Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Pardo Francisco
Balans: Arubaans letterkundig leven (16)
door Wim Rutgers
04.1. Aruba arubanissima
Rond het ingaan van de status aparte in 1986 ontstond er een golf van gedichten die het eiland en zijn bezongen in allerlei toonaarden, een verschijnsel dat sedertdien op hoogtijdagen een vast thema is gebleken in de lokale letteren. Henry Habibe (2014) wijdde in zijn Aruba in literair perspectief een laatste hoofdstuk aan ‘Traditionele schrijvers van de jaren zeventig’. Die karakteristiek is ook op veel als ‘literatuur’ gepresenteerd werk van rond en na de status aparte van toepassing: traditioneel zowel van inhoud als van vorm, waarbij de clichékast vaak ver geopend werd. Het was een poëzie van het gemakkelijke succes. Er was in dit soort ‘literatuur’ maar weinig bij dat kon bogen op originaliteit, wat toch een vereiste is voor alle literatuur. Op Aruba was niet alleen de navelstreng van de dichters begraven, maar het leek er in hun gedichten op dat het eiland zélf ook de navel van de wereld was. Nationalisme en chauvinisme voerden hoogtij: Aruba arubanissima! read on…
Vierde editie Arubaans Filmfestival van start
door Ariën Rasmijn
Oranjestad — Met vertoningen van de speelfilms Steekspel van de Nederlandse regisseur Paul Verhoeven en Abo So van de Arubaan Juan Francisco Pardo ging eergisteravond de vierde editie van het Aruba International Film Festival (AIFF) van start.
Het programma richt zich dit jaar vooral op speelfilms, korte films en documentaires uit de regio en Latijns-Amerika. Beide openingsfilms wisten een groot lokaal publiek naar het festival te trekken. Naast Verhoeven is de Amerikaanse actrice Virginia Madsen een van de hoofdgasten van het festival, waarin onder meer ook voor iedereen toegankelijke workshops en interviews over filmmaken worden gegeven. Madsen keert terug na vorig jaar te gast te zijn geweest. AIFF 2013 sluit af met de film The Hot Flashes, waarin zij een van de hoofdrollen speelt.
Abo So
Tijdens de openingsavond was het publiek vooral gekomen voor de lokale musical Abo So, gebaseerd op de muziek van de Arubaanse componist Padu del Caribe. De 94-jarige componist en pianist was zelf als eregast aanwezig. De eerste door Arubanen op het eiland gemaakte lange speelfilm sinds lange tijd maakte furore in de zaal door de mooi geschoten scènes en de eigenzinnige manier waarop de film is gemaakt, ondanks dat het bedoeld is als een sentimentele publieksfilm met brede thema’s. Voor regisseur Pardo is dit na twee korte, vrij abstracte films de eerste keer dat hij zich waagt aan een dergelijk project. Producent Rebecca Roos was hiervoor vooral bekend als documentairemaker.
Abo So is het verhaal van de jonge Arubaanse Tatiana en Santiago, een jongen van Latijns-Amerikaanse komaf. Het tweetal wordt verliefd op elkaar, maar stuit onder meer op maatschappelijke tegenstellingen en tegenwerking van familie. Voor de film werden niet alleen bekende hits van Padu gebruikt zoals het titelnummer ‘Abo So’. Twee nooit eerder uitgebrachte composities van de oude meester werden afgestoft en verwerkt in de film. Pardo en Roos overwegen een tweede deel te maken. Ook wordt er gekeken naar de mogelijkheid om de muziek van de film uit te brengen.
Nieuwe start
Alles wijst erop dat het festival dit jaar een nieuwe start wil maken. Na drie edities waarbij de regering via toeristenbureau ATA als sponsor van het festival fungeerde gaat AIFF dit jaar met deels eigen financiering verder. De editie van vorig jaar was groots opgezet, met drie grote concerten die het festival zelf overschaduwden en bovendien voor grote verliezen zorgde. Niet alle details zijn duidelijk maar feit is dat oprichter Jonathan Vieira eerder dit jaar failliet werd verklaard en meerdere partijen niet betaald waren voor hun diensten. Vieira keerde dit jaar alsnog terug. Dit keer met een team van vrijwilligers, een nieuwe locatie en de belofte dat met de opbrengsten van dit jaar de crediteuren van de vorige editie alsnog krijgen uitbetaald.
[van Caribisch Netwerk, 4 juli 2013]
Coming out van Francisco Pardo
door Ariën Rasmijn
Oranjestad — In de korte film 10 Ave Maria van Ryan Oduber en Francisco Pardo (33) zijn op ontluisterende wijze de eenzaamheid en schuldgevoelens die gepaard gaan met een onzekere seksuele identiteit te zien. Komend weekend wordt deze Arubaanse film gepresenteerd tijdens de Caribbean Spotlight Series van het Aruba International Film Festival (AIFF).
In de montagekamer van Ryan Oduber, thuis bij zijn moeder, wordt de allerlaatste hand gelegd aan het project 10 Ave Maria. De website 10avemaria.com, waarop een trailer voor de film te zien is, is net online gezet. Al het andere promotiemateriaal, tot aan posters toe, is ook gereed. Francisco Pardo heeft de film nu als montagefile op zijn beeldscherm staan. Hij toont een zogeheten ‘moodboard’ die hij gebruikt voor de kleuren en de sfeer van de film. Veel blauw, blauwgroen, kille en donkere kleuren. Het wachten is nu op aanstaande zaterdag en zondag, wanneer 10 Ave Maria wordt vertoond als voorprogramma van Children Of God, een film die ook als thema homoseksualiteit heeft en de acceptatie daarvan. Hoewel Pardoal zeven jaar ‘out’ is als homo, komt hij in zekere zin toch voor eenieder die de film gaat zien, uit de kast en notabene op het grote scherm van de bioscoop van Paseo Herencia. Hij speelt immers de hoofdrol in de door hem geschreven film over een man die zijn gevoelens voor andere mannen niet onder ogen kan komen en lijdt onder de druk van de verwachtingen van de kleine religieuze gemeenschap waarin hij leeft. “Het is niet autobiografisch, maar de film bevat wel elementen uit mijn leven”, aldus Pardo. “Wat ik vooral wilde neerzetten in de film is de eenzaamheid van de hoofdpersoon. Hij kan nergens aansluiting vinden, staat alleen op, brengt zijn dag alleen door, eet alleen en gaat alleen naar bed. Dat herken ik heel sterk. Als homo voel je je in zekere zin verstoten door de Arubaanse maatschappij.” Oduber valt hem bij. “Het is nogal frappant dat een maatschappij die pretendeert modern en progressief te willen zijn, uiteindelijk zo omgaat met een bevolkingsgroep.”
Zelfacceptatie
Het uit schaamte willen wegstoppen van de gevoelens en conformeren aan de moraal van mannelijkheid, het vinden van een vrouw en het stichten van een gezin komt ook sterk in beeld. Pardo: “Zelfacceptatie blijft een probleem. Veel homo’s gaan toch aan de vrouw om hun levensstijl te verhullen of zweren het openlijk af en worden zoals dat heet ‘yestergay’. Of je moet iemand zijn die lak heeft aan alles. Punt is, het is moeilijk om je als homoseksueel staande te houden op dit eiland. Een vriend van mij heeft zijn gevoelens jarenlang onderdrukt. Ik heb hem de film laten zien en het kwam heel hard bij hem aan. Alles kwam naar boven en hij moest het allemaal verwerken.” Ook de morele hypocrisie, waardoor het bezoeken van prostituees nog altijd een meer geaccepteerd fenomeen is dan homoseksualiteit, wordt aan de kaak gesteld. De hoofdpersoon bezoekt een prostituee, gespeeld door Zuleika Coffie, maar grijpt toch terug naar zijn schaamte en de druk van zijn moeder door de jaren heen. Uiteindelijk staat hij voor de keus, een mooie vrouw of de jongen waar hij oogcontact mee had in de bus, gespeeld door Osrick Fingal. “Het was het moeilijkst om voor die rol iemand te krijgen. Zelfs homoseksuele vrienden van mij weigerden uit angst hun baan te verliezen. Een vriend van me uit Curaçao wilde wel, maar overlegde omdat hij docent is eerst met zijn rector. Die raadde het hem af.” Fingal kreeg pas tijdens de shoot te horen wat de werkelijke inhoud was van zijn rol. “Hij ging toch akkoord om verder te gaan. Heel professioneel en daar zijn we ook heel dankbaar voor. Net als Zuleika overigens, voor haar waanzinnig mooie spel. Via haar kwamen we ook aan Osrick.”
Eigen middelen
Alles, van de productie, de shoot, de aangeschafte props en kleding tot aan de posters en de website, is met eigen middelen gedaan. “Dit project hebben we uit onszelf gemaakt. Aan kleren en props heb ik zo’n 200 florin opgemaakt en daarmee was het budget op. Maar als we voor deze film een prijskaartje aan ons werk zouden moeten plakken, dan komt het neer op zo’n 25.000 florin, alleen al voor de zeven dagen waarop we hebben geschoten”, aldus Pardo, schrijver en co-regisseur van de film. “Al deze dagen waarop we aan dit project hebben gewerkt, heb ik niet gegeten”, zegt Oduber. “Dat waren dagen waarop we werk hadden kunnen doen dat wel geld opleverde.” Fondsen als Unoca en Cede Aruba werden bewust vermeden. Pardo: “Uit ervaring met een eerder project weet ik dat we van hen geen fondsen zouden hebben gekregen. Dit is een onderwerp waaraan zij hun vingers niet zouden willen branden.” Beide filmmakers willen graag een Arubaans filmfonds zien. Oduber: “De overheid gaf vorig jaar aan dat het filmfestival een Arubaanse filmindustrie zou moeten stimuleren. Dat willen wij graag alsnog zien gebeuren.” De volgende filmprojecten van Oduber en Pardo worden totaal anders. Een documentaire over waterhuishouding op het eiland wordt momenteel gemonteerd. Daarna volgt een tienermusical. “Net zoiets als Glee”, aldus Pardo.
10 Ave Maria wordt twee keer vertoond tijdens de Spotlight Series van AIFF. Op zaterdag 11 juni ‘s middags om kwart voor drie en op zondag 12 juni om half twee. Het is niet de enige Arubaanse film die in het kader van Aruban Flavor wordt vertoond tijdens het festival. De experimentele film Muhe Frida van Felix de Rooy beleeft dan ook haar première. Op zondagmiddag om kwart voor een, als voorprogramma van de film Fire Burn Babylon en om drie uur ‘s middags als voorprogramma van de film Curaçao.
[uit Amigoe, 9 juni 2011]
RSS
Facebook
Twitter
