Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Nortan Ruth
Kindervertelmiddag groot succes
door Ruth Nortan
Paramaribo – De vertelmiddag met schrijfster Hilli Arduin is gelet op het aantal aanwezigen, een daverend succes geworden. Gezellig zat een deel van de meer dan 100 kinderen op stoelen en een ander deel lekker knus bij elkaar op de grond, bij de Nederlandse ambassade geboeid te luisteren naar het kinderverhaal over Prinses Ivana.
Op interactieve wijze vertelde Hilli Arduin met Marisa Pieplenbosch over haar debuut-kinderboek. Pieplenbosch, conferencier, sprak de middag aaneen en interviewde schrijfster Arduin en Gerold Slijngard, de illustrator. Arduin: “Ik genoot van de interactie met de kinderen. Alle 100 boeken die ik had meegenomen zijn uitverkocht, weg”, zei zij enthousiast.
Behoefte
Gelet op de verassend grote belangstelling, blijkt dat er enorme behoefte is aan deze activiteiten, vond Sandra Ammersingh-Zweers, beleidsmedewerker Cultuur en Sport bij de Nederlandse ambassade. Schrijfster Tessa Leuwsha vulde aan: “Literatuur leeft meer onder de mensen dan we denken. Belangrijk is ook dat kinderen boeken lezen die passen binnen hun belevingswereld. Prinses Ivana, het prinsesje dat haar haren niet wilde kammen is nou net zo’n boek.” Ammersingh-Zweers en Leuwsha deelden de mening dat er grote behoefte is aan dergelijke vertel(literatuur)activiteiten. Ammersingh-Zweers: “We stonden perplex van de opkomst. We hadden 100 stoelen hier, maar konden gerust het dubbele neerzetten.”
Plaatsvervangend ambassadeur Robert Petri beaamde het succes van de activiteit: “Het was ontzettend leuk, zo spontaan. We zagen dat de kinderen genoten. Hilli en Marisa zijn gewoon professionals. We dachten aan tussen de 30 en 50 mensen, maar telden er meer dan 175. Binnen het beleid dat gericht is op jongeren, zullen we serieus kijken of wij vaker dergelijke middagen kunnen organiseren.” Arduin nagenietend: “Ik had een goed weekend. Echt, het kan niet meer stuk.” De garage van de Nederlandse Ambassade vormde het toneel van de succesvolle vertelmiddag zaterdag.
[naar de Ware Tijd, 13/02/2012]
Prinses Ivana moet zelfbeeld Afro-Surinamers stimuleren
door Ruth Nortan
Paramaribo – Prinses Ivana, het prinsesje dat haar haren niet wilde kammen, is een sprookjesfiguur uit het debuutboek van Hilly Arduin. Het boek is niet per se geschreven voor het Afro-Surinaamse kind, maar voor elk kind. De Afro-Surinamer zal zich echter herkennen en identificeren bij het lezen van het boek, waarin onder meer het kroeshaar van de Afro-Surinamers een belangrijk thema inneemt.
Woensdag debuteerde vertelkunstenaar Hilly Arduin met haar eerste boek: Prinses Ivana het prinsesje dat haar haren niet wilde kammen. Het boek is een prachtige glossyuitvoering met illustraties van Gerold Slijngard. Arduin geeft de lezer een duidelijke boodschap mee: waardeer de schoonheid van de Afro-Surinaamse haardracht.
Het begint bij het zelfbeeld
Arduin vertelde aan de hand van een anekdote over haar kleinzoon het zelfbeeld dat bij kinderen leeft. Fundamenteel moeten wij onze kinderen een juist en positief zelfbeeld bijbrengen. Daar begint het mee. Elk kind zwart, geel, wit of bruin is een prinses. “Ik riep mijn kleinzoon en zei: “Kom, ik ga je een leuk verhaaltje vertellen over prinses Ivana. Mijn kleinzoon keek naar het plaatje en zei: ‘Prinses Ivana is geen prinses, want ze is niet wit en ze heeft geen blond haar.’”
Precies daar begint het; wat leren we onze kinderen over hoe zij zichzelf moeten zien? Met dit boek heeft Arduin de toon gezet om meer waarde te hebben voor de eigen cultuur met name de haarcultuur (kroeshaar). Elk kind kan een prinses zijn. Eddy van der Hilst was gekant tegen het idee ‘prinses’, laat dat maar voor de witmans’, zei hij. Echter werd dit tegengesproken door een opmerking uit het publiek, dat er in Afrika ook sprake van was de Ashantikoning en zijn koninkrijk met daarin prinsen en prinsessen.
Gekoppeld aan de boekpresentatie was er ook een haarshow van zus Bena, waarin verschillende zeer kunstige kapsels werden gepresenteerd aan het publiek. Adoo tetey of tompu ook wel bekend als de motjo kumba was een van de blikvangers. Ook het trouwkapsel voor kroeshaar was prachtig en kunstig gemaakt door kapster Lilian. Stanley Slijngard ‘Sombra’ wist met zijn poëzie en agers’ tori’s menigmaal het publiek aan het lachen te brengen.
“Het illustreren van dit boek heb ik als een echte uitdaging gezien. Op basis van onderzoek naar de Afrikaanse cultuur heb ik binnen korte tijd de composities gemaakt. Verschillende bezoekers lieten zich positief uit over de prachtige, kleurrijke en mooie tekeningen die herkenbaar zijn en tot de verbeelding spreken.”
[uit de Ware Tijd, 27/01/2012]
Kinderboek Kwasiba Pick-Heesbien: De Parel in Gods hand
door Ruth Nortan
Paramaribo – De Parel in Gods hand is het eerste boek van Kwasiba Pick-Heesbien. Het is een kindergedichtenboek geschikt als voorleesboek voor kinderen jonger dan drie jaar.
“Voor de oudere kinderen geldt, dat zij het boekje zelf kunnen lezen”, zegt de auteur. De gedichten zijn in de vorm van korte verhalen geschreven, waaruit de lezer informatie kan halen over sport, spel, voeding etc. De tekst is heel gemakkelijk geschreven. Daarnaast heeft de schrijfster een gedichtje in het Sranan en het Engels opgenomen alsook twee gebeden. Verder gaf zij een andere tekst aan een bekend kinderliedje.
“Schrijven is mijn talent”, dit ontdekte Pick-Heesbien toen zij ongeveer drie jaar geleden een oude klasgenoot van de mulo tegenkwam, die zich nog kon herinneren dat zij gedichten schreef. Dit werd verder versterkt, toen eerst mijn kinderen, familie, goede vrienden en uiteindelijk de bekende schrijver Gerrit Barron mijn gedichten mooi en goed vonden. Toen was ik ervan overtuigd, dat gedichten schrijven mijn talent is. Binnen een uur kan zij vlot en spontaan een gedicht schrijven. “De inspiratie voor dit specifiek boekje kwam vanuit het besef dat ik anytime voor mijn God kan verschijnen. En daarnaast ben ik mij ervan bewust, dat ik mij zal moeten verantwoorden wat ik heb gedaan met het talent dat Hij aan mij gaf”, verduidelijkt ze.
Pick-Heesbien: “Ik heb dit boek geschreven om kinderen te informeren over verschillende onderwerpen, zodat zij gemakkelijker keuzes kunnen maken.” Bij haar eigen kinderen sloegen vooral de gedichten over beroepen heel goed aan. Pick bespreekt met name de beroepen politie-agent, leerkracht, stewardess en anderen. Dit zijn de bekende beroepen, maar mijn kinderen hadden bijvoorbeeld nog nooit van een interieur-ontwerper gehoord”.
Het boekje helpt deze zaken ontsluiten. De positieve impact bleek met name bij haar oudste dochter. “Voordat ze de muloschool afrondde, wist ze zeker dat ze electro wilde studeren en dat doet ze nu ook.” Zo dienen de gedichten bijvoorbeeld als gespreksonderwerp tussen ouders en kinderen bij het naar bed brengen van de kinderen. Voorlezen tijdens bedtijd is een heel ideale bezigheid om kinderen tot rust te brengen. “Het schrijven van dit boek was een fantastische bezigheid. Ik was gedurende het proces heel enthousiast en ik zou dolgraag willen dat ieder kind zo’n boek heeft.” Het volgend boek van Heesbien-Pick gaat over getuigenissen en het derde boek van de nieuwbakken schrijfster wordt een tienerboek.
[uit de Ware Tijd, 10/01/2012]
Radjindre Ramdhani: “Clark Accord was een buitengewoon begenadigde schrijver”
door Ruth Nortan
Paramaribo – De boekpresentatie van Plantage d’Amour van de overleden schrijver Clark Accord, vond donderdagavond plaatst in de benedenverdieping van de CCS-bibliotheek. De bezoekers zaten hoopvol te wachten op wat er komen zou. Herman en broer Tinio Tojo zorgden voor de openingsact van de avond middels traditioneel tromgeroffel, helemaal in lijn van de zoektocht van Clark Accord naar zijn roots.
Rosita Leeflang, de presentator van de avond heette het publiek welkom. Onder de aanwezigen bevonden zich onder andere ex-president Ronald Ventiaan en zijn vrouw Liesbeth, een vertegenwoordiger van de Nederlandse Ambassade en andere hoogwaardigheidsbekleders.
Mooie herinneringen
Het boek werd op 28 oktober in Nederland gepresenteerd en donderdagavond 15 december was het de beurt aan Suriname. Mooie herinneringen aan Clark Accord werden door de verschillende sprekers opgehaald. Elviera Sandie, voorzitter van de Nationale Commissie ‘VN jaar voor de Afrikanen in Diaspora 2011’, sprak het goed opgekomen publiek kort toe en moedigde het aan de legacy die Accord ons naliet te bewaken en vooral over te dragen aan de volgende generatie.
Persoonlijke vriend Jason Watkin roemde de grote verteldrang van Accord. “Clark hield van vertellen ook al viel je in slaap, vertelde hij rustig zijn verhaal door. Jason, Jason”, klonk het dan “je slaapt”. Deze uitspraak heeft betrokkene vaker moeten aanhoren wanneer Accord weer eens aan het vertellen was geslagen. Watkin las delen uit het jongste boek van Clark Accord Plantage d’ Amour voor, die de bezoeker uitnodigden zelf de prachtige passages te willen lezen. Ook een gedeelte uit Bingo werd door Watkin voorgelezen. Het boek waarin de schrijver het maatschappelijk probleem van de gokverslaving aan de orde stelt.
Speciale band
Clark Accord had een speciale band met zus Mavis die een even grote verteller was. Volgens Mavis was Clark een familiemens. Stappend in de voetsporen van zus Mavis volgde Clark in Nederland ook de opleiding Verpleegkunde, maar gaf een draai aan zijn bestemming door een cursus Visagie te volgen en in Oostenrijk en Zwitserland zich verder daarin te ontplooien.
Clark stapte uit zijn goedbetaalde carriere in de modewereld, om schrijver te worden. Deze stap was niet tevergeefs. Zelf geloofde de schrijver dat zijn boekwerk Tussen Apoera en Oreala zijn beste roman was, zelfs beter dan De Koningin van Paramaribo. Clark hekelde daarom ook het feit dat hij vaker werd geroemd om dat ene boek, de Koningin van Paramaribo Maxilinder, “alsof ik geen andere boeken heb geschreven”, klaagde hij weleens.
Clark Accord, zo mag gerust gesteld worden, was een succesvol mens tot zijn laatste adem toe. Een man van stijl die elkeen het gevoel gaf bijzonder te zijn. Zus Mavis: “Clark had een bijzondere persoonlijke band met eenieder. Dit werd wederom gekenschetst door Radjindre ‘Radja’ Ramdanie, schrijver van onder meer Jorka tori I en II, in zijn bewondering voor Accord.
Doorzettingsvermogen
Ramdhani: “Clark Accord heb ik persoonlijk gekend en hij was meer dan een fantastische schrijver. Hij was een buitengewoon begenadigde schrijver. Ik benijdde hem om twee dingen: zijn enorme doorzettingsvermogen als onderzoeker/schrijver en de manier waarop hij dat als leesvoer gaf aan zijn lezerspubliek en ik benijdde hem om zijn Six-pack. Ik heb One-pack, te danken aan bami en nasi.
Jammer genoeg heeft Clark niet de gelegenheid gehad om zijn grootse roman te voltooien. Maar het boek, uitgegeven door Nijgh & Van Ditmar, is een bijzonder boekwerk. Ik heb het boek al vier keer uitgelezen omdat het zo bijzonder is. Ik liet het boek kopen in Nederland omdat ik niet wachten kon op de presentatie in Suriname.
Het boek is volgens Ramdhani een ‘must’ niet alleen voor elke afro-Surinamer (creool), maar meer nog voor de andere etnische groepen, omdat wij op die manier leren over elkaars geschiedenis. In het boek worden vooroordelen zoals ‘De slaven wilden niet werken op de plantages en de neger is lui’ weerlegd.
Voorouders
Plantage d’Amour is een prachtig boekwerk geworden, waarin Clark op zoek gaat naar zijn voorouders in Plantage Berlijn en Plantage d’Amour. De avond, die een heel gevarieerd karakter had met een foto(video)productie samengesteld door broer Marcel, werd ook opgeluisterd met sokopsalmen van Naks. Sokopsalmen waren typerende elementen voor presentaties van Clark in Nederland.
Zus Mavis: “Ik vond het een zeer mooie avond. Ik voelde dat Clark aanwezig was en ik had zoiets van ik moet dit voor Clark doen. Clark was een man van detail, van stijl. Ik moest voor deze gelegenheid dan ook mooi zijn. Ik ben ook zeer tevreden over de opkomst. Het was al met al een interessante avond. Radja Ramdhani belichte een andere kant van Clark die ik vaak hoor. Clark heeft altijd een persoonlijke band gehad met mensen en Radja is daar één van. Clark was een prettig mens, die zichzelf oversteeg. Het was een mooie avond in stijl voor Clark, waar ook moeder Jeanet van heeft genoten.
[uit de Ware Tijd, 19/12/2011]
Dancing Feet
door Ruth Nortan
Paramaribo – Gisteren werd Gurupurnima (ode aan de Leermeester) herdacht. Deze dag is speciaal ingesteld om leermeesters te eren voor het werk dat zij verrichten ‘liefdevol onderrichten en vormen van leerlingen’ en is vergelijkbaar met een dag als moederdag. Deze Indiase gedenkdag is een dag waarop leerlingen respect tonen aan hun leermeesters op het gebied van kunst en cultuur.
Guru betekent in het Sanskrit ‘leermeester of leraar’. Een guru is iemand die wordt beschouwd als iemand die veel kennis, wijsheid en bevoegdheid te hebben op een bepaald gebied en om vervolgens anderen liefdevol daarin te begeleiden. Tegenwoordig wordt deze term gebruikt om de waardering voor bijvoorbeeld ouders, onderwijzers en levensfilosofen te uiten.
In Suriname hebben de Bharata Natyam-beoefenaren deze dag met Madhoerei Jagmohan doorgebracht. De Zuid-Indiase tempeldans Bharata Natyam is een dansstijl die overgedragen wordt volgens het guruprincipe (de leermeester op leerling- traditie, één op één). De dansstijl is één van de oudste dansstijlen van India met een traditie van ongeveer 3000 jaar. Deze dans wordt tegenwoordig wereldwijd als een hoogstaande kunstvorm beoefend. De wortels van deze kunstvorm zijn terug te vinden in het zuidelijk gedeelte van Tamil Nadu en worden uitgebreid beschreven in de Natyashastra (heilig geschrift). Dit zeer authentiek boek over dans en drama is geschreven door de schrijver en danser Bharata Muni.
De kunstvorm omvat de volgende elementen:
BHA Bhava Expressie, RA Ragam Melodie, THA- Thalam Ritme , Natyam-dans
De Bharata Natyamdansstijl werd door guru Smt. Madhoeri Jagmohan in Suriname geintroduceerd. Zij werd in 1996 benaderd door de Hinos-organisatie om voor een contractperiode van vier jaar danslessen te verzorgen. Jagmohan die reeds vijfentwing jaar actieve Baharata Natyam-beoefenaar is, ontdekte binnen een jaar dat er genoeg talent was en begeleidde daarom in 2001 een groep van elf studenten naar hun ‘Arangetram’.
Het ‘Arangetram’ is het officiële examen waarbij de leerling ingewijd wordt tot danser(es). Arangetram betekent letterlijk: het bestijgen van het toneel voor de eerste maal. Tijdens dit afdansen moet de leerling gedurende een twee uur durend optreden zijn/haar bekwaamheid in deze hoogstaande kunstvorm tonen. De leerling is vanaf dit moment bevoegd lessen te verzorgen in de Bharata Natyam-dansstijl. Op deze manier werd deze kunstvorm qua authenticiteit gewaarborgd. Dit is waarom wereldwijd deze eeuwen oude traditie in haar oorspronkelijk vorm gehandhaafd is gebleven.
In verband met tien jaar Arangetram in Suriname slaan Madhoerie Jagmohan en haar ex-leerlingen (nu zelf docenten) de handen in elkaar om een wervelende show te geven aan het Surinaams publiek. De voorstelling op 5, 6 en 7 augustus 2011 in theater Thalia heet Dancing Feet. De dansers Madhoeri Jagmohan, Kavita Ramphal, Namita Ajodhia, Sadhana Mohan en Malti Nidhansing zijn zeer enthousiast bezig met de voorbereiding voor dit optreden. Klassieke dans, volksdans, stokkendans en bollywood maken deel uit van het programma. Kavita Ramphal: “Wij delen met u middels deze show onze liefde voor de dans.”
[uit de Ware Tijd, 15/07/2011]
Ori: “Theatervoorstelling met Ganga was liefde op het eerste gezicht”
door Ruth Nortan
Paramaribo – “Deze vorm van theater is verslavend. Je moet er tijd voor hebben, gemotiveerd en gedisciplineerd zijn. Het vraagt offers en bereidwilligheid om de instructies van de regisseur te volgen”, is de eensgezinde mening van de Cast van Brian X. Stichting Projecta heeft reeds dertien schoolvoorstellingen gehouden. De VWO 4-leerlingen waren vanaf het begin enthousiast over het theaterspel.
In gesprek met de Ware Tijd vertellen de spelers hoe zij het theaterstuk Brian X hebben ervaren. Ellen Abendanon (speelt dr. Hooplot): “Dr. Hooplot is sowieso iemand die ik niet ben. Je kruipt in de huid van een ander en je probeert zo overtuigd mogelijk het karakter neer te zetten.
“Dit theaterstuk is zwaar, omdat het echt samenspelen is”, vertelt hoofdrolspeler Idi Lemmers (Brian X). Je tegenspeler wacht op jou en de cue die je geeft door middel van je tekst. Dat is zwaar en brengt ook veel stress met zich mee. Ook de snelle afwisseling en het switchen in moods maken dit stuk voor mij spannend en uitdagend.” Het gedeeltelijk laten afscheren van mijn haar was nodig om er ouder uit te zien, maar dit stuk was het offer waard.” Marina Pinas vervulde de moederrol zonder noemenswaardige problemen. Als voormalig voorlichter bij het Korps Politie Suriname lag dat personage voor de hand. “Ik heb vaker met jongeren gewerkt, mijn rol kende ik al heel vroeg en kon mij dus makkelijk echt inleven”, zegt Pinas.
Entertainer Kwasi (jonge Brian): “Ik had altijd al belangstelling voor theater. Bij Sharda Ganga kreeg ik de smaak te pakken. Ik deed mee aan een workshop van Ganga en moest een serieuze ‘bok’ incasseren. Ik heb heel strenge collega’s die allen het beste met je voor hebben. Ik ben aan deze vorm van theater verslaafd geraakt. Ik moest veel offers brengen, maar het is het waard.”
Theater is een ontlading, zeggen Ori en Kwasi. Lemmers noemt het een uitlaatklep. “Ik leer mijn grenzen verkennen en die verleggen. De band met elkaar wordt ook sterker en hechter.” Voor Ori is theater naast muziek een andere vorm van het overbrengen van een boodschap. In 2009 deed Ganga een beroep op mij en vanaf toen ben ik bij dit gezelschap. Het was meteen liefde op het eerste gezicht. Bij Ganga weet je wat je kan en je leert wat je niet kan.”
Volgens Abendanon zijn Ganga’s stukken zodanig dat je iets in kan herkennen. “Ik wil voor niemand anders spelen. Je weet bij Ganga dat je iets brengt wat anderen tot nadenken aanzet. De stukken zijn tot stand gekomen op basis van onderzoek en daar zit voor mij de meerwaarde in, want het heeft impact op anderen en diepgang.”
“Het is prettig samenwerken met Ganga en dat begint al bij de rolverdeling”, zegt de cast eensgezind. Er is ook een goede onderlinge relatie. Volgens Ganga ontstaat de grootste ramp wanneer de regisseur en de acteurs elkaar niet vertrouwen. “Vertrouwen tussen partijen is noodzakelijk, omdat de regisseur pas dan in staat is het gewenste gevoel en ritme eruit te krijgen. Ik houd van mooie zinnen en ik besteed daar veel tijd aan. Zonder een goede vertrouwensrelatie tussen regisseur en acteurs, kan de regisseur niet regisseren.”
Ganga is echter niet gauw tevreden: “ Ik ben nooit tevreden, dat zullen mijn acteurs meteen zeggen.” Soms vind ik dat de acteurs wat woorden mangelen, maar ik weet dat de tekst eigenlijk best moeilijk is, dus ik zeur er niet elke dag over. Het strengst ben ik uiteindelijk voor mezelf. Ik bedenk elke dag wel iets wat ik anders had moeten schrijven, of thema of onderdeel dat ik eigenlijk ook wel verwerkt zou moeten hebben in het stuk. Ik zou bijvoorbeeld nog duidelijker willen maken hoe ook de school ons monddood maakt; dat komt nog niet helemaal uit de verf denk ik. En zo zijn er nog wat dingen.” Maar, zegt de regisseur uiteindelijk: “Als hetgeen ik allemaal erin wilde niet erin kan, dan komt het wel in een volgend stuk.”
[uit de Ware Tijd, 05/07/2011]
Bryan X is een meesterstuk
Herkenning met… en toch verwarring, geweldig spel
door Ruth Nortan
Paramaribo – ‘Magnifico’ roept een enthousiaste José na afloop van theatervoorstelling Bryan X. Afgelopen vrijdag vond in theater Unique de première plaats van het stuk, geschreven en geregisseerd door Sharda Ganga.
De voorstelling maakt op een hilarische manier serieuze kwesties bespreekbaar. Bryan bezoekt na jaren te kampen met nachtmerries dr. Hooplot. Bang om door anderen herkend te worden laat hij haar als cliëntennaam de letter ‘X’ optekenen. Cliënt X in plaats van patiënt X, omdat Bryan weigert te accepteren dat hij een patiënt is.
In gesprek met dr. Hooplot passeren zowel prettige als minder prettige herinneringen de revue. Ook de relatie met zijn jeugdvriend Marvin komt aan de orde. Bryan is te zien als leider, met zijn aanhangers en hun verschillende (on)beantwoorde behoeften als voorzitter, lover (waarbij Lydia en Wanda een zeer voorname rol spelen), en toch patiënt. Op meesterlijke wijze zijn verschillende rollen in het stuk verwerkt waarin personen uit politieke groeperingen en tal van verenigingen aan het woord komen.
Bryan X is volgens bezoekers zeer zeker de moeite waard. “Het stuk is Magnifico, mang. Geweldig hoe Idi de verschillende personages gestalte geeft. Lemmers, die speciaal voor het stuk een ‘hairdo’ [een kalend voorhoofd, ... red.] onderging, heeft een topstuk neergezet. Deze welbespraakt overkomende ‘leider’ komt door zijn zeer vlotte babbel heel geloofwaardig over. Zijn kapsel en de intonaties in zijn monologen dragen daaraan bij.
Bryan X wordt gespeeld door een cast van acht mensen die tien personages vertolken. Idi Lemmers als Bryan, Kwasie Vreden als jonge Bryan, Ellen Abendanon als dr. Hooplot, Ori Plet als Marvin, Tanuya Manichand speelt Lydia, Wanaha de Vries vertolkt zowel Agnes als directeur, Clifton Sno speelt Harold en Pa, en Marina Pinas is Ma. De Mighty Youth fungeerde als versterking van de stemmen bij de vocale delen. Er is niet echt sprake van bijrollen, omdat haast elke rol bijdraagt aan het ‘zijn’ van dit stuk. Geen enkele rol is overbodig.
“Het meest geweldige is om al deze mensen van wie je het eigenlijk niet verwacht te zien samenspelen”, zegt Zabdai Zamuel over de cast. “Ik ben aangenaam verrast. Mensen die in hun dagelijks leven iets anders doen en dan tegen je zeggen aan het einde van zo’n productie ‘ik wist nooit dat theater maken zo leuk kon zijn’. Je moet het zien als de grootste rapper die een kinderboek schrijft. Dat is de keerzijde van de medaille. De andere kant van de persoon die we niet eerder hebben gekend.” Helen Kamperveen vindt het prima dat er goede politieke stukken worden gemaakt en gepresenteerd. “Een goed stuk.”
Producer Eartha Silos: “Bryan X is een geweldig goed stuk. Elke keer als ik de productie zie, merk ik andere zaken op die mij eerder niet waren opgevallen. Ook al draait dit stuk vijftig keer, ik denk dat ik vijftig keer zal genieten.” Volgens Eartha zit de kracht van dit stuk in de manier waarop het is geschreven. “Sharda wordt steeds beter”, zegt Silos. Zelf zegt Ganga dat het stuk het product is van tien jaren werken met verschillende groepen en verenigingen. Het is wat ik allemaal heb meegemaakt en datgene dat mij fascineert heb ik in dit stuk verwerkt. Het stuk is volgens Ganga aangepast. Het was al geschreven, maar vanwege omstandigheden moest het worden aangepast. Van het nieuwe product mochten de premièregangers afgelopen vrijdag deelgenoot zijn. Volgens Silos is het stuk uitzonderlijk goed vanwege de manier waarop de intriges, de verwarring en de herkenning verwerkt zijn. Het gaat om het systeem dat herkenbaar is. Enigzins herkent men Harish Monorath of is het Melvin Bouva? Wie is het nou eigenlijk? De verwarring is compleet omdat op de personages die gespeeld worden niet voor de volle 100% een etiket te plakken is. Dit is meesterwerk.
RSS
Facebook
Twitter
