Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Peroti Liesbeth
Liesbeth Peroti met muziektheatervoorstelling in Nederland
Liesbeth Peroti vertoeft momenteel in Nederland voor de opvoering van haar muziektheater stuk Lisibeti Sings Negro Spirituals. Haar eerste voorstelling vond gisteren in Den Haag plaats. Hierna komt Rotterdam op 7 mei aan de beurt. Op 11 mei heeft ze weer een opvoering in Den Haag. Op 15 mei staat ze op het podium in Amsterdam.
Lisibeti Sings Negro Spirituals is een muziektheaterstuk, waarin er pianomuziek wordt gespeeld en er wordt geacteerd. Het stuk vertelt via een monoloog het verhaal van een jonge vrouw uit Afrika, die via Suriname naar de Verenigde Staten gaat. Het verhaal zit in de negro spirituals, die in Suriname sokopsalm worden genoemd. Het stuk werd op 2 april in de Grote Stadskerk voor het eerst gespeeld. Liesbeth Peroti is producent, vocalist, pianist en muziekpedagoog.
Ze studeerde aan het Rotterdams Concervatorium in Nederland. Op het gebied van artistiekmanagement, muziektheater, compositie en ethnomusicologie volgde ze verschillende programma’s aan onder andere het Edna Manley College in Jamaica, New York School of Performing Arts in de Verenigde Staten en aan de Universiteit van Cape Coast in Ghana.
[uit de Ware Tijd, 02/05/2011]
Lisibeti Sings Negro Spirituals
door Rosita Leeflang
Het moet een avond gaan worden vol mooie muziek en een reis van Afrika via Suriname naar de Verenigde Staten. Een avond waarbij de verhalen en verworvenheden van sterke vrouwen als de Afrikaanse Harriet Tubman, de Surinaamse Ma Es en de Amerikaanse Mahalia Jackson voorbijkomen. Lisibeti Sings Negro Spirituals wordt komende vrijdag door Liesbeth Peroti opgevoerd in de Grote Stadskerk.
“Het is niet mijn idee om dit te doen”, vertelt zij aan de Ware Tijd. “Vorig jaar heb ik het stuk in Nederland opgevoerd. Een echte anitri [EBG-er…red.] zag dat en vroeg of ik het wilde opvoeren in verband met 275 jaar EBG in Suriname, omdat het een leuke activiteit is voor de gemeenschap.”
Het is die persoon, die niet nader bij naam genoemd wil worden, die de opvoering heeft voorgefinancierd en het voorstel heeft gedaan aan de hoogste autoriteiten binnen het kerkbestuur. Zij op hun beurt vonden het een leuk idee. “Maar voor de rest heeft de kerk er niets mee te maken”, benadrukt Peroti. “Het is een geste geweest, waarbij er van onze kant procedurele fouten zijn gemaakt en wij de productie niet op 02 april, maar op 1 april zullen opvoeren. Het is een bijzondere dag, law man dei, en wij zullen de mensen in positieve zin gek maken met de productie”, zegt Peroti lachend.
Lisibeti Sings Negro Spirituals is een muziektheaterstuk, waarin er pianomuziek wordt gespeeld en er wordt geacteerd. Het stuk vertelt via een monoloog het verhaal van een jonge vrouw uit Afrika, die via Suriname naar de Verenigde Staten gaat. Het verhaal zit in de negro spirituals, die in Suriname sokopsalm worden genoemd. “Een sokopsalm werd in het verleden gezongen voor familie die gedoopt is. Ze zijn dan ook voor een groot deel gebaseerd op Bijbelse teksten, terwijl ze niet helemaal Bijbels zijn bedoeld. Het is in de songs duidelijk te horen dat alle hoop en blijdschap refereert naar Afrika of naar de verlangens naar de ouders.”
Peroti gebruikt een digitale piano tijdens de voorstelling. Het stuk is geen concert, alhoewel er heel veel wordt gezongen. Ma Es (Esseliene Fabiesmeer 1926 – 2008), Mahalia Jackson (1911 – 1972) en Hariett Tubman (1822-1913), die tijdens de slavernij velen heeft helpen vluchten, hebben een centrale plaats in het verhaal. “Het is goed dat mensen weten dat de religieuze nummers werden gezongen, omdat mensen verlangden naar de goedheid van Afrika. Zij hebben er strijd geleverd om niet weg te gaan.”
Nog een reden waarom het zeker de moeite waard is om deze productie te zien, is de mooie zang en de kerkklassiekers die bijvoorbij komen. Gekozen is voor de Grote Stadskerk, mede vanwege het prachtige decor. De productie duurt twee keer 40 minuten en wordt beëindigd met een bijdrage van het Mannenkoor Harmonie. Het stuk is geschreven en geregisseerd door de Nederlandse Lamara Bronne, die haar oorsprong in Suriname heeft. Lisibeti Sings Negro Spirituals wordt vrijdag 1 april eenmalig opgevoerd in de Grote Stadskerk, om 20.30 uur.
[uit de Ware Tijd, 29/03/2011]
Johanna Schouten-Elsenhout, ontrafeld door Eddy van der Hilst
door Christine Samsom
Op 8 maart jongstleden, de 100ste viering van de Internationale Dag van de Vrouw, werd in het perkje vóór het CCS-gebouw aan de Henck Arron-/Gravenstraat in Paramaribo een zogenaamd kopbeeld onthuld van onze bijzondere dichteres Johanna Schouten-Elsenhout (11-07-1910 – 23-07-1992), gemaakt door schilder/beeldhouwer Erwin de Vries.
read on…Denise Jannah geeft uniek concert
Het muzikale jaar 2010 wordt met een Surinaams/Japans hoogstandje afgesloten. Op 17 december is Lady of Jazz Denise Jannah in concert met pianiste Tomoko Ohno in de Royal Ball Room van Hotel Torarica in Paramaribo Denise Jannah heeft op vele podia in de wereld gestaan en is dan ook de vrouwelijke trots van Suriname wanneer het gaat om jazz. Jannah’s Jazz is voor Denise Jannah een temporele terugblik op haar internationale jazzcarrière en is tevens een ode aan jazz klassiekers zoals Billie Holiday, Ella Fitzgerald.
Het concert is onderdeel van het project Women Talking (Mus-IK) business dat op initiatief van Ann Hermelijn wordt georganiseerd. Het project is bedoeld als een stimulans voor de Surinaamse vrouw in de muziek, in een poging om ambitieuze jonge vrouwen die muziek als beroep willen kiezen te versterken. Tevens wordt het Surinaamse publiek op reis meegenomen naar een jazzbeleving op een ander niveau dan gewoonlijk.
Tomoko Ohno is geboren in Tokyo en studeerde jazz in New Jersey. Jerome Richardson, Wynton Marsalis, Benny Golson en Joe Henderson zijn personen met wie Ohno reeds een podium mee mocht delen. Ze is actief in Diva Jazz en heeft haar eigen vrouwenband.
Naast dit concert zijn er ook andere activiteiten gepland. Er wordt een ‘Rond de Tafel’ gehouden. Negen geselecteerde jonge vrouwen zullen met elkaar praten over hun carrière in de muziek. Denise Jannah is eregast, Alida Neslo (theatermaker en speldocent ), Liesbeth Peroti (producer, arrangeur, artiest en muziekpedagoog) en Ann Hermelijn (impresario) schuiven mee aan om (samen met de vrouwen) uit te weiden over thema’s als ‘Dreamplanning’, ‘Suriname versus Mc World’ i.a.
Masterclass
In samenwerking met Lisibeti Music Performing Arts wordt er een masterclass voor pianisten verzorgd door Tomoko Ohno.
Amorc Academie belicht vier generaties Indiaanse muziekkunst
Amorc Academie presenteert op dinsdag 23 november een Ontmoeting met Thelma Christaan en Pauke Parana, in een exclusief interview met Liesbeth Peroti.
Verhalen van vier generaties muziekkunst zullen worden belicht. Mysterieuze verhalen over ervaringen van vorige generaties en de werking van Indiaanse muziek en hun instrumenten: sambura, maraca en de krawasi komen aan de orde. In het interview worden Indiaanse wijsheden gedeeld. Wat is de kracht van de maraca op de psyche van de mens. Melodie en teksten van liederen in het algemeen maar de pyjai-liederen in het bijzonder, krijgen de aandacht.
Thelma Christiaan, meer bekend als Tante Thelma, is al langer dan 40 jaar cultureelwerker. Zij is oprichter van de sociaal-culturele vereniging Jugoejumemaro. Ze is artiest en bespeelt de sambura, maraca en krawasi. In haar loopbaan als cultureelwerker heeft ze geparticipeerd in verschillende grote nationale en internationale evenementen onder andere in Cuba, Barbados, Guyana, St.Kits & Nevis, Jamaica en Nederland. Pauke Parana, lid van de sociaal culturele vereniging Premuru, is ondernemer in inheemse handicraft en is ruim 30 jaar actief in de inheemse cultuur. Ze heeft Suriname zowel internationaal als nationaal vertegenwoordigd op verschillende podia en heeft aan op een na alle Carifesta evenementen deelgenomen onder leiding van de bekende Caribische regisseur, Henk Tjon (nu wijlen).
De lezing begint om 19:00 uur in het Amorc Centrum aan de Gravenbergstraat 2 in Paramaribo en is voor iedereen toegankelijk.
[overgenomen van Starnieuws, 17 november 2010]
Dit jaar geen jazzfestival in Paramaribo
door Rosita Leeflang
Suriname zal het jazzfestival zoals het de afgelopen acht jaar is georganiseerd door de stichting Suriname Jazz Festival moeten ontberen dit jaar. Weliswaar niet helemaal, omdat er genoeg particuliere initiatieven worden ontwikkeld om toch invulling te geven aan jazzmaand oktober.Zo is op initiatief van de Amerikaanse ambassade een jazzband afgereisd uit New York en heeft de afro-caribische formatie Fra Fra Sound uit Nederland het afgelopen weekend twee concerten verzorgd. “Externe redenen hebben ertoe bijgedragen dat de stichting dit jaar geen festival organiseert”, zegt project manager Ann Hermelijn aan de Ware Tijd over het waarom van het uitblijven van het festival dit jaar.
read on…Een muzikale trip anno 2010
door Nico Eigenhuis
Amsterdam, Brussel, Oranjestad, Paramaribo
Brazilian jamsessies (Amsterdam april 2010)
Door de Surinaamse pianiste Ferial Karamat Ali wordt in de Amsterdamse Badcuyp (bij de Albert Cuyp) een wekelijkse jamsessie geleid met steeds wisselende muzikanten als Robert Sordam (zang en toetsen), Glenn Gaddum jr (bas) en Walther Muringen (drums). De sessies bieden jonge muzikanten als zangeres Urcy Miranda de gelegenheid zich ter plaatse te presenteren. Voor wie belangstelling heeft: de sessies starten woensdags om 20.30 uur.
Paramaribop Rejuvenated (Amsterdam mei 2010)
Paramaribop is een Surinaamse jazz-variant met invloeden van o.a. de kaseko-muziek. Op 21 mei 2010 presenteerde Paramaribop grondlegger Pablo Nahar (bas) zijn nieuwe band “Paramaribop rejuvenated” in het Bijlmerparktheater. De band bestaat naast Pablo uit de jonkies Yoran Vroom (drums), Danny van Kessel (piano), Randell Heye (trompet) en Tim West (sax). Gasten die avond waren zangeres Denise Jannah en fluitist Ronald Snijders. In de zaal zaten o.a. Vincent Henar en Robin van Geerke van de band Frafra sound, die er getuige van waren dat het Paramaribop-virus een nieuwe generatie muzikanten heeft bereikt.
Bon Voyage (Brussel mei 2010)
Het is geen toeval dat in Brussel de film White material draait over een blanke plantagehoudster (Isabelle Huppert), en dat gelijktijdig de Congolese zanger Sam Mangwana optreedt in het Amsterdamse Tropeninstituut; 50 jaar onafhankelijk Congo leidt namelijk tot de nodige activiteiten. De CD Bon voyage die ik bij de Media Markt in Brussel koop is van het Ry-co label; het bevat opnamen van Congolese Rumba/Soukous muzikanten die eind jaren zestig in het Caribisch gebied actief waren en daar de huidige Zouk introduceerden. Anno 2010 is er wel meer kruisbestuiving op muzikaal gebied , bijvoorbeeld in de Champeta, een mix van Soukous met Colombiaanse stijlen als Cumbia en Vallenato.
Padu Lampe (Aruba juni 2010)
De Arubaanse pianist Padu Lampe, ook wel bekend als Padu del Caribe werd 26 april 2010 maar liefst 90 jaar, reden om zijn hele straat af te zetten in verband met de feestelijkheden. Padu heeft een interessant levensverhaal en speelde met alle muzikale grootheden uit de regio. Hedentendage is hij een inspiratiebron voor een nieuwe generatie Antilliaanse muzikanten, zoals bijvoorbeeld de Curaçaose pianist Randal Corsen.
Chopin (Aruba juni 2010)
Jan Brokken schreef het boek (met CD) Waarom elf Antillianen knielden voor het hart van Chopin. Ik zou zeggen koop het boek, lees het en geniet daarbij van de tijdloze muziek van o.a. Wim Statius Muller een toppianist van 84 jaar waarover een dezer dagen een documentaire verschijnt. Overigens is Chopin thans ook een inspiratiebron voor de Surinaamse pianiste/zangeres Lisibeti (Liesbeth Peroti) die zijn Prelude speelt op haar intrigerende CD Sounds of my soul.
Euson (Aruba juni 2010)
Door Matthijs van Nieuwkerk en Leo Blokhuis is van de zoetgevooisde Arubaan Euson een cultheld gemaakt, tijdens de zogenaamde Nacht van de Nederpop. Deze in de jaren zeventig actieve zanger scoorde hits als bijvoorbeeld Leon en gaf Joni Mitchell’s Both side now een ultieme uitvoering. Wie nog eens naar zijn muziek luistert kan Matthijs en Leo wel begrijpen.
Surinaamse Rock (Aruba juni 2010)
Een aparte ontmoeting op Aruba is die met de aldaar woonachtige Surinaamse gitarist Ricardo Tjon Man Tsoi. Hij heeft als onverwachte muzikale helden gitaargrootheden als Yngwie Malmsteen en Pat Metheny. De band waar Ricardo kwa stijl wellicht het best bij past is de Surinaamse rockband Apoplectic met zangeres Audrey Bakrude. Apoplectic speelde in Paramaribo als voorprogramma bij de Nederlandse band De Dijk.
Partybus (Aruba 2010)
Naar aanleiding van het superromantische huwelijk van nichtje Naomi met haar Paul stappen we in de Kunuku Partybus (iets soortgelijks is er inmiddels trouwens ook in Suriname). Lekker meebrullen met hits als Tonight’s gonna be a good night, Who let the dogs out en I love rock and roll levert ons een aanhouding op van de politie te fiets. Lachend verzoeken ze ons harder te zingen en meer te schudden met de maracas. Dat het er heftig aan toe kan gaan is ook op youtube te zien, check daarvoor de videos op “Kukoo Kunuku Party Bus”.
Branti Maka (Aruba juni 2010)
Het optreden van de Surinaams/Javaanse band Branti Maki is een mooie voorbereiding op de vervolgtrip naar Suriname. Ik vraag ze om Ragmad Amatstam’s Mi lobi Sranan te spelen, hetgeen ze uiteraard feilloos doen. Al jaren zijn op de Antillen Surinaamse muzikanten te vinden, een van de succesvolste was/is Hortance Sarmaat.
Izaline (Aruba juni 2010)
Op de luchthaven van Aruba staat Izaline Calister met haar band. Ze heeft een optreden verzorgd in het Casa di cultura. Izaline heeft inmiddels 5 CD’s op haar naam en had op de Antillen een nummer 1 hit. Met haar bespreek ik de beperkte beschikbaarheid van CD’s van mensen als Oswin Chin Behilia, Doble R., Edgar Palm en Rudy Plaate. Gelukkig is het werk uit de jaren vijftig in goede handen bij muziekrestaurateur Tim de Wolf. Hij verzamelde het nodige prachtige werk op de CD Riba Dempel.
Mi kondre tru (Paramaribo juni 2010)
Naast Trefosa’s (Henny de Ziel) officiële volkslied Opo kondreman is er het lied Mi kondre tru (mijn ware land) van de Surinaamse klassieke pianist Johannes Nicolaas Helstone (foto rechts). Jarenlang heb ik geklaagd dat dit lied op geen enkele CD is te vinden, dit bleek ten onrechte te zijn. In 2004 bracht de jazz-pianist Sonny Khoebal het al uit onder de titel Na bun fu yu.
Time Out (Paramaribo juni 2010)
Nog altijd speelt vrijdagsavonds – m.u.v. de laatste vrijdag van de maand – in cafe Rumors bij Krasnapolski de band Time Out een sessie onder leiding van gitarist Jim Westfa. Zoals te doen gebruikelijk kan ik de verleiding niet weerstaan om wat liedjes te zingen. Dit keer zijn het Mi kanto en Poenta. Het levert me in dit geval zelfs een lokale fan op. Hij vindt het echt leuk wat ik doe, en ik vraag me even af of het al tijd wordt om eens iets uit te brengen (maakt u zich geen zorgen).
Owru Poku Man (Paramaribo juni 2010)
Met Carline als sponsor en Henk van Vliet als presentator worden de oude Surinaamse muzikanten in het zonnetje gezet. Muziekdocumentaires over en optredens van mensen als Oscar Harris, Max Nijman en de 86 jarige Johnny de Miranda trekken de nodige bezoekers en leveren veel enthousiasme op.
Pop java (Paramaribo juni 2010)
Door Podiumkwakoe werd eens een middag georganiseerd met de belangrijkste Javaans-Surinaamse zangers, Ragmad Amatstam, Eddy Assan en Oesje. Ze bekenden eerlijk destijds een popvariant te hebben geïntroduceerd om in Suriname een groter publiek aan te spreken. Ze kunnen in Suriname inmiddels niet meer gewoon over straat, maar door alle originele kopieën heeft het ze weinig geld opgeleverd. De band Kasimex zien we in de Wilhelminastraat een succesvol optreden verzorgen tijdens vaderdag. Het levert mij de lastige vraag op waar het lied Rosina toch vandaan komt.
Henk MacDonald & Friends (Paramaribo juni 2010)
Surinames muzikaalste dokter komt mij bij aankomst en vertrek op mijn logeeradres opzoeken. Ik bezoek uiteraard zijn optredens op de laatste woensdag van de maand bij Torarica en laatste vrijdag van de maand bij Rumors (hij neemt dan de plek in van vaste band Time Out). Belangrijke troef in zijn band is zanger Rudolf Heidanus, die moeiteloos liedjes als Tell it like it is en How can you mend a broken heart vertolkt.
Fete de la Musique (Paramaribo juni 2010)
Jaarlijks wordt ook in Suriname het Franse muziekfeest Fete de la Musique gehouden. Speciaal daarvoor worden Frans-Guyanese bands ingevlogen en de binnenstad afgezet. Ik zie in dit verband o.a. de lokale Jantje Smit Damaru en Suriname’s top-band Naks Kaseko Loko.
Majoie Hajary (Amsterdam juli 2010)
Na mijn vakantie ontvang ik thuis van het IISG een exemplaar van het werk Le passion selon Judas van de nu 89 (?) jarige Majoie Hajary. Hoewel het wat piept en kraakt ben ik dolgelukkig dat ik dit werk ontvang van deze nu ook in Suriname alom erkende pianiste. Haar muzikale erfgoed is bij Liesbeth Peroti in goede handen. Naast de tribute-avond in Thalia zorgt ze eerstdaags ook voor een muziekbundel rond Majoie’s werk Da Pinawiki.
De culturele oogst:
1. CD Padu del Caribe (Padu Lampe)-Receurdonan Stima bij CD’s & more Aruba
2. CD Euson – the best of bij Disco Amigo Paramaribo
3. CD Lisibeti (Liesbeth Peroti – foto links) – Sounds of my Soul bij Virolastraat 63 Par’bo
4. CD Eddy Assan en Silvy bij Javaanse markt Par’bo
5. CD Oesje – the best of bij Javaanse markt Par’bo
6. CD Sonny Khoeblal – Wings of Peace bij Faranaz HermitageMall Par’bo
7. CD Man Tosi (Ricardo Tjon Man Tsoi) op Aruba
8. DVD Spokendansen en Land te koop (revisited2010) bij Apintie Par’bo
9. Boek Het Kamp van Broos en Kaliko (over Roorak) bij Vaco Par’bo
10. CD Majoie Hajary – Le passion selon Judas bij IISG Amsterdam
11. CD Bon Voyage bij Media Markt Brussel
Sound of my Soul
Sound of my Soul is de eerste cd van de muziekpedagoog Liesbeth Peroti. Het album bevat uit zestien liederen. “Ik realiseerde me dat ik een aanvang moest maken met het produceren van geluidsdragers.” Het nummer “Kruder” is haar hit. “De muziek is van Djinti en ik zing het. Dat is echt mijn lijflied”, zegt Peroti. “De sound of my soul zing ik echt als een wereldburger, want er staat gospel op, Afrikaans, het Surinaamse volkslied, jazz, negro spiritual en afro-folkloristisch.” Ze is dan ook heel tevreden met het resultaat. De cd is in Orlando, Florida geperst. Het album heeft een driedelige cover, waar zij over bepaalde nummers het één en ander geschreven heeft. Jazz-minnend publiek maakte op het Suriname Jazz Festival live kennis met de cd van Peroti.
RSS
Facebook
Twitter
