Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Oduber Ryan
De Cultuur Top Vijf van 2023 (15)
Het eind van het volle jaar 2023 zit er op. Caraïbisch Uitzicht vroeg alle mensen die betrokken zijn bij de site van de Werkgroep Caraïbische Letteren om hun top-vijf van culturele evenementen die zij het afgelopen jaar hebben bijgewoond of de beste boeken die zij lazen. Vandaag de vijftiende aflevering door wiskundige, publicist en filmexpert Lex Veerkamp.
read on…Tropisch Koninkrijk
De tentoonstelling Tropisch Koninkrijk in Museum de Fundatie in Zwolle vindt plaats in het kader van de viering ‘200 Jaar Koninkrijk’ en geeft een uitgebreid overzicht van de hedendaagse beeldende kunst van Aruba, Curaçao, St. Maarten, Bonaire, Saba en St. Eustatius. Met werk van twintig kunstenaars presenteert het museum een grote variëteit aan kunstvormen: van klassieke schilderijen tot moderne installaties. Een aantal kunstwerken wordt speciaal voor de tentoonstelling op locatie gemaakt. De Nederlands-Caribische kunst onderscheidt zich door haar sterke internationale oriëntatie en multiculturele gelaagdheid.
read on…Artist Talk; Close Encounters of the Caribbean Kind
In het kader van de expositie Who More Sci-Fi Than Us, hedendaagse kunst uit de Cariben, organiseert Kunsthal KAdE in samenwerking met de debatorganisatie Framer Framed op 26 mei een Artist Talk; Close Encounters of the Caribbean Kind. De toegang tot deze Artist Talk die gehouden wordt in Kunsthal KAdE is gratis!
Onder leiding van moderator Francio Guadaloupe presenteren vijf deelnemende kunstenaars hun werk en gaan in op de Caribische artistieke en culturele context. Migratie, kolonialisme en diaspora kenmerken de regio en zijn belangrijke thema’s in de getoonde werken. Tijdens de bijeenkomst vertellen de deelnemende kunstenaars hoe zij vanuit hun artistieke praktijk een eigen perspectief op deze thema’s hebben ontwikkeld.
Aanwezige kunstenaars zijn o.a.: Pepón Osorio (Puerto Rico), Tirzo Martha (Curaçao), Mario Benjamin (Haïti), Remy Jungerman (Suriname) en Jean-Ulrick Désert (Haïti).
Waar: Kunsthal KAdE, Smallepad 3, 3800 MG Amersfoort
Wanneer: zaterdag 26 mei 2012
Tijd: van 14.00 tot 16.00 uur
Toegang Artist Talk: Gratis (voor de tentoonstelling geldt de reguliere entreeprijs)
Voertaal is Engels
Met dank aan:
Deze Artist Talk wordt georganiseerd in het kader van de tentoonstelling ‘Who More Sci-Fi Than Us, hedendaagse kunst uit de Cariben’.
In Kunsthal KAdE is van 26 mei tot en met 26 augustus 2012 de tentoonstelling ‘Who More Sci-Fi Than Us, hedendaagse kunst uit de Cariben’ te zien. De tentoonstelling is samengesteld door gastcurator Nancy Hoffmann. ‘Who More Sci-Fi Than Us’ toont werk van een representatieve selectie van hedendaagse kunstenaars uit de Cariben, van het zuiden (Antillen en Suriname) tot het noorden (Cuba en Jamaica) en van het westen (Costa Rica en Panama) tot het oosten (Haïti en
Dominicaanse Republiek) en alle eilanden daartussen.
Nancy Hoffmann: ‘Met deze tentoonstelling laten we voor de eerste keer in Nederland het brede palet aan hedendaagse Caribische kunst en kunstenaars zien. De tentoonstelling focust op een gedeelde identiteit, geschiedenis, economische en sociale condities; een combinatie van factoren die tot een bepaalde surrealistische manier van communiceren leidt, in woord en beeld. Of, zoals de Dominicaans-Amerikaanse auteur en Pulitzer Prize winnaar Junot Diaz het zo welbespraakt formuleert: ‘It might have been a consequence of being Antillean. Who more sci-fi than us?’
‘Who More Sci-Fi Than Us’ vertelt een discursief verhaal over het Caribisch gebied waarin een soort overeenkomstige cultuur naar voren komt, die alle eilanden met elkaar delen. Daarnaast laten we zien hoe complex en veelzijdig het gebied is. In feite bestaat er misschien wel niet eens zoiets als ’Het Caribisch Gebied’. We willen de kunstenaars niet ‘framen’ in een geografische context, maar het verhaal over de regio de hoofdrol laten spelen. De tentoonstelling vertelt onder andere het verhaal over een gedeelde historie, politieke omstandigheden, de rol van religie en het dagelijks leven van de gemiddelde bewoner’.
De relevantie van het Caribisch gebied voor Nederland is evident, met o.a. de grote Antilliaanse, Arubaanse en Surinaamse gemeenschappen in ons land. Op kunstgebied is in Nederland tot nu toe slechts spaarzaam aandacht besteed aan deze ‘bloedgroepen’. KAdE zet ze, voor het eerst in Nederland, in het kader van het grotere Caribische gebied.
Catalogus
De catalogus, die bij de tentoonstelling verschijnt, laat nog een extra realiteit zien. Het gebied is gedeeld door verschillende talen en dus taalbarrières. De cultuurverschillen zijn vooral te herleiden naar de relatie met het (voormalige) moederland: Spanje, Frankrijk, Engeland en Nederland. De catalogus is daarom verdeeld in vier katernen, die allen ingeleid worden met een algemene tekst van een auteur uit elk taalgebied: Leon Wainwright (UK), Charl Landvreugd (NL/ SU), Giscard Bouchotte (FR/ Haïti) en Blanca Victoria López Rodríguez (Cuba). De catalogus bevat tevens een interview met Simon Njami (FR) door Jocelyn Valton (Guadeloupe).
Deelnemende kunstenaars:
Aruba: Ryan Oduber, Barbados: Joscelyn Gardner, Sheena Rose, Colombia: Oswaldo Macia, Costa Rica: Edgar León, Cuba: Alexandre Arreachea, Carlos Garaicoa, Yaima Carrazana, Ana Mendieta (†), Curaçao: David Bade, Tirzo Martha, Tony Monsanto, Dominicaanse Republiek: Marcos Lora Read, Jorge Pineda, Limber Vilorio, Guadeloupe: Bruno Pedurand, Guyana: Hew Locke, Haïti: Mario Benjamin, Jean-Ulrick Désert, Edouard Duval Carrié, Jamaica: Marvin Bartley, Renée Cox, Leasho Johnson, Ebony G. Patterson, Martinique: Jean Francois Boclé, David Damoison, Panama: Jhafis Quintero Gonzales, Jonathan Harker/ Donna Conlon, Puerto Rico: Pepón Osorio, Puerto Rico/ Cuba: Jennifer Allora & Guillermo Calzadilla, St. Vincent: Michael McMillan, Suriname: Remy Jungerman, Charl Landvreugd, Marcel Pinas, Trinidad: Wendell McShine.
Sculpturen, installaties, schilderijen, tekeningen, foto’s, film & animatie
‘Who More Sci-Fi Than Us’ toont een selectie sculpturen, installaties, schilderijen, tekeningen, foto’s, film & animatie van jonge veelbelovende kunstenaars en meer gevestigde kunstenaars. Sommigen leven en werken nog altijd in de Cariben, anderen zijn naar het Westen geëmigreerd.
Titel ‘Who More Sci-Fi Than Us’
De titel van de tentoonstelling: ‘Who More Sci-Fi Than Us’ is ontleend aan een uitspraak in het boek: ‘Het korte maar wonderbaarlijke leven van Oscar Wao’ van Dominicaans-Amerikaanse auteur en Pulitzer Prize winnaar Junot Díaz. Nancy Hoffmann:’Met deze tentoonstelling laten we voor de eerste keer in Nederland het brede palet aan hedendaagse Caribische kunst en kunstenaars zien. De tentoonstelling focust op een gedeelde identiteit, geschiedenis, economische en sociale condities; een combinatie van factoren die tot een bepaalde surrealistische manier van communiceren leidt, in woord en beeld. Of, zoals de Dominicaans-Amerikaanse auteur en Pulitzer Prize winnaar Junot Diaz het zo welbespraakt formuleert:’It might have been a consequence of being Antillean. Who more sci-fi than us?’
Samenvatting:
In Kunsthal KAdE is van 26 mei tot en met 26 augustus 2012 de tentoonstelling ‘Who More Sci-Fi Than Us’, hedendaagse kunst uit de Cariben’ te zien. De tentoonstelling is samengesteld door gastcurator Nancy Hoffmann. ‘Who More Sci-Fi Than Us’ toont werk van een representatieve selectie van hedendaagse kunstenaars uit de Cariben, van het zuiden (Antillen en Suriname) tot het noorden (Cuba en Jamaica) en van het westen (Costa Rica en Panama) tot het oosten (Haïti en Dominicaanse Republiek) en alle eilanden daartussen.
Nancy Hoffman: ‘Met deze tentoonstelling laten we voor de eerste keer in Nederland het brede palet aan hedendaagse Caribische kunst en kunstenaars zien. De tentoonstelling focust op een gedeelde identiteit, geschiedenis, economische en sociale condities; een combinatie van factoren die tot een bepaalde surrealistische manier van communiceren leidt, in woord en beeld. Of, zoals Dominicaans-Amerikaanse auteur en Pulitzer Prize winnaar Junot Diaz het zo welbespraakt formuleert:’It might have been a consequence of being Antillean.Who more sci-fi than us?’
Over Nancy Hoffmann
Drs. Nancy Hoffmann was directeur/ mede-oprichter van het Instituto Buena Bista – Curaçao Center for Contemporary Art in Willemstad (Curaçao). Samen met medeoprichters Tirzo Martha en David Bade richtte zij zich in die jaren met name op educatie, gastkunstenaars, projecten en strategie. Hoffmann doet nog steeds veel onderzoek naar hedendaagse kunst in het Caribisch gebied en werkt onder meer aan een dissertatie over de kunstenaarsinitiatieven in die regio. Ze bezoekt daarvoor een groot aantal (ei)landen, maar ook instituten die zich hiervoor inzetten binnen en buiten het Caribisch gebied (Americas Society NYC, Museo del Barrio, Hemispheric Institute of Performance and Politics) en overzichtstentoonstellingen zoals ‘Infinite Islands’ (Brooklyn Museum 2008), ‘Krèyol Factory’ (Parijs 2009) en de Biennial de Pontevedra ‘Utrotopicos’ (Spanje 2010).
Coming out van Francisco Pardo
door Ariën Rasmijn
Oranjestad — In de korte film 10 Ave Maria van Ryan Oduber en Francisco Pardo (33) zijn op ontluisterende wijze de eenzaamheid en schuldgevoelens die gepaard gaan met een onzekere seksuele identiteit te zien. Komend weekend wordt deze Arubaanse film gepresenteerd tijdens de Caribbean Spotlight Series van het Aruba International Film Festival (AIFF).
In de montagekamer van Ryan Oduber, thuis bij zijn moeder, wordt de allerlaatste hand gelegd aan het project 10 Ave Maria. De website 10avemaria.com, waarop een trailer voor de film te zien is, is net online gezet. Al het andere promotiemateriaal, tot aan posters toe, is ook gereed. Francisco Pardo heeft de film nu als montagefile op zijn beeldscherm staan. Hij toont een zogeheten ‘moodboard’ die hij gebruikt voor de kleuren en de sfeer van de film. Veel blauw, blauwgroen, kille en donkere kleuren. Het wachten is nu op aanstaande zaterdag en zondag, wanneer 10 Ave Maria wordt vertoond als voorprogramma van Children Of God, een film die ook als thema homoseksualiteit heeft en de acceptatie daarvan. Hoewel Pardoal zeven jaar ‘out’ is als homo, komt hij in zekere zin toch voor eenieder die de film gaat zien, uit de kast en notabene op het grote scherm van de bioscoop van Paseo Herencia. Hij speelt immers de hoofdrol in de door hem geschreven film over een man die zijn gevoelens voor andere mannen niet onder ogen kan komen en lijdt onder de druk van de verwachtingen van de kleine religieuze gemeenschap waarin hij leeft. “Het is niet autobiografisch, maar de film bevat wel elementen uit mijn leven”, aldus Pardo. “Wat ik vooral wilde neerzetten in de film is de eenzaamheid van de hoofdpersoon. Hij kan nergens aansluiting vinden, staat alleen op, brengt zijn dag alleen door, eet alleen en gaat alleen naar bed. Dat herken ik heel sterk. Als homo voel je je in zekere zin verstoten door de Arubaanse maatschappij.” Oduber valt hem bij. “Het is nogal frappant dat een maatschappij die pretendeert modern en progressief te willen zijn, uiteindelijk zo omgaat met een bevolkingsgroep.”
Zelfacceptatie
Het uit schaamte willen wegstoppen van de gevoelens en conformeren aan de moraal van mannelijkheid, het vinden van een vrouw en het stichten van een gezin komt ook sterk in beeld. Pardo: “Zelfacceptatie blijft een probleem. Veel homo’s gaan toch aan de vrouw om hun levensstijl te verhullen of zweren het openlijk af en worden zoals dat heet ‘yestergay’. Of je moet iemand zijn die lak heeft aan alles. Punt is, het is moeilijk om je als homoseksueel staande te houden op dit eiland. Een vriend van mij heeft zijn gevoelens jarenlang onderdrukt. Ik heb hem de film laten zien en het kwam heel hard bij hem aan. Alles kwam naar boven en hij moest het allemaal verwerken.” Ook de morele hypocrisie, waardoor het bezoeken van prostituees nog altijd een meer geaccepteerd fenomeen is dan homoseksualiteit, wordt aan de kaak gesteld. De hoofdpersoon bezoekt een prostituee, gespeeld door Zuleika Coffie, maar grijpt toch terug naar zijn schaamte en de druk van zijn moeder door de jaren heen. Uiteindelijk staat hij voor de keus, een mooie vrouw of de jongen waar hij oogcontact mee had in de bus, gespeeld door Osrick Fingal. “Het was het moeilijkst om voor die rol iemand te krijgen. Zelfs homoseksuele vrienden van mij weigerden uit angst hun baan te verliezen. Een vriend van me uit Curaçao wilde wel, maar overlegde omdat hij docent is eerst met zijn rector. Die raadde het hem af.” Fingal kreeg pas tijdens de shoot te horen wat de werkelijke inhoud was van zijn rol. “Hij ging toch akkoord om verder te gaan. Heel professioneel en daar zijn we ook heel dankbaar voor. Net als Zuleika overigens, voor haar waanzinnig mooie spel. Via haar kwamen we ook aan Osrick.”
Eigen middelen
Alles, van de productie, de shoot, de aangeschafte props en kleding tot aan de posters en de website, is met eigen middelen gedaan. “Dit project hebben we uit onszelf gemaakt. Aan kleren en props heb ik zo’n 200 florin opgemaakt en daarmee was het budget op. Maar als we voor deze film een prijskaartje aan ons werk zouden moeten plakken, dan komt het neer op zo’n 25.000 florin, alleen al voor de zeven dagen waarop we hebben geschoten”, aldus Pardo, schrijver en co-regisseur van de film. “Al deze dagen waarop we aan dit project hebben gewerkt, heb ik niet gegeten”, zegt Oduber. “Dat waren dagen waarop we werk hadden kunnen doen dat wel geld opleverde.” Fondsen als Unoca en Cede Aruba werden bewust vermeden. Pardo: “Uit ervaring met een eerder project weet ik dat we van hen geen fondsen zouden hebben gekregen. Dit is een onderwerp waaraan zij hun vingers niet zouden willen branden.” Beide filmmakers willen graag een Arubaans filmfonds zien. Oduber: “De overheid gaf vorig jaar aan dat het filmfestival een Arubaanse filmindustrie zou moeten stimuleren. Dat willen wij graag alsnog zien gebeuren.” De volgende filmprojecten van Oduber en Pardo worden totaal anders. Een documentaire over waterhuishouding op het eiland wordt momenteel gemonteerd. Daarna volgt een tienermusical. “Net zoiets als Glee”, aldus Pardo.
10 Ave Maria wordt twee keer vertoond tijdens de Spotlight Series van AIFF. Op zaterdag 11 juni ‘s middags om kwart voor drie en op zondag 12 juni om half twee. Het is niet de enige Arubaanse film die in het kader van Aruban Flavor wordt vertoond tijdens het festival. De experimentele film Muhe Frida van Felix de Rooy beleeft dan ook haar première. Op zondagmiddag om kwart voor een, als voorprogramma van de film Fire Burn Babylon en om drie uur ‘s middags als voorprogramma van de film Curaçao.
[uit Amigoe, 9 juni 2011]
Eerste Lampe-prijs voor Ryan Oduber
Oranjestad — Kunstenaar, videoartiest en mede-eigenaar van Suave TV, heeft afgelopen maandag de J.C. Lampe-prijs ontvangen. Het is de eerste keer dat deze culturele prijs – vernoemd naar Padu Lampe – werd uitgereikt. De prijs werd vorig jaar tijdens zijn verjaardag in het leven geroepen door Cultuur-minister Michelle Winklaar (AVP) om de Arubaanse cultuur te stimuleren. “Ik ben hartstikke blij om dit te mogen ontvangen”, reageert Oduber.
De kunstenaar is echter nog verheugder dat de prijs bestaat. “Liliana Erasmus verwoordde dat tijdens de uitreiking goed: Het gaat niet om het winnen, maar dat de kunstdisciplines gewaard worden en een positie krijgen in onze maatschappij.” Want Oduber vindt dat het nog steeds schort aan erkenning en waardering voor de kunst. “Je ziet die waardering wel voor muziek, maar voor de moderne kunst onvoldoende.” Een oplossing zou volgens hem kunnen zijn om een centrale denktank te creëren en de ‘vele leuke ideeën’ te bundelen, waaruit creatieve projecten ontstaan waaraan iedereen kan meewerken. Ook vindt de kunstenaar dat kunst veel beter geïntegreerd kan worden met het toerisme. “Waarom de ministeries van Toerisme en Cultuur hier niet een pot voor hebben, begrijp ik nog steeds niet. Wat is het product Aruba immers? Dat is ontstaan uit cultuur. Toerisme bestaat niet zonder cultuur. Je kan het niet gaan fabriceren, het was er altijd en dat is de kracht ook van het Arubaanse product; muziek, kunst, theater, caha di orgel. Dat is de Arubaan.”
Oduber verwijst in dit verband ook naar de studie van studenten van de faculteit Toerisme die onder leiding van professor Ryan Peterson inzichtelijk hebben gemaakt dat door meer aandacht en investeringen in de culturele sector en ‘creatieve industrie’ het mogelijk is om met toerisme meer dan 100 miljoen dollar op te brengen. “Dat is zelfs zonder de groei van het aantal toeristen mee te rekenen, de potentie om de kwaliteit van bestaande producten en diensten te verbeteren en een gespecialiseerde markt om de cruisetoerist die meer geld uitgeef te trekken. Het is aan ons om te bepalen welke kant we opwillen”, aldus Peterson. Hij is er dus van overtuigd dat investeringen in de cultuur met name het cruisetoerisme hier kan versterken.
Kunstenaar Oduber zegt verder gehoord te hebben van plannen van de overheid om met een museum voor moderne kunst (op de plek van het onlangs gesloopte Texas-pand in Oranjestad) te komen. “Ik hoorde ook dat ze een voorkeur hebben voor mijn ontwerp voor dat museum. Maar het is nog te bezien. Bovendien moet de overheid dan ook met een heel programma komen. Want Aruba heeft een kunstdepot. De werken zijn allemaal in bezit van particulieren, de kunstenaars zelf of bevinden zich in het buitenland doordat toeristen deze gekocht hebben. Heeft de overheid zelf wel een kunstwerk van Elvis Lopez, Osaira Muyale, Ciro Abath, noem maar op? Ik denk van niet.” Een museum, zegt Oduber, moet namelijk ook kunnen laten zien wat er is en is geweest aan Arubaanse kunst en het belang ervan in de regio en de rest van de wereld.
Toch is de kunstenaar blij met de Lampe-prijs als waardering. “Het is geen vetpot voor kunstenaars, je doet het vanuit je hart en ziel. En je hoeft er ook niets voor terug, maar wel waardering. Want als kunstenaar vraag je je toch al heel vaak af, waar doe ik het voor.” Behalve waardering heeft Oduber maandagavond ook een schilderij van Frank Croes – “die had ik nog niet” – en 5.000 florin gekregen. “Met het geld moet ik iets positief doen voor mezelf en het Arubaanse volk, is mij gezegd. Ik heb nog geen idee, maar misschien gebruik ik het voor een eigen atelier. Want dat heb ik nog niet. En een blijvende plek heb je toch nodig om te blijven creëren.”
Voor de Lampe-prijs waren ook muzikant en producer Michael Lampe (bekend onder meer van zijn band Datapanik), pianist Armand Simon, schrijfster Liliana Braamskamp-Erasmus en het dansechtpaar Oslin en Janice Boekhoudt van Pachanga genomineerd. De prijs wordt om de twee jaar uitgereikt.
[uit Amigoe, 27/28 april 2011]
RSS
Facebook
Twitter
