontwikkelingen in de rest van de wereld. Het verhaal is voor een breed publiek bedoeld; het is weliswaar gecodeerd − want openlijk politici bekritiseren was riskant in Indonesië − maar tegelijkertijd voor iedereen herkenbaar en begrijpelijk. Met ‘De Dono Code’ neemt de kunstenaar de positie in van de clown die spottend en speels kritiek levert.
Marcel Pinas
Als zoon van N’dyuka Marrons is Marcel Pinas een nazaat van degenen die de slavernij ontvluchtten en in het Surinaamse bos hun Afrikaanse erfenis opnieuw vormgaven. Pinas plaatst zichzelf nadrukkelijk in deze traditie. Hij gebruikt motieven, objecten en materialen uit de N’dyuka of Aukaner cultuur en geeft daar vervolgens zijn eigen vorm aan. Zo gebruikt hij bijvoorbeeld het karakteristieke marron houtsnijwerk, of olielampen of het esoterische Afaka schrift om zijn verhaal te vertellen. Centraal daarin staat zijn motto “Kibri a Kulturu” (Behoud of bescherm de cultuur). In opdracht van het Tropenmuseum ontwierp Pinas een installatie waarin een deel van de collectie uit het Tropenmuseum werd ingezet voor een eigentijds beeld van de verbinding tussen Afrika en Latijns-Amerika.
Opening Vrijdag 22 januari 2010, 14.00-17.00 uur
Locatie: Koninklijk Instituut voor de Tropen
Zaal: Mauritszaal
Adres: Mauritskade 63, Amsterdam
Entree: gratis
Aanmelden verplicht via: kitlv@kitlv.nl of 071 527 2295
www.kitlv.nl
Sranan Art Xposed
Deze week verscheen de eerste editie van een nieuw webmagazine over Surinaamse kunst: Sranan Art Xposed. Vier keer per jaar zal dit magazine gratis digitaal verstuurd worden naar een uitgebreid e-mailbestand van contacten in Suriname, Nederland, het Caribisch gebied, de Verenigde Staten en nog enkele andere landen. Kortom: een wereldwijde exposure voor de Surinaamse beeldende kunst.
read on…
RSS
Facebook
Twitter
