blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Parra Pim de la

Caraïbische Letterendag: Albert Helman, rebel en pionier

Caraïbische Letterendag Amsterdam, 17 september 2016

De Surinaamse schrijver Albert Helman (1903-1996, pseudoniem van Lou Lichtveld) staat centraal op de zevende Letterendag van de Werkgroep Caraïbische Letteren. Die vindt plaats op zaterdagavond 17 september in de Openbare Bibliotheek Amsterdam. Verschillende artiesten werken mee aan de avond, onder meer Kenny B en Manoushka Zeegelaar Breeveld, terwijl werk van Helman zelf wordt uitgevoerd door pianist Hessel bij de Leij en alt-mezzosopraan Charlotte Stoppelenburg. read on…

Eindelijk een film met een hart

door Pim de la Parra

Op mijn twintigste zag ik in Theater Star – inmiddels omgebouwd tot een bekend casino – de Nederlandse film Faya lobi van Herman van der Horst. Deze lange documentaire speelt zich geheel af in Suriname. De film werd door de opdrachtgever, de Rijksvoorlichtingsdienst, aangeprezen als ‘een loflied op Suriname’, en ‘een symphonie der tropen’. Het jaar daarvoor had ik de maker met zijn camera en statief op diverse plaatsen in Paramaribo zien lopen, steeds gevolgd door zijn vrouw die in een schrift notities maakte. read on…

Schaamte

door Pim de la Parra

.
Vorige maand was ik gastheer van twee owru mati’s met wie ik vroeger op de Hendrikschool en de AMS heel wat kattekwaad heb uitgehaald. De een woont in San Francisco en de ander in Rotterdam. Ik zal ze hier Henk en Ramon noemen, maar dat zijn schuilnamen. Omdat we elkaar meer dan een halve eeuw niet hadden gezien, was onze reunie in Switi Sranan best even wennen. read on…

De maatschappelijke betekenis van ‘Rubia’ in Wan Pipel

 

Afgelopen week overleed Diana Gangaram- Panday. Volgens regisseur Pim de la Parra zou Wan Pipel zonder haar als ‘Rubia’ nooit zo goed zijn geweest. Hij pleit voor een monument voor Gangaram-Panday vanwege haar rol in het doorbreken van het raciale taboe in Suriname. Ook journalist Roy Khemradj vindt dat er een monument voor ‘Rubia’ moeten komen, maar dan in de vorm van een sociologische studie. “Een creools-Hindostaanse relatie is veertig jaar na dato nog steeds een gevoelig onderwerp in discussies.” read on…

‘Zonder Rubia zou Wan Pipel niet zo goed zijn’

door Naomi Hoever

Paramaribo – “Zonder Rubia zou Wan Pipel niet zo goed zijn geweest”, zegt cineast Pim De La Para als reactie op het overlijden van Diana ‘Rubia’ Gangaram Panday. “Zij was geen beroepsactrice maar deed niet onder voor Willeke van Ammelrooy.” De la Parra is de regisseur en scenarioschrijver van deze filmklassieker (1976) waarin Borger Breeveld de mannelijke hoofdrol speelt. read on…

Pim de la Parra – Werkelijkheid

Dankzij mijn beroep van filmmaker ben ik er geleidelijk aan achter gekomen dat onze ogen de minst betrouwbare zintuigen zijn om iets van de werkelijkheid waar te nemen. De ogen projecteren alleen maar; ze projecteren onze gedachten, verlangens, idealen en ambities. Ze toveren ons een werkelijkheid voor die niet de echte werkelijkheid is, maar een schijnwerkelijkheid, een pure illusie. read on…

Pim de la Parra – Innerlijke vrede

Vorige week maakte ik kennis met de jongste zoon van een owru mati die een paar maanden geleden is overleden. De zoon woont in San Francisco en kon vanwege zijn drukke baan als zelfstandige ondernemer niet naar Suriname komen voor de begrafenis van zijn vader. In kringen van de familie alhier werd dat helemaal niet op prijs gesteld. Je hebt maar een vader, zo redeneerde men, en als die sterft dan kom je hem als goede zoon de laatste eer bewijzen, ook al moet je uit Verweggistan komen. read on…

Ook dit gaat voorbij

door Pim de la Parra

Sinds ik wat heb verteld over het toenemende ongemak van mijn veel te grote buik, bezocht ik een internist en werden mijn darmen door een andere specialist onderzocht. Daartoe werd ik volledig onder narcose gebracht, wat volgens mij niet nodig was en liever plaatselijk had kunnen gebeuren. Ook vind ik dat je argeloze patiënten liever ruim van tevoren op de hoogte moet stellen van zo’n volledige narcose, en niet pas een minuut voor de ingreep. Het is al meer dan een week geleden gebeurd, maar nog steeds ben ik niet helemaal helder in het hoofd. Omdat ik hierover een paar keer heb geklaagd bij een vriendin, gaf ze mij een zelfgemaakte armband cadeau waarop de geborduurde tekst: ‘Ook Dit Gaat Voorbij’. read on…

Fundamentele goedheid

door Pim de la Parra

Ongeveer tien jaar geleden raakte ik bevriend met een oudere Surinamer die als marconist op de grote vaart de hele wereld heeft bereisd, voordat hij zich voorgoed in Switi Sranan vestigde. Hij spreekt meer dan twintig talen en is de enige Srananman die ik ken die alle hier gesproken talen beheerst. read on…

Jazz rond de evenaar

door Willem F.R. Tjong-Ayong (1942–2005)

Wie bij het lezen van de kop van dit artikel verlekkerd achterover gaat leunen in een gemakkelijke stoel in de hoop een interessant artikel te zullen lezen over allerlei hypothesen over het ontstaan van de Jazz en de tropische invloed op deze muziekvorm in het bijzonder, komt bedrogen uit. read on…

Pim de la Parra – Voorbijgaande herinneringen

Vanochtend reed ik op de fiets langs de lege plek aan de Zwartenhovenbrugstraat waar mijn familiehuis precies twee jaar geleden tot de grond toe is afgebrand. Pal ernaast, op de hoek van de Prinsenstraat, waar in mijn jeugd winkel Tjon A Tham was gevestigd, is er nu een nieuw pand in aanbouw. Terwijl ik voorbijfietste moest ik onwillekeurig terugdenken aan mijn tienerjaren in die buurt, om de hoek bij de Rosakerk. Achter ons erf bevond zich het perceel van de Hindostaanse familie J., de andere buurman van winkelier Tjon A Tham. read on…

Pim de la Parra – Laat de wereld met rust

Geplaagd en verstoord door al het gruwelijke nieuws van de wereld zocht ik een oudere familievriend op, oom Johan, een gepensioneerde huisarts die zich na het overlijden van zijn vrouw op hun boiti in Saramacca had teruggetrokken. Ik beschouw hem als een soort wijze oom van wie ik veel kan leren over al die dingen van het leven waar je niet over kunt lezen in boeken. Hij is geen geleerde, maar een wijze man met heel veel levenservaring bij wie ik me altijd direct op mijn gemak voel en in wie ik een soort tweede vader zie. In een ver verleden was ik als leerling van de A.M.S. een jaar lang zwaar verliefd op zijn oudste dochter, maar zij gaf de voorkeur aan een ander, een bakra klasgenoot met wie zij later ook trouwde en naar Australië is geëmigreerd. read on…

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter