Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: O’Brian Ponda
Sounds of us: herdenkingsjaar slavernijverleden in Theater De Vaillant, Den Haag
Festival Sounds of Us biedt een gevarieerd programma met cultuuruitingen waarvan de bronnen in West-Afrika liggen. We herdenken de slavernijgeschiedenis en vieren de vrijheid met muziek, ritmes, lezingen, verteltheater en een Keti Koti Tafel. Het festival in theater De Vaillant staat stil bij de invloed van het koloniaal- en slavernijverleden op het leven van nu. Hoe is de muziek en cultuur in Suriname en het Caribisch gebied beïnvloed door de West-Afrikaanse tradities? Wat is het verhaal hierachter? Hoe hebben die tradities zich verder ontwikkeld en hoe leven ze voort in Nederland?
read on…Surinam Music Ensemble Reunited & Bennie Maupin
Op zaterdag 7 januari treedt het Surinam Music Ensemble op, met Bennie Maupin, in het Amsterdamse Bimhuis.
read on…Paramaribob herleeft in Bijlmer Parktheater
Realunited Suriname Music Ensemble
door Stuart Rahan
Amsterdam Zuidoost – Het was weer ouderwets gezellig. Oude jongens krentenbrood in het Bijlmer Parktheater toen zaterdagavond na twintig jaar de Paramaribob jazzkasekoformatie Suriname Music Ensemble weer bij elkaar kwam.
In een volle zaal met overwegend ouderen die de glorietijd van deze band van dichtbij hebben meegemaakt, was het even wennen aan hoe de muziek toen klonk, toen er nog geen cd’s op de markt waren en zoals conferencier Guilly Koster die tijd typeerde: “Toen waren er maar twee zwarte mannen op tv. Isaac van The Love Boat en Mr. T van The A Team.”
Het was ook de periode dat Afro-Surinaamse vrouwen nog trots hun eigen haar droegen en zich niet lieten verleiden tot het dragen van het neppe wave-haar. Koster vond wel dat het vroeger veel beter was. Hij vergat echter dat elke generatie, of die nou jong of oud zijn, hun eigen jonge tijdgeest als de meest interessante en leukste tijd van hun leven ervoeren.
Paramaribob
Maar zaterdagavond werd de klok even teruggezet naar de jaren tachtig toen jonge bevlogen muzikanten als bassist Pablo Nahar (foto rechts) en drummer Eddy Veldman in 1981 het initiatief namen een band op te richten met als hoofddoel Afro-Surinaamse ritmes te gaan gebruiken als basis voor bewerkingen van jazz en bebop standards en met eigen composities. De Paramaribob werd geboren. De typische kasekoritmes werden dusdanig verweven tot jazz en bebop arrangementen dat je in een soort melancholische flow werd meegenomen om ineens wakker gedrumd te worden met de vrolijke opgewekte ritmes van de eigen bekende kaseko. Na twintig jaar beleefde het publiek dezelfde ervaring om aan het eind massaal op de banken te gaan staan want de klaarwakkere kasekomuziek eiste niet alleen dat je onrustig werd op je stoel maar dat je ritmisch gedwongen werd te gaan bewegen. Eddy Veldman onderbrak het nummer Contradiction, geschreven door gitarist Franky Douglas, om het publiek wat ritmelessen bij te brengen. Dit jazznummer bevat elementen van latin, kaseko, kawina en Afrikaanse drumritmes in zich waarvan de drummer het nodig vond om enige uitleg te geven en het publiek uit te dagen niet bewegingloos op hun plaatsen te blijven zitten. Voor deze gelegenheid speelde de band ook een nummer van Veldman, For all family, dat hij uit eigen inspiratie geschreven heeft. “Nu heb ik inspiratie om zelf muziek te schrijven. Vroeger was het een soort van dwang om te schrijven omdat vrienden schreven en ik vond dat ik ook moest schrijven. A poku disi na’f ala s’ma”, legt hij trots uit en zegt zelf geschrokken te zijn van de grote publieke opkomst. “Ik speel voor God en kom slechts om de sfeer te verhogen terwijl het aantal aanwezigen voor mij van minder belang is.” Op de vraag hoe hij de muziek na zo lange tijd vond klinken, gaf Veldman bescheiden aan dat het mooi klonk maar na drie, vier keer spelen de muziek nog heftiger gaat klinken.
Plannen
En dat Suriname Music Ensemble nog vaker gaat spelen de komende periode blijkt uit de vele aanvragen die na afloop van het concert binnenkwamen. Het eerste optreden smaakt naar meer en voor 2 juli staat SME geboekt voor het Bijlmer Jazzfestival met een optreden op Boerderij Langerlust. Volgens Pablo Nahar zijn er ook plannen voor Suriname maar al tijdens de repetities werden de muzikanten al van overal benaderd. Eddy Veldman: “Er komt zoveel op ons af, we moeten even kijken hoe of wat.” Naast Eddy Veldman, Pablo Nahar en Franky Douglas bestaat Suriname Music Ensemble uit pianist/arrangeur Glenn Gaddum, fluitist Ronald Snijders (vervanger van tenorsaxofonist Kees “Kitta” Smit) en percussionist Ponda O’Brian (foto links). Alle zes bandleden hebben tegenwoordig hun eigen carrière opgebouwd. Het zal passen en meten worden om als volwaardige band aan al de verzoeken te voldoen. Het Sextet stond in 1983 op het North Sea Jazz festival en heeft tussen 1983 en 1992 veel furore gemaakt en schitterde op vele internationaal gerenommeerde podia en festivals zoals het Bimhuis, Oosterpoort, Houston international jazzfestival en EBU radiofestival in Zürich Zwitserland. De band maakte in die tien jaar vier albums: Body Guide, Dynamite Cotton Legacy (opgedragen aan Kid Dynamite & Teddy Cotton ), No Kiddin’ (Timeless Records ) en Main Topic (SME Label). Of deze albums opnieuw op cd zullen worden uitgebracht, is nog maar de vraag. Het zou een prachtige aanvulling zijn de jazzcollectie van liefhebbers.
[uit de Ware Tijd, 14/06/2011]
Spetterende muziekreünie SME in Amsterdam
door Tanja Fraai
Na drieëntwintig jaar stonden ze weer samen op het podium: het Surinam Music Ensemble. Onder leiding van oprichter en bassist Pablo Nahar speelde het SME zaterdag 11 juni twee uur lang de sterren van de hemel. De zaal van het Amsterdamse Bijlmerparktheater was gevuld met Surinamers. Die wilden maar één ding: More!
Een historische gebeurtenis, zo noemde gastheer Guilly Koster het samenkomen van het Surinam Music Ensemble. En de opmaat voor een internationale tournee, legt Pablo Nahar uit. Een tournee die onder andere naar Suriname voert volgend jaar. Het SME maakte in de jaren tachtig furore en bracht diverse platen uit. In 1983 stond het SME op het North Sea Jazz in Den Haag. “Misschien volgend jaar op het North Sea Jazz Curaçao,” zegt Nahar.
Samenstelling SME
Het SME is een unieke combinatie van bassist Pablo Nahar, gitarist/componist Franky Douglas, pianist/arrangeur Glenn Gaddum, percussionist Ponda O’Brian en de virtuose drummer Eddy Veldman. Voor de gelegenheid is de Surinaamse dwarsfluitspeler Ronald Snijders aan het ensemble toegevoegd. De mannen hebben aan een half gebaar genoeg om te begrijpen waar de ander heen wil. Afwisselend spelen ze composities van elkaar; de ene keer een opzwepende kaseko, dan weer een jazzy ballad. “We zijn gelijkgestemde geesten,” bevestigt Pablo Nahar.
Paramaribob
Er wordt ook veel gelachen op het podium en de interactie met het publiek is groot. Aandachtig luisteren de honderden Surinamers naar de riffs van gitarist Franky Douglas. Of de subtiele percussie van Ponda O’Brian. Die brengt de Afrikaanse sound in de muziek, met zijn talking drum, een kleine trommel die hij onder zijn oksel klemt en met een stok bespeelt. Drummer Eddy Veldman legt uit dat het SME méér wil dan alleen dansmuziek maken. Afrocaribische jazz, daar gaat het om. Paramaribob, zo werd de stijl indertijd genoemd.
Erotiek
Theatervrouw en journaliste Noraly Beyer is met haar dochter en kleinzoon komen luisteren. “De muziek roept beelden van de tropen bij mij op; warmte, vocht, zwoelheid. Ik vind het erotische muziek.” Ze noemt het ‘magisch’ dat het SME in staat is deze beelden muzikaal onder woorden te brengen. Juist nu de muzikanten iets ouder zijn geworden geniet Beyer: “Het is bezadigder en daarom vind ik het nog mooier.”
[RNW, 12 juni 2011]
Surinam Music Ensemble Realunited
In 1981 namen drummer Eddy Veldman en bassist Pablo Nahar, destijds woonachtig in de Bijlmer, het initiatief een band op te richten met als hoofddoel Afro-Surinaamse ritmes te gaan gebruiken als basis voor bewerkingen van Jazz & Bebop standards en eigen composities. De samenstelling van de musici kwam zeer voorspoedig tot stand met het vragen van gitarist/componist Franky Douglas, pianist/arrangeur Glenn Gaddum, tenorsaxofonist Kees Smit uit de harde Amsterdamse school en de in de Bijlmer geboren talentvolle jonge percussionist Ponda O’Brian. Het Sextet stond in 1983 op het Northsea Jazz festival en betoverde het enthousiaste publiek met een unieke stijl die kort daarna het predicaat Paramaribop kreeg opgespeld en maakte pioniers van de musici van het SME bij de ontwikkeling van de hedendaagse Afro-Caribische improvisatiemuziek.
SME heeft tussen 1983 en 1992 veel furore gemaakt en schitterde op vele internationaal gerenommeerde podia en festivals zoals het Bimhuis, Oosterpoort, het Northsea jazzfestival, Houston international jazzfestival en EBU radiofestival in Zürich, Zwitserland. De band maakte in die 10 jaar 4 albums n.l. Body Guide, Dynamite Cotton Legacy (opgedragen aan Kid Dynamite & Teddy Cotton), No Kiddin’ (Timeless Records) en Main Topic (SME label).
In 1992 werd de band noodgedwongen ontbonden met het wegvallen van de structurele subsidie van de SJIN en zijn de musici allen hun eigen weg gegaan en blijven bijdragen aan de verdere ontwikkeling van de improvisatiemuziek.
SME Realunited is een project waarbij de formatie met een eenmalige reeks concerten de muziekliefhebbers van hedendaagse Caribische improvisatiemuziek wederom wil verrassen en de jonge aankomende beoefenaars van soortgelijke stijlen wil inspireren. Om persoonlijke redenen is saxofonist Kees Smit vervangen door de virtuoze Surinaamse fluitist Ronald Snijders die een gelijkgestelde geest is als het om de ontwikkeling van de Caribische improvisatiemuziek gaat. Samen zijn ze nu de voorlopers van deze unieke stijl waarmee zij in deze samenstelling extra willen vlammen en op 11 juni in het Bijlmer Parktheater het startsein daarvan zullen geven!
Fresh Badwater is mede mogelijk gemaakt met subsidie van het NFPK en artistieke inzet van Kratertheater!
RSS
Facebook
Twitter
