blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Oyen André

Gedichten van Carla van Leeuwen

door André Oyen

Carla van Leeuwen (Caracas, Venezuela 15 augustus 1955 – Willemstad, Curaçao 28 augustus 1980) was de dochter van Dorothy Debrot en van auteur Boeli van Leeuwen.

read on…

Het eiland en andere gedichten

door André Oyen
Sprankelend als de Caribische wereld waarvan Michiel van Kempen de kenner is, opent Het eiland en andere gedichten met het titelgedicht. Een waaier van impressies schetst Aruba en haar bewoners. Makamba’s, vissers, vrouwen, troepialen, ezels en zelfs spotlijsters spelen een rol. Vervolgens komen meer ‘eilanden’ aan bod in de bundel.

read on…

Geef me je taal. Dat ik je beter versta

“Al snorkelend / Dook ik in de diepte van mijn taal/ Door de afstand heen van jaren/ Door de diepen van de tijd/ Uit Taaldiepten/

door André Oyen

Hilda de Windt Ayoubi. Curaçao, 1951), kind van Libanese ouders, groeide op te Curaçao. Ze noemt ze zichzelf ‘analfabeet in het Libanees’. Met name ‘minderheidstalen’ zoals het Papiamentu draagt ze een warm hart toe. Nederlandse gedichten, geïllustreerd met eigen schilderijen. Ook publiceerde ze korte verhalen.

read on…

Alsof men alles loslaat

Verstrooide gedachten

Het is alsof ze
verspreid neervielen
langs een rotswand
en niet meer opgeraapt kunnen worden.

door André Oyen [tekst op de laatste zin na ontleend aan Wikipedia – red. CU]

Michaël Arnoldus Slory Suriname 4 augustus 1935 geldt als een van de belangrijkste dichters in het Sranan. Slory studeerde Spaans in Nederland en begon met drie bundels met overwegend politieke poëzie bij Uitgeverij Pegasus te Amsterdam: Sarka/ Bittere strijd (1961; onder het pseudoniem Asjantenoe Sangodare en met een inleiding van Theun de Vries), Brieven aan de Guerrilla (1968) en Brieven aan Ho Tsji Minh (1968). read on…

Neruda: De lippen van de aarde

door André Oyen

De Chileense Nobelprijswinnaar Pablo Neruda staat nog altijd in de belangstelling hetzij door romans van anderen zoals En het vergeten zo lang, roman van Pauline Slot uit 2010 of Malva van Hagar Peeters uit 2016, of wel door publicatie van onuitgegeven werk zoals Je voeten raak ik in de schaduw en andere nooit eerder gepubliceerde gedichten uit 2015. Die niet tanende aandacht voor alles wat Neruda te maken heeft is zeker op zijn plaats als je de pas gepubliceerde vertaling van Honderd ‘Oden’ leest. De Belgische uitgeverij P en de Nederlandse uitgeverij In de Knipscheer werkten samen om deze prachtige tweetalige versie (Spaans-Nederlands) in een vertaling van Bart Vonck op de markt te brengen. read on…

Albert Helman-biografie: bijzonder knap

door André Oyen

Albert Helman was een man met een contesterende natuur, niet een gemakkelijk meegaand mens, maar een vechter, een tegenspreker. Dat een opstandige, vrijgevochten geest als de zijne met de katholieke kerk hardhandig zou komen te botsen lag in de lijn der verwachting. Hij stapte rond 1930 uit het katholieke tijdschrift De Gemeenschap, flirtte een tijd met het communisme en kwam in de jaren veertig terecht bij het antireligieuze tijdschrift Apollo, onder redactie van Johannes Tielrooy . read on…

Ezra de Haan: Zoeken naar Slory

door André Oyen

“Voor het eerst besef ik in Zuid-Amerika te zijn. Aan de andere kant van de wereld. Al zou je dat zo vergeten in een land waarin iedereen Nederlands spreekt. Ik besluit mezelf dit moment te gunnen, pak een gedichtenbundel van Slory en lees zijn woorden terwijl de Suriname mijn uitzicht bepaalt.
Kokospalm
onder de vloeiende wind
luistert het gedicht
en zuivert zich. read on…

Wat geen teken is maar leeft

door André Oyen
 
 
 
Citaat: “Treinen gaan twee kanten op,/ je weet waarheen maar nooit waarom./ Jij staat daarboven in wafelgeur/ terwijl herinnering donkerglimmend/ langs de draden likt. Het volk spoedt zich een weg / en jij zwaait het zachtjes na, onmerkbaar,/ behalve voor wie niet dringt een richting/ op te gaan. Koffie kringelt zich om mijn oren,/ nootmuskaat, lavendel, wieks gewit bier/ en verwaait in internationale kleuren/ die uit tunnels komen met donderend geraas./ uit Antwerpen Centraal”
 
 
Michiel van Kempen (Oirschot 1957) is sinds 2006 bijzonder hoogleraar West-Indische Letteren aan de UVA, waar hij in 2002 promoveerde op Een geschiedenis van de Surinaamse literatuur. Onder zijn redactie verscheen een groot aantal bloemlezingen over de Surinaamse en Antilliaanse poëzie. Daarnaast is hij de auteur van romans (o.a. Vluchtwegen, 2006), kinderboeken, verhalenbundels en essays. Wat geen teken is maar leeft is zijn debuut als dichter. Dankzij zijn bloemlezingen ben ik van Surinaamse en Antilliaanse poëzie en ook literatuur gaan houden.

Zijn eigen poëziedebuut is meteen een schot in de roos. Zijn verhalen en essays toonden al een poëtische ingesteldheid die hij nu de volle vrijheid kan geven. De taal die de auteur hanteert is zo mooi en beeldend en wanneer hij in het gedicht oester schrijft: ‘die pracht van taal voelt zoet en zout’ dan vind ik hier ook de smaak van zijn taal in terug. Ook de emoties worden zo mooi en herkenbaar vertaald: ‘Van binnen woelt het, maar van buiten voelt het’. De bundel in zijn geheel is een groot feest van lyriek tot wassende en immer groeiende taal.

 

Michiel van Kempen: Wat geen teken is maar leeft. Haarlem: In de Knipscheer, 2012. ISBN 978-90-6265-698-1

[van www.iedereenleest.be]

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter