Nu aanmelden! * Nu aanmelden! * Nu aanmelden! Stephan Sanders houdt de 5de Cola Debrotlezing... Lees verder →
Posts tagged with: Parra Pim de la
Het verbrande huis, een Surinaamse familiekroniek van Bodil de la Parra
Op zaterdag 20 oktober is Bodil de la Parra te zien in het Isala Theater in Capelle aan den IJssel met het indringende theaterstuk ‘Het verbrande huis, een Surinaamse familiekroniek’ Hierin vertelt de dochter van regisseur Pim de la Parra vol vuur en emotie over haar Surinaamse verleden. read on…
Het vijfde inzicht
door Pim de la Parra
Toen ik twee weken geleden wakker werd wist ik opeens dat ik niet langer door moest gaan met het schrijven van deze column. Een poos daarvoor had dit besluit zich al aangekondigd: ik besefte dat ik de lezers eigenlijk niets meer te vertellen heb. Ook drong het tot me door dat ik met het schrijven en publiceren van deze column een subtiel ego-ik in stand houd en versterk. Wat me ervan weerhoudt om dieper af te dalen in de stilte van mezelf. Iets waar ik gezien mijn rijpe leeftijd toch wel aan toe ben. read on…
‘Wijsheid is een arrogante vorm van onwetendheid’
Thuis bij de Surinaamse filmgoeroe Pim de la Parra
Filmregisseur en -producer Pim de la Parra is legendarisch. Hij werd beroemd (en miljonair) met films als Blue Movie (1970) en Wan Pipel (1976), die hij in samenwerking met Wim Verstappen maakte.
door Ko van Geemert
We bezoeken Pim de la Parra (78) in zijn woonhuis aan de Prins Hendrikstraat in Paramaribo, waar hij na tal van omzwervingen belandde. Hij oogt als altijd jeugdig.
‘Een ogenblikje hoor, even een mailtje versturen. Ik kreeg net een bericht van iemand die dacht dat ik was overleden. Zij krijgt nu een mailtje terug van een dode! Ze verwart me met Orlando Emanuels, Surinaams schrijver die net, op 90-jarige leeftijd, is overleden.’ read on…
Respect
door Pim de la Parra
Er is een tijd geweest waarin ik voor niemand meer enig respect kon opbrengen, zelfs niet voor mezelf. Als we geen respect meer hebben voor onszelf, hoe kunnen we dan respect voor iemand of iets anders hebben? Wanneer je jezelf respecteert, betekent dat dat je jezelf accepteert precies zoals je bent. En respect voor andere mensen houdt in dat je ook hen accepteert zoals ze zijn. read on…
Pim de la Parra – “Ik weet het niet”
Vorige week bevond ik me opnieuw in het gezelschap van een paar owru mati’s die de winter in Nederland waren ontvlucht om in Switi Sranan wat warmte bij te tanken. We waren met zijn vieren, allemaal 70-plussers en inmiddels grootvaders. Omdat ik al twintig jaar geleden ben geremigreerd, kreeg ik flink wat vragen over het dagelijkse leven in Suriname naar mijn hoofd geslingerd. read on…
Films van Pim de la Parra in VS uitgebracht
Distributeur Cultepics gaat drie bekende films van regisseur Pim de la Parra in de VS op dvd en blu-ray uitbrengen. Het gaat om zijn beroemdste film Blue Movie (1971), de thriller Obsessions (1969) die De La Parra samen met Martin Scorsese schreef, en Frank & Eva (1973), het filmdebuut van actrice Sylvia Kristel. read on…
Pim de la Parra stopt ermee
Genoeg is genoeg
Vandaag heb ik na rijp beraad besloten mijn ultieme droom op te geven. Meer dan tien jaar koesterde ik de wens om nog een laatste grote film in Suriname te kunnen maken, getiteld Krin skin. Dat kun je vertalen als ‘Schone Huid’, of ‘Schoon Lichaam’, maar het betekent eigenlijk dat je een goed voorgevoel hebt over iets of iemand. read on…
Hallo Paramaribo – Pim de la Parra weet het niet meer
door Tjebbe van Tijen
Ik kreeg zojuist een email van Hans Plomp toegestuurd met een artikel van Pim de la Parra (1940-) uit Paramaribo. Het betreft een doorsturen van een in de Ware Tijd (dagblad) gepubliceerde kolom. Het schrijven van Hans Plomp is duidelijk als een verder publiekmaken bedoeld… doe ik dus bij deze…
Maar eerst… dat wat in mijn overvolle hoofd allemaal opkwam bij het lezen van Hans Plomp zijn intro en De la Parra zijn stukje. read on…
Mi kumba blaka
door Pim de la Parra
Als witte Srananman kan ik me heel goed inleven in de gevoelens van de blanke Zuid-Afrikaanse dichteres Antjie Krog, die in de jaren tachtig van de vorige eeuw droomde van een pil, die haar net zo zwart zou maken als haar donkerkleurige landgenoten. read on…
Suriname is het meest onbeschaafde en het meest onfatsoenlijke land
door Cynthia Mc Leod
Mijn goede vriend Pim de la Parra schrijft een column in de Ware Tijd en een poosje geleden schreef hij er één getiteld: ‘Schaamte’. Pim en ik zijn min of meer tijdgenoten en we bezochten exact dezelfde scholen, dus alles was zo herkenbaar. Van de zo zeer verlangde berlinerbol met guavejam van Bolleman op de Hendrikschool tot het minderwaardigheidsgevoel dat je werd aangepraat door sommige Hollandse leraren op de AMS destijds, omdat Suriname een achtergebleven gebied was en wij maar domme derdewereld-landbewoners. We zijn nu een onafhankelijk land, maar… bij mij wordt dat gevoel van schaamte alleen maar groter. read on…
RSS
Facebook
Twitter
