Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: musical
5. Wat wil je aan de lezers van Sarnámihuis.nl meegeven?
Door lezen leer je het leven kennen!
door Els Moor
Van 2 tot en met 4 april was het Kinderboekenfestival in Albina. Het was, net als de twee vorige in Nickerie en Paramaribo, weer een groot succes. Veel, veel scholen uit Albina en omstreken, zelfs helemaal van Stoelmanseiland, waren gekomen en de leerlingen genoten.
Het was héél goed dat het festival ook in Albina gehouden werd. Sinds het geweld en de vernielingen tijdens de Binnenlandse Oorlog (1986-1992), is Albina – eens een mooi en rustig grensplaatsje aan de Marowijnerivier tegenover het Franse Saint Laurent – erg veranderd en niet in positieve zin. Met de wederopbouw werden de verschillen tussen arm en rijk, commercie en criminaliteit steeds groter. Albina is nu een druk plaatsje met veel chinese winkels, maar ook veel werklozen en kinderen en jongeren die niet naar school gaan. De criminaliteit is enorm gegroeid, waarbij drugsgebruik en illegale drugshandel een grote rol spelen. Liefde en zorg voor de eigen plaats heeft men verloren. Albina is een slordig dorp geworden met hopen vuil en afval op straat, op het strand bij de rivier en wat helemaal verschrikkelijk is, veel glasscherven op de bodem van de rivier. Een lekker bad nemen is gevaarlijk geworden! Albina heeft zijn aantrekkingskracht volledig verloren.
De vele schoolklassen, ook veel van het mulo, die in de ochtenduren het festival bezochten voor activiteiten waren over het algemeen wel positief. Het zijn de kinderen die het wél zullen redden, mede dankzij veel goede leerkrachten. Zij genoten, gingen zitten lezen in een stand met boeken en kochten ook boeken.
Tussen vijf en acht uur liepen de bezoekers rond, veel gezinnen, loslopende jongeren, maar ook geïnteresseerde volwassenen. Ze bezochten stands, deden mee aan activiteiten en konden de eerste en laatste avond de musical van Sandra Purperhart en Annelies den Boer (uit Albina) bezoeken, getiteld Marwina gaat naar school, die aansluit bij de problematiek van Albina van vuil in het dorp en niet naar school gaan. Marwina gaat uiteindelijk wel naar school… en bereikt heel veel! Veel kinderen werkten enthousiast mee, van klein tot groot, en dansten en zongen. De gespeelde dc, ditmaal van Marowijne, in wit pak, ontbrak weer niet!
Op een van de avonden, het was rustig, kwam een moeder van vier dochters een praatje maken in mijn stand, ‘Lees je wijs!’, waar veel Surinaamse kinder- en jeugdboeken liggen uitgestald. ’s Morgens komen er klassen en wordt met boeken gewerkt, ’s middags kunnen bezoekers ze bekijken of ze gaan zitten lezen.
Met deze bezoekster raak ik in gesprek. Meteen al vertelt ze dat een van haar dochters meedoet aan de musical. Wat vindt ze van het Kinderboekenfestival? Is lezen belangrijk voor kinderen? Haar hoofd schiet omhoog bij deze vragen. ‘Ja, lezen is heel belangrijk. Je gaat het leven begrijpen en zo kun je meewerken aan de ontwikkeling van je dorp of stad. Je ziet verschillende kanten van de maatschappij. Hier in Albina is heel veel nodig om de criminaliteit te verminderen. Van buitenaf moeten jongeren kunnen leren hoe ze zich moeten gedragen. Ik vind het erg goed van al die mensen van het Kinderboekenfestival dat ze ons weghalen van de slechte kanten van het dorp.’ Deze vrouw maakte me een belangrijke doelstelling op een kernachtige manier duidelijk!
De volgende ochtend, weer werkend met leerlingen en leerkrachten, veel van de muloschool ook, werd me bevestigd dat het lezen van en het samen praten over boeken en verhalen een sterk middel tot bewustwording is. In een nog in ontwikkeling verkerend land als Suriname is dit van groot belang. Door over situaties te lezen en erover na te denken of met elkaar erover te praten, leer je je eigen situatie beter kennen. Als een boek of verhaal je echt boeit, kom je erop terug. Wat me op geen enkel Kinderboekenfestival overkwam, noch in de stad, noch in andere districten, gebeurde hier: kinderen, jongeren en leerkrachten kwamen ‘s middags terug om in de stand, rustig op een stoel zittend, boeken te lezen. Enkele kinderen kwamen iedere middag. Zelfs een paar jongens! Ze lazen eenvoudige, herkenbare boekjes, zoals de Amaisa-serie. Een meisje las alle vijf Amaisa-boekjes op één avond. Ook het prachtig uitgevoerde boek van Hilly Arduin, Aboikoni, ging door veel handen en werd gelezen.
Heel jammer is het dat de scholen, ook in de dorpen, over het algemeen geen of weinig Surinaamse kinder- en jeugdboeken hebben. Geen schoolbieb hebben ze, of een met Nederlandse boeken die de kinderen nog niet begrijpen. Zelfs het prachtige boek van Ismene Krishnadath, Seriba in de schelp, dat nota bene op Galibi speelt, kennen ze niet. Ook Okorié en Agambé, over een jongen uit een inheems dorp en een uit een marrondorp ontbreekt. En indiaanse verhalen, boeken waarin ze al vastgelegd zijn, hebben ze niet en veel vooral Kalinha-verhalen zijn nog niet uitgegeven.
Daar moet gauw verandering in komen! Alle Surinaamse kinderen moeten hun eigen boeken kunnen lezen!
Opening Kinderboekenfestival met musical
Het Kinderboekenfestival Paramaribo opent op maandag 3 maart om 17.00u op het KKF Beursterrein. Ingang Borretstraat. Hoofdattractie van de opening is een kindermusical onder leiding van Sandra Purperhart. In de musical komt o.a. een stuk voor uit het verhaal Carolinda en de heder. Dit is één van de eerste drie verhalen die kinderboekenschrijfster Ismene Krishnadath publiceerde. Het komt voor in de bundel Flaporen van Amar, die onlangs is herdrukt. Ook de Stichting Projekten heeft het verhaal opgenomen in een verhalenbundel. Het KBF duurt van 3 tot en met 8 maart. In de ochtenduren bezoeken scholen het festival. ‘s Middags is het terrein open voor algemeen publiek van 17.00 – 20.00u.
S77 ook aanwezig
Stand 68 is de stand van S77 op het Kinderboekenfestival Paramaribo dat van 1 tot en met 8 maart duurt. In de ochtenduren houden wij schoolkinderen bezig met onze literatuur en in de middaguren verkopen we boeken aan de bezoekers. In de stand kunt u o.a. de volgende S77 leden tegenkomen: Alphons Levens, Irene Welles, Carla Rees, Carla Sanichar, S. Sombra, Shirley Watchman, Ismene Krishnadath, Hilli Arduin, Audrey Liauw, Kadi Kartokromo, Sylva Koemar en CAT. Ook onze trouwe sympathisant Deborah Gobardhan zal er zijn. Schrijvers die hun boeken willen laten verkopen door S’77 kunnen contact maken met Alphons Levens: tel nr. 8504362 Email alphlevens@hotmail.com
Groeien in Nickerie op het Kinderboekenfestival
door Els Moor
Van 3 tot en met 5 februari was het eerste Kinderboekenfestival van dit jaar in Nickerie. Nickeriaanse kinderen zijn over het algemeen flink; ze durven te praten, hun meningen te uiten. In mijn stand ‘Lees je wijs!’ging het steeds over het thema ‘groeien’. We begonnen met een versje dat gezegd werd, samen in de kring, en met gebaren en bewegingen werd uitgebeeld:
Groeien, groeien, groeien / Wij leren, wij spelen, wij stoeien / daardoor wordt ons hoofd wijs en ons lichaam lang / Zo groeien we elke dag een beetje meer’/ bewegen helpt ook mee , elke keer / En door boeken te lezen gaan we op reis / Leren de wereld kennen: Lees je wijs!
Daarna werkten we met een boek waarin het thema ‘groeien’aan de orde komt, aangepast aan de leeftijd van de groep. Dit gebeurde nog steeds in de kring, maar nu zittend op stoelen. Een boek over Nickerie voor oudere kinderen is De kleine Jaggernath, van Gerrit Barron. Het gaat over twee buurkinderen, een jongen en een meisje, die niet met elkaar mogen omgaan. Het verhaal speelt omstreeks 1930. Toen mochten jongens en meisjes elkaar niet aanraken, niet naast elkaar lopen, enzovoort. Deze twee groeien enorm in wijsheid. Soms hebben ze stiekem even contact. Er groeit een verliefdheid. Ze laten zich niet van de wijs brengen: ze leren goed, komen voor vervolgonderwijs in de stad terecht en later op een universiteit in Nederland. Zij wordt zelfs arts… en hij later een groot politicus. En ze trouwen! Groei dus door eigen inzet, maar ook door steun van volwassenen die hun inzet en capaciteiten inzien. Is Nickerie gegroeid sinds die tijd? Ja, bevestigen de leerlingen: er is een weg naar de stad, Nickerie is een echt stadje geworden met veel bedrijven. En hoe gaat het tussen jongens en meisjes? Stilte. Nu mogen ze naast elkaar lopen, samen spelen, sport beoefenen, samen in dezelfde klas zitten, maar trouwen? Dat is toch vaak nog moeilijk, komt er met moeite uit, als de ouders de partner niet uitgezocht hebben… vooral in de polders. Wel groei dus, maar die groei moet wel nog groeien!
De musical
Ook weer in Nickerie heeft Sandra Purperhart, deze keer samen met leerkracht Dorien Mac Donald, met de kinderen van scholen in het district een musical voorbereid, Nickerie yu alesi en meki wi gron. Rijst deed en doet Nickerie groeien. Vanuit het heden wordt teruggekeken naar het verleden van het district. Op een originele manier: kinderen en jongeren praten op het ‘Brassaplein’ met de zeer oude ex-districtscommissaris Bharos, die een sociaal voelende dc was. Voor de jeugd in de musical is hij een ‘opa’. ( In werkelijkheid is hij al overleden.) Hij praat met hen en vertelt over het verleden van het district, over de ontwikkeling van de rijstcultuur, hoe eenvoudig het leven in zijn jeugd was, hoe hij opgroeide met melk, rijst, suiker en bacoven. Hij werd gespeeld door een talentvolle jongeman uit het mulo-onderwijs, die ook nog een geweldige zwemmer is. Later komt de huidige dc ( een jongen van 8 jaar in uniform met pet op) die de scholen eigen computers belooft en ook ‘the first lady’ (een mooi meisje). Verleden en heden komen naar voren. Het goede van nu, maar ook het slechte, hoe stropers de prachtige rode ibissen dood maken om ze op te eten en hoe ook in Nickerie de bescherming van de rijke natuur niet altijd serieus genomen wordt. Het pedagogische aan de musicals van Sandra Purperhart is dat ze de kinderen losmaakt, doet groeien en bloeien. Ze durven vrij te praten en vooral ook te zingen en te dansen. Het enthousiasme straalt van ze uit. Groepjes die al dansend en zingend de natuur van Nickerie laten zien. Creatief en vol beweging is de musical en beweging doet groeien! Groeien is een prachtig thema voor zo’n musical!
Tata Colin
Er waren ook groepen uit Coronie op het Kinderboekenfestival in Nickerie. Van een groep uit Totness wist niemand wie hun grote held Tata Colin was, van wie er nota bene een standbeeld staat op het plein in het dorp. De geplande vertelstof verdween en Tata Colin stelde zich voor aan de groep en vertelde over zijn leven, hoe hij als slaaf een soort bonuman was, langzaam maar zeker de andere slaven aanzette tot opstand. Hoe hij door toedoen van zijn masra wreed afgetakeld werd en drie jaar zijn vermogen tot spreken kwijt was, later in een slavenziekenhuis gezet werd, waar zijn mede-opstandelingen hem nog stiekem bezochten en waar hij weer kon praten. Hoe hij uiteindelijk in de stad in Fort Zeelandia werd opgesloten, maar voordat hij teruggevoerd zou worden naar Coronie om als afschrikwekkend voorbeeld opgehangen te worden… was hij verdwenen uit zijn afgesloten cel. We hebben er een verzonnen stukje aan vastgeknoopt. Toen de slaven dit hoorden, kregen ze weer moed en kwamen ze werkelijk in opstand en met z’n allen takelden ze de masra die hen bezocht op hun plantage af.
Van Ruud Mungroo ( 1938 – 2003) is er in 1982 een boekje verschenen, en in 1989 een herdruk, Tata Colin, met dit verhaal. Het is duidelijk dat dit herdrukt moet worden en op de scholen van Coronie terecht moet komen! Als er weer een Kinderboekenfestival in Coronie is? Met een musical over de held die weg weet te vliegen uit zijn gevangenschap? Een motief uit de Caraïbische literatuur, en zelfs van de Nobelprijswinnares in de VS, de zwarte schrijfster Toni Morrison.
Kindermusical Simba’s Trots goed ontvangen
door Wytske van Tilburg
Paramaribo – “In the Jungle, the mighty jungle, the Lion sleeps tonight…” Het CCS-gebouw werd woensdagavond omgetoverd tot jungle voor de première van kindermusical Simba’s Trots: The Lion King 2. Alle dieren van het koninkrijk komen voorbij en veroveren ieder op hun eigen manier de harten van het publiek.
De boodschap van de musical is samen in vrede leven; als je ruzie hebt, moet je dit niet oplossen door te vechten. Het thema is in het verhaal verweven en komt meerdere malen terug. Aan het begin leert Simba deze wijze lessen aan zijn dochter Kiara, later moet zij haar vader hier nog eens op wijzen.
Prachtige pakjes en strak geschminkte gezichtjes maakten de kindjes extra aandoenlijk. Het geluid was goed en op een paar kleine schoonheidsfoutjes na verliep alles naar wens.
Een miniversie van het stokstaartje Timon en het zwijntje Pumba zorgden voor de grapjes tussendoor. En juist omdat ze worden verteld door twee kleine mannetjes zijn ze extra grappig. Het gebrul van de leeuwen lijkt net echt, want de jongste kinderen vinden het allemaal net iets te spannend soms. De meest schattige meisjes zijn omgetoverd tot vlindertjes en veroveren moeiteloos de harten van de ouders. De jongste van het stel is nog maar drie jaar, maar blijkt de meest fanatieke danseres te zijn wanneer zij lekker vooraan op het podium blijft staan dansen.
Peace Love & Happiness
Het verhaal begint met de doop van Kiara, de dochter van Simba en Nala. Natuurlijk is het komische duo Timon en Pumba ook van de partij. Het wordt direct duidelijk dat Kiara net zo nieuwsgierig is als haar vader. Ze wil graag op onderzoek uit, waarop Simba haar waarschuwt vooral niet naar het verboden land te gaan. Maar Kiara doet dit toch. In het verboden land ontmoet ze Kovu, de jongste zoon van Zira, de vrouw van Scar. Kiara en Kovu raken bevriend en Zira wil hier gebruik van maken. Zij wil wraak nemen voor de dood van haar man en wil daarom dat haar zoon Kovu de nieuwe koning wordt. Kovu krijgt de opdracht om Simba te verslaan, maar hij wil dit helemaal niet! Hij is verliefd op Kiara en is gelukkig in het koninkrijk. Als Zira uit frustratie Simba zelf maar aanvalt, springen Kiara en Kovu er gelukkig tussenin. Je moet ruzie niet oplossen met vechten! “Wij zijn toch één?!” Kovu haalt zijn moeder, broertje en zusje over om ook in het koninkrijk te komen wonen en uiteindelijk lukt het. De show wordt afgesloten met “Peace, love and happiness.” De musical wordt onder leiding van Sandra Purperhart georganiseerd door Stichting In de Vakantie. Het is de twaalfde keer dat deze stichting zo’n voorstelling maakt.
[naar de Ware Tijd, 20/09/2013]
Choreografe Farida Nabibaks: Leed achter ons laten
Farida Nabibaks is een choreograaf en filosoof die de kunstacademie in Suriname deed en de Scapino Dansacademie in Nederland. Ze speelde in 1995 naast Stanley Burleson de vrouwelijke hoofdrol in de musical Faya en is initiatiefneemster van de muziektheatervoorstelling Bewogen weerspiegeling, waaraan onder andere Raj Mohan en Denise Jannah meewerken. Reden genoeg voor Sarnámihuis om Farida Nabibaks 5 vragen te stellen.
1. Wat is je eerste herinnering als het gaat om dans?
Mijn eerste herinnering is dat ik een balletdanseres op tv zag, naar haar keek en dacht: ‘dat kan ik ook’. Ballet was niet per se wat ik toen om me heen zag. Waar haalt een kind dat soort gedachten vandaan? Waarschijnlijk omdat het je toch aantrekt. Ook de Hindostaanse films die ik als kind zag, en, ik weet geen titels meer, maar wel dat de sfeer me enorm aansprak. Voor mijn gevoel kwam het leven in zijn geheel langs. De ernst van het leven, een lach, een traan, dans, zang. Grappig dat het stuk waar ik nu mee bezig ben al deze elementen in zich heeft.
2. Wat is voor jou je grootste mijlpaal tot nu toe?
Dat zijn er een paar. Het feit dat ik uiteindelijk een dansopleiding heb kunnen doen, was al een droom die uitkwam. Dat ik kon werken als danseres en dat ik ooit een rol kreeg in Faya, de Surinaamse musical, dat laatste was echt een mijlpaal! De nieuwe uitdaging is ook een mijlpaal: muziektheatervoorstelling Bewogen weerspiegeling. Dit stuk vraagt aandacht voor hoe we tegenwoordig in Nederland met het koloniaal verleden omgaan. Dit is voor mij, als kind van afstammelingen van mensen die uit slavernij komen en van mensen die onder contractarbeid hebben moeten werken, heel belangrijk. Maar eigenlijk is het voor heel Nederland waardevol!
3. Met welke andere Hindostaanse artiest in Nederland zou je wel eens willen samenwerken?
Die droom komt binnenkort al uit: ik zie er erg naar uit om met Raj Mohan samen te werken tijdens Bewogen weerspiegeling. Ik kan nu al niet wachten om het resultaat van onze samenwerking mee te maken. Ik vind hem door de popmuziek in Sarnami die hij brengt, een groot vertolker van moderne Surinaamse muziek. Hij heeft kennis van zaken en is iemand die nieuwe wegen inslaat en verschillende stijlen opzoekt en bij elkaar brengt. Verder zou ik ooit ook aan projecten willen meewerken waar een combinatie van nieuwe talenten en ervaren mensen uit verschillende disciplines naar een geheel werken. Denk dat de uitkomst zeer verrassend zal zijn.
4. Hoe combineer je familieleven met je dans? Welke rol speelt je familie in jouw danscarrière?
Mijn familie heeft me vroeger de mogelijkheid gegeven om mijn dromen achterna te gaan. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Mijn eigen familie nu is ook heel belangrijk voor me. De combinatie van dansen en kinderen hebben is best lastig geweest, maar ik heb het er voor over gehad. Onze dochters zijn nu mooie mensen geworden, die me steunen in alles wat ik doe, zoals ik hen steun in dat wat belangrijk voor ze is.
5. Wat wil je aan de lezers van Sarnámihuis.nl meegeven?
Zoals gezegd laten we in onze productie Bewogen weerspiegeling via een moderne familie – waarin ik de moeder speel – toch zien dat de sporen van het koloniale verleden nog aanwezig zijn tegenwoordig. Het verleden is zwaar geweest, maar ik zou graag zien dat we nu dat leed écht achter ons laten en als de lotus, die alleen uit modder groeit, op zullen bloeien. Mijn wens is dat die hoop ook uit dit stuk zal spreken.
Ga voor meer informatie naar www.bewogenweerspiegeling.nl.
‘Bewogen weerspiegeling’ is opgenomen bij voordekunst.nl, waarmee middels crowdfunding kunstprojecten worden ondersteund. Ga voor een donatie naar: http://www.voordekunst.nl/vdk/project/view/872-bewogen-weerspiegeling.
[naar Sarnamihuis.nl]
‘Oom Tom was een lafaard’
door Stuart Rahan
Den Haag – Het mensonterende verhaal van Oom Tom is ontsproten uit het brein van de blanke schrijfster Harriet Beecher-Stowe. Zij vergrootte en exploiteerde het verhaal van Oom Tom dat de geschiedenis is ingegaan als het keerpunt van besef bij het toen heersende blanke instituut om een eind te maken aan de slavernij. De bevinding dat de slavernij uit economisch oogpunt is gestart maar de meest wrede verachting van het mens-zijn met zich meebracht, is geen reden om slavernij en economische ontwikkeling in één adem te noemen.
read on…Raymi Sambo: Op zoek naar Oom Tom
Op zoek naar Oom Tom is de nieuwste voorstelling van regisseur, acteur en televisiepersoonlijkheid Raymi Sambo, die op 15 febuari in première gaat in het Amsterdamse Bijlmerparktheater.
In Op zoek naar Oom Tom doen drie donkere acteurs mee aan een live op televisie uitgezonden talentenjacht. Inzet van de show is de titelrol in de musical Oom Tom en wie wint krijgt eeuwige roem. Er is slechts een regel: ‘wees eerlijk en werk samen’. Maar hoe eerlijk kan een mens zijn en hoe integer blijf je als je wilt winnen en de macht ruikt?
Sambo baseert het script op interviews met en persoonlijke verhalen van hemzelf en de twee andere acteurs Sergio IJssel (Flikken Maastricht, Dino Show) en Ruurt de Maesschalck (Spoorloos).
Met Op zoek naar Oom Tom probeert Sambo antwoord te geven op de vraag waarom donkere mensen niet met elkaar kunnen samenwerken en witte mensen vaak geneigd zijn te willen overheersen over anderen. Vanaf 15 februari 2013 te zien in theaters door heel Nederland.
Kijk voor de speellijst op http://www.vigonline.nl/waar
Check de trailer, klik hier
Op zoek naar Oom Tom
Raymi Sambo, Sergio IJssel en Ruurt de Maesschalck strijden vanaf februari 2013 in de talentenjacht Op zoek naar Oom Tom om de titelrol in de musical Oom Tom.
Op zoek naar Oom Tom wordt de nieuwste voorstelling van Raymi Sambo waarin hij onderzoekt waarom donkere mensen niet met elkaar kunnen samenwerken. Een onvermogen dat teruggaat tot de tijd van de slavernij en in het beroemde boek De hut van Oom Tom werd beschreven. De drie donkere acteurs gaan in de voorstelling op zoek naar hun eigen Oom Tom-identiteit. Op zoek naar Oom Tom is dan ook gebaseerd op persoonlijke verhalen van en interviews met de acteurs. De voorstelling toont de nietsontziende hang van de mens naar status en macht, die van de acteurs maar ook die van het publiek! Op zoek naar Oom Tom gaat zaterdag 23 februari 2013 in première in Theater aan het Spui in Den Haag en zal tot en met maart 2013 langs Nederlandse theaters toeren. Zie alvast een trailertje op klik hier
KBF Musical-karavan verovert Nickerie en Coronie
Ruim 700 kinderen in Nickerie en meer dan 100 personen in Coronie hebben genoten van de Musical-karavan. Ook een groep ouders waren van de partij. Stichting In de Vakantie en Stichting Projecten presenteerden de twee musicals in de districten.Onder regie en algehele leiding van Sandra Purperhart voerden de kinderen van Saramacca de musical op Pippi Langkowsu in Saramacca. Kinderen van Brokopondo namen de musical Kopro Kanu, naar het boek van Francis Vriendwijk, voor hun rekening.De thema’s zijn gekozen omdat dit jaar tijdens de Kinderboekenfestivals de klassieke jeugdboeken centraal staan. Dat heeft geleid tot spannende, wervelende, kleurrijke en grappige musicals. In Nickerie werden de musicals dinsdag en in Coronie woensdag opgevoerd. Vandaag zullen nog twee voorstellingen zijn in het Cultureel Centrum Suriname (CCS). Deze opvoeringen beginnen om 10 en om 12 uur.
[uit Starnieuws, 12 april 2012]
Originele Nat King Cole-musical in MC Theater
Op vrijdag 13 april 2012 komt de originele Engelstalige Londense West End Musical Unforgettable – The Nat King Cole Story naar het MC Theater. In ruim 100 minuten speelt en zingt Monroe Kent III het levensverhaal van Nat King Cole. Inclusief een gedeelte uit het fabuleuze NBC optreden van Nat King Cole. Deze musicalversie is het originele, door de erven Cole geautoriseerde, levensverhaal van Nat King Cole. Alle info staat in onderstaande mail.
read on…Scrooge in Curaçaose setting
Willemstad — In de Curaçaose versie van A Christmas Carol (Charles Dickens) over de vrek Scrooge, die in de Kerstnacht tot inkeer komt, laten de kinderen van verschillende internaten zien dat met weinig middelen en veel creativiteit een erg leuke en onderhoudende musical op de planken gebracht kan worden.
Donderdag vond de uitvoering plaats in het WTC, speciaal voor de kinderen van verschillende instellingen. TeleCuraçao maakte opnames, zodat op Tweede Kerstdag de musical om half zeven ook op televisie te zien is. De internaten willen hiermee ook de gemeenschap bedanken voor hun inzet en steun. De bewerking is van de hand van Godalis Reina, directeur van Kinderoorden Brakkeput. En dat heeft ze heel leuk gedaan, met een combinatie van lokale elementen, moderne dans en traditionele kerstliedjes, waaraan alle kinderen een steentje bijdroegen. Zo werd de opvoering een compact geheel, dat ook voor de kleintjes goed te volgen was.
In de musical Un kuenta di Pasku bestaat de Kerstmaaltijd van de arme boekhouder van Ebenicio Scrooge en diens gezin uit funchi en sardientjes. Een jonge Ebenicio kijkt in de scène van het verleden terug op walsende jongeren, terwijl de hedendaagse jeugd hem achter zijn rug om tijdens een tambú-optreden smadelijk uitlacht. De scènes worden afgewisseld met optredens van een zangkoortje en solozangeressen en de geesten van het verleden en het heden zijn hip uitgedoste vrouwen. Alleen Scrooges overleden zakenpartner Jacob Marley, die in het stuk Marlicio wordt genoemd, is wel een beetje angstaanjagend, wat voor verschrikt gehuil zorgt onder de allerkleinsten.
De grootste complimenten gaan echter uit naar hoofdrolspeler Stephen Gonzalez (14) van Kinderoorden Brakkeput. Hij blijkt veel komisch talent te hebben en had zijn draai helemaal gevonden op het podium.
[uit Amigoe, 17 december 2011]
RSS
Facebook
Twitter
