Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Nicolaas Quito
Balans: Arubaans letterkundig leven (35)
door Wim Rutgers
04.10 Simia literario
In Postkoloniaal Nederland; vijfenzestig jaar vergeten, herdenken, verdringen (Amsterdam: Uitgeverij Bert Bakker 2010) bespreekt Gert Oostindie de begrippen bonding, bridging en belonging als karakteristiek voor de migrant in zijn relatie met de autochtone bevolking van een land, een sociologische indeling die ook op de literatuur toepasbaar is, ook op die van Arubaanse auteurs. De begrippen houden een dubbele oriëntatie in: de positie die de migrant zich in de nieuwe samenleving wenst en zoekt, maar ook de positie die deze migrant ervaart van de autochtone bevolking: wil de emigrant meedoen, krijgt de migrant van de autochtone bevolking de ruimte om in de nieuwe maatschappij te participeren. read on…
Een verloren zoon
(Opgedragen aan Boy Ecury)
door Quito Nicolaas
Langs kelderluiken
marcheerden hoge laarzen,
tussen gestreepte pyama’s
die sneden door de waterplas
van geplenste regendruppels.
read on…
Pronken met andermans veren
door Henry Habibe
Het verhaal ´De eerste lyrische worstelaars in de Arubaanse literatuur; Van indianen en Arubanen´ van Fred de Haas (Amigoe, Ñapa, 23/01/2016) heb ik, door een heel lang verblijf in het buitenland, pas eind februari jl. kunnen lezen. Het is, althans voor mij, geen nieuw verhaal. Bepaalde aspecten die daarin naar voren komen, heb ik ongeveer zes jaar geleden reeds uitgebreider opgetekend in het boek Aruba in literair perspectief. Dit boek is tot stand gekomen met een subsidie van UNOCA en het Prins Bernhard Cultuurfonds Caribisch Gebied en verscheen vorig jaar (maart) op Aruba. read on…
Signeersessie Cucuisa cabisha/Als de aloë sluimert
Op 23 april a.s. is er in Almere een signeersessie van Cucuisa cabisha/Als de aloë sluimert van Quito Nicolaas. read on…
Was de emigratie de moeite waard?
Over Cucuisa cabisha = Als de aloë sluimert van Quito Nicolaas
door Ezra de Haan
Quito Nicolaas, San Nicolas, Aruba (1955) studeerde Culturele en Maatschappelijke Vorming te Amsterdam. Hij was, samen met Libèrta Rosario, de bedenker en oprichter van een schrijversgroep die een podium vormde voor de nieuwe generatie Caribische schrijvers en dichters. In 2003 werd de stichting Simia Literario (Literair zaad) opgericht, waarvan Nicolaas de voorzitter was. read on…
De Boekenballetjes van Uitgeverij In de Knipscheer
Activiteiten van auteurs van In de Knipscheer in de Boekenweek 2016: read on…
Herdefiniëring van literaire criteria
door Quito Nicolaas
De letterkunde van onze eilanden kent zijn oorsprong in de 19e eeuw en heeft zich gedurende de afgelopen decennia kunnen ontwikkelen tot een volwassen literatuur. Zo kan bij het lezen van werk van auteurs die in verschillende talen schrijven de vraag tot welke literatuur hij/zij behoort zich voordoen. Afhankelijk of de auteur in eigen land woont en de eigen taal bezigt, roept dit geen extra vragen op. Anders is het als je in een ander land bent gevestigd en in een vreemde taal je proza dan wel poëzie schrijft. read on…
Balans: Arubaans letterkundig leven (14)
door Wim Rutgers
Deel II
04 1986 – 2015
Het veelstromenland van de moderne literatuur
04.0 Positiebepaling
Net voor het ingaan van de status aparte per 1 januari 1986 sloot de Lago raffinaderij na zestig jaar definitief haar poorten. Het betekende een abrupte crisis van ongekende omvang, waarbij de bevolking op financieel economisch terrein via het inleveren van salaris en door middel van een solidariteitsbelasting net met het ingaan van de status aparte voor reusachtige problemen stond, zoals decennia eerder de autonomie ook al vergezeld was gegaan van problemen rond de lay off in de raffinaderij, waar door automatisering talrijke arbeiders waren ontslagen. read on…
Balans: Arubaans letterkundig leven (9)
door Wim Rutgers
02 Autonoom op weg naar de Status Aparte
1954 – 1986
De toespraak van Koningin Wilhelmina op 6 december 1942 gaf ook het culturele leven op Aruba nieuwe impulsen. Relatief was het eiland gedurende de tijd van oorlogshandelingen welvarend en meer zelfstandig geworden. Dat had tot gevolg dat direct na de oorlog verschillende culturele groepen ontstonden. In 1946 al werd de Arubaanse Kunstkring opgericht die binnen tien jaar tijds zo’n driehonderd leden telde, waarbij het doel was om Aruba te laten kennis maken met internationale cultuur. read on…
Van Indianen en Arubanen (4 en slot)
door Fred de Haas
Het Indianismo
De weinige getuigen die zijn overgebleven van het Indiaanse verleden van Aruba zijn de geografische plaatsnamen en namen van planten en vruchten. Daarvan heeft de literatuur dan ook druk gebruik gemaakt. De uit Santo Domingo afkomstige Eduardo Curet schreef in de jaren 50: ‘Aruba, in jouw naam proef ik inheemse weemoed…’ en in zijn ‘Rapsodia indigenista arubana’ tuimelen de Indiaanse namen door elkaar: ‘Yamanota, Andicuri, Bushiribana, Casibari, Macuarima, Tarabana, Socotoro enz. read on…
Van Indianen en Arubanen (3)
door Fred de Haas
Verstoord evenwicht
Aruba begon in veel opzichten te veranderen toen de olie-industrie zich in 1924 op het eiland vestigde. Amerikanen kwamen wonen op Lago Heights en de Amerikaanse Colony werd een afgesloten terrein. Zwarte arbeiders van de Bovenwinden, Suriname en de Engelse eilanden gingen wonen in San Nicolas en The Village. Arubanen die al jaren op het eiland woonden begonnen zich in meerdere opzichten achtergesteld te voelen. Immers, de LAGO had een voorkeur voor Engelssprekenden en het Nederlandse Bestuur had een voorkeur voor Nederlanders en Surinamers vanwege het feit dat de taal van de Regering nu eenmaal het Nederlands was en de Surinamers beter Nederlands spraken als de Arubanen vanwege de in Suriname gevoerde taalpolitiek. read on…
Van Indianen en Arubanen (2)
door Fred de Haas
Het Papiaments
Zoals iedereen intussen wel weet, werd het Papiaments heel vroeger door velen beschouwd als een taal die zoveel mogelijk moest worden vermeden en weggedrukt. In naam van de beschaving en de vooruitgang! In 1877 was er zelfs een school op Curaçao – het Colegio Colonial – die bij de jaarlijkse prijsuitreiking een medaille uitdeelde aan de leerling die dat jaar het minst Papiaments had gesproken. Sinds die tijd zijn er, gelukkig, enige vorderingen gemaakt en worden er zilveren en gouden onderscheidingen uitgedeeld aan mensen die zich literair in het Papiaments hebben onderscheiden! read on…
RSS
Facebook
Twitter
